* موضوع: پیرامون اظهارات جنابعالی در بخش دومِ «گل هینجاست – اینجا برقص» در مورد کردستان عراق
قبل از ورود به بحث، لازم می دانم توضیح دهم که اینجانب از ارداتمندان شما بوده و نوشته ها و مصاحبه هایتان را تا آنجا که وقت اجازه دهد دنبال نموده ام. در اندیشه و گفتارتان آنچنان شایستگی بارزی می بینم که شعاع تأثیر آن، قاعدتاً می بایست بسی بیش از آنچیزی باشد که شاهد بوده ایم. در کنار عواملی که در اکثر نقاطِ جهان رسوخ اندیشه های چپ را به جمع های نه چندان بزرگ محدود می نماید، لحن صحبت در مورد آنان که مقبول شما نیستند، نمی تواند در تأثیر کلام تان بی تأثیر بوده باشد. به یاد می آورم که چند سال پیش در جایی نقل فرمودید که پیشکوستی به شما تذکر داده بودند که لحن صحبت شما در موردِ گروه سیاسی خاصی را نپسندیده اند.
در بخش دوم «گل همینجاست – آینجا برقص» و در جایی که صحبت از عراق و دخالتهای امپریالیستی در منطقه بود قید فرمودید که «آمریکا یک سوم خاک عراق را جدا و به ملای مرتجعی بنام ملا مسعود بارزانی سپرده است تا در آنجا همان کند که پدرش ملا مصطفی کرد و…» (نقل به مضمون). جا دارد مواردی را یادآور گردم چون بسختی می توان باور نمود این اظهارنظر ریشه در بی اطلاعی شما از اوضاع عراق داشته باشد. ناگفته نماند که این بار دومی بود که شنوندهٔ این نظر شما در مورد اوضاع کردستان عراق بوده ام، و هر دوبار با خود اندیشیدم که این می تواند به شنونده ای ناآگاه القا نماید که کردستان تنها و یا عمده ترین مشکلِ عراق امروز است.
۱. ادارهٔ کنونی امور محلی کردستان عراق بدست خود کردها نه حاصل توطئه ای آمریکایی، که نتیجهٔ چندین دهه مبارزات آنان برای خودمختاری بوده است. شما یقیناً از رنجهایی که این مردم برده اند و از ایثارهایی که در طولِ این چند دهه نموده اند بخوبی آگاهید. کردهای عراق هرگز تسلیم سرکوبهای سیستمایتک و قرون وسطایی رژیم بعث نشدند و مصایبی چون بمبارانِ شیمایی را از سر گذراندند. شما خوب می دانید که این امر در زمانی واقع شد که رژیم صدام از حمایت ضمنی قدرتهای غربی، از جمله آمریکا برخوردار بود.
۲. آمریکاییها پس از اشغالِ عراق، بر دیگر بخشهای این کشور نیز تسلط داشتند و در مناطق دیگری نیز در صدد سازماندهی مقاومتهای محلی برای مقابله با القاعده و دیگرِ مخالفانشان بودند. چگونه است که علیرغم همهٔ آنچه که آمریکاییها انجام دادند فقط کردستان عراق از آنچنان شرایطی برخوردار است که می تواند پس از شکستها و عقب نشینی های اولیه در مقابل داعش، نبرد با این اهریمن را بشکلی موثر به پیش برد؟ اگر آنچه که امروز در کردستان عراق می گذرد حاصل طرحهای آمریکاییها بوده است، چرا این طرحها در مناطق سنی و شیعه نشین عراق آنچنام موثر نیفتاد که از سقوطِ حدود ۲۵٪ خاک عراق بدست داعش جلوگیری نماید؟ سالیان دراز مبارزهٔ کردها، شالوده ای را بنیان نهاد که بر پایهٔ آن تنها مقاومت موثر در قبالِ داعش شکل گرفته است. اتفاقی که در سوریه نیز افتاده است و مقاومت جانانهٔ کردها در کوبانی را زبانزد خاص و عام نموده است بدون این سوابق تاریخی-مبارزاتی ممکن نبود.
٣. آیا ترجیح می دادید که بجای شرایطِ کنونی کردستان با همهٔ ایراداتِ آشکار و پنهانِ آن، شرایطی مشابه مناطق سنی و شیعه نشین عراق حاکم بود که این مناطق را دستخوش هرج و مرج، و تاخت و تاز بلامنازع داعش و امثالهم نموده است؟ آیا وضعیت در دیگر نقاط عراق از نظر شما چنان روبراه و به سامان است که امکان هرگونه طرح و توطئهٔ امپریالیستی را خنثی نموده و استقلال و شکوفایی عراق را تضمین نماید؟ و اگر نیست، چرا در مثالِ مشخصی که از عراق ذکر نمودید «ملا مسعود بارزانی» باید به تنهایی آماج حمله قرار گیرد؟
۴. مشکلات حکومت اقلیم کردستان بر کسی پوشده نیست. همه می دانند که فساد دامنه داری که در همهٔ ارگانهای این حکومت نفوذ کرده است تأثیر مخربی بر کیفیت زندگی مردم کرد گذاشته است. گمان نمی کنم که تاختن شما به بارزانی بخاطر این مشکلات باشد چون یقیناًً خبر دارید که وضعِ حکومت مرکزی عراق از این هم بدتر است، بدون آنکه در این سخنرانی مورد ملامت شما قرار گیرد.
اظهار نظر شما را توهینی به مبارزات کردهای عراق و همهٔ شهدای این مبارزه یافتم و امیدوارم در اظهار نظرهای آتی، اگر نقدی هم بر انتخاب این مردم و اوضاع جاری کردستان عراق دارید، به شیوه ای که شایستهٔ مارکسیستی انقلابی چون شما است مطرح نمایند.
ا. مانا
