خوابِ خواب است دلم در شبِ مهتابِ تن ات
دلِ آرامِ من و بسترِ سیمابِ تن ات
باز کُن پنجره را، تا که به پیچد در شهر
عطرِ نَو خاسته ی نرگسِ نایابِ تن ات
شب مهتاب و تماشای تو دیدن دارد
عکس مهتاب در آیینه ی مهتاب تن ات
شش جهت سجده و شش دفعه وضو می خواهد
کعبه، جا ، می زند از حُرمتِ آدابِ تن ات
پیله خواهم شدن از رشته ی ابریشمِ ناب
خواب دیدم ،شده ام پوشش محرابِ تن ات
رقصِ بیتابِ دو قُمری ، طپش سینه ی تو
ایخوشا،سَیرِ دو رقصنده ی بیتابِ تن ات
پیرهن قادر پوشیدن اندامت نیست
زده از پرده برون دختر شاداب تن ات
یاغی و قطره و دریا و به تو پیوستن
آرزوییست به پیوستن تالابِ تن ات
کریم سهرابی
با سلام ، نکته سنجی اقای میرابی بسی بجا و ارزشمند است. قافیه و قافیه بازی شعر و شاعری نیست. (تالاب تن) ! این بدسلیقگی نیست بلکه تلاشی است از سر ناچاری و واژه نایابی برای به هم اوردن سر و ته مطلب. این کار خوبی نیست، هیچکس نباید مرتکب شود چنین چیزی را، و در خاتمه وظیفه ی بدون چون و چرای مسول این صفحه است تا در انتخاب و نشر دقتی بیشتر منظور نماید.بنده از اقای میرابی به لحاظ دقتی که به خرج داده و در کمال فروتنی اظهار نظر کرده تشکر میکنم، کاش بنظر ایشان برسد.
ارادتمند شما
مینا بریمانی
روز بخیر. من قدرت نوشتن حتی یک بیت شعر ندارم ولی شعر را دوست دارم و خیلی شعر خوانده ام و هنوز هم میخوانم. با تصویر ها و خیالات شعری غریبه نیستم. هر شاعری هم یک سلیقه یی دارد در شبیه سازی و این حق او میباشد. اما ندیده ام که شاعری بلندی قامت را با لغت (دراز) توصیف کند چونکه زیبا و شاعرانه نیست مگر برای تمسخر. (تالاب تن) در مصراع اخری برای معبود معشوق دوستدختر یا هرموجود دوست داشتنی دیگر اگر زشت و ملامتبار نباشد ، خوب نیست شاعرانه نیست، فقط وفاداری اجباری است به قافیه که خودش یک زنجیری است بر دست وپای شاعران. امیدوارم از حرف من ناراحت نشوید دیدم میشود اظهار نظر نوشت منهم نظرم را تقدیم کردم. روزتان بخیر.
میرابی.