شامگاه شنبه چهارم آبان ۱۳۹۸، مرضیه امیری و عاطفه رنگریز از بازداشت شدگان تجمع روز جهانی کارگر در تهران به همراه ساناز الهیاری، امیر امیرقلی، امیرحسین محمدی فرد از اعضای هیئت تحریریه نشریه اینترنتی گام و سپیده قُلیان فعال کارگری که در ارتباط با اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه دستگیر شده بود، با قید وثیقه های سنگین به طور موقت آزاد شدند. آزادی این عزیزان زندانی را که هرچند به طور موقت و با سپردن وثیقه های سنگین آزاد شده اند، بدون هیچ اما و اگری باید جشن گرفت. آزادی موقت این شش فعال اجتماعی – کارگری را، که آزادی شان بی هیچ شبهه ای مرهون استقامت و پایداری آنان در زندان های جمهوری اسلامی بوده است، باید به طبقه کارگر ایران، فعالان جنبش کارگری و همه کوشندگان و تلاش گرانی که در مدت زندانی بودن آنان، صدای رسای مقاومت این عزیزان شکنجه شده در عرصه های داخلی و بین المللی بوده اند، تبریک و شاد باش گفت. عزیزان دربندی که با پرچم جان در مقابل دژخیمان جمهوری اسلامی ایستادند و صدای مقاومت و پایداریشان را به هر طریق ممکن از درون زندان های مخوف قرچک و اوین به درون جامعه انعکاس دادند. بی تردید اگر تداوم اعتصابات و اعتراضات کارگری، گسترش جنبش های اعتراضی و مقاومت قهرمانانه و ستودنی این عزیزان زندانی نبود، ما اکنون شاهد همین آزادی موقت آنان نیز نبودیم. عاطفه رنگریز، سپیده قُلیان و همه آن عزیزان دیگری که با پرچم جان در مقابل سرکوبگران جمهوری اسلامی ایستادند، اکنون بخشی از نماد مقاومت و پایداری زندانیان سیاسی در جنبش حق طلبانه کارگران و زحمتکشان جامعه ما هستند. جا دارد دوباره بر این امر تاکید گردد، که اگر تداوم جنبش های اعتراضی و مقاومت قهرمانانه این عزیزان در زندان های جمهوری اسلامی نبود، اگر کوشش همه جانبه و بی دریغ سازمان های سیاسی، فعالان اجتماعی و شبکه های مجازی در پژواک دادن مقاومت آنان در بیرون از زندان نبود، ما هرگز شاهد آزادی موقت آنان نیز نبودیم. از این رو، باید بر این مقاومت و پایداری شان ارج گذاشت و بر آنان دست مریزاد گفت.
اما این تمام ماجرا نیست. از یاد نبریم که اسماعیل بخشی، کارگر شجاع نیشکر هفت تپه که در دی ماه سال گذشته دستگیر و طی این مدت با شکنجه های روحی و جسمی فراوانی مواجه بوده است، هنوز در زندان است. اسماعیل که قرار بود روز یکشنبه با وثیقه سنگین ۷۵۰ میلیون تومانی به طور موقت آزاد شود، هنوز در چنگال سرکوبگران جمهوری اسلامی گرفتار است و دختر کلاس اولی اش، که اول مهر امسال بدون حضور پدر پای به مدرسه گذاشت، هنوز برای آزادی پدر و در آغوش کشیدن او دل تنگ و در انتظار است. فراموش نکنیم محمد خُنیفر دیگر کارگر مبارز هفت تپه، ندا ناجی، از بازداشت شدگان روز جهانی کارگر و عسل محمدی، دیگر عضو هیئت تحریریه نشریه اینترنتی گام، همچنان در چنگال شکنجه گران جمهوری اسلامی اسیر و گرفتارند.
آزادی موقت این شش عزیز زندانی را باید با صدای بلند به همگان شادباش گفت، اما این آغاز راه است. فراموش نکنیم هنوز محمد حبیبی، سعید شیرزاد، محمود بهشتی لنگرودی، اسماعیل عبدی، جعفر عظیم زاده، محمد نظری، زینب جلالیان، مژگان
کشاورز، منیره عربشاهی، یاسمین آریایی، پیام شکیبا و لیلا حسین زاده در زندانند. هنوز دانشجویان و دختران و زنان و مردان دیگری به جرم دفاع از مطالبات کارگران، دفاع از آزادی های سیاسی، دفاع از حقوق زنان و دفاع از منافع توده های زحمتکش ایران اسیر زندان و بندند و روزانه با اهانت و سرکوب و تحقیر زندانبانان جمهورس اسلامی مواجه اند.
این آغاز راه است، باید برای آزادی همه کارگران زندانی، همه زنان و مردانی که به جرم دفاع از آزادی های فردی و اجتماعی، دفاع از آزادی بیان و اندیشه، دفاع از منافع کارگران و توده های زحمتکش ایران دستگیر و زندانی شده اند، تلاش کرد و در این مبارزه با عزمی استوار خواهان آزادی کامل و بی قید و شرط همه زندانی سیاسی بود.
زنده باد مقاومت و پایداری زندانیان
پر طنین باد صدای اعتراض همگانی با خواست آزادی بی قید و شرط زندانیان سیاسی
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
ششم آبان ۱۳۹۸
بیست و هشتم اکتبر ۲۰۱۹
امضاها: اتحاد فدائیان کمونیست، حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری – حکمتیست، سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان (اقلیت) و هسته اقلیت
صرفا با خواستن به نتیجه آزادی زندانیان سیاسی نمی رسیم.
حاکمیت روز بروز ضعیف تر می شود ولی هنوز سودای سرکوب و توانایی کشاندن کشور و منطقه را به وضعیت سوریه ای دارد.
اتحاد وسازماندهی ،آوردن توده ها در خیابان و باز کردن درهای زندان هاست که زندانی سیاسی را آزاد می کند.
همگاری منطقه ای در مبارزه طلب میشود!