روز دوشنبه ۱۷ خردادماه، خالد پیرزاده، زندانی سیاسی در زندان تهران بزرگ در هشتمین روز اعتصاب غذای خود بسر می برد. او از صبح روز دوشنبه ۱۰ خردادماه، دست به اعتصاب غذا زده و در یادداشتی به تشریح دلایل اعتصاب خود پرداخته بود. آقای پیرزاده از تاریخ ۲۳ اسفندماه ۹۹ در پی عدم تحقق وعده مسئولان مبنی بر موافقت با آزادی مشروط، برای بار دوم دست به اعتصاب غذا زده و در تاریخ ۱۰ فروردین ماه با وعده مساعد مسئولان نسبت به رسیدگی به خواسته‌هایش به اعتصاب غذای خود پایان داده بود.
به گزارش خبرگزاری هرانا، این زندانی سیاسی به دنبال اعتصاب غذا با کاهش فشار خون، مشکلات گوارشی، درد شدید در عضلات، مفاصل و چشم ها روبرو شده است. با این حال مسئولان زندان مانند دفعات قبل، وعده رسیدگی به خواسته هایش را داده و از او خواسته اند که به اعتصاب خود پایان دهد.
خالد پیرزاده از صبح روز دوشنبه ۱۰ خرداد ۱۴۰۰، دست به اعتصاب غذا زده و همزمان طی یادداشتی به شرح دلایل اعتصاب غذای خود پرداخته و اعلام کرده است که تا زمان محقق شدن خواسته قانونی خود به این اعتصاب ادامه خواهد داد.
او در بخشی از این یادداشت گفته است: “تاکنون ۲۵ ماه است که در شرایط بد جسمی و روحی روانی در زندان هستم، بدون ملاقات و مرخصی. اما هم اکنون همسرم به بیماری کرونا مبتلا شده و اصلا شرایط مناسبی ندارد علاوه بر اینکه خودش پرستاری ندارد که از او مراقبت کند دختر خردسالم هم باید به اجبار از مادرش دور بماند که شاید از ابتلا به کرونا مصون بماند. رنج و دوری پدر از یک سو و اکنون از دست دادن آغوش مهر مادری بر دردهای دختر کوچکم اضافه شده است. براستی با این درد چه باید کرد”.
خالد پیرزاده در ارتباط با اعتصاب غذای پیشین خود و دلایل اعتصاب غذای کنونی در بخش دیگری از این یادداشت می گوید: “در دو مرحله اعتصاب غذا و لب دوزی مرا با وعده دادرسی و آزادی و قسم خوردن های دروغ مسئولین اعتصابم را پایان دادم به امید آزادی و دادخواهی، ۵ ماه از وعده آزادی مشروط بنده میگذرد اما همچنان در اسارتگاه تهران بزرگ به سر می برم و برای چندمین بار ثابت گردید که دورغگویی خصیصه لاینفک بیدادگران است. و با کرامت انسانی و حقوق بشر حقوق شهروندی و حتی همان رافت اسلامی که از آن دم میزنند کاملا بیگانه هستند. آیا باید منتظر آسیب و داغ دیگری باشم که مسئولین فکری برای آزادی ام بکنند؟ آیا تلنگری به وجدانشان نمیخورد؟ آیا هیچ چیزی دل سنگشان را نمی‌سوزاند؟ مگر گناه ما چیست جز اعتراضی که حق بدیهی و طبیعی هر انسان است، خواسته قانونی من این است که مسئولان قضایی با توجه به وضعیت خطرناک بیماری همسرم برای آزادی بنده اقدامات لازم را انجام دهند و دستورات لازم را صادر کنند. لازم به ذکر است تا زمان محقق شدن کمترین خواسته قانونی خود از این لحظه در اعتصاب غذا می‌مانم”.
آقای پیرزاده پیش از این نیز از صبح روز دوشنبه ۴ اسفندماه ۹۹ در اعتراض به عدم رسیدگی پزشکی و مخالفت مسئولان با درخواست آزادی مشروط او، دست به اعتصاب غذا زد. مخالفت رئیس اندرزگاه ۹ زندان تهران بزرگ با آزادی مشروط وی در شرایطی است که او پیشتر از سوی مسئولان زندان در لیست زندانیان واجد شرایط عفو مشروط قرار گرفته بود. این زندانی روز چهارشنبه ۶ اسفندماه ۹۹، طی نامه‌ای سرگشاده با اشاره به تداوم اعتصاب غذا از دوختن لب‌هایش در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالباتش خبر داد. وی نهایتا در تاریخ ۱۸ اسفندماه ۹۹ پس از امضای برگه های مربوط به درخواست آزادی مشروط توسط مسئولان زندان و وعده مساعد آنان مبنی بر رسیدگی به خواسته‌هایش به اعتصاب خود پایان داد و از تاریخ ۲۳ اسفندماه ۹۹ در پی عدم تحقق وعده مسئولان مجددا دست به اعتصاب غذا زد. آقای پیرزاده مجددا در تاریخ ۱۰ فروردین ماه با وعده مساعد مسئولان نسبت به رسیدگی به خواسته‌هایش به اعتصاب غذای خود پایان داد.
پیشتر به خالد پیرزاده وعده داده شده بود که به شرط پایان اعتصاب غذا، در ماه های اردیبهشت و خرداد با درخواست آزادی مشروط وی موافقت خواهد شد.
خالد پیرزاده در تاریخ ۵ خردادماه ۹۸ توسط نیروهای امنیتی همراه با ضرب و شتم بازداشت و مدتی بعد با پایان مراحل بازجویی به زندان اوین منتقل شد. وی در بهمن‌ماه همان سال توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی محمد مقیسه از بابت اتهام “اجتماع و تبانی” به ۵ سال حبس و به اتهام “توهین به رهبری” به ۲ سال حبس و در مجموع به ۷ سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم نهایتا خردادماه ۹۹ توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران به ریاست قاضی احمد زرگر عینا تایید شد. با استناد به ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی مجازات اشد یعنی ۵ سال حبس تعزیری از بابت اتهام “اجتماع و تبانی” در خصوص آقای پیرزاده قابل اجرا است.
آقای پیرزاده در تاریخ ۱ مردادماه ۹۹ از زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتقل شد. گفته می‌شود وی در زمان انتقال توسط ماموران گارد ویژه زندان اوین مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود.
خالد پیرزاده مردادماه ۹۹ از ناحیه پا تحت عمل جراحی قرار گرفت. پا و مهره‌های کمر او در دوران بازداشت آسیب جدی دیده و نیازمند جراحی‌های بیشتر و فیزیوتراپی است. او همچنین دیماه ۹۹ علیرغم مشکل قلبی از اعزام به بیمارستان محروم ماند.
