پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

مردم بلاروس: لوکاشنکو، “شرم کن!”
اردشیر قلندری

همان جوانانی که هنگام نخستین تحلیف ریاست جمهوری آلکساندر لوکاشنکو به دنیا امده اند. امروز دیگر خواهان دیدن یک شکل بسیار زننده ی سیاستهای نئولیبرالیستی در این کشور نیستند، همانهایی که از دیدن یک رئیس جمهور در این ۲۶ سال به شدت آزرده و خسته شده اند

پس از برگزاری انتخابات قبل از موعد در ۹ اوت ۲۰۲۰ در بلاروس، به همراه بازداشت و حذف بسیاری از نامزدهای پرطرفدار از رقابت انتخاباتی، با تقلب گسترده در شمارش آرا، و اعلان ۸۰% آرا به نفع الکساندر لوکاشنکو رئیس جمهور فعلی، مردم این کشور در تقابل با سیاست دروغ و فریب به خیابانها امد، تا پس از گذشت ۲۶ سال نظرخود را به وضوح در برابر جهان اعلان کند، که رای وی را به نفع بازنده ی انتخابات مصادره کردند. 

در شب بسته شدن حوزه های رای گیری و اعلان پیروزی مقدماتی رئیس جمهور فعلی، خشم عمومی برانگیخته و کاسه ی صبر مردم لبریز شد، زدوخورد در خیابان های مینسک و دیگر شهرهای بلاروس جای اعتراضات مسالمت آمیز را گرفت. طرفداران و مخالفان لوکاشنکو با خشم بی سابقه ای که مشخصه بلاروس ها نیست، به مصاف هم رفتند.

درشب ۹ اوت، بیش از سه هزار تن دستگیر، دویست تن زخمی شدند، در این میان حدود چهل پلیس نیز راهی بیمارستان شد. شب ۱۰ اوت، جنگ و گریز خیابانی بود؛ خیابانهایی با سنگر بندی های بتنی، شلیک گلوله های پلاستیکی، به همراه نوعی نارنجک های دودزا که برای بسیاری تازگی داشت و ترکش آنها سطح خیابانها را پوشانده بود. در همین روز یکی از معترضین بر اثر اصابت مستقیم نارنجک صوتی جان خود را از دست داد. البته منابع غیر رسمی شمار کشته شدگان را ده ها تن اعلان کرده اند. در فیلم های ویدئوی که شاهدان عینی در شبکه های اجتماعی از درگیری پلیس با مردم منتشر کرده اند سرکوب خشن تظاهرکنندگان توسط پلیس را می توان دید.

در شرایط کنونی یعنی به تاریخ ۱۳.۰۸.۲۰۲۰ تعداد دستگیر شدگان از شش هزار نفرگذشته است، به روایات گوناگون تعداد زخمی ها نیز مرز سیصد تن را پشت سر گذاشته است.

روز چهارشنبه پلیس بلاروس گفت که در صورتی که تظاهرکنندگان جان ماموران را به خطر بیندازند، آنان از گلوله جنگی استفاده خواهند کرد.

پس از زدوخوردهای خیابانی و دستگیریهای گسترده، ابتکار عمل به دست زنان افتاده است، در چند روز گذشته زنان بلاروسی به همراه مردان خود، خیابان ها را تسخیر کرده اند که خود نمایش اعتراضی بسیار دیدنی است، زنان با شاخه های گل و بادکنک ترجیحا سفید، دست خود را نیز به علامت پیروزیV بالابرده، در کنار خیابانها با سکوت ایستاده اند، رانندگان با بوق ممتد ماشین ها از انان استقبال می کنند و به نوعی آهنگ پیروزی می نوازند؛ صحنه ای تاریخی و بسیار دیدنی . ابتکار عمل و شیوه ای که می توان در سازماندهی حرکات اعتراضی از ایده ی آن بهره گرفت. این جنبش در شکل خود نوعی حرکت آرام و خشونت گریز، ولی خسته کننده برای هیات حاکمه است.  

قریب به اتفاق معترضین جوانان بیست سال به بالا می باشند، در واقع همان جوانانی که هنگام نخستین تحلیف ریاست جمهوری آلکساندر لوکاشنکو به دنیا امده اند. آنان امروز دیگر خواهان دیدن یک شکل بسیار زننده ی سیاستهای نئولیبرالیستی در این کشور نیستند، همانهایی که از دیدن یک رئیس جمهور در این ۲۶ سال به شدت آزرده و خسته شده اند.

