چرا رژیم تمایلی برای حل معضل کرونا ندارد؟ – علی فیاض

ظاهرا این ترفند رژیم نیز، دارد به مراحل سقوط خود نزدیک می شود. و اعتصابات کارگران صنعت نفت، مقاومت کارگران هفت تپه و اعتراضات اخیر مردم تشنه و بی آب خوزستان نمونه اش. بهانه کرونا نیز رو به پایان است و دیگر نمی تواند مانع از جنبش های اجتماعی شود. هر چند رژیم با تکیه بر این بحران عمومی و تلاش بر حفظ و عدم حل آن، به این خیال است که بر عمر ننگین خود چند صباحی بیفزاید. اما توده های به جان آمده، محروم، گرسنه و تشنه، دیگر حتا هراسی از کرونای رژیم نیز ندارند

نگرانی از شورش های اجتماعی – سیاسی

مشکل کرونا در بسیاری از کشورها در حال حل شدن است. همین چند روز پیش بود که در انگلستان تمامی محدودیت های ناشی از کرونا را لغو کردند. در کشور سوئد نیز در حال نزدیک شدن به چنین روندی هستیم. در این کشور به گونه ای پله ای از نود ساله ها واکسیناسیون آغاز شد و به تدریج به پنجاه و چهل ساله ها و اکنون زیر سی سال و به زودی با زیر بیست ساله ها و سپس نوجوان ها به سرانجام خواهد رسید. محدودیت هایی که در مراحلی در نظر گرفته شده بود، کاهش یافته و به زودی همه چیز به حال عادی خود باز خواهد گشت.

در بسیاری دیگر از کشورهایی که حکومت هایی نسبتا مسئول و مردمی دارند، نیز چنین روندهایی در جریان است. و البته در بیشتر کشورهایی که دارای حکومت های ناتوان، غیر مسئول و فاسد هستند، این پروسه تا حدودی به کندی پیش می رود. بسیاری از کشورها نیز در فقر به سر می برند و این موضوع را انکار نمی کنند.

اما حکومت هایی نیز وجود دارند، که مدام از توانایی های خود سخن می گویند. و از اینکه خود تولید کننده واکسن هستند و در مراحل پایانی آن به سر می برند. این کشورها را به حال خود وامی گذاریم، و به کشور غصب شده خودمان ایران می پردازیم.

رژیم حاکم بر سرنوشت مردم ایران، از همان آغاز ورود کرونا، منکر وجود آن شد. ماه ها وجود آن در ایران را انکار کرد. برای کشاندن مردم به صحنه “انتخابات” اعلام کردند که در ایران هیچ خبری از کرونا نیست! پیش از آن شرکت هواپیمایی ماهان، وابسته به سپاه پاسداران ولایت فقیه [سفیه]، پس از اعلام کشف یک ویروس در چین، رفت و آمدهای خویش را بارها ادامه داد. مدام وجود ویروس کرونا در ایران را انکار کردند. تعداد بستری ها و مرگ ها در ایران، خاورمیانه را تکان داد. ایران به مرکز پخش و اشاعه این ویروس در خاورمیانه تبدیل شد و ترکش هایش حتا به کشورهای اروپایی و از جمله سوئد نیز کشیده شد. اما در همه این موارد، رژیم منکر همه چیز بود. آمارهای کرونا را درست مثل آمارهای “انتخابات” هایش کم و زیاد کرد و به دروغ در همه آمارها دستکاری نمود. در همه عرصه ها دروغ گفت و دروغ می گوید. سرکوب را شدت بخشید و حتا به “زاغه” نشین ها و بی خانمان ها نیز رحم نکرد و خانه های های محقری را که “مستضعفان” با دست های خود ساخته بودند بر سرشان آوار کرد. با نابخردی هر چه تمام تر به محیط زیست شهروندان آسیب های جدی رساند و زمینه ساز خشکی و قحط سالی و بی آبی شد. رژیمی که بنیانگزارش “می خواست” آب و برق را برای مردم مجانی کند و آنها را به “مقام انسانیت”! و”معنویت” برساند، جهانی برای آنها ساخت مملو از فقر، تباهی، و فاقد معنویت و اخلاق. کودکان کار، کارتون خوابی، زباله گردی – که اگر در قبل از انقلاب به صورتی استثنایی و کمیاب مشاهده می شد – در این حکومت تبدیل به یک سنت، نهاد، و رفتار “قابل قبول” تبدیل شده است.

عظمای ولایت ورود فایزر را ممنوع اعلام کرد!

علی خامنه ای در یک موضع غیر عقلانی و بی خردانه ورود و خرید واکسن فایزر را ممنوع اعلام کرد! و سپس اعلام کردند که قرار است واکسن “اسلامی” برکت! را خود تولید و توزیع کنند. و ماه ها طول کشید. وعده خرید میلیونی واکسن های چینی و روسی دادند، اما بعدها سخن از کارشکنی آنها دادند. و همچنین سخن از تولید واکسن مشترک با کوبا به میان آوردند. اما … کرونا همچنان جان انسان ها را درو می کرد و می کند و رژیم پاسخگو نبوده و نیست.

