بعد از انتشار گزارش برگزاری پلنوم دهم کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران، کمیته مرکزی کنونی کومه له به تاریخ نهم فروردین جوابیه ای به گزارش این پلنوم منتشر کرده است. در این جوابیه آنها در مورد بخش سیاسی که بیش از سه چهارم گزارش پلنوم را تشکیل می دهد و اکثریت آنها که رأی مشورتی و یا قطعی داشتند به کلیت آن رأی منفی و یا ممتنع دادند، سخنی نگفته اند. اما این رفقا بخش تشکیلاتی گزارش پلنوم را بهانه قرار داده تا نه فقط روایتی دلبخواهانه از گزارش، بلکه توضیحاتی وارونه و تحریف آمیز از سیر تکوین بحران کنونی حزب و جناح بندی سیاسی درون آن ارائه دهند.
البته وجود تبیین های مختلف در حالی که در تشکیلات ما دو دیدگاه سیاسی و تشکیلاتی متفاوت در برابر هم قرار گرفته اند و بویژه در شرایطی که حتی صورت مسئله که عبارت باشد از وجود اختلاف نظر سیاسی و تشکیلاتی و جناح بندی حول آن از جانب رفقای جناح مقابل هدفمند و آگاهانه انکار می گردد، وارونه جلوه دادن روند جدال و کشمکش های درون حزب از طرف آنان طبیعی به نظر می رسد. این رفقا در جوابیه ی ناآرام و شتابزده در چند محور مشخص مدعی شده اند که کمیته اجرائی حزب در گزارش دهی تشکیلاتی وارونه نگری کرده است این در حالی است که گزارش پلنوم بر اساس یادداشت ها و نوار ضبط شده پلنوم ارائه گردیده است. از اینرو سعی می کنیم جهت روشنگری بیشتر در این زمینه در محدوده همان محورهایی که جوابیه کمیته مرکزی کنونی کومه له به آن پرداخته است توضیحاتی را به اطلاع علاقه مندان برسانیم. البته در همین رابطه کمیته خارج نیز اطلاعیه ای انتشار داده که به دلیل ادبیات و فرهنگ نازل و بیگانه با فرهنگ و سنت های انقلابی و کمونیستی از پاسخ به آن خودداری می کنیم.
*****
علنی کردن مباحث مورد اختلاف
کمیته مرکزی کنونی کومه له مدعی است که گزارش کمیته اجرائی «تنها بە آرزوها و آمار نادرست و تحریف آمیز از :”استقبال نیروهای چپ و کمونیست و جامعە ” از اختلافات درون تشکیلاتی حزب کمونیست ایران اشارە دارداما لام تا کام از نگرانی بخش مسئول و دلسوز جنبش چپ و کمونیستی، اقدامات عملی آنان در تقابل با بزرگنمائی کردن اختلاف نظرهای سیاسی و انشعاب، علی رغم هر درجە از دوری و نزدیکی این جریانات با تشکیلات ما و همچنین تقابل اکثریت قاطع فعالین و دلسوزان حزب کمونیست و کومەلە در داخل و خارج کشور کە علیە شیوەهای پیشبرد مباحثات سازمان دادە شدە از جانب کمیتە اجرایی حزب ابراز نگرانی کردە اند، کوچکترین اشارەای صورت نگرفتە است».
جوابیه کمیته مرکزی کنونی کومه له آگاهانه عبارت “استقبال نیروهای چپ و کمونیست و جامعە” را در گیومه قرار داده که وانمود کند این نقل قول را از گزارش کمیته اجرائی آورده است و این یک تحریف و وارونه گویی آشکار است. زیرا در هیچ بخش از گزارش تشکیلاتی از “استقبال نیروهای چپ و کمونیست و جامعە” از اختلافات درون تشکیلاتی حزب سخنی به میان نیامده است. در عوض در گزارش منتشر شده کمیته اجرائی به پلنوم آمده است: «کمیته اجرائی تأکید کرد که علنی کردن مباحث مورد اختلاف هم به لحاظ پرنسیپی و هم در راستای جا انداختن روش اصولی در مبارزه سیاسی کار درستی بوده است. زیرا اگر بر این باوریم که سرنوشت این تشکیلات به کارگران و مردم زحمتکش و فعالین جنبش های اجتماعی و جنبش چپ و کمونیستی ایران مربوط است، بویژه در شرایطی که در بیرون حزب همه نگران سرنوشت کشمکش های درونی میان جناح های موجود هستند، علنیت دادن به مباحث درونی کار درستی بوده است». بنا براین همانطور که ملاحظه می شود و متن گزارش کمیته اجرائی از پلنوم هم که در دسترس همگان است بر خلاف ادعای کمیته مرکزی کنونی کومه له هم به نگرانی نیروهای جنبش کمونیستی ایران نسبت به سرنوشت کشمکشهای درون حزب اشاره شده است و هیچ آماری هم از میزان استقبال از علنی شدن مباحث ارئه داده نشده است، و باز این یک تحریف آشکار است.
