پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

مذاکره آری؟ مذاکره نه؟ – زهره تنکابنی

ایران دو بار در زمان ساسانیان در برابر اعراب و در زمان خوارزمشاهیان سر از مذاکره باز زده و در نهایت جنگ همه کشور و نیز مردم را به خاک و خون کشید
زهره تنکابنی - در مورد مذاکره با آمریکا

در طول تاریخ ایران دو بار در زمان ساسانیان در برابر اعراب و نیز در زمان خوارزمشاهیان دولتها سر از مذاکره باز زدند و در نهایت جنگ بود که همه کشور و نیز مردم را به خاک و خو ن کشید. هر دو دولت بخاطر غرور بیجا و نیز از دست‌دادن همدمی مردم کشور را به باد دادند.

اکنون بنظر می رسد به چنان شرایطی  باز گشته ایم.

سالهایی نزدیک به یک قرن طول کشید تا آمریکا با فروپاشی اتحاد شوروی به تک قدرت برتر جهان تبدیل شد و در آغاز قرن بیست و یکم با  شروع جنگی خانمانسوز در افعانستان امپراطوری خود را اعلام کرد. سپس عراق و اعلام برنامه خاورمیانه بزرگ یعنی تکه پاره کردن کشور های خاورمیانه و بستن شیرهای نفت به روی رقبای غربی بمنظور تبعیت آنان از سروری خود برتری خود را جار زد.اما با شروع بحران اقتصادی ۲۰۰۸ که بخش عمده ای از آن نتیجه خرج های سرسام آور جنگ های عراق وافغانستان بود، سیاستش بر این  قرار گرفت که موقتا اتحاد قدیمی را احیا کند تا از این بحران بزرگ وا رهد. سیاستگذاران آمریکا بر آن هستند که هر آن کشوری که مانع برقراری تمام عیار سلطه شان بر تمام جهان شود، با اتهام های واهی از میان بر دارند. و در این میان البته که چین بزرگترین مانع است اما با از میدان بدر کردن کشور هائی که کوچکتر و سلطه بر آنان آسانتر است شروع کردند تا نوبت به لقمه های بزرگتر برسد. غافل از اینکه همین صفت جهانخواری همه امپراطوری های قبل از آنان را به اضمحلال کشاند.

اکنون نوبت بسیار به تاخیر افتاده میهن عزیزمان فرا رسیده است. تحریم حداکثر ی را که خود جنگی پنهان علیه مردمان ایران است برقرار کرده اند که بیش از همه به مردم آسیب میرساند. همانطور که تحریم های عراق در دهه ۹۰ میلادی باعث مرگ بیش از یک میلیون عراقی به دلیل کمبود غدا ودارو شد، آنهم در حالیکه عراق اجازه داشت حدود ۱/۵ میلیون بشکه در روز نفت صادر کند.

از این روست که آقای ترامپ میگوید ما وقت داریم. او به انتظار این است که میلیونها ایرانی جان بدهند شاید مسئولین ایران سر براه شوند. در این میان واکنش تصمیم سازان ایرانی جالب است. برخی با هرگونه مذاکره ای مخالفند. با این استدلال که چون با شرایطی که ترامپ پیش آورده  وبا تحریم های حد اکثری او موضع ما ضعیف خواهد بود و هیچ مذاکره ای  با او نمی کنیم لابد به امید این که او انتخابات ۲۰۲۰ را خواهد باخت. اولا باید توجه داشت که این سیاستی است که مراکز تصمیم ساز ایالات متحده شامل مجتمع های بزرگ نفتی، تسلیحاتی و سیاستمداران  پرنفوذ آمریکا تعیین کننده آنند نه شخص ترامپ ، پس حتی اگر تغییری هم در ریاست جمهوری رخ دهد نفر بعدی باید اجرایش کند و ثانیا  به احتمال زیاد خود ترامپ انتخاب خواهد شد.