هم اکنون ویروس جهش یافته – به نام دلتا – نیز در ایران بیداد می کند. و رژیم همچنان در حال استخاره است. اما آنچه که برای آگاهان سیاسی روشن است، عدم تلاش و انگیزه رژیم برای متوقف کردن روند پیشروی کرونا است. در چنین حالتی این پرسش مطرح می شود که چرا؟ رژیم با چنین وضعی که دارد قاعدتا می بایست برای آرام کردن مردم و راضی نگه داشتن آنها، برای حل مشکل کرونا با تمام وجود وارد کارزار شود و به نبرد برای ریشه کن کردن آن به تلاش برخیزد. اما نحوه برخورد رژیم با حل این مشکل عکس آن را نشان می دهد. که بسیار شک برانگیز است. مشکل چیست؟ چرا رژیم حتا برای فریب افکار عمومی اقدامی صورت نمی دهد و منفعل است؟

پاسخ نگارنده به این پرسش، هر چند مجادله برانگیز، اما روشن است. اعتراضات و تظاهرات دی ماه ۸۶ و آبان ۸۸ و اعتراضات و شورش های پیشین پاسخ این پرسش است.

آنچه که رژیم را به وحشت انداخته بود، شورش های خیابانی و اعتراضات میدانی مردم به جان آمده بود. هراس رژیم از گسترش این اعتراضات و سراسری شدن آن ها، عرصه را بر آن تنگ ساخته بود. رژیم در پی یافتن راه حلی برای برای گریز از این شرایط بود. شعله های اعتراضات در حال گسترش بود. و زبانه های این شعله از این محله به آن محله و از این شهر به آن شهر در حال فتح جغرافیاهای دیگر ایران زمین بود. و رژیم در چنین فضایی در جستجوی معجزه ای دیگر، غیر از سرکوب بود. و آن معجزه برای نجات موقتی اش از پرده غیب رسید؛ ویروس کرونا!

کرونا نیز مرحمی بر زخم های رژیم نیست!

و اینک؛ رژیم به یمن کرونا، بر جنبش های اعتراضی زنجیری “طبیعی” بر بسته است. رژیم به خوبی می داند که کرونا و حضور آن در جامعه، یک “بهانه” مشروع و مشروط برای جلوگیری از حضور مردم در میدان است. و در نتیجه، حضور این ویروس ویرانگر، برای آنها حکم “نعمت الهی” را دارد.

دولت ها در همه جای جهان از مردم خویش، خواستند تا از حضور در تجمعات خیابانی، حضور در مراکز عمومی، رستوران ها، دانسینگ ها و … خود داری کنند. و این امری معقول و منطقی و مشروع بود. آنها بر مبنای مسئولیت های خویش عمل کردند. به خاطر حفظ جان شهروندانشان.

رژیم جمهوری اسلامی نیز، از همین مساله بهترین استفاده را می برد. اما نه به خاطر حفظ جان شهروندان، بلکه به خاطر حفظ جان رژیم! رژیم به خوبی می داند که پایان کرونا، می تواند، پایان حاکمیتش باشد. و می داند که در دوره کرونا بسیاری از دولت ها و حکومت های قابل قبول، بر عدم تجمعات تاکید کرده اند. و رژیم نیز با آگاهی از همین موضوع و ترساندن مردم – که البته با تکیه ی بر کرونا که موضوعی جهانی است – و مردم نیز، آن را رعایت می کنند، با شادی پر از شور و شعفی آن را دنبال می کند. و همین موضوع، اصلی برای رژیم، و بی خیالی درباره حل معضل کرونا است. چرا که برای رژیم، مشکل کرونا نعمتی الهی است، که خود به خود و به طور طبیعی مانعی است بر سر راه تجمعات و اعتراضات خیابانی. زیرا که مردم ایران نیز، همانند مردمان دیگر کشورها، مسئولانه و البته نگران از اشاعه و همه گیری این ویروس، از شرکت در تجمعات پرهیز می کنند. و رژیمی که در انتظار اعتراضات خیابانی و شورش های اجتماعی است، چه چیزی می تواند برایش ارزشمندتر از یک ویروسی باشد که مانع از تجمعات و گردهم آیی های مردمی باشد؟

اما ظاهرا این ترفند رژیم نیز، دارد به مراحل سقوط خود نزدیک می شود. و اعتصابات کارگران صنعت نفت، مقاومت کارگران هفت تپه و اعتراضات اخیر مردم تشنه و بی آب خوزستان نمونه اش. بهانه کرونا نیز رو به پایان است و دیگر نمی تواند مانع از جنبش های اجتماعی شود. هر چند رژیم با تکیه بر این بحران عمومی و تلاش بر حفظ و عدم حل آن، به این خیال است که بر عمر ننگین خود چند صباحی بیفزاید. اما توده های به جان آمده، محروم، گرسنه و تشنه، دیگر حتا هراسی از کرونای رژیم نیز ندارند.

با توجه به موارد مطرح شده، نگارنده بر این باور است که رژیم آگاهانه و عامدانه، و برای جلوگیری از اعتراضات و تظاهرات خیابانی مشابه ۸۶ و ۸۸ ، تمایلی برای ریشه کردن ویروس کرونا ندارد. و تمامی گفته ها و نظریه ها که معتقدند رژیم می خواهد، واکسن داخلی تهیه کند و … و مستقل عمل کند، توجیهات و دروغ هایی بیش نیست. رژیم نمی خواهد مشکل کرونا حل شود، چرا که نگران از خیزش ها و شورش های اجتماعی – توده ای است.    

چاپ کن