کمیته مرکزی کنونی کومه له با این ادعا که « “اکثریت قاطع فعالین و دلسوزان حزب کمونیست و کومەلە در داخل و خارج کشور کە علیە شیوەهای پیشبرد مباحثات سازمان دادە شدە از جانب کمیتە اجرایی حزب بوده اند»” در واقع آرزوهایش را جای واقعیات می نشاند. اتفاقا چیزی که کمیته مرکزی کنونی کومه له را به شدت آزرده و بر آشفته کرده است و در سطور جوابیه هم نمی توانند آن را پنهان کنند این واقعیت است که با علنی شدن مباحث بویژه در داخل شهرهای کردستان ماهیت دروغین کمپین هایی که طی چند سال گذشته علیه ما براه انداخته بودند که گویا اینها یک عده کمونیست کارگری هستند، می خواهند اردوگاه کومه له را جمع کنند می خواهند علیه دبیر اول کومه له کودتا کنند برای بسیاری از فعالین و دوستداران کومه له و حزب کمونیست ایران بر ملا شد و موازنه در اکثریت شهرهای کردستان به زیان آنان تغییر کرد. بگذارید در این زمینه قضاوت را به خود این تلاشگران و دوستداران حزب و کومه له در داخل واگذار کنیم.
در مورد « “نگرانی و تقابل بخش مسئول و دلسوز جنبش چپ و کمونیستی با بزرگنمایی کردن اختلاف نظرهای سیاسی»” باید خاطر نشان کرد که به رغم نگرانی نیروهای جنبش کمونیستی ایران و بویژه نیروهای متشکل در شورای همکاری از خطر انشعاب در حزب کمونیست ایران و کومه له، این نیروها با ماهیت و پیشینه دیدگاههای کمیته مرکزی کنونی کومه له آشنا هستند. آنها می دانند که دبیر همین کمیته مرکزی بود که چهار سال پیش در آستانه نمایش انتخاباتی ریاست جمهوری با امضای بیانیه مشترک با سازمان اسلامی خبات و احزاب ناسیونالیست یکی از موجبات فروپاشی اتحاد نیروهای چپ و کمونیست در آن دوره را فراهم آورد. و باز همین رفقا بودند که با پافشاری بر ادامه عضویت در کمیته دیپلوماسی ک ن ک موجبات به بن بست کشاندن تلاشهای یک ساله برای شکل دادن به قطب چپ در کردستان را به بن بست رساندند و در ادامه اعلام کردند که تلاش برای شکل دادن به قطپ چپ در کردستان فرستادن مردم به دنبال نخود سیاه است. بدون شک این سیاست و عملکردها در حافظه جنبش کمونیستی ایران ثبت شدهاست.
کمیته مرکزی کنونی کومه له که این همه از علنی شدن مباحث مورد اختلاف آشفته شده و علیه آن قلم فرسایی می کنند، اما غافل از این حقیقت ساده هستند که همین علنی کردن مباحث مورد اختلاف بود که امکان دخالت بخش مسئول و دلسوز جنبش چپ و کمونیستی “مورد پسند” آنها را برای کمک به حل مشکلات درون حزب و کومه له فراهم آورده است.
افسانه “لیست فیکس”
کمیته مرکزی کنونی کومه له در همان بند یک نامه شان، گزارش کمیته اجرایی را بهانه قرار داده و با انکار عبث وجود اختلاف سیاسی و جناح بندی حول آن باز این ادعا را به میان می کشد که گویا: «این کمپین غیرسیاسی و غرض آلود، در جریان انتخاب نشدن کاندیدهایی از جناح کمیتە اجرایی در انتخابات کنگرە ١٧ در تشکیلات کردستان و شکست طرح سیاست “ابقاء” کمیتە مرکزی منتخب کنگرە ١۶ با یک “پاکت” و یا “لیست فیکس ” در کنگرە ١٧ با مخالفت اکثریت نمایندگان کنگرە با این بدعت ضدحزبی در تشکیلات ما کلید خورد».
این ادعا کذب و غیر واقعی است که از فرط تکرار خودشان به آن باور کرده اند. واقعیت این است در جریان برگزاری کنگره هفدهم کومه له که در تیر ماه ۱۳۹۶ برگزار شد، ناظر کل انتخابات نمایندگان در گزارش خود به کنگره اعلام کرد که انتخابات نمایندگان در حوزه کردستان مهندسی شده است. قضیه از این قرا بود که پرچم داران همین کمیته مرکزی فعلی کومه له از مدتها قبل از برگزاری انتخابات نمایندگان در حوزه تشکیلات علنی کردستان با به راه انداختن این کمپین که: “عده ای کمونیست کارگری هستند، می خواهند تشکیلات کومه له را جمع کنند، خیال دارند علیه دبیر اول کومه له کودتا کنند”، فضای حاکم بر اردوگاه را مهندسی و بشدت دو قطبی کردند، به طوری که در جریان انتخابات نمایندگان کاندیداهای مورد نظر بیش از یک سوم اعضای آن تشکیلات از جمله سه نفر از اعضای کمیته مرکزی حزب و کومه له که در تشکیلات کردستان فعالیت می کردند حتی برای نمایندگی در کنگره رأی نیاوردند. این فضا سازی با این هدف انجام گرفته بود که بلکه بتوانند در کنگره تعدادی از منتقدین خود را از حضور در کمیته مرکزی حذف کنند. بازتاب این نوع انتخابات که در حوزه تشکیلات علنی کردستان انجام گرفته بود و همچنین پیامد امضای بیانیه مشترک کمیته رهبری کومه له با