وقتی دموکراسی
با زرق و برق ِ رنگ
در کشور ِ هدف
بخت ِ حضور یافت
وقتی که نای ِ خلق
بر ضد ِ دیکتاتور
در انفجار ِ خشم
موج ِ قیام شد
هرگز کسی نگفت
این واژهِ ِ قشنگ
ابزار ِ دست ِ کیست ؟
هرگز کسی نگفت
زین جمع ِ وارثان
آن کشور ِ ملول
دردش هزار شد
اینک که این چماق
در خانه ِ خودی
بر گردِ پارلمان
دیوار بسته است
مهد ِ دموکراسی
شاخش شکسته است
دیگر از این زوال
این مرگ ِ آشکار
برقی نمی جهد
مرغی نمی پرد
دیگر کسی به زور
تمکین نمی کند
ساکت نمی شود
داریوش لعل ریاحی
دوم بهمن ۱۳۹۹
