ویژه نامه‌ی شماره یک
اعتصاب سراسری کارگران پروژه ای نفت – گاز و پتروشیمی پالایشگاههای درون کشور
گرد آورنده : امیر جواهری لنگرودی
ویژه نامه اعتصاب سراسری کارگران پروژه ای نفت – گار و پتروشیمی پالایشگاههای درون کشور
(شماره یک)
یادداشت:
درهفته آخر خرداد ۱۴۰۰، کمپین اعتصابی برای تاریخ نهم تیر ماه ۱۴۰۰ فراخوان داده شد. اما اولین جرقه این اقدام از ۳۰ ام خرداد زده شد و شعله گرفت و وسعت یافت وبه تدریج دامن گسترشد!
حال نزدیک سه هفته‌ای از آغاز اعتصاب سراسری کارگران پروژهای نفت، گاز و پتروشیمی پالایشگاههای درون کشور در مناطق نفت خیز و دیگر نقاط ایران میگذرد؛ در این مدت سه هفته پیام‌های همبستگی قابل توجهی در شبکه‌های اجتماعی به سوی این کارگران روان شد؛ آنچه اهمیت موضوع را به ما باز می‌شناساند و هدف این چند شماره ویژه نامه نفتگران است. هدف جا دادن این رویداد تاریخی مبارزات کارگران کشور در متن حافظه‌ی تاریخی رخدادهای کشورمان در دل مبارزه طبقاتی واقعا موجود درون ایران است. به این امید که در سطح کارگران – معلمان – بازنشستگان – زنان – پرستاران – دانشجویان – خانواده های زندانیان سیاسی – فعالان محیط زیست – کولبران – سوخت بران – روستائیان خسته از بی آبی و نیروی عظیم بیکاران کشور به فراموشی سپرده نشود و در این برهه از تاریخ مبارزاتی کار و سرمایه در ضمیر خاطر اردوی پُرشمار کار که با بحران همه جانبه ناشی از فقر و بیکاری و حاشیه نشینی و سایر رخداد های غم افزای روزمره زندگی دست به گریبان است رسوخ نماید. همین نیروست که فاعل اصلی رهایی از وضعیت جهنمی کنونی است.
« نه » پُرطنین همه‌ی جنبش آزادی‌خواهی مردم ایران در داخل و خارج از کشور به انتخابات مهندسی شده‌ی ریاست جمهوری که نتیجه‌ی آن را پیشاپیش همه می‌دانستند، به معنی انکار تمامیت نظام است. تحریم گسترده‌ی انتخابات قطعاً خود را از پیش در سطوح گوناگون حرکتهای «کف خیابان» و اعتصابات و اعتراضات مختلف به نمایش گذاشته بود. این تحریم سراسری انتخابات را باید در ادامه‌ی تعریض شکاف عمیق پدیدار شده بین مردم و حاکمیت در شورش دی ماه ۹۶و سپس خیزش آبان ۹۸ یافت. اعتراضات وسیع و گسترده‌ی نفتگران ایران، تبلور حرکات اعتراضی پیشین کارگران و دیگر گروه‌بندی‌های جامعه خاصه معلمان، دانش آموزان، بازنشستگان، دانشجویان، زنان و خانواده‌های زندانیان سیاسی – اعدامیان و دادخواهان خاوران… است. شروع اعتصاب و پیوستن واحدهای کوچک و بزرگ به آن در گرمای سوزان جنوب، بی آبی و برقی، با وجود خطر کرونای دلتا، با حضور واقعی بالای ۶۰ هزار نفر از کارگران پروژهای نفت از سراسر کشور در اتحادی کم نظیر و در نوع خود بی نظیر همراه بود. اکنون هر روز که از این اعتصاب می گذرد درست مثل هر نبرد واقعی طبقاتی هزینه‌های سنگینی متوجه دو طرف موضوع درگیر یعنی نیروی کار و سرمایه میشود.. سرمایه توامان با قدرت سرکوب دولت سرمایه‌دار و دزد و اختلاس گر، درکنارپیمانکاران رانت خوار و هم پیمانان‌شان در مقابله با پیشروی کارگران و از پای ننشستن آنان، حربه‌ی اخراج، فراهم سازی لیست سیاه کارگران سازمانگر، فریب و وعده های دروغین و به کارگرفتن نیروی اعتصاب شکن برای درهم شکستن اعتصاب کارگران را به کار گرفته است.
اما بعد ازچند سال پیاپی و خاصه آنچه که در سال کرونایی ۹۹ شاهدش بودیم، اعتصاب کارگران نفت اکنون همگراتر شده است و در شرایطی صورت گرفته است که درک ضرورت پیوند برای سراسری کردن اعتصابات و اعتراضات بخش های مختلف طبقه‌ی کارگر و سایر مردم محروم و بی چیز درون کشور و حاشیه‌ی شهرها به شکل امید بخشی ارتقا یافته است. اعتصاب کارگران پروژه ای پس از دوره ای از اعتراضات و مطالبات فریاد شده در «کف خیابان» صورت گرفته است؛ دوره ای که کارگران زن و مرد، بازنشستگان، معلمان، کامیونداران، کارگران خط و ابنیه، پرستاران، مالباختگان، کولبران، سوخت بران، فعالان عرصه‌ی محیط زیست و کشاورزان حقآبه خواه، در کنار قلم بدستان کشور، که تلاش آنان تباهی دهر را به چشم جهانیان پدیدار میکند، اعتراض کرده اند و هز ینه پرداخته اند و حاکمیت را به چالش طلبیده اند.
اعتصاب بزرگ نفتگران تداوم درآمیزی نه پُرطنین مردم به مهندسی انتخابات و حرکت های «کف خیابان» بود. درهم آمیزی سطوح مختلف اعتراضات با حرکت های کف خیابان، راه اعمال قدرت و پیروزی طبقه‌ی کارگر است. به موازات آن نیاز به همگرایی جنبشهای اجتماعی و لایه‌های گوناگون معترض طبقه‌ی کارگر و حقانیت بخشیدن به استقلال این جنبش الزامی است. صدور بیاینه‌های شعاری، جعلی و اطلاعیه‌های قلابی به نام طبقه‌ی کارگر و به نیابت از کارگران تلاشگر پروژه ای و یا کارگران اعتصابی پیمانی نفت، با هدف مصادره‌ی اعتبار اعتصابات به نفع حزب، سازمان و یا جناح سیاسی ورشکسته معینی، کاری ناشایست و به زیان کارگران اعتصابی و مخدوش کردن این صف مبارزاتی است. صادرکنندگان بخشا بعضی از اطلاعیه‌ها که به ظاهر در جای خنکی نشسته‌اند وازحرم گرمای اعتصابات به دورند، باید بیش از هر موقع حساسیت لحظه ای که درآنیم را در یابند. مدافعان واقعی طبقه‌ی کارگر بیش از هر چیز به همراهی با این طبقه و حفظ استقلال جنبش کارگری از تعرض سرمایه – دولت سرمایه خوار، کارفرمایان و پیمانکاران جیره خوار، شورای اسلامی، بسیج کارگری و.. احزاب و سازمان ها می اندیشند. آنان به جای برخوردهای مصادره ای ، از امکانات و همه‌ی توان خود برای کمک رسانه‌ای و حتی میدانی به کارگران بدون هیچ سوء نیت و چشمداشتی استفاده می کنند.
چه خوب است نه به جای کارگران و از طرف آنها که همراه آنها باشیم و به جای پیچیدن نسخه‌های سیاسی و حزبی شداد و غلاظ ، از آنها بیاموزیم و در رساندن صدای واقعی کارگران کوشش کنیم. ویژه نامه کارگری سلسله اعتصابات و اعتراضات کارگران پروژه ای نفت و گاز و پتروشیمی خود را در این راه همگام با کارگران ایران و صدای یکایک آنان می شناسد .
اخبار و گزارش‌ها:
*- فراخوان اعتصاب سراسری کارگران پیمانی صنعت نفت:
«شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت» ضمن تعیین ضرب الاجل اعلام کرد اگر خواسته‌های کارگران پیمانی برآورده نشود به اعتصاب کارکنان رسمی نفت میپیوندد.
کارگران پیمانکاری صنعت نفت دور دیگری از اعتصاب و اعتراض هماهنگ را با خواست افزایش دستمزد، برچیدن شرکتهای پیمانکاری، امنیت شغلی و ایمنی محیط کار آغاز کرده‌اند. «شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت» با صدور بیانیه‌ای خواستهای کارگران پیمانی را طرح و اعلام کرده است کارگران پیمانی پس از «یک اعتصاب اخطاری» یک هفته‌ای اعتصاب و اعتراض کارکنان رسمی نفت می‌پیوندند که قرار است روز ۹ تیر آغاز شود.
حمایت کارکنان عملیاتی شرکت POGC شاغل در سکوی SPQ1 از اعتراض و اعتصاب همکاران خود در شرکت پایانه‌های نفتی ایران منطقه خارک
اعتصابی که روز پنجشنبه ۲۹ خرداد از سوی کارگران پروژهای شرکت فراب در نیروگاه بیدخون و کارگران پیمانی جوشکار مخازن کروی پتروشیمی بوشهر آغاز شد، ۳۰ خرداد به شرکت پایانه‌های نفتی منطقه خارک، شرکت ریتون، شرکت سینا پالایش جزیره قشم سرایت کرد.
دوشنبه ۳۱ خرداد جوشکاران شرکت اکسیر صنعت، کارگران پیمانی شرکت ساتراپ، ۴۰۰ نفر از کارگران شرکت پایندان شاغل در فاز ۱۴ عسلویه را نیز در برگرفت.
یک هفته «اعتصاب اخطاری»
«شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت» در بیانیه‌ای به تاریخ ۳۰ خرداد ۱۴۰۰ منتشر کرد، خواستهای کارگران پیمانی را اعلام کرد. رئوس مطالبات عبارتند از:
مزد هیچ کارگر شاغل در نفت نباید کمتر از ۱۲ میلیون باشد. افزایش مزدها با بلا رفتن نرخ تورم، افزایش دستمزد سایر سطوح مزدی با توافق نمایندگان کارگران
پرداخت به موقع مزدها
کوتاه شدن دست پیمانکاران از صنعت نفت، قراردادهای مستقیم و دائم.
ممنوعیت اخراج کارگران
لغو قوانین برده وار مناطق آزاد اقتصادی
رعایت استانداردهای بهداشتی، محیط زیستی و ایمنی محیط کار، بالابردن استانداردهای بهداشتی خوابگاهها و سرویس‌های بهداشتی.
پایان دادن به امنیتی سازی محیطهای کار، برسمیت شناختن حق تشکل، تجمع و اعتراض کارگران
اعتصاب برای تحقق این خواستها از ۲۹ خرداد آغاز شده است. روز ۲۹ خرداد کارگران اعتصابی شرکت فراب نیروگاه بیدخون به طور دسته جمعی محل کار را ترک کردند و به شهرهای محل سکونت خود بازگشتند. آنها علاوه بر افزایش دستمزد، خواستار ۱۰ روز مرخصی در قبال ۲۰ روز کار هستند.
کارگران پیمانی جوشکار مخازن کروی پتروشیمی بوشهر نیز ۲۹ خرداد پس از تسویه حساب محل کار را ترک کرده و راهی خانه‌های خود شدند.
در همین روز کارکنان رسمی عملیاتی نفت در شرکت پایانه‌های نفتی منطقه خارک اعتصاب کردند.
۳۰ خرداد کارگران شرکت ریتون واقع در عسلویه و کارگران شرکت سینا پالایش جزیره قشم با تحویل وسایل کار راهی خانه‌های خود شدند و اعلام کردند تا پذیرش مطالباتشان به سرکار باز نمی‌گردند.
۳۱ خرداد جوشکاران شرکت اکسیر صنعت، کارگران پیمانی شرکت ساتراپ، ۴۰۰ نفر از کارگران شرکت پایندان شاغل در فاز ۱۴ عسلویه نیز به اعتصاب پیوستند و محل کار را ترک کردند.
کارکنان شرکت نفت فلات قاره منطقه خارک با تجمع مقابل ساختمان مرکزی شرکت از اعتصاب همکاران خود در شرکت پایانه‌های نفتی حمایت کردند.
=============================
*- کارگران پیمانی نفت در پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها و نیروگاهها برای پیگیری خواستهایمان اعتصاب سراسری می کنیم!
ما کارگران پیمانی نفت در پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها و نیروگاهها در اعتراض به سطح نازل حقوقها و کاهش هر روزه قدرت خرید خود و عدم اجرای وعده های داده شده همانطور که اعلام کرده بودیم اعتصابات گسترده و سراسری خود را از سر میگیریم و با تجمع در مقابل مراکز کاری‌مان پیگیر مطالبات خود میشویم. در همین راستا روز ۲۹ خرداد همکاران پروژه ای ما در شرکت فراب نیروگاه بیدخون با مطالبه‌ی افزایش دستمزدها و خواست ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی که اصطلاحاً طرح بیست ده نامیده میشود دست به اعتصاب زده و به صورت جمعی نیروگاه را به قصد خانه‌های خود ترک نمودند. این کارگران اعلام کرده‌اند که تا زمانیکه به خواسته های آنان پاسخ داده نشود به نیروگاه بازنخواهند گشت.
اعتصاب ما یک اعتصاب اخطاری است و یک هفته در جریان خواهد بود و در روز نهم تیر به صف همکاران رسمی خود که اعلام اعتراض کرده اند خواهیم پیوست. ما در این یک هفته‌ی اعتراضمان با جمع شدن در محل های کار خود تلاش میکنیم که تصمیم گیری جمعی بکنیم و صدای خود را به گوش همکاران کارگرمان در همه جا برسانیم.
خواست های اعلام شده ما عبارتند از:
مزد هیچ کارگر شاغل در نفت نباید کمتر از ۱۲ میلیون باشد و باید فورا سطح دستمزدها افزایش یابد و به نسبتی که قیمت اجناس افزایش می یابد سطح مزد کارگران نیز بالا رود. بعلاوه سایر سطوح مزدی کارگران باید بر اساس توافق با نمایندگان منتخب کارگران صورت گیرد.
تعویق پرداخت دستمزدها جرم و یک دزدی آشکار است. حقوقها باید هر ماه بموقع پرداخت شود.
ما به کار موقت و پیمانی اعتراض داریم و خواستار کوتاه شدن دست پیمانکاران و داشتن امنیت شغلی و دایٔمی شدن قراردادهای کاری مان هستیم. اخراج کارگر ممنوع.
قوانین برده وار مناطق ویژه اقتصادی که حصاری بین ما و بخش های دیگر کارگری در سطح جامعه است و بر اساس آن کارفرمایان مفتخور دستشان برای هرگونه تعرضی به زندگی و معیشت ما باز گذاشته شده است، باید فورا لغو شوند.
ما خواستار ایمن شدن محیط کارمان هستیم. محیط های کار ما مثل یک بمب انفجاری است و حریق های مهیب، سقوط از ارتفاع، آلودگی های صوتی در اثر انفجار مواد نفتی، استشمام مواد سمی و شیمیایی در کنار غیر استاندار بودن وضع بهداشت و درمانگاهها، دارد هر روز از ما قرمانی میگیرد و سبب صدمات جانی و روحی بسیاری به کارگران شده است. کار در گرمای طاقت فرسای تابستانی و نبود تجهیزات لازم سرمایشی و دستگاههای تهویه هوای استاندارد فشار کار را صد چندان کرده است. صنعت نفت یک بخش بزرگ سودآور جامعه است. باید مراکز کاری ما امن باشد و با بالاترین استانداردهای محیط زیستی مجهز باشد. باید در صنعت نفت بودجه کافی برای امن شدن محیطهای کار و تجهیز مراکز کاری به امکانات سرمایشی و گرمایشی مورد نیاز و دستگاههای تهویه هوا به میزان مورد نیاز، بالا بردن استاندارد بهداشتی در خوابگاهها و اماکن عمومی چون دستشویی ها و حمام و … اختصاص داده شود.
ما کارگران نفت از امنیتی بودن محیط های کارمان به ستوه آمده ایم و باید به این وضعیت خاتمه داده شود. تشکل و تجمع و اعتراض حق مسلم ماست.
در خاتمه حمایت قاطع خود را از همکاران رسمی مان در نفت که اعلام کرده اند چنانچه به خواستهایشان جواب داده نشود در نهم تیر دست به اعتراض خواهند زد و فراخوانشان به تجمع در آن روز است، اعلام میکنیم.
خواستهای بر شمرده ما خواستهای همه کارگران نفت از جمله همکاران رسمی ما نیز هست. بعلاوه این همکاران به نحوه افزایشات مزدی سال ۱۴۰۰ که در واقع تعرضی به زندگی و معیشتشان است، تحمیل مالیات های سنگین بر حقوقهایشان و عدم اجرایی شدن ماده ده و در نتیجه آن حذف برخی از آیتم های مزدی شان اعتراض دارند. محور اعتراض همکاران رسمی همچون ما کارگران پیمانی موضوع دستمزد و عدم کفاف آن برای مخارج زیستی و معیشتی مان است و افزایش سرسام آور قیمت اجناس و یک قلم بزرگ آن مسکن و محرومیت از بیمه های پایه ای چون درمان و تحصیل رایگان برای همه و داشتن حق مسکن فشار زندگی را برای ما و همه مردم در جامعه دشوار و مشقب بار کرده است.
ما خواهان تحقق این حقوق پایه ای و برخورداری از درمان و تحصیل رایگان برای همه مردم هستیم. زندگی شایسته انسان حق همه ما مردم است.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
۳۰ خرداد ۱۴۰۰
==================
*- بیانیه ی شماره دوم
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت:
ما کارگران پیمانی نفت در پالایشگاهها، پتروشیمی ها و نیروگاهها، همانطور که اعلام کرده بودیم از ۲۹ خرداد وارد اعتصاب شدیم. اکنون چند ده هزار از همکاران ما در اعتصابند و همکاران رسمی مان نیز در نهم تیر ماه دست به تجمع خواهند زد. ضمن اینکه در همین مدت در مناطقی چون فازهای ده تا ۱۴ عسلویه آنها را همراه خود داشته ایم. تا همین جا خوب آمده ایم و به همه همکارانمان درود میگوییم. دوستان!
خواست محوری ما کارگران نفت چه رسمی و چه غیر رسمی افزایش دستمزدهاست. دیگر ما کارگران فقر، بی تامینی، تبعیض و نابرابری و محرومیت از اولیه ترین حقوق انسانی مان را بر نمی تابیم. همانطور که اعلام کرده ایم با توجه به گرانی سرسام آور اجناس، دستمزد هیچ کارگری امروز نباید از دوازده میلیون کمتر باشد. ضمن اینکه حق همکاران ماست که متناسب با سطوح تخصص کاری خود دستمزدشان افزایش یابد. همکاران رسمی ما نیز اعتراضشان به کاهش هر روزه قدرت خریدشان و نحوه افزایشات مزدی سال ۱۴۰۰ است که در واقع تعرضی به زندگی و معیشتشان است. همکاران عزیز!
اتحاد مبارزاتی ما و پیوستن به اعتصاب در چنین سطحی بسیار غرورآفرین است و به همه دست مریزاد میگوییم. اما باید تلاش کنیم که این اتحاد را در شکل پیش برد اعتراضاتمان نیز داشته باشیم. باید با دخالت حداکثری خود در پیشبرد مبارزه جلوی هر نوع تفرقه افکنی و دسیسه گری را بگیریم. نباید ریش و قیچی را دست شمار معینی از افراد که اینجا و آنجا اعلام کمپین میکنند بدهیم و همه تصمیم گیری را به آنها بسپاریم و خود راهی خانه شویم. بلکه چه با حضور در محل و ماندن در خوابگاه ها و برنامه ریزی برای تجمعات اعتراضی در مقابل پالایشگاه ها و مراکز نفتی و چه از طریق حضور فعال در گروه هایی که در مدیای اجتماعی داریم هر روزه در جریان تصمیم گیری در چگونگی پیشبرد مبارزه مان، فعالانه دخالت گر باشیم. این درس مهمی است که از کارگران نیشکر هفت تپه آموختیم و باید بدانیم که تنها به این صورت و با تصمیم گیری شورایی و جمعی است که می توانیم جلوی تفرقه افکنی ها و زد و بندهای احتمالی و از بالای سرمان را بگیریم. نگذاریم که باز ما را با وعده و وعید سر بدوانند و همانطور که اخطار کرده ایم اگر تا آخر برج ۵ به خواست هایمان پاسخ داده نشود، در تدارک ادامه گسترده تر اعتراضاتمان باشیم. همکاران عزیز!
در اعتصاب این چند روز بخشی از همکارانمان دست به اعتصاب زده و محل کار خود را ترک کرده و به خانه ها بازگشته اند، اما بخشی دیگر مثل ما که در اعتصاب هستیم ولی در خوابگاه ها مانده ایم. دلیلش اینست که می خواهیم خود با حضور حداکثری پیگیر مطالباتمان باشیم. می خواهیم در تصمیم گیری ها برای پیشبرد اعتراضاتمان دخالت داشته باشیم. بعلاوه خود شاهد بوده اید که در برخی از مراکزی که همکاران ما کار را ترک کرده و به خانه رفته اند، کارفرمایان بیرحم کارگران روزمزد را اخراج و در تدارک بکارگیری نیروی جدید کاری هستند. بنابراین اگر در خوابگاه ها بمانیم کارفرما مکانی برای اسکان نیروی کاری جدید نخواهد داشت و در عین حال با حضور ما جرات نخواهد کرد دست به اخراج و چنین توطئه هایی بزند. از همین رو توصیه ما اینست که بعد از یک هفته دیدار با خانواده به محیط کار بازگردیم و در محل حاضر باشیم و به اعتصاب خود ادامه دهیم. از جمله حضور هر روزه ما در مقابل پتروشیمی ها و پالایشگاه ها و نیروگاه ها فشاری بیشتری برای پیگیری خواست هایمان خواهد بود.
