از آن نگرانم که تا زمانی که جو عدم اطمینان غالب است ، از مطرح کردن سوالات سخت پرهیز می شود. تلاش می کنم که بی احساس نباشم، اما همانطور که ما در مورد پیشامدهای بیماریهای سرطان و نارساییهای قلبی بحث می کنیم باید به مسایل پیچیده در مورد بیماری کووید-۱۹نیز بپردازیم.
سیاستهای فاصله گیرهای اجتماعی به مردم آسیب می رساند، نه آسیب احتمالی بلکه آسیب واقعی. آسیب اقتصادی واژه بجایی است زیرا اقتصاد یعنی مردم و آسیب اقتصادی، آسیب به مردم است.
من بیمارانی داشته ام که درمانشان را بخاطر از دست دادن کارشان متوقف کرده اند. وقتی من این مطلب را مطرح می کنم، عده ای با این توجیح که سیستم بهداشت آمریکا ناعادلانه است، آن را رد می کنند. این بجای خود درست است ولی غیرمنطقی است. ما سیستم بهداشتی ایده الی نداریم ولی همینی هست که داریم.
اخیرا در مقاله ای که انتشار یافته بود(۱) به مرگ و میر بالا در اسکاتلند، هلند و نیویورک اشاره کرده بود که مقدار زیادی از این تلفات در رابطه با کووید-۱۹ نبوده اند واحتمالا دلایل دیگری داشته اند.
زمانی که ثابت شده این ویروس به اقلیت ها وطبقه محروم آسیب می رساند، این نتیجه گیری هم درست است که همین گروه ها نیزاحتمالا می توانند ازاعمال راهکارهای ما نیز به طور نامتناسب آسیب ببینند. طبقات محروم از بستن کلینیک ها و محدود کردن درمان برای بیماران غیر کرونایی در بیمارستانها، بیشتر آسیب می بینند. کنترل و تنظیم داروی وارفارین(۲) برای مریض هایی که از طبقه ی محروم هستند به چالش بزرگی تبدیل شده است.
من جواب ساده ای برای نابرابریهای اجتماعی ندارم. اما به نفع روشنفکران جامعه نیست که این واقعیت را نادیده بگیرند که تصمیم گیرندگان اصلی جامعه از مزیت کار خوب برخوردارند وتوانایی این راهم دارند که درخانه کارکنند. راهکارهای عمومی ما طبقه محروم را فقیرتر کرده است زیرا آنها از این مزیت ها برخوردار نیستند. علاوه بر این راج چتی(۳) و همکارانش نشان داده اند که درآمد پایین رابطه مستقیمی با طول عمر دارد.
همچنین سالمندان را نیز نباید فراموش کرد. یکی از همکارانم استراتژی های خاصی را برای حمایت از آنها پیشنهاد کرد که به نظر خیلی خوب می آمد. در خانه سالمندان محافظ بگذارید که از ورود ملاقاتی ها جلوگیری کند. واقعیت این است که شما می توانید سالمندان را به مدت یک یا دوماه ایزوله کنید، اما بچه ها و نوه های آنان این کار را نخواهند کرد بخاطرعلایق و وابستگی های عاطفی که بین خانواده ها وجود دارد. حس مسئولیت برای جلوگیری از بیمار کردن والدین، پدربزرگ ها و مادربزرگ هایشان باعث ادامه روند این ایزوله کردن ها می شود که به طولانی تر شدن ایزوله شدن سالمندان منجر می شود. و این سالمندان هستند که بار سنگین تنهایی را تحمل می کنند. آیا این تنهایی ها ارزش و مفهومی ندارند که نادیده گرفته می شوند؟
تکلیف کسی که ازیک شخص دچار فراموشی شده مراقبت می کند چه می شود؟ قبل از فاصله گیری های اجتماعی خانواده ها یا همسایه هایشان به آنها کمک می کردند. حالا بار این کار فقط به دوش یک نفر می باشد. آسیب نامعلوم همچنان یک آسیب است. یک عضو جوان خانواده می تواند عضو سالمند خانواده را آلوده به ویروس کند، اما عدم حضورشان نیز می تواند آسیب پذیرباشد.
