دشواریهای زندگی درنظام جمهوری اسلامی بویژه در سالهای اخیرمردم کشورما را درتمام عرصه های زندگی در تنگنا قرارداده است و متقابلا مردم هم در هر فرصتی با أنواع اعتراضات، رژیم را در تنگنا گذاشته اند تا جایی که اقتدار حکومت به پایین ترین حد خود رسیده و اقتدار مردم رو به فزونی نهاده است. گرچه هنوز منابع اقتصادی حاصل از چپاول درآمدهای کشور بخصوص در دوران ننگین دولت های احمدی نژاد و ادامه آن در دولت روحانی و مصادره اموال مردم توسط نهادها و ارگانهای زیر نظر رهبری خصوصا سپاه، تولید و بازتولید گردیده و بخش قابل ملاحظه ای از بودجه کشور، تامین مالی هسته سخت قدرت و این نهادها و أحزاب پادگانی را پوشش می دهد؛ باوجود این، این نظام امنیتی و بوروکراتیک آنچنان پرهزینه و فاسد شده است و آنچنان از منابع انسانی ماهر و اندیشمند و دولتمداری عرفی و قانونمند فاصله گرفته است که بجز تصمیم های امنیتی قادر به اخذ تصامیم دیگری که متضمن منافع درازمدت خود و مردم باشد نیست.
سلسله اتفاقات اخیر: افزایش غیرقانونی بهای بنزین که وقیحانه دست درجیب مردم کردن بود، سرکوب سبعانه معترضین، بودجه با کسری حدود ۵۰ درصدی و ادامه اسراف آن در بخش های غیرمولد، امتناع مذاکره با مردم خود و دل سوزان نظام و دولت های منطقه و غربی، انجام یک تشییع جنازه خونین و بی حاصل، به خطر انداختن امنیت کشور و مردم و شلیک به قلب مردم در زمین و هوا و ده ها مورد دیگر نشان از فلج شدن حکومت و کاهش روزافزون اقتدار و اعتبار آن دارد.
مردم بدرستی ولی فقیه و سپاه (ارگان سرکوب مردم رارکه باید منحل وردررارتش ادغام شود) را نشانه رفته اند. طبقات وراقشار گوناگون جامعه ایران خصوصآ در ماهرهای اخیر نشان داده اند که دررکنار هم دررمیدان تغییر ایستاده اند و آنچنان اقتدار حکومت را به چالش کشیده اند که کوشش های ولی فقیه و اطرافیانش دررمسیری که می روند راه به جایی نمی برد، مگر اینکه معجزه ای رخ بدهد که مردم به انتظار معجزه نمی نشینند.
درچنین شرطی که پتانسیل میدانی اقشار گوناگون مردم کشور، حکومت را در وضعیت سختی قرارداده، جای خالی اتحاد و ائتلاف نیروهای سیاسی داخل و خارج کشور و بخصوص نیروهای سیاسی خارج کشور، تاسف بار و تعجب برانگیز است.
نیروهای خواهان یک جمهوری عرفی تقریبا درتمام برنامه ها، گفتارها، نوشتارها وتبلیغاتشان، جملات مشابه هم را تکرارمی کنند، همه خواهان اصلاح و تغییر این قانون اساسی و تبدیل آن به قانون اساسی ملهم از اعلامیه جهانی حقوق بشر و قوانین اساسی کشورهای پیشرفته دنیا هستند. همه خواهان رعایت حقوق های مندرج دراعلامیه جهانی حقوق بشر هستند. همه خواهان انتخابات آزاد و عادلانه اند، همه خواهان آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی هستند، همه خواهان آزادی أحزاب و اجتماعات و بیان و قلم هستند. آیا اینهمه کافی نیست و یا وقت آن نرسیده است که به اینهمه پراکندگی پایان داده شود و با تجمیع نیروها و گروه های پراکنده پای دراین رود خروشان بگذاریم. به خودخواهی های فردی و گروهی، خودرایی ها، زیاده خواهی ها، دوبهم زنی ها، بدگویی ها و منیّت ها و… نقطه پایانی بگذاریم. انگار نه انگار بخش تاثیرگذار مردم ما در صحنه هستند همچنان دستگیر و شهید و زخمی می شوند. شکنجه می شوند. برایشان پرونده سازی میکنندو زندانهای طویل المدت می دهند. دریک کلام از هستی ساقط می شوند و آوار مرگ و باران غم بر سرشان فرو می ریزد. صادقانه بگویم عینک باریک بینی مان را کنار بزنیم. اکثر شما سرمایه و بضاعت این ملت هستید همچون کروبی ها، موسوی ها، نگهدارها، تاجزاده ها، شریعتمداری ها، علیجانی ها، سازگارها، افشاری ها، و صدها بزرگوار دیگر در داخل و خارج کشور که بصورت انفرادی و یا در گروه ها و أحزاب ملی، ملی مذهبی؛چپ و دمکرات جمع شده اید. شرایط ایجاب می کند با فشردن دست یکدیگر و با برنامه حداقلی که اشاره شد مسئولانه بدون سهم خواهی و زیاده خواهی؛ میهندوستانه در کنار هم و آنگاه در دل مردم حاضر در صحنه در مقابل ولایت مطلقه فقیه و حامیانش که سیاست سرزمین سوخته را پیگری میکنند و با میهن ما چون سرزمینی به غنیمت گرفته شده رفتار دارند، درمقابل دولت کوتوله ای که به انتخاب و نظر مردم وقعی نگذاشته و شعارهایش را زیر پا گذاشته و با بی تدبیری زایدالوصفی همچنان سرمایه ملی مردم را بسوی نابودی می برد، توان جامعه مدنی رابرای تغییر رفتار و ساختار حکومت دو چندان کنیم.
شایسته نیست از یک طرف سرمایه مالی و فیزیکی کشور تاراج شود، سرمایه های انسانی و مهاجر و یا در حال مهاجرت منفعل ، زندانی و محو فیزکی شودو بخش دیگر از سرمایه انسانی در ستیز و افتراق باشند.
بیاییم دراین روزهای سخت و دشوار و سرنوشت ساز حول همان موارد پیش گفته فروتنانه، مشفقانه و متحدانه در کنار هم دوشادوش دلاورزنان و مردان عرصه پیکار که هستی خود رابرای نجات میهن بکف گذارده اند، متحد شویم هیچ انرژی را هدر ندهیم .از هم انرژی بگیریم به ملت انرژی بدهیم بر بلوغ خود صحه بگذاریم همراهی تاثیر گذار و تاریخی داشته باشیم. این تنها آرزوی من نیست این آرزوی میلیون ها هموطن خواهان تغییر در جامعه ایران است.
انوش
لطفا ادامه بدهید