دولت ترکیه با خارج شدن از «کنوانسیون استانبول» در تاریخ ۲۰ مارس ۲۰۲۱ یکبار دیگر ثابت کرد برای اجرایی کردن پروژههای «اسلامیسازی» خود هیچ فرصتی را از دست نمیدهد. ترکیه یکی از کشورهایی است که خشونت علیه زنان و زنکُشی در آنها طی سالیان اخیر افزایش فراوانی داشته است. مثلاً ظرف سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۹ تنها ۲۲۹۶ مورد زنکُشی گزارش شده است.
اعتراضات زنان و سازمانهای سیاسی مختلف در ترکیه به لغو «کنوانسیون استانبول» از طرف دولت این کشور ماههاست که ادامه دارد، این اعتراضات حتی مدتها پیش از الغای این کنوانسیون به دست دولت ترکیه برای آگاهیرسانی از قصد دولت در این رابطه جریان داشت. گروههای فمینیستی و الجیبیتی، انجمنهای همبستگی زنان، شاخههای زنان احزاب سیاسی گوناگون از جمله احزاب چپ و کُرد همواره در خط مقدم این قبیل اعتراضات به تمام اَشکال ستم از جمله ستم جنسیتی بودهاند. در روزهای اخیر هم مجدداً در بعضی از شهرها تجمعات زنان ادامه داشته است.
در روز یکشنبه ۲۰ ژوئن جمعی از زنان متشکل از فعالان سندیکایی «کنفدراسیون سندیکاهای کارگری کارمندان دولتی» (KESK)، «کنفدراسیون سندیکاهای انقلابی ترکیه» (DİSK)، »پلتفرم متوقفسازی جنایات علیه زنان» و «مجالس زنان» همراه با گروهی از وکلای «کانون وکلای استانبول» و نمایندگانی از حزب جمهوریخواه خلق، حزب دموکراتیک خلقها و حزب کارگر ترکیه در استانبول دست به اعتراض زدند.
در این تجمع شعارهایی مثل «قانون اساسی، قانون و کنوانسیون را اجرا کنید»، «از کنوانسیون استانبول دست نمیکشیم»، «هرگز تنها نخواهی ماند»، «زنان به صورت برابر زندگی خواهند کرد» سر داده شد. علاوه بر این، تصاویر دنیز پویراز، از اعضای دفتر مرکزی حزب دموکراتیک خلقها در ازمیر که چند روز پیش در نتیجهی حملهی مسلحانهی یکی از ملیگرایان افراطی تُرک کشته شد نیز در دستان زنان معترض بود. بعد از این تجمع هم پلیس ترکیه تعدادی از زنان معترض را با اعمال خشونت در برابر دوربین خبرنگاران بازداشت کرد.
در روزهای گذشته هم تجمعات پراکندهای در سایر شهرهای کشور مثل آنکارا، ازمیر، مرسین، آنتاکیا، آدانا و غیره برگزار شده است./سرخط