روحانی می‌توانست با حضور خود در مدرسه، این اطمینان را به خانواده‌ها بدهد که وزارت آموزش و پرورش و ستاد ملی کرونا تمهیدات خوبی برای سال تحصیل جدید در نظر گرفته‌اند اما این عدم حضور یعنی اینکه حرف‌هایی که در مورد رعایت پروتکل‌ها زده می‌شود را بشنوید اما باور نکنید.
بازگشایی حضوری مدارس که به نظر می آید به اصرار روحانی و نزدیکان او صورت گرفته، در سطح جامعه با مخالفت های گسترده ای روبرو شده که حتی سازمان نظام پزشکی را هم شامل شده است. اما در این میان آن چه که بر عصبانیت خانواده ها از سیاست غیرمسئولانه روحانی دامن زده، رفتار او در روز بازگشایی مدارس است که به طنز گفته می شود: بچه های مردم را به مدارس فرستاد و خودش از طریق شبکه ی مجازی برای آن ها نطق کرد.
سایت عصر ایران در یآداشتی در این مورد نوشت:
رفتن به مدرسه برای روحانی خطرناک، برای دانش آموزان بی‌خطر
نمی‌شود شب تا صبح از فاصله گذاری اجتماعی و خیال جمع پدر و مادرها از وضعیت مدارس حرف زد و بعد صبح روزی که باید اعتماد سازی اتفاق بیفتد، پرده‌ای نصب شود و رییس جمهور به صورت مجازی با دانش آموزان و خانواده‌های آنها حرف بزند.
واقعا اگر فضای مدرسه برای رییس جمهور خطرناک است و امکان دارد ایشان با حضور در جمع عمومی، کرونا بگیرند، پس دادن این همه اطمینان به خانواده‌ها برای چیست؟
امکان نداشت روحانی برای نیم ساعت با رعایت همه پروتکل‌های بهداشتی و امنیتی راهی مدرسه مورد نظر شود و زنگ سال تحصیلی جدید را با رنگ کرونا بزند؟
خانواده‌هایی که به فرزندان خود اجازه نمی‌دهند در روزهای کرونایی به مدرسه بروند کاملا حق دارند. آنها با خود می‌گویند، روحانی حاضر نشد، چند دقیقه به فضای مدرسه بیاید ما چگونه اجازه بدهیم پاره‌های تنمان به محیطی بروند که احتمال ابتلا به کرونا در آن وجود دارد.
همه پدر و مادرها حق دارند که از خود بپرسند مگر جان رییس جمهور از جان فرزند ما عزیزتر است؟