در میان شعار های مردم معترض بلاروس وجه مشترکی با اعتراضات مردم ایران دیده می شود، به ویژه زمانی که پلیس به سمت معترضین حمله می کند، با صدای بلند فریاد می زنند، “شرم کن!” که دقیقا در فرهنگ ایرانیان معادل “بی شرف” است، استفاده گسترده یافته است.

سیاست رژیم در برابر این اعتراضات گسترده، سیاست صبر و انتظار است، به نظر می آید هیات حاکمه قصد دارد، با سیاست انتظار و مرور زمان مردم معترض را خسته کند، تا به آرامش پس از خستگی روی آورند. همزمان مردم نیز به نظر می اید سیاست تداوم را درپیش گرفته اند و تا به این لحضه قصد عقب نشینی ندارند.

در صورت تداوم اعتراضات و ایستادگی مردم، این احتمال وجود دارد که ریزش در میان پلیس و الیکارشی حاکم آغاز شود. پرواضع است که در این جنگ قدرت میان مردم و هیات حاکمه هریک می کوشد دیگری را از پای در اورد. براساس اخباری که تا به حال منتشر شده در بسیاری از شهرها پلیس در مقابل مردم سپرها را زمین گذاشته، که خود نشانه ی تردید و عدم قاطعیت پلیس در سرکوب مردم است.

طبیعی است که با بروز خبرهای دال بر پیوستن کارگران کارخانه های بزرگ از قبیل “ماز” سازنده ماشین های باربری و اتوبوس، بلاز، سازنده ماشینهای سنگین برای معادن، ازت گرونا، کارخانه انتیگرال، کارتل ساخت و ساز گرودنا … که هرکدام در نوع خود انحصارات قدرتمند بلاروس را تشکیل می دهند، برپایه گزارش https://sputnik.by به معترضین پیوسته اند. در همین راستا باید گفت که این برای نخستین بار است که طبقه کارگر بلاروس نیز به میدان نبرد آمده، تا حرف آخر را بزند.

اگر آنطور که اسپوتنیک گزارش می کند، طبقه کارگر بلاروس وارد میدان شود، سیاست صبر و انتظار هیات حاکمه سترون خواهد شد، توازن قوا به نفع جامعه تغییر مسیر خواهد داد و رژیم فروخواهد پاشید.

 روز پنجشنبه خبرگزاری اسپوتنیک با استناد به سخنگوی رسمی بلاروس، اعلام کرد که الکساندر لوکاشنکو، رئیس جمهور بلاروس قصد دارد به زودی خطاب به مردم پیامی ارسال کند.

کمی بعد از آن خبرگزاری «کامرسانت اف ام» اطلاع داد که این خبر رسما تأیید نشده است

سیاست لوکاشنکو فرسودن حرکت اعتراضی مردم است. اگر جنبش اعتراضی به سمت فرسایش نرود و در مینسک اثربخش گردد، گام بعدی آن در مسکو رونمایی خواهد شد. چراکه روسیه مشخصا همه ی جوانب آن را زیر نظر دارد.

https://akhbar-rooz.com/?p=43280 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

1 دیدگاه
تازه‌ترین
قدیمی‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
تبریزی
تبریزی
3 سال قبل

مقام‌های امریکایی، رئیس جمهور بلاروس را “آخرین دیکتاتور اروپا” توصیف کرده‌اند. اگر متن آقای اردشیر قلندری را در چارچوب گزاره فوق میخواستم ارزیابی کنم بایستی ایشان رادر بین گرونده گان انقلابهای مخملی رصد میکردم که صد البته چنین نیست. برای افشاگری سیاستهای نئولیبرالی لوکاشنکو بهتر بودآقای قلندری در حد امکان از طرحهای ضد نئولیبرالی اپوزوسیون و یا خانم سوتلانا تیخانووسکایا خبر میدادند. و اگر مقدور بود از مواضع و تحلیلهای احزاب مترقی و بخصوص حزب کمونیست بلاروس در مورد اوضاع بلاروس و انتخابات اخیر اطلاع رسانی میکردند.با احترام تبریزی

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


1
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x