جنبش آزادی زن و سنت هشتم مارس، میراث گرانبهای جنبش سوسیالیستی طبقه کارگر است. از کمون پاریس تا انقلاب اکتبر و انقلاب آلمان، از زنان انقلابی و سوسیالیست در آمریکا و انگلستان تا دانمارک و ایران، ستارگان و پرچمداران برابری زن و مرد بر تارک تاریخ می درخشند. تاریخ را کسانی ساخته اند و می سازند که سلطه طبقات دارا و نابرابری بنیادی و استبداد را نپذیرفتند. لوئیز میشل از کموناردهای مشهور و زنان قهرمان کمون پاریس، وقتی در دسامبر ١٨٧١ برای محاکمه در برابر جنایتکاران ششمین شورای جنگی ورسای قرار گرفت، با عزمی پولادین و افتخار گفت: “من دفاعیه ای از خود ندارم و نیز نمی خواهم که کسی از من دفاع کند. من با تمام وجودم به انقلاب اجتماعی تعلق دارم و در همین جا اعلام می دارم که مسئولیت تمامی اعمالم را برعهده می گیرم. تمامی آنها را بدون کوچکترین کم و کاستی”!
اگر در قرن بیست و یکم و در عصر انقلابات تکنولوژیک هنوز تبعیض براساس جنسیت یک مشخصه جوامع کنونی است، تنها بیان این واقعیت ساده است که سرمایه داری آزادی و برابری کامل و بیقید و شرط زن و مرد را نمی پذیرد، چون ستمکشی زن و تحمیل موقعیت فرودست در زندگی فردی و اجتماعی، یک رکن انباشت سرمایه است و نابرابری بنیادی در جامعه سرمایه داری را بازتولید میکند. در نظامی که تبعیض و نابرابری، مالکیت خصوصی، بردگی مزدی، استثمار فرد از فرد و ایجاد شکاف میان آحاد طبقه کارگر رکن اساسی آنست، آزادی زن از انقیاد سیاسی و اقتصادی و فرهنگ و اخلاقیات متحجر سرمایه داری ممکن نیست. کسب برابری حقوقی و تغییرات در قوانین و پیشرفتهای حاصل شده در بخشی از کشورهای جهان، نه از ترقیخواهی بورژوازی بلکه نتیجه مبارزات قهرمانانه زنان و جنبش سوسیالیستی طبقه کارگر بوده است.
کمپین های فراوانی برای رفع خشونت بر زنان تلاش می کنند اما هر روز بر مقیاس خشونت بر زنان افزوده می شود. بردگی زن به یک مشخص نظام آبروباخته سرمایه داری بدل شده و مذهب و فاشیسم و واپسگرائی، اولین قربانیانش را در میان زنان جستجو میکند. پاندمی کرونا مشقات عظیمی بر مردم کارکن جهان تحمیل کرد، اما زنان قربانیان صف اول چه در صفوف کادر درمان و چه در اعمال خشونت فوق برنامه در خانواده بودند. کرونا اگر خاصیتی داشت روشن تر کردن این حقیقت بود که سرمایه داری بعنوان یک نظام و صنعت مذهب بعنوان یک رکن تخدیر و تحمیق ایدئولوژیک، ضد زن و ضد هر اولویت و حقوق پایه ای بشر امروز است. در جهانی که کسب سود انجیل آنست، در نظامی که نفس حق حیات انسانها بسادگی قربانی منفعت مولتی میلیاردرها میشود، ستم براساس جنسیت نمیتواند رفع شود. در این جهان وارونه زن آزاد نمی شود مگر آنکه با یک انقلاب عظیم اجتماعی و زیر و رو کننده کل بنیادهای آن درهم کوبیده شود.