سازمان اسلامی خبات و احزاب ناسیونالیست که موضع کاملا مماشاتگرایانه ای در مورد نمایش انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای اسلامی داشتند، کل فضای کنگره و بویژه انتخابات کمیته مرکزی را تحت تأثیر قرار داد. تحت این شرایط اکثریت قاطع کادرهای قدیمی حزب و کومه له با بهره گرفتن از تریبون کنگره و اعلام اینکه که نمی خواهند با کاندید شدن و حضور خود در کمیته مرکزی کومه له به این نوع انتخابات مهندسی شده در حوزه تشکیلات علنی کردستان و به این نوع روشها برای حذف منتقدین سیاسی مهر مشروعیت بکوبند، خود را برای عضویت در کمیته مرکزی کومه له کاندید نکردند. تحت تأثیر امتناع اکثریت کادرهای قدیمی از نامزد شدن برای عضویت در کمیته مرکزی بود که پیشنهاد ابقاء کمیته مرکزی منتخب کنگره شانزدهم مطرح شد. این پیشنهاد نه از جانب ما بلکه از جانب دو تن از اعضای کمیته مرکزی کنونی کومه له مطرح گردید. ما چنین پیشنهادی را به رأی نگذاشتیم و حتی رفقایی از ما اعلام کردند که چنین پیشنهادی حتی اگر رأی بیاورد نباید مانع برگزاری انتخابات و ایجاد فرصت برای رفقایی که علاقه مند به حضور در کمیته مرکزی هستند بشود. اسناد و فایلهای صوتی و تصویری کنگره در این رابطه موجود هستند. اسناد کنگره هفدهم را بدون سانسور در سطح علنی پخش کنید تا معلوم شود چه کسانی در دفاع از طرح ابقای کمیته مرکزی سخنرانی کرده اند. از خود سئوال نمی کنید که چرا برخلاف چند کنگره پیشین فایل های صوتی و تصویری کنگره هفدهم هرگز پخش نشدند؟
بنابراین این ادعاها که گویا بحث وجود اختلاف نظر و یا به قول آنان « “کمپین غیرسیاسی و غرض آلود” از زمانی کلید خورد که “سیاست “ابقاء” کمیتە مرکزی منتخب کنگرە ١۶ با مخالفت اکثریت نمایندگان کنگرە ١٧ روبرو شد” کذب محض است. مگر قبل از کنگره پانزدهم کومه له طرح رفیق ابراهیم علیزاده و همفکرانش برای تشکیل جبهه کردستانی با مخالفت صریح ما روبرو نشد. مگر چند ماه قبل از برگزاری کنگره هفدهم کومه له بیانیه مشترک شما با سازمان اسلامی خبات با مخالفت علنی ما روبرو نگردید، مگر بسیاری از موضوعات مورد اختلاف از جمله در مورد انحلال حزب کمونیست ایران و عدم امکان تحقق سوسیالیسم در یک کشور و … به قبل از کنگره هفدهم بر نمی گردد؟
ترمینولوژی چپ و راست
محفل کمیته مرکزی کنونی کومه له در این جوابیه بار دیگر برآشفتگی خود را از بکار بردن ترمنولوژی راست و چپ در تبیین اختلافات سیاسی درون حزب نشان داده اند و بکار بردن این اصطلاح را عامل ایجاد تفرقه و دو دستگی در حزب معرفی می کنند. این در حالی است که همه اعضای حزب می دانند که حداقل دو سال قبل از بکار بردن اصطلاح چپ و راست در یک جلسه گفت و شنود تشکیلاتی، شکاف و دو قطبی در تشکیلات شکل گرفته بود. ما در آن زمان اعلام داشتیم که این شکاف و دو دستگی و وضعیت بحرانی حزب در پایه ای ترین سطح از تحلیل، ناشی از وجود اختلاف نظر سیاسی است و وجود اختلافات سیاسی در تشکیلات بر کسی پوشیده نبود. بارها و به مناسبت های مختلف به رئوس این اختلاف نظرات اشاره شده بود. وجود اختلاف نظر بر سر موجودیت حزب کمونیست ایران، بر سر سیاست ما در قبال همکاری با نیروهای چپ و کمونیست، بر سر امکان پذیری تحقق سوسیالیسم در یک کشور، بر سر اسلام سیاسی، بر سر برنامه حاکمیت شورایی، بخشی از واقعیت حزب کمونیست ایران و کومه له بود. این نوع نظرات و دیدگاهها بطور واقعی و به رغم هر تبیینی از خودشان داشته باشند در جناح راست مواضع برنامه ای و استراتژیک حزب قرار دارند. وقتی از مواضع راست بحث می کنیم در واقع داریم از یک نسبیت در مواضع برنامه ای، استراتژیک و مواضع سیاسی و تاکتیکی سخن می گوییم، از مقایسه این مواضع و دیدگاهها با مواضع برنامه ای و رسمی حزب بحث می کنیم. اگر گفته شد فلان موضعگیری معین در جناح راست مواضع برنامه ای و یا استراتژیک حزب قرار گرفته بخودی خود به معنای آن نیست که کمونیست بودن یا انقلابی بودن آن رفیق زیر سئوال رفته است. قطب نما و معیار ما برای تعیین جایگاه این نوع بحث ها و دیدگاهها همان برنامه و استراتژی حزب کمونیست ایران و سیاست های رسمی حزب و کومه له هستند. در برنامه سیاسی و استراتژی حزب کمونیست ایران به روشنی جایگاه حزب کمونیست، امکان پذیری تحقق سوسیالیسم، ضرورت همکاری نیروهای چپ و کمونیست، برنامه حاکمیت شورایی مورد تأکید قرار گرفته است.
