رژیم در فرصتی دیگر، درنده خوتر و وحشیانه تر بر جنایات خود افزود، گلی از گلزار عاشقان آزادی را بر چید!
در کدام جنگلی چنین “قوانینی” حکمرواست؟ نظام سرمایه داری حاکم بر ایران با نهادینه نمودن “قوانین مذهبی ” و فرامین حاکمان ددمنش، بربریتی مضاعف و غیر قابل توصیف را بر جامعه ایران حاکم نموده است. نظامی که ماحصل چهار دهه استبداد تحت لوای قوانین پوسیده و ارتجاعی و ضد انسانی خود را با زندان، شکنجه و اعدام ، استثمار، فقر، تبعیض و نابرابری تعریف نموده است.
احکام قرون وسطایی در اشکال قصاص، اعدام، زندان، شکنجه، شلاق و … ، برای چنین نظام گندیده و فاسدی یک پیام را بهمراه دارد، بقاء بیشتر حکومت ننگینش. رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی با این خشونت و سرکوب تنها حق حیات را از بخشی از افراد جامعه نگرفته است، بلکه با احکام فاشیستی و اسلامی اش، با تحمیل فقر و فلاکت حق زنده ماندن را هم از میلیونها انسان سلب نموده است.
با به مسلخ کشیدن انسان های آزاده، شیفتگان راه آزادی و برابری، ارعاب و تهدید کارگران آگاه و رنجدیده و نمایندگان و مدافعین راستین طبقۀ کارگر راهی بجز مبارزه بر علیه اینهمه ستم طبقاتی برای ستمدیگان و زحمتکشان باقی نگذاشته است!
این نبرد طبقاتی که مدتها است آغاز شده است، رژیم را با ترس و وحشت مواجه ساخته است و تنها راه نجات خود را در زندان، شکنجه و اعدام یافته و با زهر چشم گرفتن می خواهد جلو این مبارزات را بگیرد. اما غافل از اینکه این اعمال شنیع و جنایتکارانه راه مبارزه را برای رهایی هموارتر نموده و صف انسانهای مبارز و آزادیخواه را گسترده تر خواهد نمود.
“نوید دریک فایل صوتی گفته بود: “. .. اگر من اعدام شدم، همه بدانند که در قرن بیست و یکم، با این همه مکانیسم حقوق بشر، سازمان ملل متحد، شورای امنیت و غیره، یک مرد بی گناه در حالی اعدام شد که تمام تلاش خود را برای مبارزه انجام داد…..”
همانطور که کارگران نیشکر هفت تپه پایان دادن به این اعدامها را سر لوحه مبارزات خود قرار داده اند تا جایی که حتّا برای دشمنان طبقاتی خود نیز خواهان حکم اعدام نیستند، مبارزات متشکل طبقه کارگر در اتحاد با دیگر جنبشهای اجتماعی خواهد توانست به این رژیم تا دندان مسلح افسار بزند. بنابراین ، امروز بیشتر از هر زمان دیگر نیاز به اتحاد و همبستگی و به میدان آمدن هر چه متشکلترشدن جنبش کارگری و دیگر جنبشها درمقابل نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی است، که به این توحش و بربریت خاتمه دهد.
برای پایان دادن به اینهمه نابرابری، راهی بجز متشکل شدن به هر شکل، با هر توان، با هر امکان در مقابل این جنایات، برای ما باقی نمی گذارد، باید محکم در مقابل این جنایات ایستاد و تا نابودی کامل جمهوری اسلامی از پای ننشست!
توقف اعدام در گرو متشکل شدن و اتحاد ما است!
دیگر اکنون رشد کردم
پنجه ها را مُشت کردم
سخن با مُشت میگویم
حق خود با مُشت میگیرم
نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران ـ خارج از کشور
۲۳ شهریور۱۳۹۹ – ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۰
