سازمان عفو بین‌الملل با انتشار یک بیانیه، ضمن اعتراض به افزایش دهشتناک اعدام زندانیان متعلق به اقلیت‌های اتنیکی طی دو ماه گذشته، از مقامات ایرانی خواست که فورا برنامه اعدام چهار زندانی بلوچ و چهار زندانی عرب را متوقف کنند. عفو بین‌الملل گفت که جامعه جهانی، از جمله نهادهای حقوق بشری سازمان ملل و اتحادیه اروپا، باید برای نجات جان این زندانیان فورا اقدام کنند
دیانا الطحاوی، معاون دفتر خاورمیانه و شمال آفریقای عفو بین‌الملل گفت: «افزایش شدید اعدام زندانیان بلوچ و عرب اهوازی در ماه‌های اخیر به نگرانی‌های جدی دامن زده است که مقامات در حال استفاده از مجازات اعدام به عنوان ابزاری برای ایجاد رعب و وحشت در میان اقلیت‌های ستمدیده و همین‌طور در سراسر جامعه هستند. شمار بالای اعدام‌ها در میان زندانیان متعلق به اقلیت‌های اتنیکی و عدم تناسب این آمار با جمعیت این اقلیت‌ها در ایران گویاترین نمونه‌ی سرکوب و تبعیض نهادینه‌ی است که این گروه‌های تحت ستم برای دهه‌ها با آن روبرو بوده‌اند.»
او افزود: «عفو بین‌الملل از جامعه بین‌المللی می‌خواهد که با اتخاذ اقدامات منسجم، مقامات ایرانی را وادار به توقف اجرای احکام اعدامی کنند که به دنبال محاکمه‌های آشکارانه ناعادلانه و با استناد به اعترافات گرفته شده تحت شکنجه صادر شده‌اند.»
چهار زندانی بلوچ که در زندان‌های زاهدان در استان سیستان و بلوچستان و دستگرد در استان اصفهان در معرض خطر اعدام هستند، همگی مورد فهرستی طولانی از موارد نقض حقوق بشر، از جمله ناپدیدسازی قهری، اعتراف‌گیری تحت شکنجه و محاکمه‌های ناعادلانه قرار گرفته‌اند. اسامی دو تن از آنها حامد ریگی و مهران نارویی است و اسامی دو نفر دیگر به دلیل دغدغه‌های امنیتی توسط عفو بین‌الملل محفوظ نگاه داشته شده است.
سه زندانی عرب اهوازی محکوم به اعدام در زندان شیبان اهواز، استان خوزستان – علی خسرجی، حسین سیلاوی و جاسم حیدری – از روز ۴ بهمن ۱۳۹۹، در اعتراض به شرایط زندان، منع ملاقات با خانواده‌های خود و تهدید دائمی به اعدام، لب‌های خود را به هم دوخته و دست به اعتصاب غذا زده‌اند. یک زندانی عرب دیگر به نام ناصر خفاجیان، از فروردین ۱۳۹۹ در وضعیت ناپدیدشدگی قهری به سر می‌برد، و بدین ترتیب، در معرض خطر شکنجه و اعدام مخفیانه قرار داد.
بر اساس آمار مرکز عبدالرحمن برومند، از اول دسامبر سال۲۰۲۰ (۱۱ آذر ۱۳۹۹)، مقامات ایرانی حداقل ۴۹ نفر را اعدام کرده‌اند و بیش از یک سوم آنها از زندانیان بلوچ بوده‌اند. از روز ۱۹ دسامبر۲۰۲۰ (۲۹ آذر ۱۳۹۹)، حداقل ۱۹ زندانی بلوچ و یک زندانی عرب اهوازی اعدام شده‌اند.
دیانا الطحاوی، معاون دفتر خاورمیانه و شمال آفریقای عفو بین‌الملل گفت: «وحشتناک است که دیوان عالی ایران مرتبا بر احکامی مهر تایید می‌زند که پس از محاکمه‌های به شدت ناعادلانه صادر شده‌اند. این وضعیت عملا هیچ امکان پیگیری و دادخواهی برای قربانیان نظام کیفری معیوب کشور باقی نگذاشته و به ناقضان حقوق بشر، مصونیت مطلق از مجازات اعطا کرده است.»
عفو بین‌الملل با مجازات اعدام در همه شرایط و بدون استثنا مخالف است. مجازات اعدام ظالمانه‌ترین، غیرانسانی‌ترین و تحقیرآمیزترین نوع مجازات است و حق حیات که در اعلامیه جهانی حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است را نقض می‌کند.
کسی برای عفو بین الملل و حقوق بشرچی ها تره هم خرد نمی کند. حتی نظامیان قلدر میانماری نیز دست شان را خوانده اند.
چرا اینگونه است؟
زیرا جنایت امری ست جهانی و بسیار عادی؛ و همه ی سردمداران جهان مشغول جنایت اند. گرچه گاه «دیگ به دیگ می گوید روت سیاه!»
از این دست اعتراضات بیشتر جنبه ی رسمی دارد. کارمند این امرند و باید اطلاعیه صادر کنند، و می کنند. خود همین عفو بین الملل و حقوق بشرچی ها نیز دقیقن بر این امر واقف اند.
آن ها پروژه های خاصی را به اجرا در می آورند. در صورتی که طبق محتوای «اعلامیه ی جهانی حقوق بشر» همه ی انسان ها دارای حقوق برابرند.
در همین باب، دیروز در وبگاهِ «روشن سخن» پستی نوشتم و امروز ادامه خواهم داد، تا بار دیگر از جنایاتی هولناک و باور نکردنی پرده بردارم.
کوتاه: این یک بام و دو هوا دقیقن ضد محتوای «اعلامیه ی جهانی حقوق بشر» است.