این رفقا بجای تبلیغ برنامه حاکمیت شورایی در کردستان، از تریبون رسمی کومه له اعلام می کنند که می توان با احزاب ناسیونالیست در کردستان بر سر چگونگی حاکمیت درکردستان به توافق رسید. اعلام می کنند که بر سر راه وارد شدن به ائتلاف پایدار با احزاب ناسیونالیست مانع استراتژیک وجود ندارد. پروژه تلاش برای شکل دادن به قطب چپ در کردستان را فرستادن مردم به دنبال نخود سیاه می دانند. با احزاب ناسیونالیست و اسلامی وارد نهادی می شوند که با هیچ کدام از مصوبات حزبی مطابقت ندارد. گرایش به انحلال حزب کمونیست ایران بدون اینکه در هیچ کدام از مراجع حزبی تصویت شده باشد به یک گرایش غیر قابل انکار در تشکیلات تبدیل شده است. این رفقا همه این جهت گیری های راستروانه و مغایر با استراتژی حزب کمونیست ایران را می خواهند تحت پوشش چپ و کمونیست پیش ببرند. اگر گفتیم این مواضع در جناح راست مواضع و سیاست های رسمی حزب قرار دارد برآشفته می شوند.
کمیته مرکزی کنونی کومه له در همین جوابیه بار دیگر اعلام کرده اند: «جناح سیاسی در یک حزب، مطابق پلاتفرم و برنامە عمل جداگانە در مراجع حزبی طرح و رسمیت می یابد». این ادعا در حالی است که این رفقا بجای روشن کردن جنبه های سیاسی، فکری و استراتژیک اختلافات خود با حزب و به معرض قضاوت قرار دادن آن در سطح علنی و پاسخ دادن به ابهامات و سئوالات پیرامون آن روش های دیگری در پیش گرفته اند. این رفقا با انکار وجود اختلاف نظر سیاسی و بدون آنکه دیدگاههای خود را بە صورت پلاتفرم ها و یا قرارهای مشخصی بە منظور تصمیم گیری در اختیار مراجع رسمی حزبی قرار دهند، آنها را به سیاست های عملی بخش هایی از تشکیلات تبدیل کرده اند. این رفقا مرتبا در پلنوم ها در جلسات تشکیلاتی از ضرورت خانه تکانی سیاسی در حزب و حتی در جنبش چپ و کمونیستی ایران سخن می گویند بدون آنکه خود را ملزم بدانند که پلاتفرم این خانه تکانی در اختیار اعضا و جامعه قرار دهند. اتفاقا یکی از دلایل پیچیدگی و بغرنج شدن بحران درونی حزب ناشی از این است که جناح مقابل بجای ارائه پلاتفرم و گردآوری نیرو حول پلاتفرم مورد نظرشان به روش های ناسالم سیاسی و به کمپین های بی پایه و اساس روی آورده اند.
بر خلاف ادعای محفل کنونی کمیته مرکزی کومه له ما هیچگاه نگفته ایم که تبیین ما از بحران درونی و گروهبندی سیاسی درون حزب باید از جانب جناح مقابل به رسمیت شناخته شود. بحث این است که با هر تبیین و توضیحی که در مورد بحران و دو شقه شدن تشکیلات دارید، این شکاف و دو دستگی و شقه شدن به عنوان یک واقعیت عینی به رسمیت شناخته شود. تنها در این صورت است که برای حل بحران می توان وارد دیالوگ جدی شد و راه برون رفت پیدا کرد.
ایجاد فرصت
کمیته مرکزی کنونی کومه له در جوابیه خود مدعی است که کمیته اجرائی حزب نه فرصت ساز، “بلکه فرصت سوز” بوده است چون با این پیشنهاد کارا و منطقی برای ایجاد تفاهم و تخفیف مشکلات مبنی بر این که «هر ١۵ روز یکبار مسئول کمیته اجرائی با مسئولین کمیته خارج کشور و کمیته مرکزی کومه له جلسه بگیرد. در این جلسات راجع به همه مسائل تشکیلاتی و سیاسی پیشاروی حزب بحث و تبادل نظر شود و گزارش آن به اعضاء حزب داده شود». مخالفت کرده اند. روشن است که این پیشنهاد به تنهایی نه تنها کارساز نیست، بلکه تلاشی آگاهانه است برای تثبیت این ادعای بی پایه که در تشکیلات جناحبندی بر اساس اختلاف نظر سیاسی و تشکیلاتی وجود ندارد. ما در پلنوم تأکید کردیم که همچون پیشنهادی فقط در چهارچوب یک طرح جامع برای مدیریت کل بحران می تواند مفید واقع شود. گفتیم اگر هدف تلاش برای ایجاد تفاهم و حل مشکلات است، لازم است بر سر انجام مجموعه ای اقدامات عملی ساده و موثر به توافق برسیم و شروع کنیم. برای مثال به ممانعت از حضور دو تن از رفقای کمیته اجرائی که بطور حرفه ای در تشکیلات کردستان فعالیت می کنند در جلسات کمیته رهبری پایان داده شود. رفیق عضو در تشکیلات علنی کردستان که به رغم مخالفت کمیته اجرائی اخراج و از رفت و آمد به داخل اردوگاه منع شده و تحت فشار روحی قرار گرفته به سر کار و زندگی خودش برگردد، به سانسور و عملکرد حذف گرایانه کمیته تلویزیون خاتمه داده شود، به عضو گیری های جناحی پایان داده شود، فقط در چهار چوب یک طرح جامع برای مدیریت بحران که همه این اقدامات را در بر گیرد، جلسه هر دو هفته یکبار دبیران سه کمیته نیز می تواند مفید واقع گردد.
