گردن “نوید افکاری” کارگر معترض طعمه طناب پوسیده سیستم منحط سود محور و به غایت ظالمانه ای گشت تا به زعم حاکمان، “آبان” ها و اعتصابات و تجمعات اعتراضی روزافزون متوقف و به عقب رانده شود. تا اعتصاباتی همچون ۸۰ روز رزمندگی و مقاومت کارگران نیشکر هفت تپه بر سر خواسته هایی سراسری مانند توقف خصوصی سازی و فساد و غارتگر ، در نطفه خفه گردد. پیام این قتل عمد دولتی و سرکوب گسترده سیستماتیک مستقیما پیام به مبارزات وسیعترین طبقه اجتماعی و زحمتکش ایران است که دیگر چنین حجم بالایی از فقر و فلاکت، تبعیض، فساد و انحطاط را بر نتافته و راهی جز حضور در خیابان و فریاد طوفنده اعتراض، مقابل خویش ندارد. فریاد خشم و اعتراضی که هر بار از دل کارخانه ها و مراکز کار، از مدارس و دانشگاه ها، از بیمارستان ها، از درون زندان های جهنمی، از سوی زنان پیشرو، مادران داغدار و دادخواه، فعالان عرصه محیط زیست و سایر جنبش های جاری علیه ستم و ویرانگری زبانه می کشد. پیام علیه حضور فعال و موثر مردم محروم در تعیین سرنوشت ِ زیست و معیشت شان و سد کردن برپایی تشکل های مستقلشان است. پیامی خونین از سوی مشتی اقلیت برخوردار و قبضه کننده تمامی اهرم های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی جامعه به نفع سرمایه داران و کارفرمایان، به اکثریت زحمتکشی که حق حیات انسانی اش را سلب و تباه نموده اند. به یک کلام پیام به ممنوعیت هر نشانی از تحول و آزادگی و بالندگی در زندگی مردم محروم است! اما کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، دانشجویان، زنان و … نیز با سرفرازی، ایستادگی و پیگیری خواست های همه جانبه و روزافزون پیام و مهر خود را بر تمامی مبارزات دهه های اخیر حک نموده و یکصدا به پیش گام برمیدارند. “نوید” فرزند ما و خیابان های شهر، نماد کار و رنج و “دی”و “آبان” ها، خروش متحدانه مردمی علیه #نه به اعدام و سرکوب است! آری “نوید” رسواگر تمامی پلیدی ها و صدایی از اعماق جامعه به جان آمده اما به پا خواسته است که متوقف نخواهد ماند!
“قهرمان” خاطره ات جاودان
گروه اتحاد بازنشستگان
۹۹/۶/۲۵
