“نگاه تو” و “فانوس” – دکتر اسعد رشیدی

نگاە تو

نگاە می‌کنی
بە لکە‌های لغزان ابری خاکستری
باران، تمام روز خواهد بارید!
 
بە باغی در دوردست
چشم دوختە‌ای
گیلاسها سرشار از عشق می‌شوند…
 
تا پلکهایت فروافتد
خواهش می‌کنم
نگاهت را بگردانی
بر دانە‌ای
تا سینە‌ی خاکی نازا را بشکافت.
٧/۴/٢٠٢٠
 
 
فانوس
 
جنگل را بە دار می‌آویزند
درختان
زیر بارانی ریز
مویە ساز می‌کنند.
در نیمەی شب
قلب غنچە‌ای
بە سربی داغ از هم می‌پریشد،
ماه
چون فانوسی از یادرفتە
می‌لرزد در کنُجی از آسمان.
٢٠/۴/٢٠٢٠

چاپ کن