پرچم مبارزهٔ پیگیر فداییان خلق در راه آزادی و بهروزی مردم همواره افراشته است
نیم قرن از ۱۹ بهمن ۱۳۴۹ می‌گذرد، از روزی که رفقای ما، چریک‌های فدایی خلق، در جنگل‌های سیاهکل تولد جنبشی پویا و مبارز را در سپهر جامعهٔ ما فریاد زدند. از آن روز تا کنون، سیاهکل نماد برآمد مصمم آزادی‌خواهان عدالت‌پژوه ایران علیه استبداد، سرکوب، ستم و بی‌عدالتی شد و ماند. عزم قاطعانهٔ فداییان خلق در برآمد تمام قد در برابر رژیم کودتایی محمدرضاشاهی، منجر به آن شد که رفقای ما با عزمی راسخ و علیرغم همهٔ دشواری‌های غیرمترقبه،عملیات مسلحانهٔ چریکی را در زمستان ۴۹ در جنگل‌های برف‌آلود سیاهکل آغاز کنند. این اقدام و سرکوب سبعانهٔ متعاقب آن، آغازگر نمادین نبردی بود میان ما آزادی‌خواهان چپ سوسیالیست با دو نظام ضدمردمی مستبد و بیدادگر.
به همت و سبب رزم بی‌باکانهٔ یاران ما، ۱۹ بهمن و سیاهکل به نمادهایی بارز و رمزواژه‌های نبردی سهمگین در سنگر و جبههٔ آزادی‌خواهی و عدالت‌پژوهی در برابر هجمهٔ بیداد و به بیرقی سرافراز در مقابل نقض حقوق حقهٔ مردم ایران و برای احقاق آن بدل شدند.
سیاهکل ضربه‌ای کارساز به توهم هیبتی وارد کرد که نظام کودتایی محمدرضا شاهی از خود در میهن ما جلوه داده بود. در سال‌های پس از بهمن ۱۳۴۹ تا به امروز، حضور ما فداییان خلق در سپهر سیاسی ایران همواره مستدام و جاری بوده است. در ۸ سالی که از روی‌داد حماسی سیاهکل تا وقوع انقلاب پرشکوه مردمی علیه نظام استبدادی شاه می‌گذشت، علیرغم سرکوب خشن جنبش ما، علیرغم به بند کشیدن صدها زندانی سیاسی و اعمال شکنجه و داغ و درفش بی‌رحمانهٔ گزمگان نظام کودتا بر آنان، علیرغم جان باختن ده‌ها رفیق فدایی خلق که سربلند و مقاوم جان بر سر پیمان و آرمان انسانی خود در راه تحقق سعادت مردم و سربلندی میهن‌مان نهادند، جنبش ما چونان شعله‌ای خاموشی‌ناپذیر، چون آتشی جاودان و نامیرا پا بر جای ماند و نفوذ آن در میان طبقات و اقشار گوناگون جامعه، به ویژه در میان دانشجویان، روشن‌فکران، فرهنگیان و فرهنگ‌سازان ایران گسترش هر چه بیش‌تری یافت. همین روی‌کرد روشن‌گرانه به جنبش ما فداییان خلق موجب تبدیل ما به بزرگ‌ترین نیروی چپ تاریخ ایران در مقطع زمانی انقلاب شد.
اما شوربختانه، سرنگونی نظام کودتایی محمدرضاشاهی و براندازی آن به دست مردم انقلابی، منجر به برقراری آزادی و تحقق آرمانهای بلند جنبش ما در میهن‌مان نشد. سهم بلاانقطاع موج عظیم آزادی‌خواهان و ما فداییان خلق نیز، باز سرکوب، دست‌گیری، شکنجه، اعدام و کشتار در سراسر ایران شد. در بیش از چهل سالی که از انقلاب بهمن ۱۳۵۷ تا به امروز می‌گذرد، این بار نظام استبدادی ولایی، هجمهٔ سنگین خود علیه هر آن چه نشانی از آزادی و بهروزی مردم و سربلندی و آبادانی ایران دارد را ادامه داده است. و باز ما فداییان خلق، علیرغم خطاهای سنگینی که به ویژه در سال‌های آغازین پس از انقلاب گریبان‌گیر ما شد، با پای‌بندی به پویایی سرشتین جنبش خود و نقد جاری کنش‌گری‌مان، به مبارزهٔ بی‌امان با این نظام انسان‌ستیز ادامه داده‌ایم و خواهیم داد. و این چنین است که امروز نیز ما هنوز ایستاده‌ایم در جبههٔ مردم، علیه جبههٔ استبداد حاکم.
۵۰ سال از آن روزهای عزم و رزم می‌گذرد و ما هنوز هستیم و پای در راه آرمانهای بزرگ بنیان‌گذاران جنبش فداییان خلق ایران داریم. در درازای این سال‌ها، در طول این نیم قرن، ما ضمن پافشاری بر آن آرمانهای بلند آغازین، ضمن پاس‌داری از ارزش‌های والای پرهیز از وابستگی به بیگانگان، مبارزه در راه آزادی، عدالت اجتماعی، رفع هرگونه تبعیض در تمامی زمینه‌های هستی اجتماعی، تلاش بی‌امان در راه بهروزی مردم و آبادانی میهن، ضمن پای‌داری بر آرمان بلند خود به عنوان یک نیروی چپ سوسیالیست در تلاش در راستای گسترش ارزش‌های سوسیالیستی و برقراری جامعهٔ سوسیالیستی، هم چنین بر اهمیت پافشاری بر صلح، دموکراسی و هستی سازگار با الزامات حفظ محیط زیست و گوناگونی حیات بر این کرهٔ خاکی و ضرورت تأکید بر تفکیک‌ناپذیر بودن این مؤلفه‌ها در بنای نظام آرمان خود نیز واقف شده‌ایم.