گزارش دهی
در نامه کمیته مرکزی کنونی کومه له عنوان شده است کمیته خارج و کمیسیون مالی به پلنوم دهم حزب گزارش شفاهی ارائه داده اند و گزارش کمیته اجرایی مبنی بر عدم ارائه گزارش از جانب آنها را رد کرده اند. گزارش دهی این رفقا ضبط شده است و می شود به آن استناد کرد. گزارش دهی مسئول کمیته خارج به پلنوم دهم سه جمله بیشتر نبود و آنهم از این قرار: ” کمیته خارج جلسه ای برای گزارش دهی نگرفته! ما گزارشی به پلنوم نداریم و همه چیز طبق روال معمول پیش رفته است”. وقتی به این گزارش ندادن کمیته خارج در پلنوم اعتراض شد، مسئول این کمیته در پاسخ عنوان کرد: ” ما گزارشمان را به اعضا می دهیم!”
در رابطه با گزارش مالی هم، بجای ارئه گزارش مالی کل تشکیلات، مسئول مالی تلویزیون و مسئول کمیته تشکیلات خارج گزارشی مختصر از وضعیت مالی این کمیته ها ارائه دادند و در مورد تشکیلات کردستان هم اعلام شد که: گزارش مالی همانی است که به پلنوم های قبلی ارائه شده است و تنها فرقی که کرده این است که “هزینەها بە دلیل گران شدن قیمت دلار در برابر دینار عراقی کە درآمد و خرج های ما مطابق آن است، ٢٠ درصد افزایش یافته است”. در مقابل این نحوه گزارش دهی عنوان شد که آنچه این پلنوم نیاز دارد بشنود، نه گزارش این یا آن ارگان، بلکه گزارش مالی کل حزب است که شامل مجموعه دارایی ها، درآمدها و خرج ها و… است، که ارائه نشد. این رفتار کمیته خارج و کمیسیون مالی نه تنها مورد انتقاد رفقای کمیته مرکزی حزب، بلکه حتی مورد انتقاد یکی از رفقای کمیته مرکزی کومه له هم قرار گرفت. از این روی آنچه در گزارش پلنوم در این رابطه ها گزارش ندادن این دو ارگان عنوان شده عین واقعیت است و برای هر مرجع بی طرفی هم قابل استناد است.
قبضه کردن شبکه تلویزیون
در جوابیه کمیته مرکزی کنونی کومه له آمده است «در این پلنوم و برخلاف روال رایج، کمیتە اجرایی حزب و سخنگوی آن متوجە شدند کە در انتخاب این کمیتە و کمسیون مالی در اقلیت قرار دارند، اقدام بە کارشکنی از جملە طرح “انتخابات پاکتی” برای کمیتە تلویزیون بر اساس کمیتە ۴ نفرە با حضور ٢ نفر از ک م حزب و دو نفر از ک م کومەلە کردند کە بر خلاف روال رایج تا کنونی بود». در این رابطه لازم به توضیح است که از روزی که کانال تلویزیونی کومه له و سپس حزب کمونیست ایران تأسیس شده است غیر از یک فاصله زمانی معین که یکی از اعضای کمیته اجرائی مسئولیت سرپرستی این شبکه های تلویزیونی را بر عهده داشت کمیته های منتخب مسئولیت این شبکه ها را بر عهده داشته است. اعضای کمیته تلویزیون در پلنوم های کمیته مرکزی حزب که رفقای کمیته مرکزی کومه له هم به عنوان ناظر در آن شرکت داشتند با رأی اعضای هر دو کمیته انتخاب می شدند. فلسفه انتخاب یک کمیته با رای اعضای هر دو کمیته مرکزی حزب و کومه له از اینرو بود این کمیته تلویزیون هر دو شبکه تلویزونی حزب و کومه له را سرپرستی می کرد که در واقع جهت گیری تبلیغی و سیاسی واحدی را پیش می بردند. این کمیته تحت اتوریته تشکیلاتی کمیته اجرائی بود، و هر دو کمیته اجرائی و کمیته رهبری کومه له در رابطه با پیشبرد خط سیاسی و تبلیغی آن را یاری میرساندند. کمیته ۵ نفره تلویزیون در پلنوم نهم حزب در ادامه تلاش های کمیته مرکزی کومه له برای تصرف ارگانها با اختلاف یکی، دو رأی به یک کمیته تقریبا یکدست تبدیل شد. ۴ نفر از رفقای کمیته مرکزی کومه له در آن عضویت داشتند و یک نفر از رفقای کمیته مرکزی حزب که در این جناح بندی ها نمی خواست به هیچ کدام از جناح ها تداعی شود که البته بعد از مدت کوتاهی از عضویت در کمیته تلویزیون استعفا داد. این کمیته همانطور که در گزارش پلنوم دهم آمده است در چند ماه گذشته با اقدامات انحلال طلبانه خود از قبیل عدم پیشبرد دستورالعمل کمیته اجرائی حزب در مورد انعکاس اختلاف نظرات سیاسی از طریق رسانه های حزبی، برکنار کردن رفیق محمد کمالی از فعالیت در تلویزیون به رغم مخالفت کمیته اجرائی حزب، نامه نوشتن به حزب کمونیست کارگری – حکمتیست بدون اطلاع کمیته اجرائی و خارج از دامنه اختیارات خود و تعیین ضرب الاجل برای قطع پخش برنامه های تلویزیونی آن حزب از کانال تلویزیونی مشترک، حذف چند برنامه تلویزیونی به بهانه های مختلف، اما در اصل بخاطر مخالفت بینشی با تهیه