نکته پایانی ولی مهم من، جدول زمانی و سرانجام مقابله با این ویروس است. به الگوی سوئد نگاه کنید. در مورد سیاست ملایمتر آنها در مورد فاصله گیری های اجتماعی خیلی صحبت شده است. آنهایی که طرفدار سیاست های راهبردی شدیدتری هستند به بالا رفتن منحنی تلفات کووید-۱۹ در سوئد در مقایسه با کشورهای همجوار در اروپای شمالی اشاره می کنند. مشکل چنین طرز تفکری اعتقاد به جدولهای زمانی و پایانی راهبردهای کووید-۱۹ است. این ویروس ریشه کن نمی شود (مگر اینکه نیوزیلند مرزهایش را برای سالیان دراز به روی جهانگردی ببندد).
سارز- کووی ۲(۴) پخش خواهند شد و باعث مرگ مردم خواهد شد. اما راهکارهای ما نیزنتیجه مشابهی خواهد داشت.
سیاست هایی با محدودیت های کمتر همراه با نظارت دقیق بهداشت عمومی به معنای قربانی کردن طبقه محروم نیست. در عوض آنها تلاش برای متعادل کردن ماهیت یکپارچه و مداوم مرگ و میر هم در بین مریض های کووید وهم مریض های غیر کووید را دارند.
کووید-۱۹ فقط یکی از عوامل مرگ و میر است، در دو سال آینده شاهد مرگ و میر های زیادی خواهیم بود که غیرکوویدی هستند. برای همین است که نقطه پایان این بحران این تابستان یا تابستان آینده نخواهد بود، ممکن است تابستان بعد از آن باشد. وسر انجام در آن نقطه پایانی نباید فقط به شمارش مرگ و میر مرتبط با کووید-۱۹ پرداخت، بلکه باید تمام مرگ و میرها را در نظر گرفت.
نتیجه گیری
تصمیم برای درمان هر بیماری همیشه با فواید و مضراتی همراه بوده است. زمانی که درمان وجود ندارد، که به ندرت اینچنین است، ما نتایج بیماری و راهبردهایمان را ارزیابی می کنیم.
گاهی بهترین پاسخ عدم بکارگیری راهبردهاست، گاهی انجام راهبردهای میانه و بعضی وقت ها اقدامات شدیدتر. اما صرفنظر از انتخابمان نمی توانیم واقعیت شرایط موجود را نادیده بگیریم، هر چند که آنها سخت باشند.
ویروس کرونا بد است ولی ما می توانیم با پرهیزاز بحث آزاد پیرامون سوالات مهم، آن را بدتر کنیم.
—–
نویسنده ی مقاله جان ماندرولا به درمان الکتروفیزیولوژی قلب در بیمارستان لوییزویلJohn Mandrola
در کنتاکی مشغول به کار است. او نویسنده و تهیه کننده پادکست برای مداسکیپ(۵) است. او از رویکردهای محافظه کارانه در درمان پزشکی پشتیبانی می کند. وی در تحقیقات بالینی شرکت می کند و اغلب در مورد وضعیت پژوهش های پزشکی مقاله می نویسد.
نظرات ذکر شده صرفا مختص نویسنده است و لزوما بازتابی از نظرات مداسکیسپ یا وب ام دی(۶) نمی باشد.
Cite this: John M. Mandrola. We Can’t Ignore the Harms of Social Distancing – Medscape – May 01, 2020.
توضیحات مترجم دکتر زهرا-زیبا افتخاری
(۱) https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2020.04.21.20073114v3
(۲)Warfarinداروی ضد انعقاد خون است که میزان آن با گرفتن آزمایشهای خون هفتگی تنظیم میشود.
(۳) Raj Chetty اقتصاددان هندی آمریکایی که استاد بلومبرگ در دانشگاه هاروارد و متخصص در زمینه اقتصاد عمومی است
(۴)SARS-CoV 2 سندرم تنفسی حادد شدید ویروس کرونا
(۵)Medscape یکی از منابع موثق پزشکی اینترنتی است که آخرین اخبار پزشکی و پژوهشی را منتشر می کند
(۶)WebMD انتشاراتی آنلاین که به انتشارات اطلاعات پزشکی می پردازد