۷۰۰ نفر از همکاران روزمزد ما در پالایشگاه تهران اخراج شدند. باید خواست بازگشت به کار آنها و دیگر همکاران اخراجی را به مطالباتمان اضافه کنیم. اعتصاب ما سراسری است و هرگونه تعرضی به این اعتصاب باید با صف متحد مبارازتی ما پاسخ گیرد. علاوه بر افزایش دستمزد ما خواستار بیست روز کار و ده روز مرخصی هستیم تا ما که بدور از خانواده و در این شرایط اسفناک کاری به کار اشتغال داریم، بتوانیم در فرصت های مناسب کنار خانواده هایمان باشیم و از لذت روزهای بزرگ شدن فرزندانمان محروم نمانیم. بعلاوه ما کارگرن پیمانی امنیت شغلی نداریم. امنیت جانی نداریم و از پایین ترین شرایط زیستی و کاری برخورداریم. وضع خوابگاه ها و بهداشت در محیط های زیستی و کاری بسیار وخیم است. و قوانین مناطق ویژه اقتصادی فقط و فقط در خدمت قلدری سرمایه داران مفت خور و بردگی بیشتر ما کارگران است. ما خواستار کوتاه شدن دست پیمانکاران و دائمی شدن قراردادهایمان، لغو قوانین ویژه اقتصادی و پایان یافتن فضای امنیتی و پادگانی حاکم در محیط های نفتی هستیم. ما برده نیستیم و داشتن یک زندگی درخور انسان حق مسلم ماست. در آخر حرف و سخن ما با مردم است. تشکر می کنیم از هم طبقه ای هایمان در نیشکر هفت تپه، و تشکلها و نهادهای کارگری و معلمان و بازنشستگان و دانشجویان که تا کنون با بیانیه های خود ما را حمایت و پشتیبانی کرده اند. این همبستگی ها بدون شک نقطه قدرتی برای ما کارگران نفت است. خواست افزایش دستمزد فقط مطالبه ما کارگران نفت نیست، می دانیم که همه کارگران، معلمان، بازنشستگان و حقوق بگیران جامعه همین مطالبه را دارند. و همین طور دیگر مطالبات ما، بنابراین انتظار بیشترین حمایت ها و پشتیبانی ها را داریم. از جمله به اخراج هفتصد همکار ما اعتراض کنید و خواستار بازگشت آنان به کارشان باشید.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت – ۵ تیر ۱۴۰۰
===============
*- بیانیه شماره سوم
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
با اتحادمان دسیسه های پیمانکاران مفتخور علیه اعتصابمان را خنثی میکنیم:
در حالیکه اعتصابات سراسری ما کارگران نفت با قدرت به جلو میرود، کارفرمایان و پیمانکاران مفتخور مرتبا بدنبال دسیسه گری و توطئه علیه ما هستند. بنا بر خبرها آنها نیز رایزنی های سراسری خود را دارند تا برای عقب زدن اعتصاب ما کارگران هماهنگ کار کنند. ما هم بر سر خواستهایمان ایستاده ایم. دستمزد هیچ کارگری نباید کمتر از ۱۲ میلیون باشد و میزان رده های مختلف مزدی باید بنا بر تخصص کارگر و در هماهنگی با خود کارگران تعیین شود. دستمزدها باید بموقع پرداخت شوند و ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی مطالبه فوری ماست. با این خواستها کاری میکنیم که دست پیمانکاران کوتاه شود و قوانین ویژه اقتصادی و پادگانی در محیط های کارمان کنار زده شود. همانطور که در بیانیه دوم اشاره کردیم یک توطئه کارفرمایان اخراج هاست. در برخی مناطق نفتی ما کارگران در محیط کار و خوابگاههایمان باقی مانده ایم تا مستقیما پیگیر مطالباتمان باشیم و اجازه ندهیم که در نبود ما کارفرمایان دسیسه گری کنند و دست به اخراج بزنند. همچنین بتوانیم با همکاران دیگرمان هم نظری و تصمیم گیری جمعی کنیم و هر جا که ممکن و لازم بود برای پیگیری خواستهایمان تجمعاتی داشته باشیم. اما کارفرمایان با قطع آب و غذا و دسترسی به سرویس برای رفتن به شهر و تهیه نیازهای غذایی مان دارند فشار می آورند که خوابگاهها را تخلیه کنیم. تا بعد در عدم حضور ما برای پیشبرد پروژه هایشان نیروی جدید به کار گیرند. در کنار این سیاست در جاهایی چون اورهال عسلویه به برخی کارگران فشار آورده اند و گفته اند بنا بر قانون شما باید کار ناتمام در پروژه را تمام کنید و بعد به اعتصاب بپیوندید وگرنه باید تسویه حساب کنید و اخراج هستید و به این ترتیب تلاش میکنند این کارگران را ازاعتصاب جدا کنند. کار دیگرشان در مراکز اعتصابی نفتی برگزاری جلسات از سوی مقاماتی از حکومت و امام جمعه ها با کارگران است . از جمله در جاهایی خبر هست که از کارگران خواسته اند که برای گفتگو در مورد مشکلاتشان نمایندگانی تعیین کنند و بعد در این جلسات با گفتن اینکه حق شماست اعتصاب کنید و خواستار افزایش حقوقهایتان شوید. این تقصیر دولت نیست که سطح دستمزدها پایین است بلکه پیمانکاران فقط درصد بسیار کوچکی از پول دریافتی از دولت را به کارگر میدهند و باید حقتان را از آنها بگیرید، بطور ضمنی تهدید کرده اند که نباید تجمعی صورت گیرد و اگر تجمع شود موضوع از سطح مطالبه گری فراتر رفته و سیاسی میشود و تاکید اکیدشان بر پرهیز از کشاندن اعتراض به خیابان بوده است. این خبر ها نشانگر قدرت اعتصاب ما کارگران نفت است. جالب است در حالیکه در روزهای آغاز اعتصاب ما کارگران با نبود وسایل نقلیه برای رفتن به خانه ها روبرو بودیم و بلیط نایاب بود. امروز اتوبوس های بسیاری به مراکز نفتی در رفت و آمد هستند تا کارگران را انتقال دهند که مبادا با باقی ماندن کارگران در محل تجمعات اعتراضی ای شکل گیرد. این اخبار تاکیدی بر حفظ اتحاد و همبستگی سراسری ماست و در عین حال تاکید بر اینست که خواست بازگشت به کار کارگران اخراجی نفت را باید به لیست مطالباتمان اضافه کنیم. باید در مقابل همه این تعرضات متحدانه بایستیم. اخبار توطئه گری های کارفرمایان را وسیعا رسانه ای کنیم و در برابر هر تعرضی سراسری بایستیم. اگر در جایی همکار ما را تحت عنوان اینکه باید کار خود را در پروژه تمام کند و بعد اعتصاب کند، تهدید به اخراج میکنند، باید پاسخ دوستان این باشد که اعتصاب ما سراسری است و ما به شرط و شروط شما تن نمیدهیم. و اگر اخراجمان کنید با اعتراض چندین هزار کارگر نفت که وارد اعتصاب شده اند طرف خواهید بود. همچنین باید قاطعانه اعلام کنیم که حتی اگر همه ما کارگران ناگزیر شویم که بخاطر نبود آب و برق و تسهیلات زیستی خوابگاهها را ترک و به خانه هایمان برگردیم باز جمع خواهیم بود و از طریق گروههای خود در مدیای اجتماعی همچنان برای تصمیم گیری جمعی و پیگیری متحدانه مبارزاتمان خواهیم کوشید و اگر تا برج ۵ پاسخ نگیریم، مطمئنا در اشکالی گسترده تر اعتراض خود را به جلو خواهیم برد. آخرین نکته اینکه باید کارگر اعتصابی آزاد باشد که در خوابگاه بماند یا محل را ترک و به خانه رود. از همین رو خوابگاهها باید از نظر آب، غذا و سیستم های لازم بهداشتی و دستگاههای تهویه هوا و سرمایشی مجهز شوند و امکان اقامت کارگران در خوابگاه ها فراهم شود
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت ۶ تیرماه ۱۴۰۰
=====
*- بیانیه شماره‌ی ۴
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
تشکیل شورای اسلامی خواست ما نیست
دستمزد هیچ کارگری نباید کمتر از ۱۲ میلیون باشد
افرادی از کمپین ۲۰-۱۰ با تعدادی از مسئولان دولت ابراهیم رئیسی و از جمله با سعید جلیلی دیدار داشته و ظاهراً بر سر مسائل و مشکلات ما کارگران که صدای اعتراضمان از شرایط اسفناک زیستی و معیشتی که داریم بلند شده است بحث و گفتگو داشته اند. به گفته یکی از افراد شرکت کننده در این جلسه قرار است در ابتدای کار دولت ابراهیم رئیسی جلسه دیگری بر سر همین موضوع با حضور وزرای کابینه وی برگزار شود و احتمال این را داده اند که اداره کار عسلویه با تغییراتی اساسی از زیر نظر پارس جنوبی خارج شود و به عنوان شورای اسلامی کار فعالیت نماید. بعد پالایشگاهها نیز از قوانین این تشکل “کارگری” تبعیت کنند. با این توجیه که به اصطلاح شورای اسلامی‌ای که تشکیل میشود بتواند از کارگران در مقابل کارفرما و پیمانکار حمایت کند. تا همین جا معلوم شد که در این جلسه پشت پرده چه گذشته است. از هم اکنون اعلام میکنیم که تشکیل شورای اسلامی و سرهم کردن هر نوع تشکلی تحت عنوان تشکل “مستقل” کارگری در هیات دولت اقدامی علیه ما کارگران بوده و جواب ما کارگران نیست. کارنامه شوراهای اسلامی و تشکلات دست سازی از این دست برای کارگران روشن است. اینها همواره ابزار کنترل ما کارگران و خدمت دهی به کارفرمایان بوده اند و خواهند بود. ۴۰ هزار نیروی حراست که در صنایع نفتی مستقر هستند بس نیست که شورای اسلامی را هم میخواهید به آن اضافه کنید. ما کارگران نفت همانند همکارانمان در نیشکر هفت تپه و فولاد اهواز و دیگر مراکز کارگری قاطعانه اعلام میکنیم که به ایجاد شورای اسلامی در نفت تن نمیدهیم. شورای سازماندهی اعتراض تشکل مستقل و واقعی ما کارگران است و هر کارگری که امرش تشکل و اتحاد کارگری باشد باید تقویت کننده این تشکل و تشکلهایی از این نوع باشد. نه دنبالچه شورای اسلامی. شورای سازماندهی اعتراض صدای ما کارگران نفت است و نماد اتحاد و همبستگی کارگران است. شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت تا همین جا با استقبال خوبی در میان کارگران روبرو شده است. خواستها و مطالبات شورا علنا اعلام شده است و کارگران پاسخ میخواهند. شورایمان خواستها و مطالبات خود را صراحتا اعلام کرده و پاسخ میخواهیم. در اینجا یکبار دیگر این خواستها را اعلام میکنیم. کارگران بر ادامه اعتصاب تا افزایش فوری دستمزدها تاکید دارند. شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، ۱۲ تیر ۱۴۰۰
===================
بیانیه شماره ۵ شورای سازماندهی اعتراضات پاسخ ما به پیشنهادات پیمانکاران: پیشنهاد باید کتبی باشد، رسمی باشد، علنی باشد. اعتصاب ادامه دارد
در حالیکه اعتصاب دهها هزار نفر از همکاران پروژه ای پیمانی ما در پتروشمی های، پالایشگاهها و مراکز مختلف نفتی ادامه دارد، پیمانکاران در اینجا و آنجا با پیشنهاداتی جلو آمده اند تا به اعتصاب کارگران خاتمه دهند. ما بخش هایی از کارگران پروژه ای طی نشست هایی بر سر این موضوع به بحث نشستیم و شرایط ما برای بررسی و یا قبول هر گونه پیشنهادی اینست که رسمی و کتبی باشد و علنی اعلام گردد. ضمن اینکه باید قید شود که دستمزد کارگران هرماه بموقع و در سر موعد پرداخت شود. به این ترتیب این معیاری است در سطح سراسری که همه همکاران اعتصابی یکدست برخورد کنند . همکاران محترم! اعتصاب ما سراسری است و نباید اجازه دهیم که با پیشنهادات پراکنده در اینجا و آنجا خدشه ای به اعتصاب وارد شود. بعلاوه همراه با روشن شدن سطح دستمزدها و میزان افزایش آن و بیست روز کار و ده روز مرخصی که دو محور اصلی مطالبات ماست، باید تکلیف خواستهای دیگر ما و نحوه پاسخگویی به آنها نیز شفاف گردد.
از جمله ما خواستار بازگشت به کار همکاران اخراجی و توقف اخراجها هستیم. همچنین حق همه کارگران در نفت است که از امکانات درمان رایگان در این صنعت برخوردار باشند و کیفیت آن قابل قبول و مطابق استانداردهای لازم باشد. خصوصا در این ایام اپیدمی کرونا این امر حیاتی است. از سوی دیگر کارگران بخش صنعتی نفت از جمله جوشکاران و رنگ کاران شدیدا در معرض آسیب های جسمی و جانی و بیماری هایی چون سرطان قرار دارند. باید استانداردهای ایمنی محیط های کار فورا بالا رود و از جمله به تهویه های استاندارد هوا مجهز گردد . باید خوابگاهها و کمپ های زیستی ما کارگران در حد قابل قبول بهبود یابند. از نظر ما کارگران دولت در قبال وضعیت زندگی و کار کارگران مسئول است. وظیفه دولت است که اجازه ندهد پیمانکار چنین بساطی از چپاول و ظم و ستم را بر گرده کارگران تحمیل کند. باید بساط این ستمگران جمع شود. و قوانین ظالمانه مناطق ویژه اقتصادی برچیده گردد.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
یکشنبه ۱۳ تیرماه ۱۴۰۰
====================
*- تجمع همزمان کارگران رسمی صنعت نفت در تهران، اهواز و چند مرکز نفتی:
صدها تن از کارکنان رسمی صنعت نفت چهارشنبه در تهران، اهواز و دستکم شش مرکز نفتی تجمع کردند.
اعتراض کارکنان رسمی صنعت نفت به نحوه افزایش دستمزد ۱۴۰۰ که دو هفته پیش به تجمع آنان در مقابل مجلس انجامیده بود، چهارشنبه ۵ خرداد به شکل گسترده تری ادامه یافت.
صدها تن از کارکنان رسمی صنعت نفت چهارشنبه در تهران، اهواز و دستکم ۶ مرکز نفتی تجمع کردند. آنها شعار می‌دادند: «وزیر خیانت میکند مجلس حمایت میکند، و بترسید بترسید ما همه باهم هستیم.»
در تهران کارگران مقابل مجلس تجمع کردند. در اهواز پس از تجمع مقابل درب شماره ۳ مجموعه مناطق نفت خیز جنوب در اهواز، کارگران در خیابان‌های شهر راهپیمایی کردند.
آنها شعار می‌دادند: «تا حق خود نگیریم، از پا نمی‌نشینیم، زنگنه زنگنه حیا کن وزارت را رها کن.»
کارکنان رسمی شرکت نفت فلات قاره ایران واحد بهرگان (یکی از مناطق چهارگانه نفتی ایران در خلیج فارس) در محیط شرکت دست به تجمع اعتراضی زدند.
جمعی از کارکنان رسمی شرکت نفت مجتمع دریایی ابوذر در این سکوی دریایی تجمع کردند. کارکنان رسمی شرکت ملی نفت گچساران در محوطه شرکت جمع شدند. کارکنان رسمی نفت پالایشگاه آبادان درون پالایشگاه تجمع کردند.
در عسلویه کارگران که مقابل سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس جنوبی تجمع کرده بودند، شعار می‌دادند: «وزیر خیانت میکند… مجلس حمایت میکند، بترسید… بترسید… ماهمه باهم هستیم، زنگنه حیا کن… وزارت رو رها کن.»
کارکنان رسمی نفت فلات قاره منطقه عملیاتی لاوان نیز در محیط کار گرد هم آمدند.
از کارگران پیمانی تا کارگران رسمی
اعتراض کارگران نفت به شرایط کار و دستمزدهای پائین که از کارگران پیمانکاری و قرارداد موقت آغاز شد، اکنون کارگران رسمی را نیز در بر گرفته است. فشارهای اقتصادی این دسته از کارگران را نیز به اعتراض کشانده است. کارکنان رسمی گرچه نسبت به سایر کارگران نفت از امنیت شغلی برخوردارند و دستمزد و شرایط کار مناسب‌تری دارند اما به نحوه محاسبه افزایش دستمزد سال ۱۴۰۰ معترضند.
مصوبه افزایش ۲۵ درصدی حقوق کارکنان دولت، درباره نفتگران تبعیض‌آمیز است و در آن حقوق کارکنانی را که به‌صورت اقماری در جزایر، سکوهای نفتی و گازی، پایانه‌ها، نفتکش‌ها و دریا و بیابان به استحصال و بهره‌برداری از چاه‌های نفتی و گازی به ویژه در میادین مشترک مشغولند، لحاظ نکرده و تفاوتی میان افزایش دریافتی این کارکنان با کارکنانی که در شهرخود مشغول به کار هستند در نظر گرفته نشده است.
کارگران صنعت نفت شامل کارگران رسمی، کارگران قرارداد موقت و کارگران پیمانکاری گرچه به سبب تفاوت میان نوع قرارداد و حقوق و مزایا مطالبات مختلفی دارند اما در ماه‌های اخیر در فرازی جدید از مبارزات خود با تکیه بر اشتراکات در جهت وحدت حرکت کرده‌اند.
علاوه بر کارگران رسمی، بیش از ۱۰۰ هزار کارگر پیمانکاری که با دستمزدهای بسیار پائین و با قراردادهای کوتاه مدت کار میکنند اعتصاب‌های گسترده‌ای را علیه حضور پیمانکاران در صنعت نفت و با خواست امنیت شغلی و برچیده شدن قراردادهای موقت سازمان داده‌اند.
کارگران قرارداد موقت بخش دیگری از کارگران صنعت نفت‌اند که وزارت نفت آنان را در وضعیتی برزخی قرار داده است. تعداد آنها حدود ۳۴ هزار تن است.
وزارت نفت پس از سالها بهره کشی از این کارگران به واسطه پیمانکاران سرانجام آنها را با قرارداد مستقیم اما موقت به کار گرفته است. آنها به رغم قرارداد مستقیم با وزارت نفت، مشمول مقررات استخدامی این وزارتخانه نیستند. در اثر پیگیری کارگران طرح ساماندهی کارگران موقت نفت در کمیسیون اجتماعی مجلس بررسی شد اما به گفته‌ی کارگران وزارت نفت با اعمال نفوذ مانع تصویب آن شده است.
کارگران قرارداد موقت روز سه شنبه ۴ خرداد برای چندمین بار مقابل مجلس تجمع کردند.
=================
*- فهرست پالایشگاه، نیروگاه ها اعتصابی:
فهرست پالایشگاه، نیروگاه ها و مناطقی که دست از کار کشیده اند و یکی بعد از دیگری به اعتصاب پیوسته اند به شرح زیر است:
کارگران پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها، نیروگاهها و سکوهای نفتی یکی پس از دیگری و در همبستگی با هم دست کار میکشند تا به خواسته‌های خود برسند.
کارگران شرکت‌ها زیر از شرکتهای تابعه‌ی پارس جنوبی، در میدان گازی پارس جنوبی دست به اعتصاب زده‌اند:
_ کارگران شرکت پتروشیمی «عمران صنعت» میدان گازی پارس جنوبی
_ کارگران شرکت پتروشیمی «صدف»
_ کارگران شرکت پتروشیمی «جهان پارس»
_ کارگران شرکت پایندان
_ کارگران شرکت ساتراپ صنعت
_ کارگران شرکت سینا پالایش قشم
_ کارگران شرکت لیدوما
کارگران پالایشگاهها و شرکتهای دیگری که آنها نیز دست از کار کشیده‌اند و به اعتصابات سراسری پیوسته‌اند:
_ کارگران اورهال پالایشگاه نفت تهران
================
*- آغاز دوباره‌ی اعتصابات سراسری کارگران نفت:
کارگران پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها، نیروگاهها و سکوهای نفتی یکی پس از دیگری و در همبستگی با هم دست کار میکشند تا به خواسته‌های خود برسند.
کارگران شرکت‌ها زیر از شرکتهای تابعه‌ی پارس جنوبی، در میدان گازی پارس جنوبی دست به اعتصاب زده‌اند:
کارگران شرکت پتروشیمی «عمران صنعت» میدان گازی پارس جنوبی
کارگران شرکت پتروشیمی «صدف»
کارگران شرکت پتروشیمی «جهان پارس»
کارگران شرکت پایندان
کارگران شرکت ساتراپ صنعت
کارگران شرکت سینا پالایش قشم
کارگران شرکت لیدوما
*- کارگران پالایشگاهها و شرکتهای دیگری که آنها نیز دست از کار کشیده‌اند و به اعتصابات سراسری پیوسته‌اند:
کارگران اورهال پالایشگاه نفت تهران
کارگران پالایشگاه آدیش جنوبی
کارگران شرکت ماشین‌سازی اراک
کارگران پالایشگاه تندگویان
کارگران پتروشیمی دنا
کارگران شرکت جهان پارس
کارگران پالایشگاه بیدبلند بهبهان
کارگران فاز ۱۳ (فاز اختر) پارس جنوبی
کارگران فاز ۱۳ کنگان
کارگران پالایشگاه بیدخون
کارگران پروژهای شرکت ای‌جی‌سی پالایشگاه آبادان
کارگران پیمانکاری حاجی پور
کارگران شرکت مخازن نفت قشم
کارگران پتروشیمی بوشهر
کارگران پتروشیمی گچساران
کارگران شرکت اکسیر صنعت
کارگران شرکت ریتون
کارگران عملیات دریایی شرکت پایانه‌های نفتی ایران، خارک
…………………………………..
*- اعتصاب گسترده در صنعت نفت! لیست کارگران برخی از مراکز که به اعتصاب پیوسته‌اند :
آخرین بروز رسانی لیست مراکز و شرکت های اعتصابی:
July 11, 2021
اعتصاب کارگران پیمانی نفت با گسترش بی سابقه ای را تجربه می کند. تعداد مراکز شرکت کننده در اعتصاب اکنون از مرز صد عبور کرده است.
۱-کارگران پیمانی پتروشیمی گچساران
۲-پالایشگاه بیدبلند بهبهان فاز ۲ پیمانکاری شالوده شایان
۳-عمران صنعت فاز ۱۴
۴-پتروشیمی بوشهر، اکسیر صنعت فاز ۱۴
۵-شرکتهای نفت و گاز پارس جنوبی، میدان گازی
۶-شرکت سینا صنعت احمدپور در واحد ASU
۷-کارگران شرکت پتروشیمی «صدف»
۸-شرکت نفت خشت و کنار تخته
۹- پالایشگاه آدیش جنوبی کنگان مخازن کروی و استوانه ای پیمانکاری کرمی و شرکت راژان
۱۰-شرکت پتروشیمی «جهان پارس»
۱۱- شرکت ساتراپ صنعت پارس جنوبی
۱۲-کارگران شرکت سینا پالایش قشم
۱۳-شرکت توانمند فاز ۲۲ و ۲۴
۱۴-کارگران اورهال پالایشگاه نفت تهران
۱۵-فرجود در سایت ۱ بوشهر
۱۶- کارگران پالایشگاه آدیش جنوبی
۱۷- پارس فنل کار و کلیه نیروهای پتروشیمی پارس فنل شرکت سینا صنعت در عسلویه
۱۸- سایت ۱ پتروشیمی بوشهر پیمانکاری صمصام صنعت
۱۹-کارگران پالایشگاه تندگویان
۲۰-کارگران پتروشیمی دنا
۲۱-کارگران شرکت جهان پارس
۲۲-کارگران پیمانی شرکت پایندان در فاز ۱۴ عسلویه
۲۳-کارگران فاز ۱۳ شرکت لیدوما
۲۴-کارگران فاز ۱۳ (فاز اختر) پارس جنوبی
۲۵-کارگران جوشکار مخازن کروی پتروشیمی بوشهر
۲۶-ماشین سازی اراک
۲۷- پروژه ای شرکت فراب در نیروگاه بیدخون
۲۸- تمامی کارگران رسمی و غیر رسمی فازهای ۱۱، ۱۲، ۱۳ و ۱۴ و کارگران پیمانی باقی فازهای ۲۴ گانه عسلویه
۲۹- پالایشگاه آبادن ۱ تیر ۱۴۰۰
۳۰- کارگران فاز ۱۳ کنگان
۳۱- کارگران پالایشگاه بیدخون
۳۲-کارگران پروژهای شرکت ای‌جی‌سی پالایشگاه آبادان
۳۳-کارگران پیمانکاری حاجی پور
۳۴-کارگران شرکت مخازن نفت قشم
۳۵-عملیات دریایی شرکت پایانه‌های نفتی ایران، خارک
۳۶-سیمان سپاهان اصفهان زیر مجموعه هلدینگ
۳۷-شرکت ای جی سی شاغل، پالایشگاه آبادان فاز ۲
۳۸- شرکت برق و ابزار دقیق ILD واقع در سایت بندر تنبک
۳۹-کیهان پارس
۴۰-شرکت سازه پاد
۴۱-اعتصاب کارگران رسمی نفت در پالایشگاه آبادان
۴۲-شرکت تهران جنوب واقع در بندر ماهشهر
۴۳-شرکت پتروساز شاغل در شرکت نفت بندرعباس
۴۴-شرکت مبین صنعت شاغل در پتروپالایش آدیش
۴۵-شرکت راژان شاغل در پالایشگاه آدیش
۴۶-کارکنان نیروگاه رامین در شهر اهواز
۴۷-پتروشیمی دماوند
۴۸-پتروشیمی دنا
۴۹-شرکت دی پلیمر در صنایع پتروشیمی‌های عسلویه
۵۰-کارگران پیمانکاری فولاد بوتیا در کرمان
۵۱-کارگران پیمانی شرکت سازه فرافن قشم
۵۲-کارگران پروژهای بید بلند ۲ ماهشهر
۵۳-اعتصاب کارگران اورهال ۱۵ و ۱۶
۵۴-کارگران نیروگاه سیکل ترکیبی جهرم
۵۵- کارگران شرکت دریا ساحل جفیر
۵۶- کارگران رادیوگراف نیروگاه بیدخون
۵۷-کارگران تلمبه خانه شماره ۵ بندرعباس
۵۸- کارگران پیمانکاری زلال پالایشگاه اصفهان
۵۹-اعتصاب بخشهای دیگری از کارگران پیمانکاری جهان پارس ایلام
۶۰- کارگران شرکت پیشرو صنعت در پتروپالایش آدیش
۶۱- کارگران شرکت ODCC پالایشگاه نفت اصفهان
۶۲- کارگران شرکت گاما
۶۳- کارگران رادیوگراف شرکت پرتونگاری نیما آزمون فولاد شاغل در پالایشگاه آبادان
۶۴- کارگران شرکت پرتونگاری پیشتازان آریا شاغل در پالایشگاه آبادان ۲
۶۵-اعتصاب کارگران شرکت پرتونگاری پیشگامان فنون پارس شاغل در فاز ۲ پالایشگاه آبادان
۶۶- کارگران شرکت گوهر زمین سیرجان
۶۷-اعتصاب کارگران پروژه صدف جهانپارس
۶۸-اعتصاب کارگران شرکت سازه پاد بوشهر
۶۹- کارگران پالایشگاه گاز NGL3100 دهلران
۷۰- کارگران شرکت گاما جاسک
۷۱-اعتصاب کارگران پتروشیمی لردگان
۷۲-اعتصاب کارگران پالایشگاه گاز پارسیان لامرد
۷۳- کارگران شرکت نصب نیرو اندیمشک
۷۴- کارگران شرکت آرتا انرژی پتروشیمی اردبیل
۷۵-اعتصاب کامیونداران شرکت نفت دهلران
۷۶-تجمع کارکنان شرکت نفت گچساران در نهم تیرماه
۷۷-کارگران جوشکار شاغل در نیروگاه بیدخون
۷۸-اعتصاب نیروهای پیمانکاری‌های سلطانی و حیدری شاغل در خط ۶۴ اینچ
۷۹-اعتصاب بخشی از کارگران شرکت نیرو گستر میناب
۸۰- کارگران شرکت دریا ساحل خط انتقال رشت آستارا
۸۱-اعتصاب کارگران پالایشگاه جفیر
۸۲- کارگران جوشکار شرکت شیمبار شاغل در خط لوله انتقال نفت تیران
۸۳- کارگران نیروگاه سیکل ترکیبی چابهار، نیروهای کیانپور پیمانکار نصب نیرو
۸۴- کارگران جوشکار خط ۳۶ اینچ زاهدان،
۸۵- اعتصاب کارگران جوشکار خط ۴٨ کرمان شرکت آسیا هفت سنگ،
۸۶- کارگران جوشکار شرکت دریا ساحل رشت و رانندگان آتشخوار،
۸۷-اعتصاب کارگران تلمبه خانه فیروز آباد
۸۸-کارگران پیمانکاری ایرج فرامرزی
۸۹-کارگران شرکت پیسا در ایرانشهر
۹۰-کارگران شرکت دریا ساحل خط قشم
۹۱-کارگران شرکت بهداد معادن پاسارگاد
۹۲-کارگران ODCC پالایشگاه آبادان
۹۳-کارگران شرکت آرسان توسعه
۹۴-اعتصاب کارگران شرکت پتونیا
۹۵-کارگران پتروپالایش کنگان
۹۶-کارگران شرکت آویژه صنعت طوس
۹۷_کارگران پیمان کاری کیوان کیوانی
۹٨ _کارگران جوشکار پیمانکاری فرهادی شاغل در چابهار
۹۹_کارگران شرکت بهداد معدن پاسارگارد در مشهد
۱۰۰_کارگران گروه عمران سازان
۱۰۱-شرکت پویا نصب پارس اصفهان
۱۰۲- شرکت رگبی پالایشگاه اصفهان
این لیست در حال تکمیل است…
================
*- بیانیه #کانون_صنفی_معلمان_تهران در حمایت از #مطالبات_کارگران :
پیمانکاری و پروژهای صنعت نفت به نام خداوند جان و خرد به روایت گزارش‌ها و آمار رسمیِ نهادهای مختلف کشور، جامعه ایران از مسائل مختلف از جمله نابسامانی‌های عمیق اقتصادی رنج می‌برد و فشارهای معیشتی بر اقشار مختلف مردم ایران به سطح بی‌سابقه‌ای رسیده است. مشکلات اقتصادی متعدد، از جمله رکود تورمی ناشی از تحریم‌ها، بیکاری، کاهش ارزش پول ملی و در نتیجه کاهش قدرت خرید مردم بخشهای زیادی از ملت را زیر خط فقر قرار داده است. در این شرایط وضعیت کارگران به ویژه کارگران روزمزد، پیمانکار و پروژهای اسفناک‌تر است.
