ژنو— ٢٢ آوریل ٢٠٢١
سرویس خبری جامعه ی جهانی بهائیان: در ادامۀ چندین دهه آزار و سرکوب بهائیان ایران، از گهواره تا گور، اکنون مقامات ایران بهائیان تهران را از به خاک سپردن عزیزان‌شان در محلی که پیش از این در گورستان خاوران تهران به آنها اختصاص داده شده بود منع کرده‌اند. تخریب و هتک حرمت گورستان بهائیان در ایران بخشی از سیاست دیرینۀ دولت برای آزار و سرکوب بهائیان ایران است.
حکومت ایران پس از انقلاب اسلامی ۱۹۷۹، حرمت‌شکنی و در برخی موارد تخریب گورستان بهائیان را در تهران و سایر نقاط کشور آغاز کرد.
در سال ١٩٨١، گورستان بهائیان در تهران (گلستان جاوید) مصادره و بیش از ۱۵۰۰۰ قبر آن تخریب گردید. پس از آن قطعه زمینی موسوم به «لعنت‌آباد» به بهائیان اختصاص داده شد. با این حال، دولت از فروش این زمین به بهائیان خودداری کرد و از آن زمان قیمت هر قطعه قبر را برای خاکسپاری به میزان قابل توجهی افزایش داده است.
زمین گورستانی که برای بهائیان در نظر گرفته شده برای چندین دهه کافی است. با این حال مأموران حراست سازمان بهشت‌زهرا، که گورستان خاوران را مدیریت می‌کند، استفاده از این زمین را برای بهائیان ممنوع کرده‌اند. گزارش شده است که یکی از مأموران حراست، بهائیانی را که سعی در استفاده از این زمین داشتند تهدید کرده است.
اکنون بهائیان مجبور به انتخاب بین گزینه‌هایی غیرممکن شده‌اند. یا باید از فضای باریک بین گورهای موجود برای دفن عزیزان‌شان استفاده کنند و یا از زمین محل دفن گورهای جمعی که مقامات ادعا می‌کنند اخیراً تخلیه شده است. این گورستان، محل دفن هزاران زندانی سیاسی است که در سال‌هاى اولیۀ انقلاب اسلامى اعدام شدند. همچنین حداقل ۵۰ بهائى که در کارزار سیستماتیک آزار و سرکوب بهائیان ایران به دلیل اعتقادات مذهبی‌شان جان خود را از دست داده‌اند، در این بخش از گورستان خاوران به خاک سپرده شده‌اند.
خانم دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ بین‌المللی بهائی در سازمان ملل در ژنو، گفت: «منع افراد از خاکسپاری با عزت و احترام عزیزان‌شان در شرایطی که آنها در غم و اندوه هستند، عملی غیر انسانی است. بهائیان برای همۀ درگذشتگان احترام قائلند و با توجه به اینکه جامعۀ بهائی طی دهه‌های متوالی با هتک حرمت گورستان‌های خود روبرو بوده است، نمی‌خواهد با دفن عزیزان خود در محل سابق خاکسپاری دیگران، هیچ فرد دیگری همان درد را تجربه کند.»
خانم علائی افزود: «خاکسپاری شایسته و با احترام بر اساس قوانین مذهبی یک فرد از اساسی‌ترین حقوق بشر است. مقامات ایرانی باید به آن احترام بگذارند و بهائیان را از این حق باز ندارند.»
