شکنجه و سایر رفتارهای بیرحمانه و غیرانسانی
روایت‌های شاهدان عینی و شواهد ویدئویی از آن حکایت دارد که برخی از بازداشت‌شدگان، از جمله با ضرب‌وشتم و شلاق، مورد شکنجه و سایر رفتارهای بیرحمانه، غیرانسانی و ترذیلی قرار گرفته‌اند. به گفته‌ی یکی از اعضای خانواده‌ی فردی که بازداشت شده بوده و بعداً به قید وثیقه آزاد شده، سر و صورت این زندانی پر از کبودی و جراحت بوده، و چنان از اتفاقاتی که از سر گذرانده آسیب دیده است که حاضر به بیرون رفتن از خانه نیست.
در یکی از ویدیوهای منتشر شده در فضای مجازی که بخش «تأیید محتوای دیجیتالی» سازمان عفو بین‌الملل مورد تأیید قرار داده و موقعیت جغرافیایی آن را شناسایی کرده می‌توان دید که نیروهای امنیتی بازداشت‌شدگان دست‌بندزده را به محوطه‌ی پاسگاه پلیس مالی‌آباد در شیراز می‌برند و سپس آن‌ها را مورد ضرب‌وشتم قرار داده و با مشت و لگد به آن‌ها حمله‌ور می‌شوند.
منابع موثق به عفو بین‌الملل اطلاع داده‌اند که صدها نفر از بازداشت‌شدگان، از جمله نوجوانان، با کامیون به زندان رجایی‌شهر کرج انتقال داده شده‌اند. به گفته‌ی این منابع، به بازداشت‌شدگان دست‌بند و چشم‌بند زده بودند، و نیروهای امنیتی این افراد را مرتباً و به طور روزانه با مشت و لگد و باتوم و شلاق مورد ضرب‌وشتم قرار داده‌اند.
قربانیان و شاهدان عینی همچنین به عفو بین‌الملل گفته‌اند که نیروهای امنیتی با یورش به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی در نقاط مختلف کشور، معترضان مجروح‌شده را دستگیر کرده و به بازداشتگاه‌ها برده‌اند و به این ترتیب آن‌ها را از مراقبت‌های پزشکی‌ای محروم کرده‌اند که می‌تواند برای حفظ جان‌شان حیاتی باشد.
به گفته‌ی یکی از منابع، مأموران اطلاعاتی مدیران یک بیمارستان در استان خوزستان را وادار کرده‌اند که فهرستی از اسامی بیمارانی که اخیراً بستری شده‌اند را در اختیارشان بگذارد.
یک فرد دیگر توضیح داده است که به دلیل اصابت گلوله به شکم‌اش در بیمارستانی در استان البرز بستری بوده و به هنگام ترخیص از بیمارستان مأموران لباس‌شخصی او را بازداشت کرده‌اند. او پس از آزادی به عفو بین‌الملل گفت که افراد زیادی را در بازداشتگاه دیده است که «گلوله خورده بودند یا جراحت‌های دیگری داشتند.»
فیلیپ لوتر می‌گوید: «مقام‌ها و مسئولان موظف اند از تمام بازداشت‌شدگان در مقابل شکنجه و سایر بدرفتاری‌ها محافظت کنند. با توجه به رواج سازمان‌یافته‌ی شکنجه در ایران، ضرورت دارد که مقام‌ها فورا دسترسی مستقیم کارشناسان و گزارشگران ویژه‌ی سازمان ملل به بازداشتگاه‌ها و زندان‌های ایران را فراهم کنند تا آن‌ها تحقیقات مستقل انجام دهند.»
به گفته‌ی او، «بدون اِعمال فوری فشارهای بین‌المللی، هزاران نفر در معرض خطر شکنجه و سایر بدرفتاری‌ها خواهد ماند.»