تحت‌تأثیر همین شرایط بخشهای قابل توجهی از این گروه از کارگران پالایشگاهها، پتروشیمی ها و نیروگاه‌های وابسته به صنعت نفت دست از کار کشیده و خواهان بهبود شرایط کار و افزایش دستمزد خود شده‌اند. کارگرانی که از حداقل های زندگی انسانی محروم‌اند، تلاش می کنند تا از طریق این اعتصاب و طرح مطالبات مشروع خود، شرایط را برای تداوم زندگی فراهم کنند. برخی از مطالبات آنان که تاکنون پاسخ مثبتی هم دریافت نکرده است شامل:
افزایش دستمزد ماهانه در سطح خط فقر (۱۲ میلیون تومان)، تغییر نوبت مرخصی به ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی، پرداخت به موقع دستمزدها، کوتاه شدن دست پیمانکاران از صنعت نفت، لغو اخراج کارگران و قوانین برده‌وار مناطق آزاد اقتصادی، پایان دادن به امنیتی‌سازی محیطهای کار، به رسمیت شناخته شدن حق تشکل‌یابی، برگزاری تجمع و اعتراض کارگران، رعایت استانداردهای بهداشتی، محیط‌زیستی و ایمنی محیط کار و …
مروری بر مطالبات مطرح شده نشان می دهد خواسته‌های کارگران اعتصابی شکل دیگری از مطالباتی است که ما معلمان در دو دهه گذشته به کرات تکرار کرده‌ایم. لذا کانون صنفی معلمان تهران ضمن اعلام همبستگی با همه اقشار آسیب پذیر، حقوق بگیران و کارگران زحمتکش ایران و اعلام حمایت از مطالبات کارگران معترض صنعت نفت، از حاکمیت می‌خواهد به جای هزینه کردن از منابع متعلق به مردم به نام تامین امنیت، منابع موجود را صرف تامین خواسته‌های مشروع و به حقِ حقوق بگیران و به ویژه کارگران کند، که بالاترین تضمین کننده امنیت برای هر جامعه و نظامی است. ما به عنوان یک تشکل صنفی، که نمایندگی بخش‌هایی از معلمان را برعهده داریم؛ به کارگران معترض اعلام میکنیم که همدرد و همراه شما هستیم و مطالبات مادی و معنوی شما، مطالبات ما نیز هست. کانون صنفی معلمان ایران (تهران)
=========
*- گزارشی از قلب اعتصاب یکی از کارگران پارس جنوبی:
مقدمه: این گزارش کوتاه اما خواندنی و پر از نکته را یکی از کارگران شاغل در پارس جنوبی نوشته است. یعنی همان جایی که امروز یکی از قلب‌های تپنده‌ی اعتصاب سراسری کارگران پیمانی نفت محسوب میشود. بدون شک خواندن گزارشی واقعی از محیطی واقعی، در شرایطی که انواع صداهای جعلی هم در حال تکثیر است، می‌تواند تصویر واقعی‌تری از وضعیت نیروهایی که اعتصاب کرده‌اند، شرایطی که موجب اعتصاب سراسری شده است، افق‌های موجود و دلیل اَشکال اجرایی اعتصاب به دست بدهد. با همبستگی از اوایل دهه‌ی نود فقط تعداد خیلی محدودی از نیروها برای حقوقهای عقب‌افتاده قبل از عید اعتصاب می‌کردند، چون اکثر نیروهای پیمانکاران را قوم و خویش‌ها و دوستان و همکاران سابق خودشان تشکیل می‌دادند و برای اعتصابات از همین حربه استفاده می‌کردند و اعتصاب را می‌شکستند. اکثرا هم بعد از هر اعتصاب، کسانی که اعتصاب کرده بودند یا اخراج می‌شدند یا در «بلک‌لیست» پارس جنوبی قرار می‌گرفتند. من خودم چند نفر را می‌شناسم که بعد از پنج سال هنوز در بلک‌لیست «اویک» یکی از شرکتهای مادر پارس جنوبی قرار دارند و قرار داشتن در بلک‌لیست یعنی اینکه فقط می‌توانند برای پیمانکارها کار کنند. اعتصاب سال پیش نیروهای اجراییِ (فیتر، جوشکار، مونتاژکار، تک‌زن، کمکی) پارس جنوبی بعد از تورم افسارگسیخته و بالا رفتن قیمت وحشتناک دلار و هزینه‌ی مسکن و خوراک و پوشاک نسبت به پایین بودن حقوقها به کل معادلات را عوض کرد. و حالا اعتصاب امسال تفاوت بزرگ اعتصاب امسال مشارکت بالای نود درصد نیروهای دفتری (دفتر فنی، کنترل کیفیت “QC”، نقشه‌بردار، مکانیکال، متریال، بچه‌های گروه رادیوگرافی) با نیروهای اجرایی است. مشارکت گسترده‌ی نیروهای دفتری قوت قلب بیشتری به نیروهای اجرایی داد که اعتصاب را تا رسیدن به خواسته‌ها دنبال کنند و نکته‌ی مهم اینکه امسال ۱۰۰% نیروهای اجرایی در این اعتصابات شرکت کرده‌اند. ۱۰۰% نیروهای اجرایی یعنی نیروهای بخشهای فیتر، جوشکار، فورمن، سوپروایزر، برشکار، راننده‌ی جرثقیل، ریگر، قالب‌بند، آرموتوربند، سَند پلاست‌کار، مونتاژکار، داربست‌بند، نصاب، برق‌کار، نگهبان، انباردار. و به این‌ترتیب میزان مشارکت اعتصابیون از ۲هزار نفر در سال پیش به بیش از ۳۰هزار نفر رسیده است. بالای ۹۰% از نیروهای اجرایی و دفتری مناطق پارس جنوبی (عسلویه، کنگان، بوشهر، بیدخون و…) و همین‌طور پالایشگاهها و پتروشیمی‌های سراسر کشور بختیاری‌ها و لرزبانان ساکن شهرستان‌های ایذه، مسجد سلیمان، استان چهارمحالِ بختیاری، بختیاری‌های ساکن استان اصفهان، لرزبانان یاسوج، گچساران، دهدشت و خرم‌آباد هستند. این نیروها اکثرا با پیمانکاران کار میکنند. یعنی ۲۴ روز کار میکنند و ۶ روز مرخصی دارند. بنابراین وقتی بخواهند به مرخصی بروند، به‌خاطر دوری مسافت ۲ روز از مرخصی‌شان را در راه هستند و فقط ۴ روز می‌توانند در کنار خوانواده‌هایشان باشند. همین دور بودن از محیط خانواده آسیب‌های اجتماعی و روانی جبران‌ناپذیری را به روح و تن کارگران و همچنین خانواده‌هایشان وارد کرده است. به همین دلیل یکی از خواسته‌های اعتصابیون ۲۰ روز کار و ده روز مرخصی است. اکثریت پیمانکاران، عیدی و سنوات را به نیروهایشان نمی‌دهند و حقوقهایشان هم سه ماه به تعویق می‌افتد و بعد پرداخت میشود. یعنی الان که ماه اول تابستان هستیم، پیمانکاران تازه حقوق فروردین را داده‌اند (البته بعضی‌ها برج دوم را هم پرداخت کرده‌اند). یکی دیگر از مشکلات حقوقهای پایین نسبت به نرخ تورم و فشار وحشتناک کاری در این کوره‌ی آدم‌سوزی است. یعنی به نیروی اجرایی در کشورهای همسایه مانند عراق و عمان و قطر دارند ماهی ۲۵ تا ۴۵ میلیون حقوق میدهند ولی همان نیرو در ایران با بازدهی به‌مراتب بیشتر، در یک محیط به شدت ناایمن دارد میانگین از ماهی ۶ تا ۱۴ میلیون تومان میگیرد. توجه کنیم که مثلا یک فیتر با کمکی و جوشکار و کمکی روزانه میانگین باید ۸۰ اینچ فیت‌آپ و جوش بدهند که سود همین ۸۰ اینچ برای پیمانکار میشود تقریبا ۱۲ میلیون و از این پول یک میلیون سهم فیتر و جوشکار و کمکی‌هایشان میشود و یک میلیونش هم هزینه‌ی بیمه و غذا و بقیه‌ی چیزها، یعنی دو نیروی اجرایی در کمترین حالت روزی ده میلیون برای پیمانکار کار میکنند. یکی دیگر از خواسته‌ها بیمه است. الان برای نیروی اجرایی و دفتری بیمه‌ی عادی کارگری واریز میشود، یعنی در واقع سختی کار و حقوق پایه‌ی بسیار بسیار پایینی برای این نیروها رد میشود. یکی دیگر شرایط فاجعه‌بار غذا و سرویس رفت‌وبرگشت است که در نازلترین حالت ممکن قرار دارد، طوری که همه‌ی نیروها دچار بیماری‌های داخلی، معده‌درد، دندان‌درد و ریزش موی شدید هستند. دادن میوه که برای نیروها تبدیل به آرزو شده.
شما فکر کنید در این گرمای وحشتناک یک نیروی اجرایی که۱۰ ساعت در ظِل آفتاب کار کرده باید با سرویسی برود خوابگاه که حداقل بیست سال از عمرش گذشته و بدون کولر درست و حسابی نیروها را جابه‌جا میکند. شب هم که به خوابگاه می‌رسد شامش یا لوبیاست یا عدس و یا همبرگر،گوجه و بادمجان و… یکی دیگر از خواسته‌ها تعدیل زمان کار در فصول گرم سال است. اینجا نیروها باید ۵ صبح از خواب بیدار شوند و صبحانه بخورند (یک کره و مربای کوچک که دو لقمه هم نمی‌شود. آن هم برای کارگری که قرار است تا ۱۲ ظهر کار یَدیِ طاقت‌فرسا بکند و کارگرها حق این را هم ندارند که همین صبحانه را هم با خودشان سر کار ببرند، چون اگر سرپرست‌ها ببینند یا اخراج میکنند یا ۵ ساعت کسر کار می‌زنند. در حالی که به قول بچه‌های اینجا اگر خر و گاو را هم ۵ صبح چوب بزنی کاه و یونجه نمی‌خورد) و بعد ۵ و نیم سوار سرویس شوند تا ساعت ۶ صبح توی کارگاه باشند. از ساعت ۶ صبح تا ۱۲ سر کارند. بعد دوباره سوار سرویس می‌شوند و به خوابگاه می‌روند. آنجا هم که می‌رسند تا دوش بگیرند و لباس بشورند و ناهار بخورند ساعت میشود یک و نیم تا دو. یعنی فقط نیم‌ساعت تا یک ساعت وقت استراحت دارند. دوباره ساعت دو و نیم باید بروند و سوار سرویس شوند که ساعت ۳ در کارگاه حضور بزنند. از ساعت ۳ تا هفت و نیم هم باید سر کار باشند. دوباره همین چرخه‌ی برده‌وار تکرار میشود. یعنی نیروها شب‌ها ساعت هشت و نیم تا ۹ از حمام کردن و لباس شستن و شام خوردن فارغ می‌شوند و فقط و فقط یک ساعت زمان دارند که فارغ از رنج سرمایه در اختیار خودشان باشند. حالا تمام این شرایط غیرانسانی را در نظر بگیرید و این را بدانید که وضع ما صد پله از کارگرهای بیل و کلنگی روزمزد بلوچستانی بهتر است. آنها اصلا هیچ حق و حقوقی ندارند. نه بیمه دارند. نه سرویس رفت و برگشت. نه خوابگاه و نه هیچ امکانات دیگری. هم مورد ستم سیستماتیک حاکمیت (کارفرما و پیمانکاران) هستند و هم مورد ستم قومیتی و نژادی توسط نیروهای دیگر. فقط یک حقوق روزمزد ۲۷۰ هزار تومانی به آنها میدهند که باید با همین پول در گروههای چندنفره خانه اجاره کنند و سرویس بگیرند و غذا هم درست کنند. برده‌های دوران برده‌داری هم وضعیت‌شان از کارگرهای روزمزد بلوچستانیِ شاغل در مناطق گازی پارس جنوبی بهتر بود. و نکته‌ی آخر در مورد اعتصابات اینکه ما تصمیم گرفتیم هیچگونه اعتراض و تجمع خیابانی در هیچ نقطه‌ای از کشور نداشته باشیم که نتوانند به سرعت وارد فاز سرکوب شوند. این‌طور توپ توی زمین حاکمیت است و حال آنها باید واکنش نشان بدهند. بنابراین تصمیم نهایی این شد که بدون سر و صدا وسایل و ابزار تولید را تحویل بدهیم و روند تولید گاز را متوقف کنیم و برویم بنشینیم توی خانه‌هایمان تا خوراک پتروشیمی و پالایشگاهها همین‌طور دِپو کرده بماند روی دست حاکمیت و آنها مجبور شوند از مواضع خودشان کوتاه بیایند و خواسته‌های ما را قبول کنند.
=================
*- بیانیه مشترک ۸ تشکل مستقل کارگری در حمایت از اعتصاب نفتگران :
با امضای دو تشکل دیگر شمار نهادهای امضاکننده بیانیه مشترک نیروهای کارگری در حمایت از اعتصاب نفتگران به ۸ تشکل رسیده است. متن بیانیه و اسامی تشکل های امضاکننده به شرح زیر است:
از اعتصاب و همبستگی سراسری کارگران پروژهای و پیمانکاری‌های صنایع نفت، نیروگاهها و پتروشیمی حمایت میکنیم اعتصاب سراسری، متحد و نیرومند کارگران پروژه ای و پیمانکاری صنایع نفت و پتروشیمی محصول مطالبات و ارادۀ مشترک آنها برای دستیابی به خواستهایشان، همچنین به میدان آمدن کارگران رسمی و اعلام پشتیبانی از خواستهای مشترک همدیگر، همچون سیل خروشانی به راه افتاده و پرتوان ادامه دارد. این اعتصاب بزرگ کارگری ناشی از شرایط بسیار بد محیط های کار در صنایع نفت و گاز و همچنین حقوق و دستمزد ناچیز میباشد که شرایط را برای کارگران پروژهای و پیمانکاری نفت و پتروشیمی در سراسر کشور بسیار غیرقابل تحمل کرده است، در عین حال بیانگر اتحاد و همبستگی این کارگران و نوید بخش اتحاد وسیعتر کارگران مزدی در کارخانه‌ها، معادن، کارگاه‌های ساختمانی، حمل و نقل، بندرها، کارکنان بخشهای مختلف آموزش و بهداشت، کارگران شرکتهای کشت و صنعت و غیره در دیگر مناطق است. این اتحاد و همبستگی الگوئی برای همۀ کارگران است و در این نبرد طبقاتی، همه کارگران باید از حرکت وسیع، مستقل و ارادۀ راسخ کارگران پروژهای و پیمانکاری درس بگیرند. بخشی از خواستهای کارگران شاغل درصنایع نفت و پتروشیمی مربوط به شرایط شغلی ویژۀ آنها و همچنین اعتراض به شرکتهای پیمانکاری ای است که استثمار کارگران را در این صنایع مضاعف کرده اند اما دیگر خواسته های کارگران اعتصابی خواست مشترک همۀ کارگران در سراسر کشور است مانند اینکه حداقل دستمزد نباید از ۱۲ میلیون تومان کمتر باشد، حق ایجاد تشکل های مستقل کارگری، منع اخراج، حق اعتراض و اعتصاب ، پرداخت بموقع مزدها، بهبود شرایط کار و محیط کار، برقراری استانداردهای لازم بهداشتی، ایمنی و غیره، و. کارگران اعتصابی پروژهای و پیمانکاری صنایع نفت و پتروشیمی! همانگونه که شما به درستی متوجه شده اید برای مبارزه با شرکتهای پیمانکاری، قراردادهای موقت و دستمزدهای ناچیز و دیگر مطالباتمان بیش از هر چیز ما کارگران باید متحدانه و سراسری عمل کنیم و همچنین نیازمند به تشکل هستیم. تنها با اتحاد و همبستگی همانند شما می توانیم قدمی برای دستیابی به سمت مطالبات مان برداریم. ما ضمن ابراز گرم‌ترین درودها و فشردن صمیمانۀ دستانتان، از تجارب شما در این اعتصاب برای پیشبرد بهتر مبارزاتمان بهره خواهیم گرفت. ایجاد سندیکاها و سایر تشکلات مستقل کارگری، اتحاد و ارتباط میان کارکنان واحدها و مناطق مختلف و وحدت و همبستگی با کارگران رسمی و هوشیاری در مبارزه و شناخت از ترفندهای کارفرما و نهادهای قدرت و همچنین تلاش برای ایجاد صندوق همیاری (کمک به کارگران اعتصابی و خانوادهای آسیب پذیر)، ضرورتی مبرم در استمرار این مبارزه میباشد. ما از همۀ کارگران، بازنشستگان، معلمان، دانشجویان، روشنفکران، هنرمندان، خبرنگاران و از همۀ زنان و مردان زحمتکش و شرافتمند جامعه میخواهیم از این حرکت کارگری حق طلبانه پشتیبانی کنند و کارگران اعتصابی را برای دستیابی به خواستهایشان که خواست همۀ کارگران است، بی دریغ یاری نمایند. پرتوان باد سیل خروشان مبارزات کارگران برای دستیابی به حقوق و خواست های بحق‌شان! زنده باد اتحاد و همبستگی کارگران! ۶ /تیر /۱۴٠٠
امضاها : ۱–سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه ۲ –سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه ۳–گروه اتحاد بازنشستگان ۴–کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ۵– کانون صنفی فرهنگیان اسلامشهر ۶–اتحاد بازنشستگان یکشنبه /۶/تیر/۱۴۰۰ ۲ –سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه ۳–گروه اتحاد بازنشستگان ۴–کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ۵– کانون صنفی فرهنگیان اسلامشهر ۶–اتحاد بازنشستگان ۷– تشکلهای کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز ۸– انجمن صنفی فرهنگیان کردستان ( سقز و زیویه) یکشنبه /۶/تیر/۱۴۰۰
================
*- از اعتصاب و همبستگی سراسری کارگران
پروژهای و پیمانکاری‌های صنایع نفت، نیروگاهها و پتروشیمی حمایت میکنیم:
اعتصاب سراسری، متحد و نیرومند کارگران پروژه ای و پیمانکاری صنایع نفت و پتروشیمی محصول مطالبات و ارادۀ مشترک آنها برای دستیابی به خواستهایشان، همچنین به میدان آمدن کارگران رسمی و اعلام پشتیبانی از خواستهای مشترک همدیگر، همچون سیل خروشانی به راه افتاده و پرتوان ادامه دارد.
این اعتصاب بزرگ کارگری ناشی از شرایط بسیار بد محیط های کار در صنایع نفت و گاز و همچنین حقوق و دستمزد ناچیز میباشد که شرایط را برای کارگران پروژهای و پیمانکاری نفت و پتروشیمی در سراسر کشور بسیار غیرقابل تحمل کرده است، در عین حال بیانگر اتحاد و همبستگی این کارگران و نوید بخش اتحاد وسیعتر کارگران مزدی در کارخانه‌ها، معادن، کارگاه‌های ساختمانی، حمل و نقل، بندرها، کارکنان بخشهای مختلف آموزش و بهداشت، کارگران شرکتهای کشت و صنعت و غیره در دیگر مناطق است. این اتحاد و همبستگی الگوئی برای همۀ کارگران است و در این نبرد طبقاتی، همه کارگران باید از حرکت وسیع، مستقل و ارادۀ راسخ کارگران پروژهای و پیمانکاری درس بگیرند.
بخشی از خواستهای کارگران شاغل درصنایع نفت و پتروشیمی مربوط به شرایط شغلی ویژۀ آنها و همچنین اعتراض به شرکتهای پیمانکاری ای است که استثمار کارگران را در این صنایع مضاعف کرده اند اما دیگر خواسته های کارگران اعتصابی خواست مشترک همۀ کارگران در سراسر کشور است مانند اینکه حداقل دستمزد نباید از ۱۲ میلیون تومان کمتر باشد، حق ایجاد تشکل های مستقل کارگری، منع اخراج، حق اعتراض و اعتصاب ، پرداخت بموقع مزدها، بهبود شرایط کار و محیط کار، برقراری استانداردهای لازم بهداشتی، ایمنی و غیره، و. کارگران اعتصابی پروژهای و پیمانکاری صنایع نفت و پتروشیمی!
همانگونه که شما به درستی متوجه شده اید برای مبارزه با شرکتهای پیمانکاری، قراردادهای موقت و دستمزدهای ناچیز و دیگر مطالباتمان بیش از هر چیز ما کارگران باید متحدانه و سراسری عمل کنیم و همچنین نیازمند به تشکل هستیم. تنها با اتحاد و همبستگی همانند شما می توانیم قدمی برای دستیابی به سمت مطالبات مان برداریم. ما ضمن ابراز گرم‌ترین درودها و فشردن صمیمانۀ دستانتان، از تجارب شما در این اعتصاب برای پیشبرد بهتر مبارزاتمان بهره خواهیم گرفت.
ایجاد سندیکاها و سایر تشکلات مستقل کارگری، اتحاد و ارتباط میان کارکنان واحدها و مناطق مختلف و وحدت و همبستگی با کارگران رسمی و هوشیاری در مبارزه و شناخت از ترفندهای کارفرما و نهادهای قدرت و همچنین تلاش برای ایجاد صندوق همیاری (کمک به کارگران اعتصابی و خانوادهای آسیب پذیر)، ضرورتی مبرم در استمرار این مبارزه میباشد.
ما از همۀ کارگران، بازنشستگان، معلمان، دانشجویان، روشنفکران، هنرمندان، خبرنگاران و از همۀ زنان و مردان زحمتکش و شرافتمند جامعه میخواهیم از این حرکت کارگری حق طلبانه پشتیبانی کنند و کارگران اعتصابی را برای دستیابی به خواستهایشان که خواست همۀ کارگران است، بی دریغ یاری نمایند.
پرتوان باد سیل خروشان مبارزات کارگران برای دستیابی به حقوق و خواست های بحق‌شان!
زنده باد اتحاد و همبستگی کارگران!
