… و من در غیابِ شما
این بار،
از نایِ چگورِ دل شکسته‌ی شعرم،
بدرود را
به آهنگِ چک چکِ یکریزِ خون و دریغ
سرودی سوگوارانه ساز می‌‌کنم.
شما،
از آسمانِ زندگی‌‌ام ناغافل ورپریدید
و طنینِ آوازتان
در آفاقِ غروبی خسته
برای همیشه
به خاموشی نشست.
شمایان،
دردِ زیستن را
تا بهاری که در راه
تابِ تحمل نداشتید،
و شادباشِ نوروزی دیگر را
بر لوحِ دل‌ام داغ گذاشتید.
آه-
اکنون داغِ دو یار
بر برگ برگِ شقایقِ ارغوانیِ قلب ام
به یادگار
در عصرِ سربیِ اسفند.
***
تیبوران- ۲۶ فوریه ۲۰۲۱
به یادِ عزیزانم: محبوبه ت. ؛ و دکتر حسین جانِ ارفع.
