در روزهای اخیر تعداد زیادی از شهرهای کُردستان عراق شاهد موج نیرومند تازه ای از اعتراضات توده ای علیه حاکمان اقلیم کُردستان بوده اند. کارگران و توده های ستمدیده در اعتراض به فقر و بیکاری و آزادی کُشی ها و سرکوبگری های وحشیانه دولت اقلیم کُرد به خیابانها ریخته و فریاد اعتراض سر داده اند. در بسیاری از شهرها ، مردم خشمگین دفاتر احزاب حاکم و فعال از جمله “حزب دمکرات کُردستان عراق”، “اتحادیه میهنی” و “گوران” را به آتش کشیده اند. در مقابله با این حرکت مردمی، نیرو های امنیتی دولت اقلیم ، درنگی در سرکوب این اعتراضات توده ای نکرده و با بی شرمی و قساوت تمام به روی تظاهر کنندگان آتش گشوده و تعداد زیادی از مردمان معترض به شرایط غیر قابل تحمل موجود را کشته و مجروح نموده اند. بر اساس گزارشات منتشرشده تا کنون حداقل ده معترض کُرد به دست “دولت کُرد” به خون تپیده اند. در فیلم هایی که از تظاهرات مردم ستمدیده کُرد در برخی شهر ها در فضاهای مجازی به نمایش گذاشته شده ، صحنه هایی را می توان مشاهده نمود که در آنها خشونت های غیر قابل توصیف نیرو های امنیتی علیه توده های مردم و واکنش مردم نسبت به چنان وحشی گری هایی آشکار است و همین وحشی گری ها و خشونت های ضد انقلابی است که موجب خشم و نفرت شدید توده های تحت ستم گشته و آنها را به مقابلۀ مسلحانه با قدرت حاکم نیز کشانده است.
واقعیت این است که به دنبال اشغال عراق توسط امپریالیسم آمریکا و بر اساس سیاست این قدرت جهانی، بیش از دو دهه است که کنترل کُردستان عراق به دست “حزب دمکرات کُردستان عراق” یعنی دار و دسته بارزانی و “اتحادیه میهنی” یعنی دار و دسته طالبانی افتاده است. این نیرو ها در ابتدا با سوار شدن بر احساسات ناسیونالیستی مردم کُردستان عراق ، میخ حاکمیت خود بر این مناطق کُرد نشین را کوبیدند و سپس تا می توانستند منابع طبیعی و امکانات منطقه و دسترنج های توده های زحمتکش کُردستان را چاپیده و جیب های خود و خانواده هایشان را پر کردند. این روند با نهادینه کردن دزدی و فساد در حکومت کُردستان عراق، فقر و محرومیت را در میان توده های ستمدیده خلق کُرد هر چه بیشتر شدت داد. بر این اساس، زیر سلطۀ حکومتی که بقای خود را مدیون قدرت امپریالیستها ست، مردم در فقر و فلاکت رها گشتند؛ واقعیتی که در سالهای اخیر به اعتراضات گاه و بیگاه و خونین مردم در مقاطع مختلف منجر می شد. اما این اعتراضات هیچگاه در چنین ابعاد سراسری و خونینی که جهانیان امروز شاهد آن هستند، رخ نداده بود. در حال حاضر نه تنها در شهر های بزرگی چون سلیمانیه و کرکوک، بلکه در رانیه و قلادزه، سید صادق، چمچمال و … نیز درگیری های شدیدی بین مردم با نیرو های سرکوبگر دولت اقلیم جریان دارد؛ درگیری هائی که “مسرور بارزانی” رئیس دولت اقلیم کُردستان را بر آن داشته که رسماً فرمان دهد تا معترضین را بازداشت و دادگاهی نمایند.
یکی از مهمترین درسهای مبارزاتی رویدادهای جاری در کُردستان عراق برای خلقهای تحت ستم منطقه و بویژه خلق کُرد ایران ، آشکار شدن هر چه بیشتر ورشکستگی تئوری های فریبکارانۀ ناسیونالیستی ست که می کوشند تا علت محرومیت و ستمدیدگی خلق کُرد را سلطۀ “فارس” و “عرب” و “ترک” جا بزنند و آنها را با این رویا که در کُردستانی که حکومت در دست خود کُردها باشد ، گویا مردم کُرد در آسایش و رفاه خواهند بود، بفریبند. آنها به این ترتیب می کوشند تا ریشه اصلی اسارت و سرکوب خلق کُرد منطقه، که سلطۀ امپریالیسم و رژیمهای وابسته به آن ، فارغ از لفافه و ترکیب ملی و نژادی و دینی آنها می باشد را از دیدها پنهان سازند.
خشونت ضد انقلابی دولت اقلیم در مقابله با اعتراض بر حق توده های ستمدیده که در فقر و فلاکت رها گشته اند، بار دیگر نشان داد که حل مسئله ملی با توسل به قدرتهای امپریالیستی ناممکن می باشد. نشان داد که بدون مبارزه متحد خلق کُرد با دیگر خلقهای منطقه جهت برقراری یک شرایط دموکراتیک (که تنها در آن امکان تعیین آزادانۀ سرنوشت خلقها مهیا می گردد)، توسل به ناسیونالیسم برای حل مسئله ملی، تنها به قدرت گیری سرمایه داران و سرکوبگران کُردی منجر می شود که زیر چتر حمایت امپریالیسم و سرمایه داران غارتگر جهانی، کُردستان را به تیول خود مبدل کرده و هر صدای آزادی خواهی را وحشیانه سرکوب می کنند.
چریکهای فدایی خلق ایران ضمن پشتیبانی از مبارزات و اعتراضات خلق کُرد در کُردستان عراق و مطالبات بر حق آنها، سرکوب مطالبات حق طلبانه و فریاد آزادیخواهی خلق کُرد را محکوم نموده و بر این واقعیت تاکید می ورزند که آزادی مردم ستمدیده کُردستان در گام اول وابسته است به نابودی دار و دسته های ستمگر وابسته ای که تحت نام “کُرد” به کُرد کُشی و تامین منافع امپریالیستها در منطقه مشغولند.
زنده باد خلق رزمنده کُرد!
نابود باد قاتلین خلق کُرد به هر نام و در هر لباسی!
چریکهای فدایی خلق ایران – نوزدهم آذر ۱۳۹۹ – نهم دسامبر ۲۰۲۰