امضاها:
۱– سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
۲– سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
۳– گروه اتحاد بازنشستگان
۴– کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
۵– کانون صنفی فرهنگیان اسلامشهر
۶– اتحاد بازنشستگان
۷– تشکلهای کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز
۸– انجمن صنفی فرهنگیان کردستان ( سقز و زیویه)
۹– کمیته پیگیری برای ایجاد تشکل های کارگری
۱٠– کانون صنفی فرهنگیان گیلان
۱۱– کانون صنفی معلمان تهران
۶ /تیر /۱۴٠٠
=========
*- به کارگران پروژه ای و رسمی صنایع نفت گاز پتروشیمی:
به شما کارکنان صنعت نفت و کارگران شاغل در پالایشگاهها که به صورت گسترده در بیش از هفتاد شرکت و با جمعیتی بالغ بر سی هزار نفر دست به اعتصاب زده‌اید. شما که پرچم‌دار و پیش‌قراول موج جدید اعتصابات سراسری هستید. شما که کنار خود حمایت تمام کارگران ایران و‌جهان، خانواده‌های دادخواه و جان‌باختگان اعتراضات آبان و تشکلها و جمع‌های کارگری را دارید.
ما “کارگران مستقل شرکت گروه ملی صنعتی فولاد ایران – اهواز” نیز در جسم و جانمان با کارگران اعتصابی و مقاومت گسترده هم‌طبقه‌ای ها علیه شرکتهای واسطه‌ای، ظلم دولتی، دستمزد پایین، عدم ثبات شغلی و علیه تمامی اشکال نابرابری طبقاتی یکرنگ و یک دل هستیم.
به همین جهت فرصت را غنیمت میشماریم تا از همرزمان خود بخواهیم که با نیرویی متحد تلاش کنیم تا به این اعتصابات بپیوندیم. بیایید نشان دهیم که ما وعده و وعید نمیخواهیم و زندگی بهتر را همین امروز طلب میکنیم. آینده‌ی نامعلوم چیزی عاید ما نخواهد کرد. مبارزه امروز ما فلسفه ساده‌ای دارد و آن تغییر وضعیت زندگی و جامعه‌مان است. ما در دوره تاریخی ویژه ای قرار گرفته‌ایم که جنبش کارگری پیشتاز تمام اعتراضات جامعه شده و کارگران صنعتی و نیروهای مزدی برای نخستین مرتبه در تاریخ ایران در قامت “طبقه” به میدان آمده‌اند. حرکت سراسری که کارگران صنعت نفت آن را شکل داده‌اند، همراه با آموزش مبارزه جمعی، چراغ راه آینده‌ی باقی کارگران و نیروهای مزدبگیر و بیکار نیز هست. به همین دلیل به همکاران عزیز پیشنهاد میدهیم تا در ارتباطات و مکالمات خود درباره کیفیت این اعتصابات گفتگو کنند و مباحث جنبش کارگری و سازماندهی اعتصابات را بیشتر از قبل مطرح سازند. درد یکی است و درمان نیز.
همه جا از کارگر و بازنشسته و معلم و کارمند و مالباخته و … از دستمزد زیر خط فقر می‌رنجند ، امنیت شغلی ندارند، در شکاف عمیق طبقاتی گرفتارند، حمایت پرقدرت یا پشتیباتی دولتی ندارند و بدون افق و ناامیدانه نفس میکشند. درحالیکه در سرزمینی غنی از منابع حیات و ثروت‌های اجتماعی زندگی میکنیم اما اقلیتی از طماعان و غارتگران کمر به نابودی ما بسته‌اند. چرا از اینهمه ثروت چیزی نصیب خانواده کارگر نمی‌شود؟
اما کارگران نفت در ادامه اعتصاب‌های پرشور اقشار مختلف مردم طی سالهای اخیر دست به حرکت گسترده‌ای زده‌اند که نیازمند همراهی تمام آن‌هایی است که نشان‌داده‌اند به دنبال حق خود با اعتصاب و اعتراض خواهند رفت. کارگران شریف صنایع نفت شجاعانه برای مطالبات طبقاتی برخاسته‌اند و با نهادهای فاسد سرمایه‌داری در جدال قرار گرفته‌اند.
برای به عقب راندن نهادها و قدرت‌های ضدکارگری ضروریست تا همگامی برادران و خواهران خودشان را در میان کارگران و معلمان و کامیونداران و بازنشستگان و دانشجویان و … داشته باشند. تنها در صورت پیوستن به این کمپین جمعی و اعتصاب سراسری با خواستها و مطالبات مشترک طبقه کارگر است که میتوانیم به یک زندگی بهتر و یک جامعه انسانی برسیم. صدای مستقل کارگران گروه ملی فولاد – هفت تیر ۱۴۰۰
================
*- بیانیه حمایت معلمان شاغل و بازنشسته از اعتصابات سراسری کارگران شرکت نفت و پتروشیمی:
از اعتصابات گسترده سراسری کارگران شرکت نفت حمایت می کنیم.
بنابر فرخوان‌های کارگران غیررسمی شرکت نفت و پتروشیمی دامنه اعتصابات کارگران وسیعتر شده است و بصورت اعتصابات سراسری در جریان است.
سالهاست کارگران زحمتکش اعتراضات خود را مبنی بر کمی دستمزد که معیشت خانواده های آنها را در این شرایط بد اقتصادی با بحران روبرو ساخته است، بصورت مسالمت آمیز و به دور از خشونت در قالب تجمع، تحصن و ارائه طومارهای نارضایتی به گوش مقامات و حاکمیت رسانده‌اند، اما کارگران هیچگاه با پاسخ مناسب روبرو نشده‌اند و به جای توجه به وضعیت معیشتی آنان متاسفانه بارها مورد سرکوب قرار گرفته اند، اخیرا کارگران ستمدیده که امیدی به امنیت شغلی خود ندارند در کمپینی تحت عنوان بیست_ده (۱۰ – ۲۰) اقدام به اعتصاب سراسری نموده‌اند.
آنچه امروز کارگران غیررسمی شرکت نفت را ناگزیر به اعتصاب سراسری و گسترده نموده است، پایین بودن سطح دستمزدها، عدم امنیت شغلی پایدار، عدم آموزش رایگان برای فرزندان و کودکان، نبود خدمات بهداشتی مناسب و رایگان، افزایش لحظه ای قیمت نیازمندیها، بی بهره بودن از پوشش های بیمه ای کارآمد و زندگی زیر خط فقر می باشد. آنها خواهان ده روز مرخصی پس از بیست روز کار طاقت‌فرسا هستند حقی که از آنها گرفته شده‌است.
در همین راستا کارگران رسمی شرکت نفت نیز ضمن حمایت از خواسته های مشترک همه کارگران اعلام کرده‌اند در صورت عدم پاسخ مناسب به مطالباتشان در روزهای آتی به جمع کارگران اعتصابی خواهند پیوست.
وضعیت امروز کارگران و تمام زحمتکشان نتیجه اعمال سیاستهای ارزان‌سازی نیروی‌کار و خصوصی‌سازی است که در آن شرکتهای پیمانکاری بیشترین سود را می‌برند و فقر و فلاکت را به اکثریت جامعه تحمیل میکنند سیاست‌هایی که فراتر از کارگران کارخانه‌ها، تبعیض و ستم بر نیروهای کار آموزشی و درمانی و حوزه خدمات را تحمیل نموده است.
ما جمعی از جامعه بزرگ معلمان شاغل و بازنشسته حمایت قاطعانه خود را از اعتصابات سراسری کارگران شرکت نفت و پتروشیمی اعلام میکنیم.
بهره مندی از دستمزد مناسب، معیشت مناسب، آموزش رایگان و باکیفیت کودکان، فراهم نمودن امکانات بهداشتی مناسب در محیط کار و مطالبات کمپین_بیست_ده که جزئیات آن در کمپین از سوی کارگران مشخص شده را حق مسلم کارگران معترض میدانیم و باور داریم دفاع از حقوق قانونی و انسانی کارگران شریف و زحمتکش یک وظیفه عمومی است و به تمام اقشار اجتماعی برای همبستگی و حمایت از کارگران فراخوان میدهیم بی‌شک راه موفقیت و پیروزی در اتحاد و همبستگی جمعی است.
جمعی از معلمان شاغل و بازنشسته کشور
سوم تیرماه هزار و چهارصد
==============
*- اعلام همبستگی کارگران بازنشسته با کارگران اعتصابی:
کارگران آزاده و مبارز نفت، گاز و پتروشیمی، اقدام به گسستن زنجیر های اسارت و فقر مطلق و بردگی کرده اند.
دوران اسارت بار کار طاقت فرسا و در شرایط دهشتناک و زندگی در فقر مطلق، بی حقوقی، شرایطی که اکثریت عظیم تولید کنندگان، برده وار و در بدترین شرایط محیطی همراه با فقدان ایمنی کار، صبح تا شب کار کرده و عرق بریزند تا عده ای رانت خوار، سرمایه داران و پیمانکاران و اقا زاده ها و بخش های عظیم از دولتمردان و حاکمان، در مجلل ترین مکان ها و امکانات و زندگی به سر برده، که حتی قادر به محاسبه میزان ثروت و دارائی های کلان بادآورده و منشأ آنها نیستند، این دورانِ تبعیض ها و تضادهای ضد بشری در حال به پایان رسیدن است.
کارگران تنها سهم خود از ثروت تولیدی اجتماعی را می خواهند. نظامی که در آن عده ای خود و خانواده هایشان به حداقل ها و نان خشک قناعت کرده و با فقر و نداری، بی خانمانی، بی آیندگی، بیماری و فقر درمان و بهداشت، بیکاری های ادواری با حداقل حقوق و فقدان بیمۀ مکفی بسر می برند و همۀ حاصل زندگی آنان نصیب جماعتی انگشت شمار می شود، دوام نخواهد داشت و عاقبت حق طلبی و سهم خواهی کارگران و مردم تحت ستم، ساز و کار وضعیت کنونی را دگرگون خواهد کرد. ما کارگران و بازنشستگان به آنان می گوییم که دوران آقایی و سروری خود خواندۀ شما بسر آمده است. با این اعتراض، مقاومت و همبستگی سراسری دورانی دیگر رقم خواهد خورد. ما کارگران با احتساب شرایط کار و اقشار حقوق بگیر مشابه خود، نزدیک به ۲۰ میلیون نفر و با احتساب خانواده های خود حدود ۶۵ میلیون جمعیت کشور را تشکیل می دهیم. لذا فقط نیاز به اتحاد و همبستگی سراسری داریم. ما می دانیم که راهی را که گام گذاشته اید در یک شیب تندِ سر بالا و در گردنه های آن با قوای غارتگران و سارقان دستمزد و زندگی خود قرار داریم، یعنی کسب حقمان از ثروت اجتماعی گردنه ای پر خطر است که تنها با شجاعت و شهامت و بی پروایی، می توانیم پشت سر گذاشته و به حقوقمان دست یابیم. هر گونه تزلزل، لغزش، سستی، دو دلی، به قعر درۀ فقر پرتاب خواهیم شد که تا عمر داریم خود و خانواده هایمان از آن خلاصی نخواهیم داشت. هیچ فردی از کارگران نباید با تزلزل و دو دلی باعث بخاک نشستن زندگی دیگر کارگران و هم طبقه ای هایش شود. لذا باید تا کسب کامل حقوق خود، متحد و همبسته باشند. اگر این یکبار را در برزخ زندگی واقعی، شرافتمندانه و قهرمانانه دست پنجه نرم کنیم دیگر از اینکه هر روز و هر ساعت و دقیقه بی آیندگی و نیستی و مرگ در فقر را بچشم ببینیم در امان خواهیم بود.
همگی می دانیم که موفقیت برای گذر از این مهلکه و گردنه تنها به همبستگی، اتحاد و تشکل سراسری مان بستگی داشته، همچنین به حمایت همۀ طبقات اجتماعی که درد و رنج مشترک ما را با خود حمل می کنند نیاز دارد. به لشکر غارتگران یادآوری می کنیم، که انسانیم و مثل هر انسان دیگر حق زندگی در رفاه، آسایش، درمان و بهداشت و تحصیل رایگان، سر پناه استاندارد برای خانوادۀ خود می خواهیم. اگر نمی توانید توزیع ثروت اجتماعی را متعادل کنید و می دانیم که این ثروت حاصل کار کارگران و امکانات و منابع طبیعی زمین است همۀ آنرا بدست خودمان بسپارید، متعهد می شویم که آنرا عادلانه برای آحاد مردم جامعه تقسیم کنیم و هیچگاه خود سهمی بیش از بقیۀ اقشار و طبقات و حاصل دسترنج مان، طلب نکنیم. ما طبقۀ کار و زحمت با واقعیات و حقایقِ ناهنجار، زمخت و سخت امروزین و در واقع تراژدی مرگ و زندگی سر و کار داریم. با عمل و حمایت واقعی همۀ زحمتکشان، همبستگی در روی زمین و کشاکش در مبارزۀ طبقاتی جاری روبرو هستیم، ما کارگران بازنشسته نیرویی واقعی هستیم، برای کسب مطالبات، از صرف شعار های کلی و یا حمایت از راه دور گذر کرده و می بایست، در عمل از هم طبقه ای های خود حمایت کنیم. بدین جهت که در یک دوراهی و تنگنای موفقیت/ شکست و گذر زندگی از خط فقرِ بیش از ۶٠ میلیون انسان مواجه ایم، یا از این مرحله گذر نموده و یا تا نهایت عمر، خود و فرزندان در شرایط و زنجیر های اسارت بار بسر می برند.
ما بازنشستگان باید آمادۀ حمایت سراسری از شمال تا جنوب و غرب تا شرق از هم طبقه ای ها و فرزندانمان شویم. نباید آنها را در این کارزار برای یک زندگی انسانی که درد و رنج خود ما هم هست تنها بگذاریم. باید در صورت ضرورت به میدان بیاییم. این وظیفۀ انسانی و همبستگی ماست. افزایش سهم طبقۀ کار و زحمت بنفع همۀ کارگران و از جمله ما بازنشستگان است. باید هم طبقه ای هایمان را در این بسیار حساس، که سرنوشت کلّ طبقۀ کار و زحمت رقم می خورد، آنان را کاملا یاری کنیم.
به ترتیب حروف الفباء
اتحاد بازنشستگان ایران
کانون گفتگوی بازنشستگان تأمین اجتماعی
کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری ایران
===============
*- پیام همبستگی رانندگان حمل ونقلئجاده ای از کارگران پیمانی صنایع نفت و پتروشیمی:
به نام دوست که هرچه هست از اوست
دوستان و همکاران عزیز
رانندگان زحمتکش و کامیونداران شریف
اعتصاب سراسری کارگران پیمانی صنایع نفت و پتروشیمی در اعتراض به دستمزد پایین و شرایط سخت و طاقت فرسای کاری معیشتی، از روز ۲۹ خرداد آغاز شده و روزانه در حال گسترش است.
این اعتصاب در ادامه سلسله اعتراضات اقشار زحمتکش جامعه صورت گرفته و علیه فساد سیستماتیک و چپاول و به هدر دادن سرمایه‌های عمومی کشور و فقر و تورم و بیکاری ناشی از آن است.
ما رانندگان حمل و نقل جاده ضمن حمایت از تمامی خواسته‌های برحق کارگران پیمانی از کارگران رسمی نیز درخواست مشارکت در این اعتصاب را داریم چراکه همگی یک درد مشترک دارند و همینجا نیز اعلام میکنیم در راستای حمایت از این حرکت اعتراضی اگر به مطالبات این کارگران شریف و زحمتکش رسیدگی نشود و خواسته‌های برحق آنها برآورده نگردد، ما رانندگان نیز در سراسر کشور به این اعتصاب خواهیم پیوست.
اتحادیه تشکلهای کامیونداران و رانندگان سراسر ایران
۱۰ تیر ۱۴۰۰
=================
*- گسترش اعتصابات سراسری کارگران و موج پیوستن کارگران بیشتر به «کمپین ۱۴۰۰»
با اعلام اعتصاب سراسری از طرف کارگران و کارکنان صنعت نفت و گاز و پتروشیمی کشور، کارگران بسیاری به این اعتصاب پیوستند. اعتصاب کارگران که به « کمپین ۱۴۰۰» نامگذاری شده است، همچنان مورد توجه کارگران محروم زیادی قرار گرفته است. کارگران و کارکنان زیادی که در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی فعال هستند، در شرکت‌ها و شهرهای مختلفی به این اعتصاب پیوسته‌اند.
حمایت از « کمپین ۱۴۰۰» همچنان ادامه دارد و موج بیشتری از پیوستن کارگران اعتصابی به این کمپین ادامه دارد. روز پنجشنبه ۳ تیرماه ۱۴۰۰، کارگران شرکتهای زیر نیز دست از کار کشیده و به این کمپین اعتصابی پیوستند:
۱- شروع اعتصاب نیروهای کنسرسیوم پروژه بید بلند خلیج فارس در بهبهان
۲- اعلام اعتصاب کارگران شرکت پتروشیمی دی‌پلیمر در عسلویه
۳- اعلام اعتصاب کارگران شرکتهای جهان پارس و ایکو در پروژه نفتی سروک واقع در میدان نفتی آذر
۴-اعتصاب کارگران نیروگاه سیکل ترکیبی ارومیه
۵- شروع اعتصاب کارگران ارتباط فجر
۶- شروع اعتصاب کارگران شرکت ساز و فرافن قشم
۷- شروع اعتصاب کارگران پروژهای بید بلند ۲ ماهشهر
۸- اعلام اعتصاب شرکت فولاد بوتیا کرمان
۹- شروع اعتصاب کارگران بخش برق و ابزار دقیق بهین پالایش قشم
۱۰-کارگران سازه شرکت جهان پارس نیز از روز دوم تیرماه به این اعتصاب سراسری پیوستند.
کارگران پیمانکاری پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها و نیروگاهها، از سال گذشته همواره خواستار رسیدگی به مشکلاتشان بوده‌اند. اما تاکنون هیچگونه رسیدگی به مشکلات آنها نشده و هیچ مسئولی نیز حاضر به پاسخگویی به آنان نبوده است.
این کارگران، خواهان آن هستند که استخدام رسمی شوند. علاوه بر‌آن، خواستار افزایش دستمزد و تغییر نوبت مرخصی هستند. اما تاکنون نه تنها به خواسته آنها توجهی نشده که حتی با سرکوب و تهدید از طرف حراست‌های شرکت‌هایشان مواجه شده‌اند.
پنجشنبه ۳ تیر ۱۴۰۰
================
*- اعتصاب پرشور و پر قدرت در حال گسترش:
بازهم کارگران چند پالایشگاه، پتروشیمی و نیروگاه به کمپین ۱۴۰۰ و خیل عظیم همکاران اعتصاب کننده‌ی خود پیوستند تا یک صدا پای احقاق حقوق بایستند:
کارگران پیمانی نیروگاه سیکل ترکیبی ارومیه
کارگران پیمانی پتروشیمی فجر
کارگران پیمانی فاز ۲ پالایشگاه آبادان
کارگران پیمانی شرکت ایکو از پروژه نفتی سروک واقع در میدان نفتی آذر
کارگران پیمانی شرکت دریا ساحل میدان نفتی جفیر
کارگران نیروگاه سیکل ترکیبی جهرم
================
*- اعتصاب کارگران پیمانکاری شرکت سازه فرافن قشم:
روز پنجشنبه سوم تیر کارگران پیمانکاری شرکت سازه فرافن قشم به اعتصاب سراسری کارگران نفت پیوستند.
کارگران پیمانکاری پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه ها با خواست افزایش دستمزد و تغییر نوبت مرخصی دست به اعتصاب سراسری زده‌اند.
===========
*- اعتصاب کارگران فاز ۲ پالایشگاه آبادان:
روز پنجشنبه سوم تیرماه کارگران پیمانکاری فاز ۲ پالایشگاه آبادان به اعتصاب سراسری کارگران نفت پیوستند.
کارگران پیمانکاری پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه ها با خواست افزایش دستمزد و تغییر نوبت مرخصی دست به اعتصاب سراسری زده‌اند.
سوم تیرماه ۱۴۰۰
==========
*- کارگران پروژه نفتی سروک دست از کار کشیدند:
کارگران شرکت جهان پارس و ایکو، فعال در پروژه نفتی سروک واقع در میدان نفتی آذر، به اعتصابات سراسری پیوستند و دست از کار کشیدند
==========
*- اعتصاب کارگران بخش برق و ابزار دقیق بهین پالایش قشم:
روز پنجشنبه سوم تیرماه کارگران بهش برق و ابزار دقیق بهین پالایش قشم به اعتصاب سراسری کارگران پروژهای و پیمانکاری پیوستند.
===========
روز چهار شنبه دوم تیرماه کارگران پروژهای سازه جهان پارس به اعتصاب سراسری کارگران صنایع نفت و گاز پیوستند.
===========
چهارشنبه ۲ تیرماه – دست کشیدن نیروهای کنسرسیوم پروژه بیدبلند خلیج فارس بهبهان وپیوستن به کمپین سراسری
============
*- اعتصاب هزاران کارگر پتروشیمی بوشهر:
با شروع اعتصابات سراسری، تا کنون بیش از ۱۰۰۰ کارگر جوشکاری مخازن کروی پتروشیمی بوشهر و شرکت ماشین سازی اراک دست به اعتصاب زدند و محل کار خود را ترک کردند. افزایش دستمزد و تغییر نوبت مرخصی، از جمله خواسته‌های کارگران پیمانی پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها و نیروگاهها است که در پی عدم تحقق آنها، دست به اعتصابات سراسری زده‌اند.
===========
*- دور جدید اعتصاب کارگران پیمانی و پروژهای صنعت نفت:
همزمان با دور جدید اعتصاب کارگران پیمانی و پروژهای صنعت نفت، گاز و پتروشیمی و نیز نیروگاهها در مناطق جنوبی ایران و همچنین تهران، هفتصد کارگر پروژه‌ایِ پالایشگاه نفت تهران به‌صورت فله‌ای اخراج شدند. این اعتصاب که از روز شنبه ۲۹ خرداد آغاز شده بود، روز سه‌شنبه یکم تیرماه گسترش یافت و دامنهٔ آن از خوزستان و عسلویه و… به تهران هم رسید.
این اعتصاب دومین مورد از اعتراض‌های کارگری در صنعت نفت، گاز و پتروشیمی در کمتر از یک سال اخیر از مرداد ۱۳۹۹ است. اعتصاب در شرایطی شکل گرفت که در دهه‌های اخیر، به دلیل نبود تشکل سراسری، اعتراض‌ها و اعتصاب‌های کارگری در صنعت نفت، گاز و پتروشیمی پراکنده بود و حداکثر در یک منطقه روی می‌داد، مثل اعتصاب در شرکتهای پتروشیمی ماهشهر. اما دو اعتصاب کارگری در این صنعت در مرداد سال ۹۹ و امسال، گسترهٔ جغرافیایی وسیعی را در بر گرفته است.
============
*- اعتصابات سراسری کارگران شرکت نفت با قدرت ادامه دارد :
روز دوم تیرماه ، علاوه بر کارگران شرکتهای ماهشهر، پتونیا فاز ۲۲ و ۲۴، فاز دو آبادان (شرکتهای سکاف، اریادژ و اکسیر) اصفهان، کارگران شرکتهای زیر هم به اعتصابی که «کمپین ۲۰ – ۱۰» نام گرفته پیوستند:
کارگران پالایشگاه آدیش (شرکت مبین صنعت)
کارگران شرکت برق و ابزار دقیق ILC تنبک
کارگران پتروشیمی دماوند (شرکت نفت ستاره)
کارگران مخازن نقتی کوه مبارک شهرستان جاسک
امروز علاوه بر کارگران پیمانکاری نفت، کارگران مستمر فاز ۹ و ۱۰ پارس جنوبی نیز به اعتصاب پیوستند.
==================
*- اعتصاب کارگران پیمانکاری شرکت فولاد بوتیا در کرمان:
روز پنجشنبه سوم تیرماه کارگران پیمانکاری فولاد بوتیا در کرمان به اعتصاب سراسری کارگران نفت پیوستند.
===========
*- پیوستن کارگران شرکت دی پلیمر شاغل در صنایع پتروشیمی‌های عسلویه به اعتصاب سراسری:
کارگران پیمانکاری پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه ها با خواست افزایش دستمزد و تغییر نوبت مرخصی دست به اعتصاب سراسری زده‌اند.
۳ تیر کارگران شرکت دی پلیمر شاغل در صنایع پتروشیمی‌های عسلویه نیز به اعتصابات کارگران نفتی سراسر کشور پیوستند
کارگران پیمانکاری پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه ها با خواست افزایش دستمزد و تغییر نوبت مرخصی دست به اعتصاب سراسری زده‌اند.
=================
*- موج جدید پیوستن نفتگران پالایشگاههای کشور به اعتصاب سراسری (کمپین ۱۴۰۰):
کارگران شرکت فولاد بوتیا کرمان
کارگران سازه شرکت جهان پارس
نیروهای کنسرسیوم پروژه بیدبلند خلیج فارس بهبهان به اعتصاب پیوستند
۳ تیرماه ۱۴۰۰
=============
*- پیوستن کارگران پتروشیمی بیدبلند بهبهان به اعتصاب سراسری:
پیوستن کارگران شرکت آبسان زلال در پتروشیمی بیدبلند بهبهان به اعتصابات سراسری کارگران نفت
«چهار نفر هم بودیم، به احترام همه‌ی بچه‌ها کمپین ما هم آغاز شد.»
