جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

پیام حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست، به خانواده‌های جانباختگان آبانماه

حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست دست تک تک شما عزیزان را به گرمی می فشارد و صمیمانه به شما تسلیت می‌گوید. شما عزیزی را در نبرد با جمهوری جنایتکار اسلامی از دست دادید و جامعه یک شهروند آزادیخواه، شریف و انقلابی. این انسان‌های شریف علیه ظلم و ستم یک نظام سر تا پا دزد و جنایتکار جان خود را بر کف نهادند و برای به زیر کشیدن آن پا در یک جنگ نابرابر گذاشتند. صدها انسان انقلابی، صدها جوان عاصی از فقر و فلاکت، سرکوب و اختناق، تا پای جان با این دزدان سر گردنه و جانیان بالفطره جنگیدند. یادشان گرامی باد!

شما در این روزهای سخت و دردناک تنها نیستید. تمام جامعه را در کنار خود دارید. در این شرایط پر تلاطم و انقلابی که مردم بپا خاسته‌اند تا رژیم اسلامی را سرنگون کنند، درد تک تک شما به درد مشترک همه ما بدل شده است. می‌کوشیم تا این درد مشترک را به خشمی خروشان، به عزمی انقلابی و به رزمی سرنوشت ساز علیه این نظام ننگ و جنایت بدل کنیم. تنها با مبارزۀ مصمم، متحد و سازمانیافته است که می‌توانیم درد‌مان را التیام دهیم. عدالت طلبی بهترین راه مقابله با این غم و درد عظیم است. زمانی که این رژیم را به زیر کشیم و تک‌تک این جانیان را بجرم جنایت علیه بشریت محاکمه کنیم؛ زمانی که طعم شیرین عدالت را مزه کنیم؛ زمانی که دنیایی بسازیم عاری از ستم و سرکوب، فقر و فلاکت، تبعیض و نابرابری، تنها در این زمان خواهیم توانست به یک آرامش دست یابیم و با غم و اندوه از دست دادن جگرگوشه گانمان مقابله کنیم.

غم از دست دادن فرزند، همسر، خواهر و برادر، غم از دست دادن یک عزیز و دلبند بزرگترین غم زندگی است. چنین دردی را نمی‌توان به فراموشی سپرد؛ نمی‌توان در قلب و مغز مدفون کرد؛ باید چشم در چشم آن بنگریم و برای التیام فریاد زنیم؛ در شرایطی که دردمان مشترک و همگانی است، فریادمان نیز باید مشترک و همگانی باشد. فریاد: “مرگ بر جمهوری اسلامی” فریادی است که به التیام دردمان یاری می رساند.

باید به این بیاندیشیم که رژیم اسلامی نه در فراز قدرت، بلکه در نشیب سرنگونی است؛ باید به این فکر کنیم که این یورش وحشیانه نه از قدرتمندی که از ذلت و زاری است؛ باید بیاد داشته باشیم که این حملات از رعشه مرگ است که تمام وجود این نظام را دربرگرفته است. جمهوری اسلامی در واپسین روزهای حیاتش است. خود می‌داند، ما می‌دانیم و تمام دنیا می‌داند که روزهای آن انگشت شمار است. پس بیاییم با استحکام و استقامت، متحد و همبسته، این روزهای واپسین را برایش تلخ تر و ترسناک تر سازیم. بیاییم با مشت‌های گره کرده و عزمی راسخ، در کنار هم و دست در دست هم، این رژیم را به زیر کشیم و درهای زندانی به وسعت یک جامعه هشتاد میلیونی را بگشاییم.

مردم آزادیخواه!

کشتار آبانماه اولین حمام خون این رژیم نیست و اگر اجازه دهیم آخرین هم نخواهد بود. آبانماه جامعه را دگرگون کرد؛ ترس‌های باقیمانده را خشکاند؛ نفرت‌های انباشته را لبریز کرد؛ خشم فروخفته را همچون آتشفشانی خروشان کرد. صدها انسان، صدها جوان و نوجوان بدست این رژیم آدمکش بخاک افتادند. باید نشان دهیم که آنها بیهوده در خون خویش نغلطیدند. باید انتقام این انسان‌های شریف و آزادیخواه را از جلادان حاکم بگیریم. مبارزه برای سرنگونی این رژیم را باید صد چندان متحدتر و سازمانیافته تر سازیم.

باید خانواده این عزیزان را در آغوش بگیریم؛ باید نشان دهیم که آنها تنها نیستند و همه ما در دردشان شریکیم؛ تنهایشان نگذاریم؛ به دیدارشان بشتابیم؛ در سوگواریشان شرکت کنیم و سوگواری را به یک صحنه پر شور از مقاومت و مبارزه بدل کنیم. باید نشان دهیم که اکنون زمان “عزاداری عمومی” نیست. باید اعلام کنیم که بهترین روش سوگواری برای این عزیزان جانباخته ادامه راه شان است؛ تحقق هدف و آرمانشان است. مبارزه برای دستیابی به هدف این عزیزان بهترین شکل گرامیداشت آنهاست.

حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست با تمام قوا در این گرامیداشت سهیم و شریک است. قلب ما با شما می‌طپد. در دردتان ما را سهیم بدانید. هدف و آرمان‌مان مشترک است و با‌هم و دست در دست هم برای آن خواهیم جنگید. با‌هم این رژیم را به زیر می‌کشیم و تمام این جانیان را بجرم جنایت علیه بشریت محاکمه خواهیم کرد.

مرگ بر جمهوری اسلامی!

آزادی، برابری، حکومت کارگری!

زنده باد جمهوری سوسیالیستی!

حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست

٢٠ آذر ١٣٩٨- ١١ دسامبر ٢٠١٩

https://akhbar-rooz.com/?p=14943 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x