زنان و مردان بنیان‌گذار جنبش ما، که خود ادامه‌دهندهٔ مبارزات دیرباز آزادی‌خواهان، عدالت‌پژوهان و نیروهای چپ در تاریخ دیرباز میهن کهن‌مان بودند، با تلاشی تا پای جان در راه تأمین حضور یک نیروی منسجم و تأثیرگذار در هستی سیاسی – اجتماعی میهن‌مان کوشیدند. بسیاری از یاران ما در این نیم قرن والاترین گوهر هستی خود، جان‌شان را در طبق اخلاص در راه رزمی نابرابر با دو استبداد شاه و شیخ گذاشتند.
سازمان ما ادامه‌دهندهٔ بی‌گسست مبارزه و آرمانهای دیرین بنیان‌گذاران جنبش و سازمان فداییان خلق ایران در این پیکار ۵۰ سالهٔ بی‌وقفه است. ما فداییان خلق، هنوز هم بر آن میثاقی پای‌بندیم که با گام‌نهادن در این راه بلند، با مردم خود و با آزادی‌خواهان ایران در برابر دیدگان تاریخ بسته‌ایم. و ما عزم آن داریم که نیم قرن دوم هستی مبارزاتی خود را نیز بر سر آن آرمان‌هایی پی‌گیریم که به خاطر تحقق آنان گام در راه پیکار گذاشتیم. و امروز که میهن ما، و امروز که جهان ما در برابر چالش‌های بنیادینی بر سر بود و نبود خود و بر سر تدوین تمدنی انسانی یا درغلطیدن به ورطهٔ عالمی مبتنی بر چپاول و نابرابری ایستاده‌اند، میهن و جهان ما به این عزم بیش از هر روزگار دیگری نیاز دارند.
هم از این روست که ما که در سال‌ها و دهه‌های پیش در راه نزدیکی، اتحاد، وحدت، همبستگی و یگانگی صفوف نیروهای میهن‌دوست، آزادی‌خواه، عدالت‌پژوه، چپ و سوسیالیست، همواره در صف اول، در خط مقدم جبههٔ تلاش رزمیده‌ایم، و در این راستا، از جمله در بنیان‌گذاری حزب چپ ایران (فداییان خلق) مشارکت تعیین‌کننده داشته‌ایم، بر این تلاش انسجام‌پویانهٔ خود در راه تحقق آرمانهای انسانی جنبش تاریخی فداییان خلق پای می‌فشاریم و هرگز یک پا از این رزم و عزم و تلاش به عقب قدم نخواهیم گذاشت.
جنبش ما هستی خود را مدیون تلاش تا پای جان هزاران هزار زن و مرد آزاده است. در برابر این عزم بزرگ، در برابر یکایک آن نام‌های بلند، چه آنان که سرفرازانه جان باختند و به تاریخ پیوستند، و چه آنان که هستی خود را هنوز که هنوز است در راه رزم انسانی‌مان سرمایه می‌کنند، به احترام سر فرود می‌آوریم و پیمان خود را تجدید می‌کنیم که این پیکار، این تلاش را تا تحقق آن آرمان‌ها ادامه خواهیم داد.
و همانا با این عزم، پای در پنجاه سال دوم هستی جنبش فداییان خلق ایران در مسیر صدسالگی آن می‌گذاریم
یک‌شنبه، ۱۹ بهمن ۱۳۹۹ (۷ فوریهٔ ۲۰۲۱ میلادی)
شورای مرکزی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
آنگونه که شما می گویید, سازمان اکثریت “در بنیان‌گذاری حزب چپ ایران (فداییان خلق) مشارکت تعیین‌کننده داشته” است. در برابر این گفته, گفتگوهای چند ساله میان سازمان اکثریت, سازمان اتحاد فداییان, شورای موقت سوسیالیست های انقلابی و منفردین چپ نشان میدهند که هدف آنها وحدت و تشکیل یک حزب متحد بود. میدانیم که شورای موقت سوسیالیست ها بگونه ای پرسش برانگیز و نیمی از سازمان اتحاد فداییان بدلایل سیاسی-ایدولوژیک کنار کشیدند. بدین ترتیب, حزب چپ (فداییان خلق) از وحدت میان منفردین, نیمی از اتحاد فداییان و سازمان اکثریت پدید آمد. شگفتی اما آنجاست که سازمان اکثریت هنوز (پس از نزدیک به دو سال) به موجودیت مستقل خود بگونه ای راز آمیز ادامه داده است!
چند پرسش دوستانه:
۱ – اگر محاسباتی در کار نیست و شفافیت بنیاد کار سیاسی شماست, آیا زمان آن نرسیده است که این “هم هستیم, هم نیستیم” خود با حزب چپ را به همگان توضیح دهید؟
۲ – راستی, چرا اعضای سازمان شما در سه گروه سیاسی یعنی اتحاد جمهوری خواهان, حزب چپ و سازمان اکثریت بگونه ای همزمان عضویت دارند؟
۳ – آیا این عضویت چندگانه از یکسو و جدا ماندن از حزب چپ از سوی دیگر در ضدیت با تلاش چند دهه ای شما “در راه نزدیکی، اتحاد، وحدت، همبستگی و یگانگی صفوف نیروهای میهن‌دوست، آزادی‌خواه، عدالت‌پژوه، چپ و سوسیالیست” قرار نمیگیرد؟
۴ – نبود هیچ شعار زیر بیانیه های شما را آیا میتوان به سردرگمی یا محافظه کاری دامنه دار سازمان شما نسبت داد؟