مزد مصوب شورای عالی کاربرای سال۱۴۰۰ فقر را برزندگی کارگران افزایش می دهد!
شورای عالی کار بر طبق مسئولیتی که از سوی دولت سرمایه داری و کارفرمایان به او محول گردیده است، بار دیگر نمایش مضحک “چانه زنی ” خود برای تصویب مزد سالیانه کارگران را به اجرا گذاشت. نتیجه ساعت ها نشست در پرگو خانه شورای عالی کار با حضور وزیر کار یا نماینده وزیر و نمایندگان کارفرما و گماشتگانی زیر عنوان نمایندگان کارگری، افزایش ۳۹ درصدی مزد در سال ۱۴۰۰ و مبلغ ۲۶۵۵۴۹۲۵ ریال می باشد. البته این رقم با افزایش مزایای بن کارگری، حق مسکن و حق اولاد که بسیاری از کارگران براساس قانون کار، از دریافت آن مستثنی و محروم می باشند، به مبلغ ۴۲۰۰۰۰۰ تومان می رسد.
تناقض در گفتار ِ مسئولان و وابستگان حکومت بحدی آشکار و غیر قابل انکار است که به رغم انسجام و اراده مشترک دولت و کارفرما در حفظ شرایط فلاکت برجامعه کارگری و زحمتکشان، لیکن برای نشان دادن فریب کاری و خیرخواهی کاذب در میان دشمنان طبقه کارگر در ارائه آمار سبد هزینه خانوار و خط فقر هم چندگانگی وجود دارد. بانک مرکزی و مرکز آمار سبد هزینه تامین معاش کارگران و خط فقر را حدود ۱۰ میلیون تومان ارزیابی کرده است، ولی کمیته مزد سبد هزینه خانوار را حدود ۶ میلیون و ۸۵۰ هزار تومان و جماعت دیگری ۸میلیون تومان هم برای مایحتاج ضروری زندگی کافی نمی دانند. آنچه مسلم است مسئولان و نهادهای حکومتی تفاهمی برحق حیات کارگران ندارند. به همین دلیل است که با وقاحت از تجویز “اشکنه” و “شلغم” به عنوان پایین ترین سطح، برای ادامه زندگی خانوارکارگری سخن می گویند.
آنچه مسلم است تصویب مزد های زیر خط فقر که برای تامین مخارج زندگی طبقه کارگر از سوی حاکمیت سرمایه داری تخصیص می یابد با اتکا به ماده ۴۱ قانون کاری است که حق کارشناسی در تعیین مقدار و حجم مشتقات تغذیه و ضروریات زندگی در قالب جیره بندی و بخور و نمیر را برای کارگران مجاز می شمارد. در واقع طبق این قانون که برای سرمایه داران و کارفرمایان محترم شمرده می شود، کارشناسان حکومتی هستند که مقدار خوراک، پوشاک، درمان، تحصیل و تفریح داشتن را برای ما مشخص می نمایند. به همین خاطر است که کارگران در سالیان طولانی به دریافت مزدی محکوم می گردند که با هیچ معیار انسانی مطابقت ندارد. طبقه کارگری که دارای جمعیت عظیمی در جامعه می باشد و به پشتوانه این نیروی کار عظیم، اکثریت تولیدات جامعه را می آفریند و رفاه و آسایش طبقه سرمایه دار و اقشار غیر کارگری نتیجه بالامنازع از حاصل کار او می باشد، کمترین بهره از ارزش نیروی کار خود نصیبش می گردد.
تغییر این مناسبات ظالمانه که بر پایه بهره کشی و استثمار طبقه کارگر بناگردیده است از اهداف کارگران می باشد. کارگران حق دارند که از رفاه متوسط زندگی در جامعه برخوردار باشند. خواست طبقه کارگر و مبارزه جاری کارگران باید معطوف به شرایطی باشد که حاصل کار و دسترنج خود بتواند زندگی بدون دغدغه را برایش مهیا سازد. تشکل های کارگری برای دستیابی فوری به این سطح زندگی مبلغ ۱۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان مزد حداقل را اعلام کردند. این کمترین خواستی است که طبقه کارگر می تواند در مناسبات جاری از آن بهرمند گردد. کارگران آگاه و فعالان جنبش طبقه کارگر برای افزایش مزد و رهایی از فلاکتی که سرمایه داران برای آنها رقم زده اند راهی جز مبارزه متحد و متشکل ندارند.
افزایش حقوق و تامین رفاه متوسط جامعه شهری خواست فوری کارگران و زحمتکشان است.
در آستانه اول ماه مه روز جهانی کارگر،
متحد و یکپارچه برای افزایش مزد و آزادی تشکل های مستقل مبارزه کنیم.
فروردین ۱۴۰۰
گروه اتحاد بازنشستگان