کنندگان آنها، عملا کمیته تلویزیون را از زیر اتوریته تشکیلاتی کمیته مرکزی حزب خارج کرده و ادامه همکاری کمیته مرکزی حزب با تلویزیون را با مشکلات جدی روبرو کرده است. در چنین شرایط و با این پیشینه بود که پیشنهاد انتخاب دو نفر از اعضای کمیته تلویزیون توسط کمیته مرکزی حزب و دو نفر دیگر توسط کمیته مرکزی کومه له مطرح شد تا این چهارنفر مشترکا کار سرپرستی هر دو شبکه تلویزونی کومه و حزب را بر عهده داشته باشند. در غیر این صورت کمیته اجرائی با این عملکرد جناحی که کمیته تلویزیون از خود نشان داده بود چگونه می توانست مسئولیت اعمال آن را بر عهده بگیرد. همین تجارب مشخص بار دیگر نشان می دهد که اگر واقعا این رفقا به فکر وحدت حزب هستند، بطور اکید لازم است که سیاست حذف را کنار بگذارند تا هر دو جناح حزب در همزیستی با هم اداره و هدایت ارگانهای مختلف حزب را بر عهده بگیرند. عملکرد کمیته تلویزیون تحت اتوریته کمیته مرکزی کنونی کومه له فقط چند روز بعد از پایان پلنوم دهم نشان داد که این نگرانی ما تا چه اندازه واقعی است. این کمیته در ادامه سیاستها و اقدامات حذف گرایانه و انحلال طلبانۀ تاکنونی در آخرین اقدام خود در تاریخ ۲۷ مارس با ارسال نامه به تهیه کنندگان برنامه های افق جنبش کارگری، چشم انداز، حزب و فعالین و برنامه زنده فارسی رسما به همکاری خود با آنها پایان داده و اعلام کرده که برنامه های آنها را پخش نمی کند.
با توجه به رفتار انحلال طلبانۀ تاکنونی کمیته تلویزیون، تهیه کنندگان برنامه های شبکه تلویزیون حزب و همچنین “سخن روز”ها که از جانب کمیته اجرایی تهیه می شوند، تا اصلاح این سبک کار انحلال طلبانه، تجدید نظر کمیته مرکزی کومه له در این تصمیمات و فراهم کردن شرایطی که دو کمیته مرکزی حزب و کومه له در همکاری و هماهنگی با هم فعالیت های تلویزیون را پیش ببرند، پخش برنامه هاى خود را از طریق شبکه هاى اجتماعى پیشرو CPIran ادامه خواهند داد. متن نامه کمیته تلویزیون چنین است:
از: کمیتە تلویزیون
به: رفقای تهیه کننده برنامه های افق جنبش کارگری، چشم انداز، برنامه زنده و برنامه حزب و فعالین ( رفقا خسرو بوکانی، جلال محمد نژاد، صدیقه محمدی و شمسی خرمی )
با درود
همانطورکه در جریان هستید، کمیته اجرائی حزب گزارش پلنوم دهم کمیته مرکزی حزب را امروز جمعه ٢۶ ماه مارس ٢٠٢١ ( ششم فروردین ١۴٠٠ ) منتشر کرد. در بخشی از این گزارش چنین آمده است : “با توجه به اینکه کمیته تلویزیون طی مدت گذشته با اقدامات انحلال طلبانه عملا خود را از زیر اتوریته تشکیلاتی کمیته مرکزی حزب خارج کرده است، لذا کمیته مرکزی حزب مسئولیت اعمال آن را بر عهده نمی گیرد.” بر مبنای این نگرش و ارزیابی کمیته اجرائی از کمیته تلویزیون قراری در پلنوم به تصویب رسید. با تصویب این قرار که رفقا جلال محمد نژاد و خسرو بوکانی به آن رای دادند و ر. خسرو بوکانی رسما” اعلام کرد که از هرگونه همکاری با تلویزیون خودداری خواهد کرد و طی دو هفته گذشته هیچ برنامه ای برای تلویزیون تهیه نکرده است، شما با توجه بە رای تان به این قرار و رفقا صدیقه و شمسی بعنوان مدافعین این جهت و قرار و پیروی از مضمون آن نمیتوانید هیچگونه مسئولیتی در مقابل برنامه های تلویزیون رو به جامعه داشته باشید. به این اعتبار کمیته تلویزیون نیز نمی تواند مسئولیت برنامه های شما را با چنین نگاه و عملکردی بعهده بگیرد و رسما به همکاری خود با شما پایان می دهد و از این تاریخ به بعد از پخش برنامه های شما خودداری می کند و بجای آنها در صدد تهیه و تولید برنامه های جانشین خواهد بود.
کمیته تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له
٢٧ – ٣ – ٢٠٢١
آنچه ملاحظه کردید فقط یک نمونه از رفتار کمیته تلویزیون است در حالی که رهبری این جناح در مصاحبه هایی که انجام داده به کرات از ضرورت فرهنگ و رفتار دمکراتیک در برخورد به مخالفین سیاسی سخن می گوید.
کنگره سیزدهم حزب
بخش پایانی جوابیه کمیته مرکزی کنونی کومه له به مسئله برگزاری کنگره سیزدهم حزب می پردازد و می نویسند: «حقیقت این است کە کرونا بهانە است و “موانع و محدودیت های عملی دیگر” از جملە تقسیم پست های تشکیلاتی و بی اختیار کردن اعضا حزب از دخالت در سرنوشت حزب، دلیل اصلی تاخیر کنگرە می باشد».
