رویِ سخنم با هم میهنانی است که از تویِ خونَشون، برای حکومت و معترضان، تعیین تکلیف می کنند. آنهائی که از طریق تلفن هایِ همراه شعار میدن؛ و تمام کسانی که بجای برداشتن گامی برای بهبودِ زندگی خودشون و آینده ی فرزندانشون، سکوت می کنند و “حاشیه نشینند”! اینها نمی دانند، که دقیقن همان کسانی هستند، که ملاها؛ سیاست رژیم شان را روی آن بنا کرده اند. منظور “اُمت اسلامی” است. “اُمت اسلامی” کسانی هستند که قادر به تشخیص حق و حقوق خود نیستند؛ از اراده شان استفاده نمی کنند و در این توهم اند که توانائی انتخاب کردن ندارند؛ یعنی کسانی که نیاز به قیم و آقابالاسرهستند!؟
این نوع شخصیت ها، نه تنها در ایرانند، و نه مختص به کشورهای اسلامی؛ در کشورهایِ غربی به این گروه می گویند: “اکثریت خاموش”. اکثریت خاموش، گروهی از افراد جامعه هستند که گرفتار کم دانی و خرافات می باشند. از اینرو، به آسانی دستخوش احساسات و شعار می شوند. در غرب، حکومت مقاصد (درست یا نادرست) خود را در وسائل ارتباط جمعی آنقدر تکرار می کند تا بین “اکثریت خاموش”جا سازی و پیاده کند. رژیم در ایران نیز با عوامفریبی و تهدید و تشویق، از این اُمت اسلامی تا می تواند استفاده ی ابزاری می کند. زمانی برای حضور در نمازهای جمعه، زمانی برای شرکت در تظاهراتِ حکومتی، و در مواقع ضروری، در تشیع جنازه!؟
واقعیت اینجاست که اُمت اسلامی، ناخود آگاه، “سپاه خاموش” رژیم است. میدونم بهتون بر می خوره؛ بَر می خوره، برای اینکه حقیقت تلخه! ولی حقیقت، حقیقته! اما اگر واقعن (واقعاً) بهتون برمیخوره، بجای ناراحت شدن، و ناسزا گفتن به کسی که حقایق را فاش می کند؛ در آئینه ی درون نما، نگاهی به دید و اندیشه و روش زندگی تان بیاندازید و ببینید که: آیا در رفاه و آسایش زندگی می کنید؟ آیا در جامعه از حق و حقوق انسانی برخوردارید؟ آیا حکومت، ارزش و احترامی برایتان قائل است؟ آیا سهمی از ثروت های ملی کشورمان، شامل حال خودتان و فرزندان تان می شود؟
همه مان می دانیم، ایران یکی از کشورهای ثروتمند جهان است، و می تواند از همه ی فرزندانش به نحو احسنت نگهداری کند؛ پس چرا ملت ایران، در فقر و درماندگی غوطه ور می باشد؟ حکومت صحبت از عدالت اسلامی می کند و دَم از برابری در مقابل قانون می زند، پس چرا حق انتخاب را از مردم سلب کرده است. برای مثال: چرا حجاب اجباری است؟ چرا سه زن: یاسمن آریانی و مادرش منیره عربشاهی و مژگان کشاورز، معترض به حجاب اجباری، جمعاً به ۳۱ سال حبس محکوم شدند؟ مثال بعدی: چرا در جمهوری اسلامی حق انتخاب کاندیدها از مردم سلب شده و تسلیم شورای نگهبان گردیده که کاندیدها را انتخاب کنند و سپس مردم از بین منتخبین شورای نگهبان، به یک تن رأی بدهند؟! چرا ما در جمهوری اسلامی “حق انتخاب” نداریم.
پاسخ، دو بخش دارد – “حکومت” و “ملت” – که هر دو مسئول هستند. نخست رژیم فقاهتی، مدعی مشروعیت الهی است. می کوید خداسالار است، نه مردم سالار. حکومت خداسالار، چون مشروعیت مردمی ندارد، دیکتاتوری و فردی است. نه در مقابل مردم، خودش را مسئول می داند و نه کوچکترین ارزشی برای مردم قائل می باشد. بخش دوم، ملت است. ملت با یک انتخاب روبروست: یا باید بپذیرد که اُمت اسلامی است و قادر به تشخیص صدف از خذف نیست، درک انتخاب کردن ندارد، و نیاز به قیم دارد؛ یا خفت و خاری اُمت اسلامی را نپذیرد و بگوید می خوتهد خود را بسازد و “شهروند” است. مسئولیت شهروندی را درک می کند، و می خواهد در تعیین سرنوشت خویش نقش داشته باشد.
برای زندگیِ انسانی، باید بیآموزیم که شهروند هستیم، و باید بدانیم که حق گرفتنی است. شهروند، نقطه ی مقابل اُمت است. با شهروند شدن و حق طلبی مان، تعدادِ سپاه خاموش رژیم، یعنی “اُمت اسلامی”، بشدت کاهش میآبد؛ حاشیه نشینی کم رنگ و کم رنگ تر می گردد؛ و بی تفاوتی جای خود را به همراهی و استواری می دهد. در چنین شرایطی، حکومت جرأت نمی کند، سه زن شجاع و با شرف را به جرم بی حجابی، دستگیر و زندانی کند. زیرا بجای ۳ زن، ۳ هزار زن، ۳۰ هزار زن، ۳۰۰ هزار زن، ۳ میلیون زن به خیابان میآیند و معترضانه از شرفِ انسانی و حقوقِ به حق خود دفاع می کنند، و پایه های رژیم را در هم می شکنند.
انتخابات، در دوم اسفند نیست! همین الان است، همین جاست، و در دست های توانای شما هم میهنان با شرف و با وجدان بیدار، می باشد. به توانائی خودتان باور داشته باشید، با انتخاب کردنِ زندگی انسانی، خودتان را از ذلت اُمت بودن برهانید. با دو حربه ی آگاهی و انسجام، می توانید بر هر ابلیسی غلبه کنید و بر هر دشمنی پیروز شوید.
آگاهی، کلید رهائی است،
انسجام، زیر بنای جامعه ی مدنی است.
امیرحسین لادن
۲۱ بهمن ۱۳۹۸
“فردریش نیچه :اینچنین سخن گفت زرتشت”
پس از ۱۰ سال در کوهستان زرتشت به این نتیجه رسید”کودک شد” که خدا مرده است و بمیان مردم آمد و گفت بر روی زمین بمانید!
تکامل روح”جامعه ،انسان”
مرحله اول. شتر:
قوی است ،بار براست ،مطیع خداوند است، تشنه سختی هاست،دوست دارد بکار گرفته شود،وظیفه شناس است،احساس گناه دارد.
مرحله دوم.شیر:
آزادی طلب است ،طرفدار نه است،میخواهدآقای خود باشد،با اژدهاهای بزرگ می جنگد،طرفدار باید است.
مرحله آخرین .کودک:
دنبال ارزش های نو است، طرفدار آری است ، پاک و بی گناه است ،فراموش شده است،شروع جدید را می خواهد،یک بازی است، دنبال خواست خویش است و برنده جهان خود است.
اینرا نوشتم چون بنظر می آید که ما در حال گذراندن این مراحل با تاخیر در زمان این حکومت هستیم!