از طرفی با سیاستی که  که رژیم ایران پیش گرفته است منافع ملی ما که همان منافع مردم و حفظ  تمامیت ارضی ایران است به خطر افتاده است. چرا بدون توجه به عقیده مردم عده ای برخوردار از همه امکانات زندگی که به یمن اختلاس، دزدی از اموال مردم، و استفاده ی  بیدریغ از منابع  کشور بدست آورده اند، برای سرنوشت آنان تصمیم میگیرند.

آیا وقت آن نرسیده است که یکبار در چهل سال گذشته به مردم اجازه داده شود تا در یک همه پرسی آزاد برای خود تصمیم بگیرند؟

چطور میشود به عده ای متحجر فهماند که مردم نیاز به قیم ندارند و با قرنها تاریخ مدون صلاح خویش را بهتر از هر کسی میدانند.

نمی شود دوسه هزار نفر برای هشتاد میلیون تصمیم بگیرند.

آنچه در تاریخ ایران بر ملت گذشته است و نیز آنچه در تاریخ اخیر خاورمیانه رخ داده و میدهد. آنان را به این درک رسانده که فقط در امنیت و صلح است که میتوان بالید و نه تحت تحریم و جنگ. آنان خواهان آرامش و صلحند.

هستند مسئولینی که این را میدانند و با سیاست مذاکره نه، مخالفند، اما شجاعت ایستادگی در برابر افراطیون کشور بربادده را ندارند. به آنان میگویم نگذارید بدنامی این سیاست ایران بر بادده بنام شما ثبت شود که تا ابد سیه روی تاریخ خواهید بود. شما نیک میدانید که در هر شرایطی میتوان مذاکره کرد اما تسلیم متجاوزان نشد. مذاکره با ابلیس هم میتوان کرد بشرطی که اعتماد به نفس داشته باشید. از آن رهبر جوان کره شمالی باید آموخت که بدون دادن امتیازی خشونت را خنثی کرد تا مردم بیش از این لطمه نخورند و به برنامه خود نیز ادامه داد.

رویای امپراطوری اسلامی را باید کنار گذاشت. بجای سرکوب جنبش های صلح آمیز کارگران، معلمان، بازنشستگان وکلا مردم ایران باید به وضعیت معیشتی و برگرداندن آزادی های غصب شده شان پرداخت تا فاصله بین مردم و حاکمیت کم شود. بزرگترین مانع طمعکاری سرمایه داری جهانی حضور تعیین کننده مردم در میدان مبارزه است. هیچکس و حتی شما را یارای ایستادگی در برابر امواج توده‌ای میلیونی نیست.

سرکوب مردم به بهانه شرایط غیرعادی کشور هرگز ناجی افراطیون ره گمکرده نبوده و نیست.

در یک کلام مردم به درستی و آگاهانه از تحریم این جنگ پنهان و جنگ فیزیکی متنفرند و از سیاستی که آنها و کشور را به خاکستر شدن برساند نیز. سیاست ماجراجویانه جنگ طلبان داخلی و خارجی باید به پایان برسد.

آقایان باید دریابند منافع ملی را تحت الشعاع مصلحت نظام قرار ندهند که در اینصورت بازنده خواهند بود.         

زهره تنکابنی
مادر صلح
۳۰/ شهریور/ ۱۳۹۸

https://akhbar-rooz.com/?p=5157 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

2 نظرات
تازه‌ترین
قدیمی‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
بهروز
بهروز
4 سال قبل

منافع ملی دیگر چه چیزی هست؟ این رژیم تنها وظیفه خود را حفظ سرمایه داران اسلامی کشور ایران و حومه می داند و مصلحت نظام نیز همین است. این ملی بازی ها تو گوش این حاج آقا ها نمی رود!

کیا
کیا
4 سال قبل

این اجنبی ها بازنده هستند و با باخت خویش مملکت را هم می سوزانند

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


2
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x