بحثی طولانی همواره در کشورهای مختلف مطرح بوده است که کارگران و زحمتکشان ازصندوق های رای چه میخواهند و اساسا بر خورد آنان با این صندوق ها چگونه باید باشد . برخی آمار ها حاکی از ان بوده است که در استانه قرن بیست و یکم اساسا ۵۰ در صد مردم هیچاعتقادی به رای دادن ندارند زیرا که این رای دادن ها هیچ تا ثیری بر زندگی آنان ندارد . زیرا که ازفردای روز رای همانند پایان یافتن یک کارناوال و یا یک مسابقه هیجان انگیز فوتبال هر کسیباید به همان کار روز قبل خود بر گردد . کارگر باید به کارخانه خود برود و همانند روز قبل کارکند و کارفر ما بر صندلی خود تکیه بزند و رفتگر هم باید کار جمع آوری زباله را انجام دهد وانتخابات ها با هر هیجانی که اتفاق بیا فتد هیچگونه تغییر اساسی در زندگی مردم ایجادنمیکند . زیرا که تمامی جناح های نظام سرمایه داری خواهان حفظ ان نظام وسود آور بودنسرمایه ها هستند و هر گونه ایجاد خللی در سیستم سود آوری سرمایه میتواند کل نظام را بهخطر اندازد .این امر و این تصور مخصوص هیچ کشوری نیست و میتوان گفت تقریبا مردمتمامی کشور ها کم و بیش در آن یکسان هستند .
در یکسال گذشته ۵ بار انتخابات در اسرائیل اتفاق افتاده است که هیچکدام نتوانسته اند هیچتغیری را در زندگی مردم اسرائیل و یا منطقه به وجود بیاورند این در حالی است که این کشورچه به لحاظ بین المللی وسوق الجیشی و منطقه ای یکی از کشورهای تعیین کننده در نظم ونظام منطقه ای و جهانی است . انتخابات آمریکا و رو سیه و سایر کشورهای ارو پائی وآسیائی نیز در هقتاد سال گذشته از جنگ جهانی دوم تا امروز نیز نتوانسته اند هیچگونه تغییرمهمی را نه در کشور خودشان و نه کشورهای دیگر بوجود آورند و اگر تغییراتی هم به و جودآمده است نه در اثر انتخابات بلکه اساسا روندی دیگر داشته است . علت این امر هم روشن استانتخابات انجام گرفته در ۷۰ سال اخیر همواره در درون نظام سر مایه داری و تحت سلطه ایننظام بوده است و صندوق های رای همواره برای تحکیم این نظام و بکارگیری سیاستهایمتفاوت برای بقای نظام سرمایه داری بوده است و آن نیروهای سیاسی و اجتماعی که خود رادر چهارچوب حفظ نظام استثمار گرانه قرار ندهند هیچ گاه امکانی برای فعالیت سیاسی واجتماعی در اختیار انان قرار نمی گیرد و این امر طبیعی است که نظام سر مایه داری هیچگاهامکاناتش را در اختیار ان نیروهای اجتماعی که اساس استثمار انسان از انسان را زیر سوالمیبرند قرار ندهد . مگر انکه در برخی موارد نادر به ان چنان افلاس و بن بستی دچار شوند کهبرآیند نیروها به سمتی باشد تا انکه قدرت را بالاجبار واگذارکرده و چندی عقب بنشینندکهنمونه ای همانند شیلی تنها در یک مورد در ۷۰ سال گذشته اتفاق افتاده است و در برابر آنتمامی نظام سر مایه داری متحد شد تا آنکه آب رفته را به جوی بازگرداند و با کشتار های دستهجمعی ان چه را از دست داده بود بازپس گرفت . نمونه های دیگری را نیز میتوان به صورتاستثنا ذکر کرد که در هر کدام آنها نظام سر مایه داری با را ه انداختن حمام های خون اب رفته رابه جوی باز گرداند کشورهائی همانند اندونزی که با کشتارهای و قتل عام های تاریخی مواجهشدند. از دیدگاه کارگران و زحمتکشان صندوق رای نمیتواند خواسته های انان را به خصوصدر شرائط حاکمیت بلا منازع نظام سرمایه داری در سطح جهانی بر آورده کند . اما این مسئله رانمیتوان از نظر دور داشت که جناح های مختلف سر مایه داری برای ربودن گوی سبقت ازیکدیگر همواره تلاش میکنند که آرای وسیع کارگران و زحمتکشان را در مقابله با رقیب بکار گیرندو با هر ترفندی که میتوانند بخشی از انان را به پای صندوق های رای بکشانند و بازار بی رونقخود را پر رونق تر کنند .
طبقه گارگر و مبارزان اگاه و با تجربه آن بسیار ی از این تر فند ها را میشناسند و از همین جهتبود که فعالان آگاه کارگری بازی های هلدینگ ها در هفت تپه و فولاد را از ابتدا به خوبی رسدمیکردند و هیچ گاه در دام های گسترده ای که در پیش پای کارگران گذارده بودند گرفتار نشدند . هیچگاه گول اختلافات و یا کشمکشها میان سر مایه داران متفاوت ویا به ظاهر متفاوت رانخوردند و آن را بازی جناح های مختلف سر مایه داری برای کسب امتیاز از طرف مقابلمیدانستند . اکنون با راه افتادن ستاد های تبلیغاتی و پیوستن برخی به اصطلاح فعالانکارگری به برخی ستادهای انتخاباتی معین روشن میشود که فعالان قدیمی کارگری ترفند ها رادرست تشخیص داده بودند تنها آنانی گول خوردند که عرصه فعالیت کارگری را با کسب وکارهای سرمایه دارانه اشتباه گرفته بودند و مواجب بگیران هلدینگ را به جای فعالان کارگری جازده بودند و الحق که خوب هم رسوا شدند . انان که برای گول زدن کارگران شوراهای اسلامی رابه جای شوراهای پتروگراد جا می زدند و کاسبان عر صه فعالیت کارگری را هم طراز مبارزانراستین این عر صه قرار میدادند، چه خوب مشتشان باز شد و تا سالها جنبش کارگری از گزندآنان رها خواهد بود . این عرصه جدید برای فعالیت مبارزان راستین حقوق کارگران، مسیریشفاف تر و پر بار تر از گذشته خواهد بود . و با باز تر شدن جاده های حرکت به سمت افقیروشنتر در ایجاد تشکل های سراسری کارگران ، گام های استوارتری برداشته خواهد شد که اینبار با موانعی کمتر رو برو خواهیم بود . سنگرها و خاکریز های جدیدی ایجاد شده ،صف مبارزان راستین طبقه کارگر از هوچی گران و نان به نرخ روز خورها جدا شده است و موانعپیشرفت در بسیار ی از عر صه برداشته شده است و روشن تر میتوان گفت پیش به سوی ایجاد تشکل های مستقل و سراسری کارگران و زحمتکشان .تشکل های مستقلی که دیگر جائی برایکاسبکاران و فریبکاران نخواهد بود .