در این رابطه باید گفت اولا بحران کرونا بهانه نیست، این بحران و پیامدهای آن تمام عرصه های حیات اجتماعی را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار داده است. هم اکنون در دو کشور اروپایی که بر اساس آیین نامه برگزاری کنگره قرار بوده محل برگزاری کنگره باشند به دلیل ادامه بحران کرونا موانع و محدودیت جدی و قانونی بر سر راه برگزاری هر گونه تجمعی را تمدید کرده اند. کسی منکر امکان استفاده از شبکه های ارتباط جمعی برای برگزاری کنگره نیست. برای برگزاری کنگره در شرایط عادی هم حداقل باید در پنج نقطه تجمع داشته باشیم و از طریق شبکه های ارتباط اینترنتی به هم مرتبط شویم. اما اینکه هر نماینده یا عضو حزب از خانه خودش در کنگره شرکت کند ( که مد نظر کمیته مرکزی کنونی کومه له است)، کنگره به عنوان عالی ترین مرجع تصمیم گیری که قرار است حزب را از این وضعیت بحرانی عبور دهد را تا سطح یک جلسه گفت و شنود تنزل می دهد. در این مورد اشاره به “برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل با حضور نمایندگان ٢٠٠کشور” آنهم با آن امکانات و کادر فنی که آنها دارند در مقایسه با امکانات و تجربه محدود ما در استفاده از این شبکه ها مقایسه ای نابجا است و کمکی به حل معضل نمی کند.
کمیته مرکزی کنونی کومه له در ادامه آورده است: «کمیتە اجرایی با علم کردن موانع خود ساختە از جملە نمایندگی بر اساس گرایشات ساختە و پرداختە ذهن خود و توافق در تقسیم پست ها بر بالای سر اعضای حزب و کنگرە ، هر بار کنگرە را با موانع جدید و دلایل غیرقابل قبول بە عقب می اندازد». از این جمله پیداست که این رفقا خود آیین نامه برگزاری کنگره و سازماندهی حوزه های انتخاباتی بر اساس جناح بندی موجود در حزب را یک مانع اساسی سر راه برگزاری کنگره و درک ما از سانترالیسم دمکراتیک را تقسیم پست ها بر بالای سر اعضای حزب و کنگرە قلمداد می کنند. این در حالی است که قبل از نوشتن آیین نامه که متن آن در سطح علنی هم انتشار یافته است در جریان گفت و گوی یک هیئت از جانب کمیته اجرایی با هیئت هایی از رفقای کمیته رهبری کومه له و کمیته تشکیلات خارج، رفیق ابراهیم که به نمایندگی از جانب کمیته مرکزی کنونی کومه له حضور داشت با مسئله حوزه بندی انتخاباتی بر اساس تقسیمات جناحی موافقت کرد و فقط ملاحظه اش این بود که حوزه ها به عنوان راست و چپ نامگذاری نشوند که البته همچون قصدی مطلقا در میان نبود. جدای از آن دبیر اول کمیته مرکزی کومه له در سطح علنی و در مصاحبه با رادیو دیالوگ اعلام کرده که به رغم غیر دمکراتیک بودن و غیر عملی بودن آیین نامه برگزاری کنگره از آن پیروی می کنند.
در مورد اتهام نخ نمای “توافق در تقسیم پست ها بر بالای سر اعضای حزب و کنگرە” همچنانکه بارها اعلام کرده ایم ما با درکی که از سانترالیسم دمکراتیک داریم، حضور دو جناح در همه ارگانهای رهبری حزب از کمیته مرکزی حزب گرفته تا کمیته مرکزی کومه له، کمیته تشکیلات خارج و کمیته های کشوری و کمیته تلویزیون و .. به تناسب وزنی که در تشکیلات دارند را تنها راه واقعبیانه و مسئولانه برای برون رفت از این دوره بحرانی می دانیم. از این مسیر می توانیم گامی مهم در جهت عبور از این بحران به جلو برداریم. همانطور که قبلا هم اعلام کرده ایم یکی از محورهای اختلافات ما با رفقای جناح مقابل همین درک متفاوت از مرکزیت دمکراتیک در حزب کمونیست ایران است. بر اساس درک ما اگر حزب قرار است به مانند یک ارگانیسم زنده عمل کند باید برخورد نظرات متفاوت در سطوح مختلف ارگانهای تصمیم گیری در آن تأمین و تضمین شود. اگر از حزب به عنوان یک ارگانیزم زنده صحبت می کنیم یعنی اینکه حفظ دموکراسی درون حزبی و رفتار دموکراتیک به نظرات مختلف در آن تأمین گردد. قدرت کمیته مرکزی باید برخاسته از اراده کل حزب باشد. اگر با این نگرش به مسئله سانترالیسم دمکراتیک نگاه کنیم. اگر قدرت ارگانهای رهبری را برخاسته از اراده کل حزب و کل اعضای آن بدانیم نه فقط بخشی از اعضا، نه فقط “اکثریت” اعضا،در آن صورت روشن است وقتی در یک ارگان رهبری اراده نزدیک به نیمی از اعضا نمایندگی نمی شود، در این شرایط به ناگزیر یک مناسبات بوروکراتیک جای یک مناسبات سیاسی و دمکراتیک در حزب را می گیرد. زمانی که در یک کمیته تشکیلاتی و حزبی اراده حدود نیمی از اعضا غایب است، خواسته یا ناخواسته مناسبات رهبری با اعضا به یک مناسبات بوروکراتیک تنزل پیدا می کند و تشکیلات انسجام خود را از دست می دهد.