===============
*- ما اعتصاب می کنیم – بسکه دروغ شنیدیم:
اعتصاب سراسری کارگران پیمانی و قراردادی صنعت نفت و پتروشیمی هم اکنون بین کارگران شرکت ریتون، شرکت سینا پالایشِ جزیره قشم، کارگران پیمانی فاز چهارده عسلویه، کارکنان شرکت سیدوما در فاز سیزده عسلویه و شرکت ای جی سی در پالایشگاه آبادان، کارگران پیمانی و پروژه ای فاز سیزده کنگان و پالایشگاه نفت تهران، کارگران قراردادی شرکت پتروشیمی دنا، کارگران قراردادی پالایشگاه بیدبلند، کارگران پتروشیمی گچساران، کارگران پتروشیمی صدف، کارگران اووِرهال پالایشگاه تهران، کارگران شرکت کیهان پارس شاغل در پالایشگاه اصفهان، کارکنان رسمی نفت پالایشگاه آبادان، کارگران شرکت پتروساز شاغل در شرکت نفت بندرعباس، کارگران شرکت مبین صنعت شاغل در پتروپالایش آدیش، کارگران شرکت راژان شاغل در پالایشگاه آدیش، کارکنان نیروگاه رامین در شهر اهواز و کارگران پتروشیمی دماوند جریان دارد!
================
*- اخراج ۷۰۰ کارگر!
در روز اول تیر پالایشگاه نفت تهران ۷۰۰ تن از کارگران قراردادی را که به «کمپین ۱۴۰۰» پیوسته و اعتصاب کرده بودند را از کار اخراج نمودند. این اعتصابات از هفته پیش شروع شده و گسترش قابل توجهی یافته است. هرچند که مسئولین مربوطه سعی نموده‌اند با انواع ترفند‌ها و تهدید‌ها جلوی گسترش آنرا بگیرند. اما « کمپین ۱۴۰۰» تاکنون از طرف کارگران مورد استقبال قرار گرفته و همچنان رو به گسترش است.
مسئولین پالایشگاه تهران در واکنش به اعتصاب کارگران بخش “اورهال” این پالایشگاه، فرم‌های تسویه‌ای را برای قطع همکاری و اخراج این کارگران بین آنها توزیع کرده‌اند. کارگران این پالایشگاه خواستار افزایش حقوق و برآورده شدن برخی دیگر از مطالبات خود بودند.
کارفرمای پالایشگاه با این کار قصد دارد تا کارگران را وادار به پایان اعتصاب نماید. اما کارگران اعتصابی با اتحاد خود می‌توانند به خواسته و مطالبات خود تحقق بخشند.
«از ما حمایت کنید»
استفاده از حربه اخراج در مقابل ۷۰۰ کارگر اعتصابی پالایشگاه تهران!
سه شنبه ۱ تیرماه ۱۴۰۰
کارگران پالایشگاه تهران در اعتراض به حقوق های حداقلی و پایین خود دست به اعتصاب زدند در جواب اعتراض به حق ما جواب مسولین: اخراج!!
«برگه اخراج در دست ۷۰۰ کارگر پالایشگاه تهران»
============
*- اعتصاب سراسری ۱۴۰۰ کارگران پروژهای صنایع نفت، گاز و نیروگاهی:
سازماندهی یک اعتصاب سراسری برای دومین سال متوالی در یکی از بی‌ثبات‌ترین، پراکنده‌ترین و ناامن‌ترین بخشهای طبقۀ کارگر ایران قطعاً یکی از نقاط درخشان جنبش کارگری در سالهای اخیر بوده. سرعت پیوستن واحدهای پتروشیمی-نیروگاهی به اعتصاب سراسری امسال، به نسبت پارسال جهش قابل ملاحظه‌ای پیدا کرده که قطعاً از دستاوردهای اعتصاب سال گذشته است. اعتصابی که اهمیتش نه فقط در متحدکردن هزاران کارگر:
۱- در جغرافیای پراکندۀ کشور (شمال تا جنوب: تهران تا بوشهر)
۲- در یکی از امنیتی‌ترین و سنگین‌ترین صنایع مادر کشور
۳- در کاری ماهیتاً موقت و بی‌ثبات،
بلکه در عین حال در متحد کردن کارگرانی با دهها کارفرما و پیمانکار مختلف است.
سلاح «پیمانکاری» در دهه‌های اخیر از مهمترین ابزارهای دولت و سرمایه‌داران بزرگ برای تجزیه کردن طبقۀ کارگر بوده است و به تبعش تا سالهای متوالی این اسطوره در اذهان جا افتاده بود که پیوند کارگرانی با کارفرماهای مختلف به یکدیگر اگر ناممکن نباشد، در شرایط استبدادی نزدیک به محال است.
دو سال اعتصاب سراسری کارگران پروژهای صنایع نفت و گاز و نیروگاهی نشان داد که این امر نه فقط ناممکن نیست بلکه با ابزارهای جدید و ترکیب وجه مخفی و علنی سازماندهی، اتفاقاً با به حداقل‌رساندن هزینه‌های سرکوب انجام‌پذیر است.
ابتکار عملی که تعدادی از کارگران و پیمانکاران کوچک (عموماً با سوابق کارگری) در حوزۀ جوشکاری و پایپینگ در طول سالهای گذشته و به دور از هیاهوی رسانه‌ای برای پیوند زدن این کارگران پراکنده و منطقه‌ای به یکدیگر کردند (از طریق شناسایی و هماهنگی گروههای کاریابی پروژهای و گروههای آموزش فنی-حرفه‌ای پروژهای و غیره) قطعاً ادای سهم غیرقابل انکاری در این زمینه بوده است. تلاشی که گرچه در ابتدا و در سالهای اولیه فقط خود را در شکل نامه‌نگاری قانونی و جمع‌آوری طومار نشان می‌داد، اما از سال گذشته قدم به حوزۀ جدیدی گذاشت که هدفش اتصال اعتصابات مقطعیِ موجود ولی پراکنده به یکدیگر و در یک زمان و با مطالبۀ واحد بوده است.
بیست- ده: مُزد در ازای کار کمتر
در ارزیابی از اعتصاب سراسری مردادماه سال ۹۹ کارگران پروژهای، شرح دادیم که چرا اعتصابی که متحدانه شروع شد، به دلیل ماهیت کار پروژهای-پیمانکاری و از آنجایی که افق و هدفش افزایش مُزدی بود و کارگران را به سمتِ پروسۀ چانه‌زنی با پیمانکارانِ پراکنده‌شان هدایت می‌کرد، نمی‌توانست با یک دستاورد همگون و همزمان پایان یابد.
اما همان ارگانهای سازماندۀ اعتصاب پارسال، امسال علاوه بر طرح افزایش مُزد سالانه، تأکید ویژه‌ای بر خواست «کاهش زمان کار» کرده‌اند. در حالت کنونی، شرایط کار پروژهای ۲۶ روز کار در ازای ۴ روز استراحت است که تازه زمان رفت و آمد بین‌شهری هم در این زمان استراحت لحاظ نشده؛ مطالبۀ کلیدی امسال تبدیل این زمان کار به ۲۰ روز کار و ۱۰ روز استراحت است. طرح چنین مطالبه‌ای اگر به سرانجام برسد، امکان کسب یک دستاورد نسبتاً پایدار را برای تمام بخشهای اعتصابی- فارغ از نام پیمانکاران- فراهم میکند. چنین دستاوردی قطعاً ماندگارتر از افزایش مُزدی است که همیشه با یک فاصلۀ نجومی از تورم عقب‌تر حرکت میکند و در عرض چندماه اثری از آن نمی‌ماند.
اتحاد در اعتصاب، نافی حق سازماندهی موازی نیست!
راه‌اندازی یک اعتصاب سراسری بدون وجود ارگان مرکزی سازمانده ناممکن است. با این‌حال وجود مرکزیت همان‌قدر که می‌تواند به انسجام در عمل و اتحاد در طرح مطالبات منجر شود، به همان نسبت هم مخاطرات و محدودیت‌های جدی را می‌تواند متحمل یک مبارزۀ کارگری کند؛ خصوصاً که چنین مرکزیتی نامنتخب باشد یا درگیر توهمات غلیظی به قانون‌گرایی. در سال گذشته توضیح دادیم سیاست این مرکزیت برای برخورد قهری و سانسور کارگرانی که دست به سازماندهی تجمعات موازی در محل سکونت خود می‌کردند، نه فقط کمکی به تقویت اتحاد کارگران نکرد بلکه باعث اختلاف‌اندازی‌های غیرضروری در میان صفوف کارگران شد. توصیه به کارگران به عدم سر دادن شعار یا سازماندهی کُنش اعتراضی (به جز ترک محل کار) مادامی‌که صرفاً در حد پیشنهاد باقی بماند، جزوی از گفتگویی است که تصمیم بر سر آن به ارادۀ بدنۀ کارگری موکول میشود. اما وقتی به سانسور و حذف و ایستادن کارگر در مقابل کارگر و پلیسی کردن فضا به اسم «عدم ایجاد حساسیت امنیتی» منجر شود، باید بی‌چون و چرا آن را طرد و نقد کرد. بدنۀ کارگری تنها موتور محرکۀ یک اعتصاب است و هیچ مرکزیتی در مقام سلب حق ابراز بیان و کُنش این بدنۀ کارگری نیست.
عناصر همبستگی و ضدهمبستگی در صنعت نفت: رأس هرم در برابر کف هرم
انتخاب ابتدای تیرماه امسال به عنوان زمان اعتصاب کارگران پروژهای و همزمانی آن با برنامۀ اعتراض سراسری کارگران رسمی نفت (در روز ۹ تیر) -خواه آگاهانه و در جهت تقویت همبستگی کارگران نفت بوده باشد، خواه بر حسب اتفاق- در هر صورت قطعاً به مبارزۀ هر دوی آنها کمک خواهد کرد.
اگر کارگران شاغل در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی را به لحاظ ثبات و امنیتِ کاری در یک نمودار سلسله مراتبی قرار دهیم با هرمی طرف هستیم که در کف آن کارگران پیمانکاری (پروژهای) قرار دارند و در رأس آن کارگران رسمی نفت (شکل زیر).
کارگران رسی ۶۴ هراز نفر
کارگران قرارداد معین ۸۵۰ نفر
کارگران قرارداد موقت ۳۴ هزار نفر
کارگران پیمانکاری ـ مستمر و پیمانکاری پروژه ای ۱۰۶ هزار نفر
اقدام دولت به این نوع هرم‌سازی از مناسبات کارگری البته فقط مختص به نفت نیست و دهه هاست که با اهرم‌هایی مثل تنوع قراردادها و تبعیض در توزیع امتیازها و مزایا و برون‌سپاری، مشابه این وضعیت در تمام بخشهای اقتصاد پیاده شده است. بنا به تجربه بی‌ثبات‌ترین کارگران معمولاً ناتوان‌ترین در ایجاد یک سازماندهی پایدار کارگری بوده‌اند؛ به همین خاطر در بسیاری از موارد مطالبات آنان اتفاقاً از زبان کارگرانی بیان میشود که به لحاظ شغلی ثبات و امنیت بیشتری دارند.
نمونۀ مترقی و الهام‌بخش این گفته، مبارزۀ معلمان در ایران است. دولت، معلمان را با انواع قراردادها از جمله رسمی، موقت، خرید خدمتی، پیمانی و… از همدیگر پراکنده و متفرق کرده بود. اما با دخالت الهام‌بخش فعالان پیشرو، این بخشهای پراکنده به یکدیگر پیوند خوردند و حتی در تشکلهایی که واضحاً بنیانگذاران‌شان معلمان رسمی بودند، به ابتکار و اصرار خود آنها این مرزهای تصنعی درنوردیده شد و معلمان غیررسمی نه فقط درون این تشکلها فعال شدند، بلکه در مقام سازماندهی آن نیز قرار گرفتند. امروز با وجود تنوع تشکلهای مستقل و گرایش‌های درون جنبش معلمان، اما کمتر بیانیه‌ای می‌توان سراغ گرفت که مُهر تشکلهای مستقل صنفی معلمان برپای آن باشد، اما در جایی از آن به بی‌ثبات‌سازی نسل جدید معلمان از طریق قراردادهای موقت و پیمانی اشاره نشود. این یک نمونۀ عالی همبستگی طبقاتی است که باید در جنبش کارگری الگو کرد.
با این حال در صنعت نفت وضع بدین منوال نیست و دولت با استفاده از تبعیضات و ایجاد رقابت‌های کاذب چندلایه، تخم تفرقه و اختلاف را در میان کارگران نفت کاشته. به همین دلیل نگاه بسیار بدبینانه و شکاکانه‌ای در میان کارگران غیررسمی نفت نسبت به کارگران رسمی وجود دارد. پایۀ مادی این نگاه بدبینانه شکاف غیرقابل انکار مالی و مصونیت شغلی بین این دو گروه است. اما دلیلی مهم‌تری هم در کار است. امتناع کارگران رسمی نفت از ابراز حمایت نسبت به همکاران غیررسمی خود و وضعیت هولناکی که بر آنان (خصوصاً لایه‌های زیرین یعنی کارگران پیمانی غیردائم) میرود، موثرترین فاکتور در ایجاد تثبیت این نفاق و افتراق است.
اعتصاب خیابانی ماه گذشتۀ کارگران رسمی نفت به کمک نوعی تشکل‌یابی غیررسمی و مستقل، این امید را در دل برخی زنده کرد که شاید با فصل جدیدی از همبستگی کارگری در صنعت نفت طرف شویم. با این حال موانع مادی و پیچیدگی‌های زیادی در صنعت نفت و بخش رسمی کارگرانش وجود دارد که مانعِ شکوفایی چنین همبستگی‌ای میشود. موانعی که در روزهای آینده مفصل‌تر به تشریح آن باز خواهیم گشت. اما عجالتاً همین حد از اشاره کفایت میکند که بیانیۀ عمیقاً ضدکارگری و ناسالم ارگان سازماندهی کارگران رسمی نفت که هرگونه «اعتصاب و توقف کار» کارگران پروژهای را رسماً «تقبیح» میکند، به خودی خود می‌توان عارضه و نمونه‌ای از این موانع و پیچیدگی‌های کارگران رسمی نفت دانست.
به همین سبب هرگونه تقویت گرایش مستقل‌تر درون کارگران رسمی را بدون به رسمیت شناختنِ این موانع و قدرت نفوذ گرایش‌های امنیتی درون کارگران رسمی نمی‌توان به انجام رساند.
از اعتصاب سراسری تا اعتصاب عمومی
همزمانیِ چند اعتصاب کارگری با هم در رسته‌های مختلف اقتصادی، به سرعت عده‌ای را دوباره به این نتیجه رسانده که جنبش کارگری اکنون و دفعتاً وارد فاز «اعتصاب سراسری» شده است. در صورتی که اولاً «اعتصاب سراسری»، جمع عددیِ اعتصاب‌های پراکندۀ اقتصادی و نامرتبط با هم نیست و زمانی رخ می‌دهد که کارگران بخشهای مختلف به طور آگاهانه در حمایت از هم دست به اعتصاب بزنند؛ و ثانیاً وقتی جنبش وارد فاز اعتصابات سراسری شود (یعنی بخشهای مختلف شروع به همبستگی و اعلام حمایت از یکدیگر کنند و به هم بپیوندند)، هنوز با نطفه‌های یک «اعتصاب عمومی» طرفیم و تنها زمانی صراحتاً میتوانیم از ورود به فاز «اعتصاب عمومی» صحبت کنیم که شعارها و اهداف اعتصابات هم سیاسی شده باشند.
بنابراین ضمن اینکه باید چنین حساسیتی به اعتصابات کارگری را تقویت و انرژی را به سمت هدف «اعتصاب عمومی» هدایت کرد، اما در این برهه که برای اولین بار یک چنین اعتصاب سراسری در بخش صنایع نفت و گاز درجریان است، به‌جای احکام پیش از موعد باید تمرکز را فوراً بر جلب همبستگی طبقاتی عملی با این اعتصابات گذاشت- اولاً همبستگی سایر بخشهای جنبش کارگری با اعتصابات نفت و ثانیاً همبستگی بین کارگران رسمی و غیررسمی نفت. اگر اولی می‌تواند با یک اعتصاب کوتاه و چند دقیقه‌ای نمادین عملی شود، مسئولیت دومی تنها بر دوش کارگران رسمی و حمایت از غیررسمی‌ها در اعتراضات‌شان است (و نه برعکس).
کمیته عمل سازمانده کارگری – ۲ تیر ۱۴۰۰
==============
*- اگر یک کارگر پیمانی در پتروشیمی عسلویه یا ماهشهر باشید:
سرخط: اگر یک کارگر پیمانی در یکی از صنایع نفت و گاز باشید، حقوقتان از کارمندان رسمی کمتر است. از بسیاری از خدمات بیمه ای مثل بیمه بازنشستگی محروم هستید. زمان مرخصی هایتان از پیش توسط پیمانکار مشخص شده است، مرخصی هایی که به مراتب کمتر از کارمندان رسمی است. و از همه مهمتر، مدت زمان اشتغالتان از پیش توسط کارفرما و پیمانکار مشخص شده است و پس از یک دوره معمولا یکساله ادامه کار یا بیکار شدنتان صرفا بستگی به نظر نه حتی کارفرمای اصلی که پیمانکار دارد. قراردادهای پیمانکاری از شمول قانون کار خارج است. پیمانکار در تمام مراحل کار به راحتی می تواند از زیر بار بیمه کردنتان شانه خالی کند. می تواند محل کارتان را مدام جابجا کند. می تواند قرارداد را فسخ کند و در یک کلام می تواند حیات شغلی شما را در دست داشته باشد.
تمام عواملی که برشمرده شده باعث می شود تا به عنوان یک کارمند یا کارگر پیمانی سطحی از محافظه کاری فردی و درخودماندگی را به منظور حفظ شغل و درآمد خود و خانوادتان تجربه کنید که امکان هرگونه اعتراض و مطالبه گری را از پیش ناممکن و سلب گشته ببینید. از سوی دیگر چنان فاصله ای بین خود با کارمندان و کارگران رسمی و قرارداد معین (چه از منظر تفاوت در حقوق و مزایا چه از نظر گعده ها و محیط های شغلی متفاوت) حس می کنید که هرشکلی از همترازی و همبستگی برای گره زدن مطالبات به یکدیگر در نظر اول خیالی و ناممکن به نظر می رسد. حال به تمام این ها اضافه کنید که چند ماه کار کرده باشید و همین حقوق های اندک زیر خط فقری را هم دریافت نکرده باشید.
مشکلات ما راه حل های شماست
تضاد اصلی درست در این نقطه است که تمام مشکلات رذالت باری که از نظرمان کار پیمانکاری دارد، همان دلایلی است که سرمایه گذار و کارفرما و پیمانکار را مجاب می کند این شکل از قراردادهای کاری را منعقد کنند و دولت حامی شان پشتشان را بگیرد تا از یک طرف هرچه می خواهند حقوق کار را نادیده بگیرند و پول روی پول بیاورند و از طرف دیگر در فرایند هم سرنوشت شدن کارگران و کارمندان تحت ستم اختلال ایجاد کرده باشند و اعتراضات کارگری را به تاخیر بیاندازد.
چنین نمانده و چنین نیز نخواهد ماند
این دوره از اعتصابات کارگران و کارمندان صنعت نفت و گاز شگفت انگیز است. باید هزاران بار به شکل گیری اتحاد میان کارگران رسمی و پیمانی درود فرستاد. باید اهمیت شکل گیری آگاهی طبقاتی ای که رسمی و غیر رسمی و پیمانی و قرارداد معین را در دوردست ترین و دور از هم ترین نقاط کشور صف به صف گرد هم آورده است، درک کرد و صدایشان شد. به یاد بیاورید اگر در تهران جمعی ۵۰ نفره از اصلاح طلبان در خیابانی جمع شوند و پلاکاردی دست بگیرند، رسانه هایشان تا روزها از آن یک اعتراض تاریخ ساز می سازند و الان خفه شده اند!! هزارارن کارگر و کارمند دست از کار کشیده اند و خنده کنان کنار یکدیگر پاهایشان را در وردی پالایشگاه ها و پتروشیمی ها به زمین کوفته اند تا به صفوفشان افزوده شود. بی تشکل. بی سازمان. بی رسانه به اعتبار درد و رنجی مشترک و زنجیرهایی که باید گسسته شود. شما کدام سمت تاریخ می ایستید؟
==================
*- در باره آغاز دوباره‌ی اعتصابات سراسری کارگران نفت و پتروشیمی
شورای بازنشستگان ایران:
موج جدید و گسترده مطالبات کارگران شرکتهای پیمانکاری در حوزه نفت و گاز و پتروشیمی یکبار دیگر صحنه اقتصاد و سیاست ایران را تحت الشعاع قرار داده است. کارگران پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها، نیروگاهها و سکوهای نفتی در ایران ، یکی پس از دیگری و در همبستگی با هم دست از کار میکشند تا به خواسته‌های خود برسند.
بیش از دو دهه از فرایند استثمارشدید در حوزه اقتصاد اصلی و پایه ایران یعنی نفت و گاز و پتروشیمی میگذرد تا جاییکه زندگی معیشتی و اجتماعی کارگران قراردادی این حوزه مهم را غیرقابل تحمل کرده است.
از اواسط دهه ٧۰ سیاست بازار آزاد با رویکرد برون سپاری فعالیتهائی که تا آن زمان به ثبات نسبی و امنیت شغلی معروف و شهره بودند ، زندگی و موقعیت کارگران را به نابودی کشانده است. شرکتهای رنگارنگ از پیمانکاران ریز و درشت که با ولع بسیاری با تحمیل بیشترین درجه استثمار و بالاترین نرخ سود و بهره وری به بهشت برینی دست پیدا کردند. رانت و رابطه و باند و رشوه به حوزه فعالیتهای نفت و گاز و پتروشیمی سرازیر شد و خانواده های کارگری ، دستخوش تلاطمات ناشی از بی ثباتی ، پراکندگی و بیقدرتی شدند.
این سیاست کلان حکومتی در دوران پسا سرکوب دهه ۶۰ ، موسوم به دوران سازندگی بر بستر فقدان تشکلات مستقل کارگران ، دوران ویرانی و فلاکتی بیسابقه از بهره کشی و محرومیت و تبعیض را بر بخش مهمی از طبقه کارگر تحمیل کرده و با تدوین قوانین من درآوردی “ویژه اقتصادی” خارج از شمولیت قانون حداقلی کار، و با پشتوانه آشکار نیروهای امنیتی- قضائی، شرایطی از بیحقوقی ، تبعیض عمیق با همکاران رسمی و بی قدرتی محض را به این بخش از کارگران تحمیل کردند.
از اوائل دهه ٩۰ در مناطق جنوبی کشور ، کارگران شرکت های پیمانکاری (با ماهیت مشاغل دائم و غیر پروژه ای) و عمدتا” در حوزه عملیات تعمیر و نگهداری ، علیه تبعیض و علیه شرکت های واسطه پیمانکاری ، مبارزات گسترده و متحدانه ای برای لغو این شرکت ها و عقد قرارداد مستقیم با مراکز وزارت نفت را آغاز کردند تا بالاخره در مقیاس بزرگی موفق شدند با کارفرمایان اصلی وزارت نفت قرارداد مستقیم منعقد و به زندگی معیشتی خود ثبات بهتری بدهند. این یک پیروزی بزرگ در آن دوران بود.
ویژه گی کنونی مطالبات سراسری کارگران شرکتهای پیمانکاری تحت عنوان کمپین اعتراضی ۱۴۰۰ که تا کنون بیش از ۴۰ مرکز نفتی و موسسات وابسته به این وزارتخانه را در بر گرفته ، این ست که بر متن یک فشار معیشتی عمومی ، بحران بیکاری ، فساد اقتصادی و بی پناهی سلامت مردم در مقابل ویروس کرونا و نارضایتی اجتماعی بیسابقه ای که جامعه را به مرز تعیین تکلیف کشانده ، صورت گرفته و فضای اقتصادی-سیاسی را تحت تاثیر قرارداده است.
محورهای اصلی مطالبات در کمپین ۱۴۰۰: افزایش دستمزد مطابق با هزینه های واقعی زندگی ، لغو قراردادهای موقت، حذف شرکتهای پیمانکاری و عقد قراردادهای دائم ، رفع تبعیض با همکاران رسمی ، برقراری روزهای کار / استراحت (۲۰ روزکار، ۱۰ روزاستراحت درماه در شرکتهای پروژه ای) ، دریافت بموقع حقوق و مزایا بدون تاخیر، و حق ایجاد تشکل های مستقل کارگری است.
شورای بازنشستگان ایران از خواسته ها و مطالبات بحق و انباشته شده کارگران نفت و گاز و پتروشیمی و موسسات وابسته قویا” حمایت کرده و به صف همبستگی متحدانه کارگری میپیوندد.
شورای بازنشستگان ایران
============
*- حرکتی شرافتمندانه از اتحاد و حمایت کارگری
اتحاد بازنشستگان:
اعتصاب ۴ نفره به احترام بچه های پایپینگ «کمپین ۱۴۰۰» پالایشگاه بیدبلند خوزستان!