در بخش اعظم کره خاکی و اکثریت کشورهای جهان، زنان از همان حقوق محقر برسمیت شناخته شده در کشورهای غربی برخوردار نیستند. زن ستیزی و زن آزاری در کشورهای استبدادی و اسلام زده بیداد میکند. در ایران و افغانستان و عراق رسماً آپارتاید جنسی حکم میراند و اِعمال محرومیت از بدوی ترین حقوق فردی و اجتماعی، سازماندهی خشونت قانونی در مقیاس وسیع، یک مشخصه آنهاست. در کشورهائی مانند ایران سرنگونی کامل حکومت آپارتاید، الغای کلیه ارکانها و قوانین موجود، بزیر کشیدن پرچم اسلام سیاسی و سمبل خونین آن، حجاب اسلامی، گام اول آزادی زن است. آزادی زن با بقای جمهوری اسلامی مانع الجمع اند. در ایران اما چهار دهه نبرد قهرمانانه زنان با حکومت آپارتاید مسئله زن را به صدر سوالات محوری جامعه ایران رانده است. جنبش آزادی زنان علیرغم دادن قربانی های فراوان و تحمل خشونت بیسابقه هرگز تسلیم این نظام ضد زن نشد و هر روز آنرا به عقب رانده است. جنبش آزادی زن نه تنها موفق شده است صفی محکم در مقابل ارتجاع ضد زن و اسلامیسم قرار دهد، بلکه تلاشهای ارتجاعی جنبش های بورژوائی و حکومتی را درهم شکسته و رسوا کرده است. امروز راه حل سوسیالیستی مسئله زن به راه حل سوسیالیستی نجات جامعه ایران گره خورده است و جنبش آزادی زن به یک رکن اساسی جنبش سوسیالیستی بدل شده است.
حزب کمونیست کارگری – حکمتیست چهار دهه نبرد بی امان و بیوقفه زنان و مردان برابری طلب و آزادیخواه و سوسیالیست را گرامی میدارد و اعلام میکند باید در این نبرد پیروز شویم. زنان قهرمانی که در صف اول نبردهای خونین دیماه ٩۶ و آبانماه ٩٨ بودند، زنان مبارزی که در اعتراضات دانشگاهها و در خیابان و محل کار شجاعانه ایستاده اند، از این نبرد پای پس نمی کشند. جنگ ما برای آزادی زن و نفی نظم آپارتاید در خیابان و خانه و مدرسه و کارخانه بیوقفه ادامه دارد. ما اعلام میکنیم که مبارزه برای نفی ستم براساس جنسیت فقط امر زنان نیست، این سوال جنبش طبقه کارگر و سوسیالیسم و امری اجتماعی و طبقاتی است. جنبش ما میرود که آخرین میخ را بر تابوت نظام آپارتاید بکوبد. آنروز که در خیابانها پرچم اسلام سیاسی و حجاب اسلامی را بزیر بکشیم، دور نیست.
فراخوان ما اینست برای نبردهای نهائی، برای سرنگونی انقلابی حاکمیت آپارتاید اسلامی آماده شویم. همه جا متشکل شویم. ما به کمتر از برابری کامل و بیقید و شرط زن و مرد در تمام شئون اجتماعی رضایت نمی دهیم و این مبنای نزدیکی و دوری ما با هر حرکت و جنبشی در باره مسئله زن است. حزب حکمتیست زنان و مردان برابری طلب، خانواده های کارگری، معلمان، پرستاران و دانشجویان را به بزرگداشت روز جهانی زن فرامیخواند. تحقق آزادی جامعه و برابری زن و مرد بدون سرنگونی تمامیت جمهوری اسلامی، بدون سرنگونی نظم مبتنی بر نابرابری و تبعیض و بردگی مزدی، بدون سرنگونی سرمایه داری ممکن نیست. پیروزی از آن ماست!
نه حجاب اسلامی، نه به آپارتاید جنسی!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!
حزب کمونیست کارگری- حکمتیست
۵ اسفند ١٣٩٩- ٢٣ فوریه ٢٠٢١