در این مورد آیا بهتر آن نیست که تجربه خودمان در این دوره را نیز مرور کنیم و از آن قدری بیاموزیم. آیا یکدست شدن کمیته مرکزی کومه له و کمیته تشکیلات خارج به وحدت و انسجام و ارتقای فعالیت های تشکیلات هیچ کمکی کرده است؟ روشن است که پاسخ منفی است. زمانی که اراده حدود نیمی از اعضای تشکیلات خارج در کمیته خارج نمایندگی نمی شود، زمانی که نیمی از این اعضا مطلقا به کمیته خارج اعتماد ندارند، رابطه کمیته خارج با این بخش از اعضا به یک رابطه خشک و بوروکراتیک تنزل می کند و با قرار و دستورالعمل های خشک و خالی و نامه های تهدید آمیز هم نمی توان کاری از پیش برد. رهبری کومه له هم همینطور، رهبری یکدست کومه له هم همین وضعیت را بوجود آورده است. تمام تشکیلات های داخل شهرهای ما در کردستان دو شقه شده اند. متوسل شدن به هر روشی برای ایجاد یک رهبری یکدست و یک بنی نمی توان وحدت تشکیلات را حفظ کرد. بنابراین تنزل دادن این بحث ها به ادعای بی مایه سهم خواهی از قدرت و ادعای باصطلاح نگرانی از رأی نیاوردن این و آن، فقط نشانه آن است که این رفقا با انکار وجود اختلافات سیاسی و تشکیلاتی و انکار وجود جناح بندی در حزب، نقشه پردازی برای حذف کامل جناح مقابل از ارگانهای رهبری و در قدم های بعدی از حزب، عملا حزب را به طرف انشعاب سوق می دهند. در واقع اختلاف بر سر این است که کمیته مرکزی کنونی کومه له و کمیته خارج وحدت تشکیلات را در گرو سلطه کامل خود و حذف کامل جناح مقابل می بینند و ما وحدت صفوف تشکیلات حزب کمونیست ایران و کومه له را در گرو همزیستی هر دو جناح و حضور آنان در ارگانهای مختلف رهبری و اداره تشکیلات می دانیم.
کمیته مرکزی کنونی کومه له در پاراگراف آخربا این ادعا که بحران تشکیلاتی که «کمیته اجرائی حزب مسبب آن است، میتواند و باید خاتمه یابد» کمیته اجرایی را مسبب بحران درون حزب معرفی می کند. کمیته مرکزی کنونی کومه له در حالی کمیته اجرائی را مسبب بحران درونی حزب معرفی می کند که گردانندگان اصلی خود این کمیته و دبیر اول کومه له در رأس آنان با مهندسی کردن انتخابات نمایندگان در حوزه تشکیلات علنی کردستان به منظور حذف منتقدین و حتی ممانعت از حضور آنها به عنوان نماینده در کنگره هفدهم کومه له و بدعت تازه ای که پایه گذاری کردند عامل اصلی این بحران هستند. ما هم قبل از کنگره هفدهم و هم در جریان کنگره هفدهم نسبت به عواقب و پیامدهای این روشهای بیگانه با فرهنگ و سنت انقلابی و کمونیستی هشدار دادیم. آنان نه تنها این هشدارها را جدی نگرفتند بلکه پروژه حذف منتقدین را در کنفرانس تشکیلات خارج هم پی گرفتند. آنها سرانجام موفق شدند کمیته مرکزی کومه له که بعد از برگزاری کنگره پانزدهم کومه له زمزمه یکدست کردنش به گوش می رسید و سپس کمیته تشکیلات خارج از کشور را با همان روش ناسالم سیاسی یکدست کنند. اما با یکدست کردن و یک بنی کردن این دو ارگان بخش های مختلف تشکیلات کومه له و تشکیلات خارج از کشور حزب را دو شقه کردند.
کمیته مرکزی کنونی کومه له با این ادعای تهدید آمیز که «کمیته مرکزی کومه له و اکثریت اعضای حزب کمونیست ایران راه اصولی برای خارج ساختن حزب از موقعیت کنونی را در پیش خواهند گرفت. چه بهتر اگر کمیته اجرائی حزب با روند آن همراهی کند.» جوابیه را به پایان می برد. اولا این رفقا نمی گویند این “اکثریت” ساختگی در کدام مرجع رسمی و سراسری حزب محک خورده و دوما این ادعایشان را به چه شیوه ها و روش های کسب کرده اند؟ و مهمتر اینکه آشکارا اعلام می کنند که بالاترین ارگان حزب که در یک کنگره عادی و به رای اعضا، نه فقط یک جناح انتخاب شده است” بهتر است خود را با این روند همراه کند”.
در این مورد با صراحت باید اعلام کرد که آیین نامه برگزاری کنگره سیزدهم مصوب کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران روند برگزاری کنگره سیزدهم حزب را تعیین کرده است. کمیته مرکزی حزب متعهد به اجرای بند به بند این آیین نامه است و کمیته مرکزی کومه له و کمیته خارج را نیز به همکاری و پیروی از این آیین نامه فرا می خواند. در غیر اینصورت برگزاری هر گونه تجمعی تحت عنوان کنگره حزب مطابق اساسنامه حزب مردود شناخته شده و انشعاب تلقی می گردد.
کمیته اجرائی حزب کمونیست ایران
۱۱ فروردین ۱۴۰۰ – ۳۰ مارس ۲۰۲۱