در تداوم موج جدید پیوستن نفتگران پالایشگاههای کشور به اعتصاب سراسری (کمپین ۱۴۰۰):
«چهارنفریم ولی به احترام بچه ها تعطیل کردیم بچه های گروه پایپینگ شرکت نقش جهان،بیدبلند»!
==========
*- اعتصاب کارگران شرکت کیهان پارس شاغل در پالایشگاه اصفهان:
روز چهارشنبه دوم تیرماه کارگران شرکت کیهان پارس با پیمانکاری فریدون لیموچی شاغل در پالایشگاه اصفهان به اعتصاب سراسری کارگران نفت پیوستند. کارگران بخشهای دیگر پالایشگاه اصفهان نیز اعلام کرده‌اند که در روزهای آتی دست از کار میکشند.
=============
*- تجمع اعتراضی کارکنان رسمی نفت پالایشگاه آبادان:
امروز چهارشنبه دوم تیرماه کارکنان رسمی پالایشگاه آبادان، ، در اعتراض به نحوه افزایشات و دریافت مالیات مضاعف مقابل درب ورودی پالایشگاه دست به تجمع اعتراضی زدند.
با توجه به حکم صادره دیوان در سال گذشته ، کارکنان پالایشگاه آبادان علاوه بر کاهشات ۱۴۰۰ ملزم به پرداخت ماهانه ۲ ردیف مالیات شده اند که باعث شده است عملا دریافتی اکثر این کارکنان منفی شود.
کارگران شرکت تهران جنوب نیز امروز چهارشنبه ۲ تیر در ماهشهر به اعتصابات همکاران خود در سراسر کشور پیوستند.
=============
*- اعتصاب کارگران پروژهای شرکت ای جی سی شاغل در پالایشگاه آبادان در فاز ۲ :
روز اول تیر کارگران پروژهای شرکت ای جی سی شاغل در پالایشگاه آبادان در باز ۲ با تحویل ابزار کار دست به اعتصاب زده و محل کار را ترک کردند.
کارگران پیمانی پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه ها با خواست افزایش دستمزد و تغییر نوبت مرخصی دست به اعتصاب سراسری زده‌اند.
=============
حمایت کارکنان سکوی گازی SPD17B از همکاران خود در شرکت پایانه های نفتی منطقه خارک
روز جمعه و شنبه کارکنان رسمی عملیاتی نفت در شرکت پایانه های نفتی منطقه خارک دست به اعتصاب زده و از تحویل و پهلوگیری کشتی هایی که قصد بارگیری نفت خام داشتند خودداری کردند.
اعتصاب اخطاری این کارکنان در اعتراض به عدم اصلاح افزایشات عمومی حقوق و عدم بارگذاری استیت در حقوق خردادماه صورت گرفت.
کارکنان سکوی گازی SPD17B نیز با تجمع در این سکو و با در دست داشتن کاغذ نوشته‌های از اعتصاب همکاران خود در شرکت پایانه‌ها حمایت کردند.
===============
*- اعتصاب کارگران پیمانی و پروژهای فاز ۱۳ کنگان:
روز یکم تیر کارگران پیمانی در فاز ۱۳ کنگان و نیروهای پالایشگاه آدیش جنوبی، مخازن کروی و استوانه‌ای پیمانکاری کرمی و شرکت راژان با تحویل ابزار کار دست به اعتصاب زده و محل کار را ترک کردند.
کارگران پیمانی پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه ها با خواست افزایش دستمزد و تغییر نوبت مرخصی دست به اعتصاب سراسری زده‌اند.
==========
این روزها شاید هیچ خبری در رسانه‌های رسمی منتشر نشود، ولی اعتصاب_کارگران پتروشیمی‌ها به قسمت حساس رسیده است، اخراج تعدادی از کارگران هم موج تشدید اعتصاب‌ها شده، آنها که در بزنگاه‌های هفت‌تپه زبانشان را پیشی خورده بود، الان هم دوباره پیشی زبانشان را خورده
………………………………….
*- با اتحادمان دسیسه های پیمانکاران مفتخور علیه اعتصابمان را خنثی میکنیم:
در حالیکه اعتصابات سراسری ما کارگران نفت با قدرت به جلو میرود، کارفرمایان و پیمانکاران مفتخور مرتبا بدنبال دسیسه گری و توطیٔه علیه ما هستند. بنا بر خبرها آنها نیز رایزنی های سراسری خود را دارند تا برای عقب زدن اعتصاب ما کارگران هماهنگ کار کنند. ما هم بر سر خواستهایمان ایستاده ایم. دستمزد هیچ کارگری نباید کمتر از ۱۲ میلیون باشد و میزان رده های مختلف مزدی باید بنا بر تخصص کارگر و در هماهنگی با خود کارگران تعیین شود. دستمزدها باید بموقع پرداخت شوند و ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی مطالبه فوری ماست. با این خواستها کاری میکنیم که دست پیمانکاران کوتاه شود و قوانین ویژه اقتصادی و پادگانی در محیط های کارمان کنار زده شود. همانطور که در بیانیه دوم اشاره کردیم یک توطیٔه کارفرمایان اخراج هاست. در برخی مناطق نفتی ما کارگران در محیط کار و خوابگاههایمان باقی مانده ایم تا مستقیما پیگیر مطالباتمان باشیم و اجازه ندهیم که در نبود ما کارفرمایان دسیسه گری کنند و دست به اخراج بزنند. همچنین بتوانیم با همکاران دیگرمان هم نظری و تصمیم گیری جمعی کنیم و هر جا که ممکن و لازم بود برای پیگیری خواستهایمان تجمعاتی داشته باشیم. اما کارفرمایان با قطع آب و غذا و دسترسی به سرویس برای رفتن به شهر و تهیه نیازهای غذایی مان دارند فشار می آورند که خوابگاهها را تخلیه کنیم. تا بعد در عدم حضور ما برای پیشبرد پروژه هایشان نیروی جدید به کار گیرند. در کنار این سیاست در جاهایی چون اورهال عسلویه به برخی کارگران فشار آورده اند و گفته اند بنا بر قانون شما باید کار ناتمام در پروژه را تمام کنید و بعد به اعتصاب بپیوندید وگرنه باید تسویه حساب کنید و اخراج هستید و به این ترتیب تلاش میکنند این کارگران را ازاعتصاب جدا کنند. کار دیگرشان در مراکز اعتصابی نفتی برگزاری جلسات از سوی مقاماتی از حکومت و امام جمعه ها با کارگران است . از جمله در جاهایی خبر هست که از کارگران خواسته اند که برای گفتگو در مورد مشکلاتشان نمایندگانی تعیین کنند و بعد در این جلسات با گفتن اینکه حق شماست اعتصاب کنید و خواستار افزایش حقوقهایتان شوید. این تقصیر دولت نیست که سطح دستمزدها پایین است بلکه پیمانکاران فقط درصد بسیار کوچکی از پول دریافتی از دولت را به کارگر میدهند و باید حقتان را از آنها بگیرید، بطور ضمنی تهدید کرده اند که نباید تجمعی صورت گیرد و اگر تجمع شود موضوع از سطح مطالبه گری فراتر رفته و سیاسی میشود و تاکید اکیدشان بر پرهیز از کشاندن اعتراض به خیابان بوده است. این خبر ها نشانگر قدرت اعتصاب ما کارگران نفت است. جالب است در حالیکه در روزهای آغاز اعتصاب ما کارگران با نبود وسایل نقلیه برای رفتن به خانه ها روبرو بودیم و بلیط نایاب بود. امروز اتوبوس های بسیاری به مراکز نفتی در رفت و آمد هستند تا کارگران را انتقال دهند که مبادا با باقی ماندن کارگران در محل تجمعات اعتراضی ای شکل گیرد. این اخبار تاکیدی بر حفظ اتحاد و همبستگی سراسری ماست و در عین حال تاکید بر اینست که خواست بازگشت به کار کارگران اخراجی نفت را باید به لیست مطالباتمان اضافه کنیم. باید در مقابل همه این تعرضات متحدانه بایستیم. اخبار توطیٔه گری های کارفرمایان را وسیعا رسانه ای کنیم و در برابر هر تعرضی سراسری بایستیم. اگر در جایی همکار ما را تحت عنوان اینکه باید کار خود را در پروژه تمام کند و بعد اعتصاب کند، تهدید به اخراج میکنند، باید پاسخ دوستان این باشد که اعتصاب ما سراسری است و ما به شرط و شروط شما تن نمیدهیم. و اگر اخراجمان کنید با اعتراض چندین هزار کارگر نفت که وارد اعتصاب شده اند طرف خواهید بود. همچنین باید قاطعانه اعلام کنیم که حتی اگرهمه ما کارگران ناگزیر شویم که بخاطر نبود آب و برق و تسهیلات زیستی خوابگاهها را ترک و به خانه هایمان برگردیم باز جمع خواهیم بود و از طریق گروههای خود در مدیای اجتماعی همچنان برای تصمیم گیری جمعی و پیگیری متحدانه مبارزاتمان خواهیم کوشید و اگر تا برج ۵ پاسخ نگیریم، مطمیٔنا در اشکالی گسترده تر اعتراض خود را به جلو خواهیم برد.
آخرین نکته اینکه باید کارگر اعتصابی آزاد باشد که در خوابگاه بماند یا محل را ترک و به خانه رود. از همین رو خوابگاهها باید از نظر آب، غذا و سیستم های لازم بهداشتی و دستگاههای تهویه هوا و سرمایشی مجهز شوند و امکان اقامت کارگران در خوابگاه ها فراهم شود.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
۶ تیر ۱۴۰۰
———————–
*- به کارگران پروژه ای و رسمی صنایع نفت گاز پتروشیمی:
به شما کارکنان صنعت نفت و کارگران شاغل در پالایشگاهها که به صورت گسترده در بیش از هفتاد شرکت و با جمعیتی بالغ بر سی هزار نفر دست به اعتصاب زده‌اید. شما که پرچم‌دار و پیش‌قراول موج جدید اعتصابات سراسری هستید. شما که کنار خود حمایت تمام کارگران ایران و‌جهان، خانواده‌های دادخواه و جان‌باختگان اعتراضات آبان و تشکلها و جمع‌های کارگری را دارید.
ما “کارگران مستقل شرکت گروه ملی صنعتی فولاد ایران – اهواز” نیز در جسم و جانمان با کارگران اعتصابی و مقاومت گسترده هم‌طبقه‌ای ها علیه شرکتهای واسطه‌ای، ظلم دولتی، دستمزد پایین، عدم ثبات شغلی و علیه تمامی اشکال نابرابری طبقاتی یکرنگ و یک دل هستیم.
به همین جهت فرصت را غنیمت میشماریم تا از همرزمان خود بخواهیم که با نیرویی متحد تلاش کنیم تا به این اعتصابات بپیوندیم. بیایید نشان دهیم که ما وعده و وعید نمیخواهیم و زندگی بهتر را همین امروز طلب میکنیم. آینده‌ی نامعلوم چیزی عاید ما نخواهد کرد. مبارزه امروز ما فلسفه ساده‌ای دارد و آن تغییر وضعیت زندگی و جامعه‌مان است. ما در دوره تاریخی ویژه ای قرار گرفته‌ایم که جنبش کارگری پیشتاز تمام اعتراضات جامعه شده و کارگران صنعتی و نیروهای مزدی برای نخستین مرتبه در تاریخ ایران در قامت “طبقه” به میدان آمده‌اند. حرکت سراسری که کارگران صنعت نفت آن را شکل داده‌اند، همراه با آموزش مبارزه جمعی، چراغ راه آینده‌ی باقی کارگران و نیروهای مزدبگیر و بیکار نیز هست. به همین دلیل به همکاران عزیز پیشنهاد میدهیم تا در ارتباطات و مکالمات خود درباره کیفیت این اعتصابات گفتگو کنند و مباحث جنبش کارگری و سازماندهی اعتصابات را بیشتر از قبل مطرح سازند. درد یکی است و درمان نیز.
همه جا از کارگر و بازنشسته و معلم و کارمند و مالباخته و … از دستمزد زیر خط فقر می‌رنجند ، امنیت شغلی ندارند، در شکاف عمیق طبقاتی گرفتارند، حمایت پرقدرت یا پشتیباتی دولتی ندارند و بدون افق و ناامیدانه نفس میکشند. درحالیکه در سرزمینی غنی از منابع حیات و ثروت‌های اجتماعی زندگی میکنیم اما اقلیتی از طماعان و غارتگران کمر به نابودی ما بسته‌اند. چرا از اینهمه ثروت چیزی نصیب خانواده کارگر نمی‌شود؟
اما کارگران نفت در ادامه اعتصاب‌های پرشور اقشار مختلف مردم طی سالهای اخیر دست به حرکت گسترده‌ای زده‌اند که نیازمند همراهی تمام آن‌هایی است که نشان‌داده‌اند به دنبال حق خود با اعتصاب و اعتراض خواهند رفت. کارگران شریف صنایع نفت شجاعانه برای مطالبات طبقاتی برخاسته‌اند و با نهادهای فاسد سرمایه‌داری در جدال قرار گرفته‌اند.
برای به عقب راندن نهادها و قدرت‌های ضدکارگری ضروریست تا همگامی برادران و خواهران خودشان را در میان کارگران و معلمان و کامیونداران و بازنشستگان و دانشجویان و … داشته باشند. تنها در صورت پیوستن به این کمپین جمعی و اعتصاب سراسری با خواستها و مطالبات مشترک طبقه کارگر است که میتوانیم به یک زندگی بهتر و یک جامعه انسانی برسیم.
صدای مستقل کارگران گروه ملی فولاد – هفت تیر ۱۴۰۰
===============
*- بیانیه کانون صنفی معلمان تهران در حمایت از مطالبات کارگران پیمانکاری و پروژهای صنعت نفت:
به نام خداوند جان و خرد
به روایت گزارش‌ها و آمار رسمیِ نهادهای مختلف کشور، جامعه ایران از مسائل مختلف از جمله نابسامانی‌های عمیق اقتصادی رنج می‌برد و فشارهای معیشتی بر اقشار مختلف مردم ایران به سطح بی‌سابقه‌ای رسیده است. مشکلات اقتصادی متعدد، از جمله رکود تورمی ناشی از تحریم‌ها، بیکاری، کاهش ارزش پول ملی و در نتیجه کاهش قدرت خرید مردم بخشهای زیادی از ملت را زیر خط فقر قرار داده است. در این شرایط وضعیت کارگران به ویژه کارگران روزمزد، پیمانکار و پروژهای اسفناک‌تر است.
تحت‌تأثیر همین شرایط بخشهای قابل توجهی از این گروه از کارگران پالایشگاهها، پتروشیمی ها و نیروگاه‌های وابسته به صنعت نفت دست از کار کشیده و خواهان بهبود شرایط کار و افزایش دستمزد خود شده‌اند. کارگرانی که از حداقل های زندگی انسانی محروم‌اند، تلاش می کنند تا از طریق این اعتصاب و طرح مطالبات مشروع خود، شرایط را برای تداوم زندگی فراهم کنند.
برخی از مطالبات آنان که تاکنون پاسخ مثبتی هم دریافت نکرده است شامل:
افزایش دستمزد ماهانه در سطح خط فقر (۱۲ میلیون تومان)، تغییر نوبت مرخصی به ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی، پرداخت به موقع دستمزدها، کوتاه شدن دست پیمانکاران از صنعت نفت، لغو اخراج کارگران و قوانین برده‌وار مناطق آزاد اقتصادی، پایان دادن به امنیتی‌سازی محیطهای کار، به رسمیت شناخته شدن حق تشکل‌یابی، برگزاری تجمع و اعتراض کارگران، رعایت استانداردهای بهداشتی، محیط‌زیستی و ایمنی محیط کار و …
مروری بر مطالبات مطرح شده نشان می دهد خواسته‌های کارگران اعتصابی شکل دیگری از مطالباتی است که ما معلمان در دو دهه گذشته به کرات تکرار کرده‌ایم.
لذا کانون صنفی معلمان تهران ضمن اعلام همبستگی با همه اقشار آسیب پذیر، حقوق بگیران و کارگران زحمتکش ایران و اعلام حمایت از مطالبات کارگران معترض صنعت نفت، از حاکمیت می‌خواهد به جای هزینه کردن از منابع متعلق به مردم به نام تامین امنیت، منابع موجود را صرف تامین خواسته‌های مشروع و به حقِ حقوق بگیران و به ویژه کارگران کند، که بالاترین تضمین کننده امنیت برای هر جامعه و نظامی است. ما به عنوان یک تشکل صنفی، که نمایندگی بخش‌هایی از معلمان را برعهده داریم؛ به کارگران معترض اعلام میکنیم که همدرد و همراه شما هستیم و مطالبات مادی و معنوی شما، مطالبات ما نیز هست.
کانون صنفی معلمان ایران (تهران)
===============
*- بیانیه، کارگران و فعالان کارگری سنندج
در حمایت از اعتصابات سراسری کارگران پیمانی شرکت نفت و پتروشیمی!
امروزه دیگر، بر کسی پوشیده نیست که جوش و خروش طبقه‌ی کارگر ایران تابع فراز و فرودهای اقتصادی جامعه بوده، و تکانه‌های ریز و درشت جنبش کارگری همواره نمایان‌گر سطوح مختلف بحران‌های مختلف آن میباشد.
در پرتو چنین رَهیافتی و با نظر داشت این واقعیت که اعمال سیاستهای خصوصی سازی با هدف هر چه ارزانتر کردن نیروی کار کارگران تا چه اندازه ای زندگی زحمتکشان و توده های به تنگ آمده از ستم و نابرابری را با فقر و فلاکت روز افزون روبه رو کرده است، و تا جایی که ما هر روز شاهد گسترش اعتصابات و اعتراضات کارگری در جای جای این کشور پهناور می باشیم.
پیرو همین اعتراضات و اعتصابات روزافزون کارگری و اجتماعی، در روزهای اخیر شاهد بودیم که کارگران پیمانی صنایع نفت و پتروشیمی نقاط مختلف کشور در اعتراض به پایین بودن دستمزدها، نبود مرخصی متناسب با سختی کار، وضعیت قراردادهای کاری، شرایط غیراستاندارد محیطهای کار و همچنین وضعیت اَسَفناک خوابگاه‌هایشان، دست به اعتصابات گسترده‌ای زده، و خواستار محقق شدن فوری مطالباتشان شدند. کارگران به صراحت در بیانیه خود اعلام کرده‌اند که “ما خواهان تحقق حقوق پایه‌ای و برخورداری از درمان و تحصیل رایگان برای همه‌ی مردم هستیم”. کارگران نفت، آن رهبران سرسخت دیروز در گام نخست دیوار جداسازی با سایر کارگران در بخشهای مختلف را فرو ریخته و در قامت بخش پیشرو و مبارز طبقه‌ی کارگر ظاهر شده، و با همبستگی و اتحاد خود خواستار سراسری شدن اعتصابات و مبارزات کارگری شدند.
ما کارگران و فعالین کارگری امضای کننده این بیانیه در سنندج، ضمن اعلام حمایت گسترده از این حرکت و تلاش برای پیروزی آن، بر هم سرنوشتی یکایک اعضای طبقه کارگر در ایران تاکید می‌ورزیم؛ و هم‌صدا با سایر هم طبقه‌ایی‌هایمان رفاه، امنیت شغلی، حق ایجاد تشکل مستقل کارگری و حق اعتصاب و اعتراض در محیط کار را جزء بدیهی‌ترین و ابتدایی‌ترین حقوق کارگران میدانیم، و تهدید به اخراج هفتصد کارگر شاغل در پالایشگاه تهران را به شدت محکوم میکنیم.
اسامی امضا کنندگان:
۱_ یدالله قطبی ۲_خالد حسینی ۳_مظفر صالح نیا ۴_ مجید حمیدی ۵_هاشم رستمی ۶_ شیث امانی ۷_غالب حسینی ۸_ آرمین شریفه ۹-برهان سعیدی ۹_ لطف الله احمدی ۱۰_ جلیل محمدی ۱۱_صدیق محمودی ۱۲_زاهد مرادیان ۱۳_ مریم صادقی ۱۴_صدیق صبحانی ۱۵_ ایوب محمدی ۱۶_ بختیار سعیدی ۱۷_ نامق بابا خانی ۱۸_ حامد محمودی نژاد ۱۹_ عباس اندریانی ۲۰_ پروین نامداری ۲۱_ بهزاد زمانی ۲۲_ صدیق فتاحی ۲۳_ رفیق کریمی ۲۴_ احمد قمری ۲۵_ عبدالله خانی ۲۶_ سعید محمدی ۲۷_ زانیا دباغیان ۲۸_ محمد خان گویلیان ۲۹_ شادمان بنی بشر ۳۰_ حسن حسن آبادی ۳۱_ حسین قمری ۳۲_ رحمان رحیمی ۳۳_ آرام زندی ۳۴_ پیام فتحی ۳۵_ خلیل کریمی ۳۶_ شمس الدین مرادی ۳۷_ جمال کاظمی ۳۸_ حمید صادقی ۳۹_ طیب چتانی ۴۰_ خبات دهدار ۴۱_ فرهاد زندی ۴۲_ بهنام فاتحی ۴۳_جواد اسماعیلی ۴۴_ صدیق امجدی ۴۵_ محمد مرادی ۴۶_ مظفر اسدی ۴۷_مریم میره کی ۴۸_ گلباغ بهمنی ۴۹_ فواد زندی ۵۰_ ادیب سوره بومه ۵۱_ فرامرز شریعتی ۵۲_ ابولحسن کمانگر ۵۳_ جلیل دانایی ۵۴_ حسن قادری ۵۵_ ارس کریمی ۵۶_ توفیق اسدی ۵۷_ دلیر نصرالهی ۵۸_ زانیار پورعابد ۵۹_ علی سهرابی ۶۰_ اشرف پیرخضری ۶۱_ آرمان محمدی نوره ۶۲_ شریف ساعدپناه ۶۳_ هاوژین لطیفی ۶۴_ علی صالحی ۶۵_ جبار قادری ۶۷_ موسی محمدی نوره ۶۸_وریا قمری ۶۹_ عدنان فتحی ۷۰_ آرمان نوری زاد ۷۱_پیشکو فاتحی ۷۲_ غلامرضا شریفه ۷۳_ فرشاد فتحی ۷۴_ پریسا خانزاذپور ۷۵_ سید هادی احمدی ۷۶_ فرهاد چتانی ۷۷_ بهزاد عزیزی ۷۸_ هوشیار چتانی ۷۹_ رحمت محمدی نوره ۸۰_ کاوه احمدی ۸۱_ مهدی غفاری ۸۲_ عمران غفاری ۸۳_ آزاد محمدی نوره ۸۴_ حامد محمدی نوره ۸۵_ نامق نوری ۸۶_ افسر کریمی ۸۷_ کاوه کریمی ۸۸_ صفر صادقیان ۸۹_ صالح خداکریمیان ۹۰_ یونس کریمه ۹۱_ سید مهدی نقشبندی ۹۲_ جلال خدامرادی ۹۳_ عدنان قادری ۹۴_ حیدر آخته ۹۵_ ابراهیم صادقیان ۹۶_ رامین صالحی ۹۷_ صالح اورامی نژاد ۹۸_ محمد استادی ۹۹_ عزت گویلیان ۱۰۰_ محمد گویلیان ۱۰۱_ فریدون زمانی۱۰۲- سامان میرکی
================
*- به همکاران عزیز اعتصابی در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی:
کارگران عزیز اعتصابی سلام گرم ما از هفت تپه را بپذیرید. درود بر اتحاد و همت تون. ما در هفت تپه با دل و جان از مطالبات برحق شما عزیزان که حرف دل همه کارگران و مردم زحمتکش کشور است حمایت می کنیم. ما معتقدیم که تنها قدرت واقعی اتحاد کارگران و بمیدان آمدن یکپارچه آنهاست که هر حساب و کتاب دیگری را تحت تاثیر قرار می دهد. باید این اتحاد را از پائین و با اتکا به خرد جمعی تامین کرد. باید این اتحاد را نگهداشت و تقویت کرد و تنها راه اینکار متکی شدن به خرد جمعی و منفعت جمعی کارگران است. هر سیاستی که جمع کارگران را از تلاش برای منافع واحد جدا می کند، قطعا به نتایج مورد نظر نمی رسد.
یک هشدار رفیقانه و دوستانه
همکاران عزیز شما بسیار باتجربه هستید و در صنعتی مثل نفت و گاز همیشه سرمشق کارگران ایران بودید. شوراهای کارگری شما در دوران انقلاب در خاطرات پدران ما هنوز زنده اند. با احترام به این سابقه و شما عزیزان، باید بدانیم که دشمن بیکار نمی نشیند. در درون خود ما همیشه تمایلاتی هستند که چشم شان بیشتر به بالا و کمتر به پائین است. حرف ما اینست که این باید برعکس باشد. یعنی چشم مان اساسا به پائین باشد و در هر موردی که تشخیص می دهیم با تکیه به قدرت در پائین در بالا هم مانور بدهیم. مذاکره یک بخش از مبارزه و اعتصاب است. مذاکره وقتی موفق است که قدرت اعتصاب خود را تحمیل کرده است. مذاکره بدون پشتوانه اما خوره اتحاد می شود و آنرا نابود و ضعیف می کند.
نکته مهم تر عناصری هستند که تحت نام “نظر دیگر” اعتصاب کارگران را تخریب و یا به کج راهه می برند تا شکست دهند و تفرقه ایجاد کنند. این تجربه زیسته ما در هفت تپه است. شورای اسلامی کار، تملق گویان کارفرما و مدیریت ضد کارگر، عناصر امنیتی امثال رضا رخشان که مدافع تداوم خصوصی سازی و ظلم کارفرما به کارگران هستند، عناصری که با زبان کارفرمایان و صاحبان مفتخور صنایع حرف می زنند، امثال اینها را هم می شود میان شما عزیزان مشاهده کرد. آن سیاستی که می خواهد اعتصاب را بدون هیچ دستاوردی تمام کند، آن سیاستی که کارگران را از محل کار دور می کند و از تجمع کارگران وحشت دارد و آنرا “امنیتی شدن اعتصاب” می نامد، اینها هر کسی باشند طرفدار زنگنه و کارفرمایان و مدیران و بالائی ها هستند. اینها از عزیزان کارگر صنعت نفت و گاز نیستند.
مهمترین نقطه قوت شما اینست که زمینه اتحاد کارگر پیمانی و رسمی را مثل یک زنجیر محکم کنید. برای این به خرد جمعی تکیه کنید و هرجا حرف واحد را با اتکا به نیروی جمع اعلام کنید. این راه شکستن همه توطئه ها، راه مقابله با سازش های نابجا، راه تحقق مطالبات و راه گسترش اتحاد کارگری است.
تنها تحفه ای که داریم پیشکش یک دسته ساقه نیشکر سبز به سبزی جان های شیفته شما عزیزان و شعار “کارگر نفت و گاز اتحاد اتحاد” است. پیروزی تان را آرزومندیم. از کارگران سراسر کشور می خواهیم که از خواستهای برحق کارگران نفت و گاز و پتروشیمی، از حق تشکل و اعتصاب و تجمع، از ایجاد شوراهای مستقل کارگری حمایت کنید.
جمعی از کارگران هفت تپه در بخشهای مختلف
۶ تیر ۱۴۰۰
==============
*- بیانیه عمومی در رابطه با اعتصابات سراسری:
اعتصابات سراسری کارگران پالایشگاهها، پتروشیمی ها و نیروگاه‌هاو دیگر مراکز کارگری به دنبال فراخوان سراسری کارگران قراردادی از روز ۲۹ خرداد ۱۴۰۰ شروع شده و خیلی سریع کارگران ده ها شرکت و مجتمع به آن پیوسته اند.
کارگران در فراخوان خود رئوس مطالبات خود را بر شمرده اند و از جمله مطالبات، حذف پیمانکاران و به استخدام رسمی در آوردن همه کارگران قراردادی، افزایش زمان استراحت در ازای ۲۰ روز کار، ۱۰ روز استراحت و افزایش دستمزدها به بالای ۱۲ میلیون تومان هستند. دستمزدها ی ۵ الی ۶ برابر زیر خط فقر، از موارد مورد اعتراض جدی کارگران ایران طی ده ها سال متمادی بوده است و مداوما اعتراضات و اعتصابات کارگری حول خواست افزایش دستمزد در مراکز مختلف در جریان بوده است. اعتصابات سراسری کارگران نفت در اوائل تابستان سال گذشته و تجمعات متحدانه یکشنبه های بازنشستگان با خواست افزایش ۱۲ میلیون تومان دستمزد، وسیعترین و قدرتمندترین اعتصابات در این زمینه بوده اند.
شورای عالی کار علی رغم آن همه اعتصابات و اعتراضات در اعتراض به دستمزدهای بارها زیر خط فقر مصوب آن نهاد ضد کارگری طی سالیان گذشته، همچنان بی اعتنا به خواست کارگران، برای امسال نیز دستمزدی خفت‌بار را تصویب نمود.
شرکت های پیمانکاری نیز همچنان نقش واسطه گری و دلالی خود در چاپیدن بخشی از مزد کارگران را بازی می کنند و زمانهای استراحت کارگران پروژه ای بنا به میل پیمانکاران تعیین می گردند.
اما مبارزات گسترده و متحدانه سال گذشته برای افزایش دستمزد مطلوب کارگران و مقابله با دهن کجی های شورای عالی کار که با تأیید حاکمیت و دولت صورت می گیرند و همچنین مبارزات برای حذف پیمانکاری ها این را قابل انتظار می نمود که امسال مبارزات کارگری با قدرت بیشتر و سراسری تری ادامه یابد.
امسال علاوه بر اعتصابات سراسری کارگران قراردادی پالایشگاهها، پتروشیمی ها و نیروگاهها و دیگر مراکز کارگری که اکنون با قدرت در حال فراگیری است، کارگران رسمی نفت نیز به این اعتصابات در روز نهم تیر می پیوندند و این یک اتفاق و یک نقطه عطف جدید در مبارزات چند دهه طبقه کارگر ایران است.
با پیوند خوردن کارگران رسمی با کارگران قراردادی، یکی از موانع وحدت سراسری کارگران از بین خواهد رفت و شکاف تاکنونی جای خود را به اتحاد و همبستگی خواهد داد.
دست در دست گذاشتن کارگران رسمی و قراردادی، بخصوص کارگران نفت به عنوان قدرتمندترین تولیدگران اصلی در شاهرگ اقتصاد می توانند نقش بسزا و تعیین کننده ای در مبارزات کارگران برای تحقق مطالباتشان داشته باشند.
امروز این اتحاد دارد ایجاد می شود و نوید تحولات بنیادینی در آینده نزدیک در زندگی و جایگاه طبقه کارگر به عنوان متحول کننده کل جامعه را می دهد.
امضاء کنندگان این بیانیه ضمن اعلام حمایت قاطعانه خود از اعتصاب سراسری کارگران نفت، گاز، پتروشیمی و نیروگاهی، از همه بخشهای دیگر کارگری می خواهند که به این اعتصاب بپیوندند و این مبارزه سرنوشت ساز را با قدرت بیشتر به پیش ببرند.
پر توان باد اعتصاب سراسری کارگران
۱– انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه ۲- گروهی از فارغ‌التحصیلان بیکار دانشگاه رازی ۳- گروهی از ورزشکاران رزمی کار کرمانشاه۴- گروهی از رانندگان تاکسی شهرک ظفر۵- سندیکای نقاشان البرز۶- گروهی از نانوایان سنندج۷- گروهی از کارگران کمربندی هفده شهریور۸- گروهی از بیکاران خیابان فرح۹- گروهی از دستفروشان سنندج۱۰ گروهی از کارگران شهرک صنعتی سنندج ۱۱- گروهی از زنان کوهنورد سنندج۱۲- گروهی از معلمان مریوان۱۳- گروهی از کارگران مرغداری مریوان۱۴- گروهی از کولبران مریوان۱۵- گروهی از بیکاران نقده۱۶ گروهی از فعالین لغو کار کودکان تهران
۴/۴۱۴۰۰
=======================
*- اعتصاب کارگران کارگاه نصب نیرو اندیمشک :
روز سه‌شنبه هشتم تیرماه کارگران کارگاه نصب نیرو شعبه اندیمشک به اعتصاب سراسری کارگران نفت پیوستند. کارگران پیمانکاری پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه ها با خواست افزایش دستمزد و تغییر نوبت مرخصی دست به اعتصاب سراسری زده‌اند. هشتم تیرماه ۱۴۰۰
===================
*- اعتصاب کارگران پالایشگاه لامرد :
روز سه‌شنبه هشتم تیرماه کارگران پالایشگاه لامرد به اعتصاب سراسری کارگران نفت پیوستند. کارگران پیمانکاری پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه ها با خواست افزایش دستمزد و تغییر نوبت مرخصی دست به اعتصاب سراسری زده‌اند.
هشتم تیرماه ۱۴۰۰
===================
*- اعتصاب کارگران پیمانکاری پتروشیمی اردبیل:
سه شنبه ۸ تیرماه ۱۴۰۰ اردبیل کارگران پیمانکاری پتروشیمی اردبیل در اعتراض به پایین بودن دستمزدها و تغییر نوبت مرخصی دست به اعتصاب زدند.
=================
*- استمداد انجمن صنفی کارفرمایی شرکت های مهندسی و پیمانکاری نفت، گاز و پتروشیمی از زنگنه!
اعتصاب سراسری کارگران پروژه ای نفت دولت و کارفرمایان را که تا کنون به این اعتصاب با بی اعتنایی مواجه شده بود مجبور به واکنش کرده است. انجمن صنفی کافرمایی شرکت های مهندسی و پمانکاری نفت و گاز و پتروشیمی با نامه ای به زنگنه وزیر نفت ضمن تاکید بر این که ادامه ی اعتصاب بسیاری از پروژه ها را متوقف کرده است از وی خواستار «ورود» به موضوع اعتصاب کارگران شدند. این انجمن در نامه ی خود تاکید کرده است پاسخگوی به درخواست های کارگران اعتصابی از توان شرکت های عضو انجمن ها و سندیکاهای صنفی کارفرمایان از جمله APEC کاملا خارج است.
======
*- سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
از کارگران اعتصابی صنعت نفت و پتروشیمی حمایت میکنیم:
با درود به اتحاد و ایستادگی و مقاومت کارگران اعتصابی بخشهای مختلف صنعت نفت و پتروشیمی. کارگران شریف صعنت نفت و پتروشیمی، سندیکای کارگران شرکت واحد اعتصابات و اعتراضات شما را دنبال میکند و ضرورت دارد تمامی کارگران، جنبش کارگری، معلمان، دانشجویان، زنان و هر آنکه دل در گرو فرودستان دارد، از اعتصابات و اعتراضات حق طلبانه شما زحمتکشان حمایت کنند. جای تاسف دارد که شرایط کار و بهداشت و ایمنی محیط کار و خوابگاه‌هایتان تداعی کننده اردوگاهای کار اجباری میباشد و با وجود گرمای طاقت‌فرسا و دشواری بسیار مشقت‌بار کار، از حداقل‌ترین امکانات رفاهی و ایمنی کار محروم هستید. نظام سرمایه داری با ایجاد ساختار شرکتهای پیمانکاری، نه تنها دستمزد عادلانه‌ای متناسب با شرایط کار برایتان قائل نشده بلکه کمترین امکانات رفاهی را هم برایتان فراهم نکرده است. صعنت نفت در گذشته دارای سندیکاهای کارگری فعال بوده‌اند و بعد از انقلاب ۵۷ این سندیکاها بطور کلی توسط حاکمیت در صنعت نفت و در محیطهای کار کل کشور از هم پاشیده شدند و بعدها هم خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار که مجموعه‌هایی دست ساز حاکمیت هستند را به کارگران تحمیل کردند که امروزه شاهد این شرایط سخت و اسفبار معیشتی برای کارگران هستیم. شوراهای اسلامی کار به دلیل عدم استقلال و ساختار فرمایشی آن نمی‌تواند مدافع کارگران باشد و به دلیل همین ساختار، همیشه سد راه رسیدن کارگران به سندیکاهای مستقل کارگری بوده‌اند. کارگران و رانندگان شرکت واحد تجربیات عینی بسیاری از موانع ایجاد شده توسط شوراهای اسلامی کار “ضد کارگری” در جهت احیا و بازگشایی مجدد سندیکای شرکت واحد را دارند، که مستندات سنگ اندازی و مانع تراشی عوامل خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار در همدستی با کارفرما در سایت و تلگرام سندیکای کارگران شرکت واحد در دسترس عموم قرار دارد. کارگران و رانندگان شرکت واحد تا پیش از سال ۱۳۸۴، قبل از احیای مجدد سندیکا، از نظر معیشت و شرایط سخت محیط کار در وضعیت بسیار دشواری بودند که با تلاش و اتحاد رانندگان و کارگران، سندیکای کارگران شرکت واحد را مجددا احیا کردند و برای رسیدن به مطالبات انباشته شده معوقه دست به دو اعتصاب بزرگ کارگری با اتکا به سندیکا زدند که باعث افزایش حدود صددرصدی دستمزد و بهبود وضعیت محیط کار رانندگان و کارگران شد. کارگران شریف صنعت نفت و پتروشیمی: پیشنهاد میکنیم مهمترین اقدام که می‌توانید بعد از این اتحاد و همبستگی که خودتان با مقاومت و ایستادگی بدست آورده‌اید، سندیکاهای مستقل کارگری خودتان را ایجاد کنید تا در دراز مدت حق خواهی، اتحاد و همبستگی شما تداوم داشته باشد و اعتصابات، اعتراضات برای احقاق حقوقتان تضمین گردد. سندیکای کارگران شرکت واحد تجربیات آموزنده‌ای را برای کارگران و جنبش کارگری رقم زده و دست آوردهای زیادی برای کارگران، تاکنون داشته است. نظر بر اهمیت انتقال این تجربیات، سندیکای کارگران شرکت واحد وظیفه خود می‌داند، تجربیات سالها مبارزه سندیکایی را در اختیار کارگران اعتصابی صنعت نفت و پتروشیمی و سایر بخشهای کارگری قرار داده و هرگونه حمایت از آنان را انجام دهد. شما می‌توانید هیئت موسس سندیکاهای کارگران صعنت نفت را با تعدادی از همین کارگران اعتصابی راه اندازی کنید و در اولین تجمع اقدام به برگزاری مجمع عمومی و تصویب اساسنامه سندیکا نمایید و با اعلام اسامی کاندیداها، نمایندگان واقعی خودتان از بین آنان انتخاب کرده و سندیکاهای کارگری خود را در بخشهای مختلف تشکیل دهید. وجود سندیکای مستقل کارگری در شرایط دشوار و ادامه مبارزه و حق‌خواهی، می تواند کارگران را از فراز و نشیب‌ها عبور دهد و از بهربرداری اعتراضات کارگران توسط گروه‌ها و سازمان‌هایی که به دروغ خود را مدعی حمایت از کارگران می‌نامند جلوگیری کند.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه ۲۲ تیرماه ۱۴۰۰
خارج از کشور :
=================
*- اعلام حمایت فدراسیون بین‌المللی پتروشیمی اینداستریال از کارگران اعتصابی نفت در ایران:
فدراسیون جهانی پتروشیمی در رابطه با کارگران اعتصابی در پارس جنوبی و تهران و سایر نقاط ایران اطلاعیه‌ای صادر کرد.
در این اطلاعیه آمده است که «در ایران موج اعتصابات که بیش از هزاران کارگر نفت و پتروشیمی را شامل میشود بار گذشته از مرداد ماه سال قبل آغاز شد و کارفرما را وادار به افزایش دستمزد و بهبود شرایط زندگی آنها کرد.»
کمال اوزکان مشاور دبیرکل این کنفدراسیون در این اطلاعیه ضمن حمایت از خواست تغییر نوبت کاری به ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی اعلام کرده که «برادران ایرانی ما یکبار دیگر نشان دادند که در مقابله با سرکوب چه شجاعتی دارند و با عمل دسته جمعی خود، از خود و مطالباتشان دفاع میکنند تا شرایط کار و زندگی‌شان بهتر گردد.»
این کنفدراسیون در انتها به کارگران اعتصابی درود میفرستد و اعلام میدارد در کنار کارگران ایران و با همبستگی بیشتر برای تحقق خواست و مطالباتشان مبارزه میکند.
============
*- تشکلات عضو شبکه بین‌المللی سندیکایی همبستگی و مبارزه تشکلات ملی سندیکایی بین‌حرفه‌ای:
Central Sindical e Popular Conlutas (CSP-Conlutas) – برزیل
Confederaciَn General del Trabajo (CGT) – حکومت اسپانیا
Union syndicale Solidaires (Solidaires) – فرانسه
Confederazione Unitaria di Base (CUB) – ایتالیا
Confédération Générale du Travail du Burkina (CGT-B) – بورکینا
Confederation of Indonesia People’s Movement (KPRI) – اندونزی
Confederaciَn Intersindical (Intersindical) – حکومت اسپانیا
Confédération Générale Autonome des Travailleurs en Algérie (CGATA) – الجزایر
Batay Ouvriye – هائیتی
Unione Sindacale Italiana (USI) – ایتالیا
Confédération Nationale des Travailleurs – Solidarité Ouvrière (CNT SO) – فرانسه
Sindicato de Comisiones de Base (CO.BAS) – حکومت اسپانیا
Organisation Générale Indépendante des Travailleurs et Travailleuses d’Haïti (OGTHI) – هائیتی
Sindacato Intercategoriale Cobas (SI COBAS) – ایتالیا
Confédération Nationale du Travail (CNT-f) – فرانسه
Intersindical Alternativa de Catalunya (IAC) – کاتالونیا
Union Générale des Travailleurs Sahraouis (UGTSARIO) – صحرای غربی
Ezker Sindikalaren Konbergentzia (ESK) – باسک سرزمین
Confédération Nationale de Travailleurs du Sénégal Forces du Changement (CNTS/FC) – سنگال
Sindicato Autorganizzato Lavorator COBAS (SIAL-COBAS) – ایتالیا
General Federation of Independent Unions (GFIU) – فلسطین
Confederaciَn de la Clase Trabajadora (CCT) – پاراگوئه
Red Solidaria de Trabajadores – پرو
Union Syndicale Progressiste des Travailleurs du Niger (USPT) – نیجر
Union Nationale des Syndicats Autonomes du Sénégal (UNSAS) – سنگال
Uniَn Nacional para la Defensa de la Clase Trabajadora (UNT) – السالوادور
Solidaridad Obrera (SO) – حکومت اسپانیا
Independent Workers Union of Great Britain (IWGB) – انگلستان
Ogَlnopolski Związek Zawodowy Inicjatywa Pracownicza (OZZ IP) – لهستان
Centrale Démocratique des Travailleurs de Martinique (CDMT) – مارتینیک
Associazione Diritti Lavoratori Cobas (ADL COBAS) – ایتالیا
Pakistan Labour Federation (PLF) – پاکستان
Organisation Démocratique Syndicale des Travailleurs de Centrafrique (ODSTC) – جمهوری آفریقای مرکزی
Palestine New Federation of Trade Unions (New Unions) – فلسطین
تشکلات ملی سندیکایی حرفه‌ای:
National Union of Rail, Maritime and Transport Workers (RMT/TUC) – انگلستان
Centrale Nationale des Employés – Confédération Syndicale Chrétienne (CNE/CSC) – بلژیک
Sindicato Nacional de Trabajadores del Sistema Agroalimentario (SINALTRAINAL/CUT) – کلمبیا
Trade Union in Ethnodata – Trade Union of Empoyees in the Outsourcing Companies in the financial sector – یونان
Syndicat national des travailleurs des services de la santé humaine (SYNTRASEH) – بنین
Sindicat dos Trabalhadores da Fiocruz (ASFOC-SN) – برزیل
Organizzazione Sindicati Autonomi e di Base Ferrovie (ORSA Ferrovie) – ایتالیا
Union Nationale des Normaliens d’Haïti (UNNOH) – هائیتی
Confederazione Unitaria di Base Scuola Università Ricerca (CUB SUR) – ایتالیا
Coordinamento Autorganizzato Trasporti (CAT) – ایتالیا
Syndicat des travailleurs du rail – Centrale Démocratique des Travailleurs du Mali (SYTRAIL/CDTM) – مالی
Gıda Sanayii İşçileri Sendikası – Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu (GIDA-IŞ/DISK) – ترکیه
Syndicat National des Travailleurs du Petit Train Bleu/SA (SNTPTB) – سنگال
Asociaciَn Nacional de Funcionarios Administrativos de la Caja de Seguro Social (ANFACSS) – پاناما
Palestinian Postal Service Workers Union (PPSWU) – فلسطین
Union Syndicale Etudiante (USE) – بلژیک
Sindicato dos Trabalhadores de Call Center (STCC) – پرتغال
Sindicato Unitario de Trabajadores Petroleros (Sinutapetrolgas) – ونزوئلا
Alianza de Trabajadores de la Salud y Empleados Publicos – مکزیک
Canadian Union of Postal Workers / Syndicat des travailleurs et travailleuses des postes (CUPW- STTP) – کانادا
Syndicat Autonome des Postiers (SAP) – سوئیس
Federaciَn nacional de trabajadores de la educaciَn (SUTE-Chile) – شیلی.
Plateforme Nationale des organisations professionnelles du secteur public – ساحل عاج
Fédération nationale des ouvriers et collectivités locales – Union Marocaine du Travail (UMT-Collectivités locales) – مراکش
Centrale Générale des Services Publics FGTB, Cheminots (CGSP/FGTB Cheminots) – بلژیک
Botswana Public Employees Union (BOPEU) – بوتسوانا
Organisation Démocratique du Rail – Organisation Démocratique du Travail (ODR/ODT) – مراکش
Federacao Nacional dos Trabalhadores em Transportes Aéros do Brasil (FNTTA) – برزیل
Federaçمo Nacional dos Metroviلrios (FENAMETRO) – برزیل
Namibia Football Players Union (NAFPU) – نامیبی
Palestinian Electricians’ Trade Union (PETU) – فلسطین
Missمo Publica Organizada – پرتغال
Syndicat National des Travailleurs du Secteur Industriel du Togo (SYNATSITO) – توگو
تشکلات سندیکایی محلی:
Trades Union Congress, Liverpool (TUC Liverpool) – انگلستان
Sindacato Territoriale Autorganizzato, Brescia (ORMA Brescia) – ایتالیا
Fédération syndicale SUD Service public, canton de Vaud (SUD Vaud) – سوئیس
Sindicato Unitario de Catalunya (SU Metro) – کاتالونیا
Türkiye DERİ-İŞ Sendikasi, Tuzla et Izmir (DERİ-İŞ Tuzla et Izmir) – ترکیه
L’autre syndicat, canton de Vaud (L’autre syndicat) – سوئیس
Centrale Générale des Services Publics FGTB, Ville de Bruxelles (CGSP/FGTB Bruxelles) – بلژیک
Arbeitskreis Internationalismus IG Metall, Berlin (IG Metall Berlin) – آلمان
Sindicato Unificado de Trabajadores de la Educaciَn de Buenos Aires, Bahia Blanca (SUTEBA/CTA de los trabajadores Bahia Blanca) – آرژانتین
Sindicato del Petrَleo y Gas Privado del Chubut/CGT – آرژانتین
UCU University and College Union, University of Liverpool (UCU Liverpool) – انگلستان
Sindicato di base Pavia (SDB Pavia) – ایتالیا
United Auto Workers local 551 Ford Chicago (UAW Ford Chicago) – ایالات متحده
Sindicato Uno Prodinsa, Maipْ – شیلی
Asociaciَn Gremial de Trabajadores del Subterrلneo y Premetro, Buenos Aires (SUBTE/CTAt) – آرژانتین
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه (واحد) – ایران
Sindicato عnico de Trabajadores de Notimex, (SutNotimex) – مکزیک
Eğitim Sen section de Diyarbakır (Eğitim Sen Diyarbakır/KESK) – ترکیه
تشکلات سندیکایی بین‌المللی:
Industrial Workers of the World – International Solidarity Commission (IWW)
جریان‌ها، گرایش‌ها یا شبکه‌های سندیکایی:
Transnationals Information Exchange Germany (TIE Germany) – آلمان
Emancipation tendance intersyndicale (Emancipation) – فرانسه
Globalization Monitor (GM) – هنگ‌کنگ
Courant Syndicaliste Révolutionnaire (CSR) – فرانسه
Fronte di lotta No Austerity – ایتالیا
Solidarité Socialiste avec les Travailleurs en Iran (SSTI) – فرانسه
Basis Initiative Solidaritنt (BASO) – آلمان
LabourNet Germany – آلمان
Resistenza Operaia – operai Fiat-Irisbus – ایتالیا
Workers Solidarity Action Network (WSAN) – ایالات متحده
United Voices of the World (UVW) – انگلستان
Unidos pra Lutar – برزیل
Corriente Polیtico Social Sindical 1° de Mayo de Buenos Aires – آرژانتین
Coordinamento Nazionale Unitario Pensionati di oggi e di domani (CONUP) – ایتالیا
National Association of Human Rights Defenders – فلسطین
Red de Trabajadores – آرژانتین
Coordinadora Sindical de Solidaridad de Cartagena (CSSC) – کلمبیا
========
*- حمایت اتحادیه عمومی کارگران بخش نفت و گاز عراق از کارگران ایران:
ما از جنبش اعتراضی کارگران در هر کشوری حمایت می کنیم.
اتحادیه عمومی کارگران بخش نفت و گاز عراق مشتاقانه از خواست افزایش دستمزد و دیگر خواستهای کارگران ایران که چند روز است در اعتصاب هستند حمایت کرده و اخراج ۷۵۰ کارگر اعتصابی را محکوم و مغایر کنوانسیون سازمان جهانی کار و مقاوله نامه ۸۷ (حق اعتصاب) سال ۱۹۴۷ و مقاوله نامه ۹۸ (حق تشکل) سال ۱۹۴۸ می داند.
اتحادیه عمومی کارگران بخش نفت و گاز عراق اعلام می دارد که: ما از تلاش کارگران برای حقوق خود در هر کجا حمایت میکنیم.
فدراسیون عمومی اتحادیه‌های کارگری در عراق
بغداد ۲۰۲۱/۶/۲۸
=======
*- بیانیه مشترک ٢٧ نهاد چپ و دموکراتیک در حمایت از کمپین بیست ـ ده ۱۴۰۰
اعتصاب سراسری کارگرا ن پروژه ای صنایع نفت، گاز، نیروگاهی:
پس از اعتصاب کارگران پروژه ای صنایع نفت و پتروشیمی در سال ۱۳٩٩ ،که به افزایش دستمزد انجامید، اکنون برای دومین سال متوالی کارگران بار دیگربه اعتصاب پرداخته اند . این بار اعتصاب کارگران گسترده تر و خواست های آنها متنوع تر شده است و همکاری کارگران رسمی و پروژه ای بیشتر شده است. با آغازگرمای تابستان اعتصاب سراسری و گسترده کارگران پالایشگاهها و پتروشیمی با نام کمپین بیست ـ ده ۱۴۰۰ امید جامعه به حافظه تاریخی اش گره خورده که در جریان سقوط رژیم شاهنشاهی فریاد می زد :
کـــــــــــــارگرصنعتی نفت ما مبــــــــــــــارزو دلــیر سرسخت ما
اعتصابات اخیر کارگران صنعت نفت در برگیرنده چندین شرکت پالایشگاهی ، نیروگاهی و سکوی نفتی بوده است . منابعی عظیم که در قبال استثمار کارگران در آن بیشترین درآمد نصیب رژیم اسلامی و ارگانهای ریز و درشتش شده است . خواست اصلی کارگران در این اعتصابات افزایش دستمزد ، پرداخت حقوق معوقه ، تغییر در نحوه مرخصی ها ، ایمن سازی محیط کار ، خلع ید از پیمانکاران ، لغو قرارداد موقت ، حق تجمع و تشکل است .غیر از گسترش اعتصابات نفتگران و تعمیم خواست هایشان همکاری کارگران رسمی و پیمانی در آن نیز برجسته است . تفرقه در صفوف کارگران و بخش بخش کردن آنان تحت عنوان تعدیل نیرو و خصوصی سازی که سیاست اقتصادی سرمایه داری در جهان تحت عنوان نئولیبرالیسم و تجارت آزاد بوده است سالهاست سطح معیشت کارگران در ایران را زیر حاکمیت اسلامی سرمایه داری به چنان فلاکتی رسانده است که ۸۰ درصد جامعه زیر خط فقر و ۶۰ درصد زیر خط فقر مطلق بسر می برند. جمهوری اسلامی سرمایه داری کارگران خاتون آباد را به قتل رسانید ، کارگران آق دره را شلاق زد ، کارگران هفت تپه را شکنجه کرد ، کارگران شرکت واحد ، هپکو ، آذراپ ، فولاد وشهرداری ها و راه آهن و….. را زندانی و اخراج کرد ، زنان و پرستاران و معلمان و بازنشستگان و دانشجویان ونویسنده گان را شکنجه و زندانی و اعدام کرد و ….. ولی نتوانست جامعه را ساکت کند. گسترش اعتصابات و همبستگی با آن، موفقیت در اتحاد و سازماندهی سراسری می تواند نوید بخش شکل گیری جنبش اجتماعی درتغییر شرایط زیستی و معیشتی ، تامین معیشت همگانی وآزادی و رفاه و شادی باشد. ما حمایت خود رااز خواست های کارگران اعتصابی اعلام می نمائیم و صدای نفتگران را به اشکال مختلف در سراسر دنیا منعکس می کنیم!
زنده باد اعتصابات سراسری نفتگران
زنده باد اتحاد و همبستگی با اعتصابات سراسری کارگران پروژه ای
سرنگون باد جمهوری اسلامی ایران !
زنده باد آزادی،دموکراسی و برابری!
٢۶ ژوئن ٢۰٢۱ برابر با ۶ تیرماه ۱۴۰۰
امضاء ها به ترتیب حروف الفبا:
۱- اتحاد نیروهای دمکراتیک ایرانی – سوئیس
٢- آلترناتیو سوسیالیستی ایران – لندن
۳- انجمن پناهندگان ایرانی گوتنبرگ- سوئد
۴- انجمن سوسیالیستها- سوئد
۵- جمعی از فعالان اجتماعی- سیاسی و پناهندگان – گوتنبرگ- سوئد
۶- حامیان مادران پارک لاله- استکهلم
٧- شورای همبستگی با مبارزات مردم ایران – لندن
۸- شورای هماهنگی علیه کشتار جمهوری اسلامی- فریاد خاوران
٩- شورای همراهی با آلترناتیو کارگری در ایران
۱۰- فدراسیون اروپرس – بلژیک
۱۱- کانون کنشگران دمکرات و سوسیالیست هانوفر- آلمان
۱٢- کانون پناهندگان سیاسی ایران- برلین
۱۳- کانون پشتیبانی از مبارزات مردم ایران- وین
۱۴- کانون ایرانیان مترقی در نیویورک و نیوجرسی- آمریکا
۱۵- کانون همبستگی با مبارزات کارگران در ایران- فرانکفورت
۱۶- کانون همبستگی با کارگران ایران- گوتنبرگ
۱٧- کانون همبستگی با کارگران ایران- کانادا
۱۸- کمیته دفاع از مبارزات مردم ایران- سوئیس
۱٩- کمیته دفاع از زندانیان سیاسی ایران- برلین
٢۰- کمیته همبستگی با مبارزات مردم ایران- فرانکفورت- آلمان
٢۱- کمیته همبستگی با جنبش کارگری ایران- استرالیا
٢٢- کمیته همبستگی کارگران ایران و سوئد
٢۳- کمیته همبستگی برای حقوق بشر ایران- نروژ
٢۴- نهاد همبستگی با جنبش کارگری در ایران – غرب آلمان
٢۵- همبستگی با مبارزات مردم ایران- سوئیس
٢۶- همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران- پاریس
٢٧- همبستگی برای حقوق بشر در ایران – کلگری/ کانادا
آدرس تماس از طریق کمیته دفاع از زندانیان سیاسی ایران – برلین
====================
*- نهاد های همبستگی ….: از اعتصابات کارگران صنایع نفت “کمپین ۱۴۰۰” قویا حمایت می کنیم!
کارگر نفت ما / رهبر سر سخت ما
سه شنبه اول تیرماه کارگران پالایشگاه نفت تهران همراه کارگران پروژه ای پتروشیمی گچساران و کارگران پروژه ایی پتروشیمی ها دست به اعتصابات سراسری زدند. امروز چهار شنبه دوم تیرماه به صنایع نفت تهران دیگر صنایع نفت و پتروشیمی در شهرستانها هم ملحق شده اند. دامنه اعتصابات و اعتراضات بسرعت دارد گسترده تر میشود.
این اعتصاب به دنبال فراخون شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت آغاز شده و قرار است یک هفته به طول بکشد. شورای سازماندهی این اعتراضات اعلام کرده است که از کارگران پیمانی و پروژه ای از روز نهم تیر ماه به اعتصاب کارگران رسمی نفت خواهند پیوست. اعتصاب کارگران رسمی نفت قرار است از روز ۹ تیر ماه آغاز شود.
مسئولین پالایشگاه تهران در واکنش به اعتصاب کارگران بخش “اورهال” این پالایشگاه، دست به اخراج هفت صد کارگر زده اند. کارفرمای پالایشگاه با این کار قصد دارد تا کارگران را وادار به پایان اعتصاب نماید.
در پنجم خرداد ماه هم کارکنان نفت در چندین شهر از جمله : تهران، آبادان،اهواز، ماهشهر، مجتمع دریایی ابوذر، شرکت نفت فلات قاره بهرگان و گچساران دست به تجمعات اعتراضی و راهپیمائی زدند این تجمعات بنابر فراخوان از پیش اعلام شده کارگران رسمی نفت صورت گرفته بود. کارگران نفت به حقوقهای معوقه، دستمزدهای زیر خط فقر اعتراض داشته و خواهان افزایش دستمزدهایی هستند که جوابگوی تورم و گرانی سرسام آوری باشد که معیشت خانواده های کارگری را تامین نماید.
کارگران رسمی و غیر رسمی صنایع نفت خواهان افزایش دستمزدها تا ۱۲میلیون تومان، حق ایجاد تشکلهای مستقل از دولت و کارفرما هستند. آنها به ناامنی محیط کار، قوانین وحشیانه مناطق ویژه اقتصادی، دور بودن محلات کار از شهر و امکانات شهری، وجود پیمانکاران سودجو و چپاولگر، پایین آمدن هر روز بیشتر قدرت خرید کارگران و کل جامعه، عدم اجرای پروتکل های سازمان بهداشت جهانی و از جمله سرباز زدن از واکسیناسیون رایگان و سریع مردم، دزدی‌ها و اختلاس ها، امنیتی بودن محیط های کار اعتراض دارند. اضافه بر این کارگران غیر رسمی تحت استثمار مضاعف از طرف پیمانکاران سود جود اند، هیچگونه امنیت شغلی ندارند و همواره زندگی و معیشت آنها در خطر جدی است. کارگران نفت تحت اعتراض وسیعی که در شهرهای نامبرده انجام گرفت، خیلی مصرانه بر خواستها و مطالباتشان پافشاری نموده و شعار ” ما برده نیستیم و دیگر به این بردگی تن نخواهیم داد” را سر دادند. در ادامه اعتراضات خرداد ماه، دور جدیدی از اعتراضات و اعتصابات کارگران نفت و پتروشیمی بنام ” کمپین ۱۴۰۰” شروع شده است. و کارگران با شعار ” همه می شینیم تا حقمونه بگیریم”! به میدان آمده اند.
اعتراضات کارگران نفت و پتروشیمی که بطور وسیعی در حال گسترش است و میرود برای روزها ادامه یابد یک تو دهنی محکمی به نخستین روزهای ریاست جمهوری رئیسی و جمهوری اسلامی زده است. رئیسی که با فریب و توطئه تحت نام ائتلاف با کارگران در تلاش است در جنبش کارگری رخنه کرده و این حرکتها را درهم بشکند، اعتراضات و اعتصابات کارگران نفت و پتروشیمی سیاستهای ضدکارگری اش را افشاء نمود. این اعتصابات و اعتراضات آنچنان بعد از انتخابات سریع بوقوع پیوست، رژیم که مدتها است با شکل دادن آرایش طبقاتی جدید و یکدست نمودن دستگاه حاکمه در تقابل با حرکتهای اعتراضی را غافلیگر نموده است. صاحبان سرمایه و دولت مستاصل از اتحاد و همبستگی و گسترش این حرکتها را وادار به اخراج سازیها نموده است. برای خاتمه دادن به این حرکت عظیم و ایجاد رعب و وحشت و تلاش برای متوقف نمودن این اعتصابات کارفرماها دست به اخراج هفت صد کارگر زده اند. کارگران در طول مبارزات خود این را تجربه کرده اند که با اتحاد و مصمم بودن در ادامه مبارزه طبقاتیشان خواهند توانست دشمن را وادار به تسلیم نموده ، نه تنها جلو اخراجها را بگیرند بلکه به خواستها و مطالبات خود هم دست یابند.
جنبش کارگری سالها است وارد یک نبرد طبقاتی با رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی شده است، در این راستا کارگران هزاران اعتصاب و اعتراض برای کسب خواستها و مطالباتشان انجام داده اند. در طول دو دهه اخیر، رشد و گسترش روزافزون مبارزاتی جنبش کارگری چشمگیر بوده است. با نگاهی به گذشته مبارزه کارگران معدن خاتون آباد، مبارزه مصمم معدن‌چیان بافق و چادرملو در استان یزد و مبارزات پتروشیمی‌ها، هپکو، فولاد اهواز، آذر آب اراک، کارگران سیمان مسجد سلیمان، اعتراضات گسترده کارخانه ایران‌ترانسفو در زنجان و اعتصابات پر شکوه نیشکر هفت تپه، اعتصابات کارگران نفت و پتروشیمی در دور اول ( مرداد١٣٩٩) و معدن کرومیت آسمینون در کرمان که مدت زیادی نیست که اتفاق افتاده است و بخشی از خواسته های خود را بدست آوردند. هر کدام از این اعتراضات و اعتصابات کارگری تاثیرات بسزایی در رشد جنبش کارگری از خود بجا گذاشته اند. اما در چند سال اخیر اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه به دلیل ویژگیها و خواستهای مشخص و مبارزه بی امان و مصمم کارگران هفت تپه، درس‌های بزرگی از شکل و ماهیت اعتراض و چگونگی سازمان‌یابی برای طبقه کارگر بر جا گذاشته است. پیروزی اخیر هفت تپه و بیرون آمدن از چنگ بخش خصوصی، زمینه ساز تقویت مبارزات کارگری شد و توجه بخشهای دیگر صنایع را به این طرح نئولیبرالیستی و خانمان سوز که معیشت و زندگی میلیونها کارگر و زحمتکش را در معرض خطر و نیستی قرار داده است را جلب نمود. اعتراض کارگران نفت یکی ازکلیدی ترین صنایع ایران را باید امروز در تداوم اعتراضات جاری بازنشستگان، معلمان ، پرستاران و کارگران نیشکر هفت تپه دید.
اعتراض به دستمزدهای زیر خطر فقر، خصوصی سازیها و حق داشتن تشکل مستقل، پرداخت حقوقهای معوقه، اخراج و بیکارسازی، امروز خواست و مطالبات مشترک تمام بخشهای طبقه کارگر ایران است.
درطی عمر ننگین نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی با جناحهای موجود آن، افزایش قدرت منطقه ای و استبداد لجام گیسخته، کارگران و سایر مزدبگیران درمعرض بیشترین آسیب ها ی اجتماعی قرارگرفته اند. حاکمان سرمایه با دست بردن در قانون کار موجود، خصوصی سازی و افزایش اخراج و بیکاری، تعرض به دستمزدها و حمله به معیشت کارگران، تحمیل قراردادهای موقت و سفید امضاء، سرکوب تشکل ها، اعتراضات و تجمعات کارگری، دستگیری فعالین و نماینده گان کارگری، شکنجه و آزار کارگران زندانی و فشار به خانواده های آنان، در نیل به استراتژی خود از هرگونه تلاشی دریغ ننموده اند. تا به انتخابات این دوره بر میگردد حکومت با یکدست نمودن حاکمیت و آرایش جدیدی که بخود گرفته، در پی آن است با سرکوب شدید اعتصابات و اعتراضات، جنبش کارگری و جنبشهای دیگر اجتماعی را به مصاف بطلبد. کارگران هم در مقابل چاره ای جز اعتراض و مبارزه برای دفاع ازحق کار و معیشت نداشته و ندارند. بر این مبنا است که بیانیه تشکلهای اول ماه مه ۱۴۰۰ بیانگر یک آلترناتیو کارگری است که مبارزه کارگران و دیگر مزد بگیران حول آن متشکل شود. با فائق آمدن طبقه کارگر به این پراکنده گی ما بین بخشهای مختلف بتواند تشکلهای مستقل خود را برپا نماید. در پیوند این تشکلها و سراسری نمودن آن تشکلی به نام ” شورای همکاری ” تحت عنوان حلقه اصلی کار سازماندهی در جامعه و در بین کارگران و زحمتکشان در تقابل با صف آرایی دشمن طبقاتی بتواند شکل بگیرد. برداشتن گام‌های موثر در بازستانی حقوق و خواسته ها و ایستادگی در تعرض به معیشت کارگران و دیکر مزد بگیران، قطعا در گرو چنین تشکلی خواهد بود.
به میدان آمدن کارگران نفت و گاز و پتروشیمی یکی از کلیدی ترین صنایع ایران که با اعتصاب آنها بود که حکومت سلطنتی پهلوی به زباله دان تاریخ فرستاده شد، امروز نقطه عطفی در تاریخ جنبش کارگری ایران است که تداوم آن خواهد توانست با به میدان آوردن دیگر بخشهای جنبش کارگری یاری رسانده، و در به سرانجام رساندن متشکل شدن طبقه کارگر حول آلترناتیو کارگری و تغییر قوا به نفع جنبش کارگری و دیگر جنبشهای اجتماعی بیشترین نقش را داشته باشد.
ما نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران – خارج کشور حمایت خود را از اعتراضات و اعتصابات کارگران صنایع نفت و گاز و پتروشیمی قویا اعلام میکنیم، و در تقویت و همسویی با این مبارزات با تمام توان تلاش خواهیم نمود.
پیش بسوی ایجاد تشکلهای مستقل کارگری و شوراهای همکاری
زنده با اتحاد جنبش کارگری و دیگر جنبشهای اجتماعی
نابود باد نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی
نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران – خارج کشور
تیر ماه ۱۴۰۰– ژوئن ۲۰۲۱
===============
*- از اعتصاب کارگران نفت پشتیبانی می کنیم:
موج اعتصاب کارگران شرکت های پیمانی و پروژه ای در بخش های نفت، گاز و نیروگاهها همچنان در حال گسترش است. ابتدا در ۲۸ خرداد ماه کارگران رسمی نفت در پایانه نفتی خارک اعتصاب کردند. سپس در ۲۹ خرداد هنگامی که کارگران پیمانی نیروگاه بید خون، دست از کار کشیدند کارگران شاغل در دهها شرکت پیمانی به اعتصاب پیوستند؛ اعتصابی که هر روز دامنه دار تر می شود و جنبه سراسری به خود گرفته است.
افزایش دستمزدها و پرداخت به موقع آن، ایمن سازی محیط کار، تغییر در نوبت کار به صورت ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی، لغو قوانین برده داری مناطق ویژه اقتصادی و برچیدن شرکت های پیمانی – این دلالان نیروی کار انسانی- از جمله خواسته های کارگران اعتصابی است. پرداخت نشدن بخشی از دستمزد کارگران با وجود پایان یافتن مدت قرارداد و نیز کسر حق بیمه از دستمزد کارگران و عدم ارسال لیست بیمه‌ها به سازمان تامین اجتماعی، به روال عادی فعالیت شرکت های پیمانی تبدیل شده است.
کارگران ارکان ثالث، فصلی، ساعتی، پروژهای و قرارداد مدت معین که با پیمانکاران مختلف کار میکنند، بطور گسترده در این اعتراض سراسری شرکت کرده اند . اعتصاب های جاری دومین اعتصاب سراسری کارگران نفت و گاز و نیروگاها بعد از اعتصاب مرداد ماه سال گذشته است. با این حال، مقامات حکومتی در مواجهه با این اعتصاب و اعتراض گسترده، غافل گیر شده اند. کمیسیون انرژی مجلس و دیگر مقامات حکومتی به دست پا افتاده اند و در حال سبک و سنگین کردن نوع واکنش رژیم جمهوری اسلامی به این اعتصاب هستند. سازمان دهندگان اعتصاب با هشیاری اعلام کرده اند که این اعتصاب، اخطار آنان به کارفرمایان و حکومت است و در صورت بر آورده نشدن خواسته های خود، به اعتصاب ۹ تیرماه که توسط کارگران رسمی نفت اعلام شده، خواهند پیوست و مطالبات خود را در همبستگی و مبارزه مشترک با آنان پیگیری خواهند کرد. در همین ارتباط شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت اعلام کرده است که دور تازه ای از اعتراضات به زودی آغاز خواهد شد. تا کنون تعدادی از تشکل های کارگری در ایران و در سطح بین اللملی و همچنین جمعی از معلمان، دانشجویان و خانواده های جان باختگان اعتراضات آبان ۹۸ و خانواده های جان باختگان سقوط هوایپمای اوکراینی از کارگران اعتصابی پشتیبانی کرده اند. انتظار می رود که این حمایت ها همچنان گسترش یابد.
ما همبستگی خود را با کارگران اعتصابی در شرکت های پیمانی نفت، گاز و نیروگاها اعلام می داریم، از خواست های به حق آنان پشتیبانی می کنیم و بنا به وظیفه خود از تشکل های بین المللی کارگری می خواهیم که از مبارزات کارگران نفت در ایران پشتیبانی کنند.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران ایران
۲۶ ژوئن ۲۰۲۱
https://etehadbinalmelali.com/
======================
*- حمایت پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد از اعتصاب سراسری کارگران صنعت نفت:
خواست های برحق کارگران اعتصابی نفت را عملی کنید!
️سالهاست که در صنعت نفت ایران حتی مصوباتی که بر اثر مبارزه کارگران در مجلس و ارگانهای دولتی جمهوری اسلامی ایران به تصویب رسیده است اجرا نمی شود. یکی از این مصوبات تبدیل قراردادهای موقت و پروژه ای به قراردادهای استخدام دائم و مستقیم میباشد. کارگران بارها اعلام کرده اند که اگر خواستهای آنان عملی نشود دست به اعتصاب سراسری خواهند زد. تحریم گسترده انتخابات رئیس جمهوری در ایران نشانه آن بود که مردم و کارگران دیگر به وعده و وعید و تصویب مصوبه دل خوش نخواهند کرد و برای تحقق خواستهای برحق خود دست به مبارزه مستقیم خواهند زد.
️اعتصاب کارگران پروژهای شرکت فراب در نیروگاه بیدخون و کارگران پیمانی پتروشیمی بوشهر در عرض چند روز به یک اعتصاب سراسری، عمدتا در میان کارگران پیمانی و پروژه ای، در کل صنعت نفت و شهرها و بنادر مختلف ایران، از جمله آبادان، اهواز، تهران، قشم، بوشهر، گچساران، خارک، عسلویه، کرمان، ارومیه، بهبهان، پارس جنوبی، اراک تبدیل شده است.مطالبه بیست/ده (بیست روز کار و ده روز استراحت برای کارگران پروژه ای)، افزایش دستمزد حداقل ۱۲ میلیون تومان ) ، پرداخت به موقع دستمزدها، کوتاه شدن دست پیمانکاران از صنعت نفت و عقد قراردادهای کار مستقیم و دائم، برسمیت شناسی حق تجمع و تشکل بخشی از خواستهای کارگران اعتصابی است. شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت اعلام کرده بود که از روز ۲۲ ژوئن اعتصاب اخطاری انجام میگیرد و اگر خواستهای کارگران اعتصابی عملی نشود به اعتصاب سراسری ۳۰ ژوئن کارگران و کارکنان رسمی نفت خواهند پیوست.
️واکنش رژیم جمهوری اسلامی به اعتصاب سراسری کارگران نفت توسل به تحریف، تفرقه افکنی و بیش از هر چیز ایجاد ترس از اخراج بوده است. در تهران ٧٠٠ کارگر اعتصابی بلافاصله اخراج شده اند. برگزاری نشست فوق العاده مجلس با وزارت نفت و نهادهای نظارتی و جلسات فوق العاده میان روسای قوای قضاییه، دولت و مجلس نشانه هراس از عملی شدن تهدید اعتصاب سراسری در میان کارگران قرارداد رسمی و خوابیدن کل صنعت نفت ایران است. در اعتصابات گذشته کارگران نفت نیز مسئولین جلسات اضطراری تشکیل داده و حتی مصوباتی را نیز در راستای خواستهای کارگران اعتصابی تصویب کردند اما بعد از فروکش کردن اعتصابات نه تنها به آنها عمل نکردند بلکه دست پیمانکاران را در تحمیل بی حقوقی مطلق به کارگران بازتر گذاشتند. کارگران اعتصابی نفت با تکیه بر این تجربه این بار برای تحقق خواستهای برحق خود مصمم تر هستند.
️پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد ضمن حمایت کامل از خواستهای کارگران اعتصابی صنعت نفت واکنشهای سرکوبگرانه رژیم را محکوم کرده و از دولت و مقامات جمهوری اسلامی ایران می خواهد که خواستهای برحق کارگران اعتصابی را عملی کنند و به حق تجمع، اعتراض، اعتصاب و تشکل احترام بگذارند.
️ما خواستار موارد زیر هستیم:
تصویب و اجرای مقاوله نامه های ۷۸ و ۹۸ ﺁﯼ ﺍﻝ او
آزادی فوری و بدون قید و شرط تمام فعالین سندیکایی، مدنی و معلمان
سازمانهای کارگری و نمایندگان و اعضای آنها بدون ترس از خشنوت، تهدید به زندان و اخراج از کار حق فعالیت داشته و نمایندگی آنان برسمیت شناخته شده شود.
پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد -ایران
۲۴ ژوئن ۲۰۲۱
=================
علاقه مندان به مباحث کارگری برای دست یابی به آرشیو روزشمار کارگری هفته ، می توانند به آرشیو های زیر مراجعه نمایند:
سایت روز شمار جنبش کارگری ایران
آرشیو روزشمار کارگری هفته سال۱٣۹۷
https://drive.google.com/drive/my-drive
آرشیو روزشمار کارگری هفته سال ۱٣۹۶
https://drive.google.com/drive/folders/0B6juDF5UZKNMMFRvdEZVMFpOQUk
*******
توجه : برای ارسال اخبارتان با ایمیل زیر، شماره دستی ام در کانال تلگرام و به آدرس فیس بوکم می توانید مربوط گردید.
[email protected]/ [email protected] / تلفن تماس ۰۰۴۶:۷۳۶۷۷۸۸۱۵
