سال سختی را پشت سر گذاشتیم و در آستانه‌ی روز جهانی زن، نه از تاریخچه این روز سخن می‌گوییم که بارها گفته شده، و نه این روز را مناسبتی برای شادباش و تبریک می‌دانیم، آن‌چنان که رسانه‌های سرمایه و قدرت جهانی در جهت مسخ و تغییر ماهیت آن عمل می‌کنند. در سرزمین خودی نیز که نظام حاکم اساسا این روز را به رسمیت نمی‌شناسد. ما زنان اما ۸مارس را روزی از آنِ خود و نماد مبارزات زنان بر علیه سرمایه‌داری و مردسالاری در اشکال مختلف دینی و غیر دینی می‌دانیم. ما زنانی که بپا خاسته و در هر لحظه و هر مکان مبارزه می کنیم: خانه، خیابان، کارخانه و…. به گونه‌ای که تمامی سپهر‌های خصوصی و عمومی عرصه‌ی اعتراضات زنان شده است.
سالی که گذشت سال کرونا و امنیتی کردن آن، مساله‌ی مرگ و زندگی، دامن زدن به خرافات و بی‌توجهی به درمان و واکسیناسیون بود. سال بحران‌های شدید اقتصادی، اجتماعی، فقر، بیکاری، تورم، گرانی. سال افزایش خشونت، زن‌کشی، قتل ناموسی و خانوادگی، تن فروشی، خودکشی، کودک همسری، خشونت خانگی. سال سرکوب، زندان، احکام سنگین و اعدام. سالی که فقر زنانه گسترش بیشتری یافت، آمار زنان سرپرست خانوار افزایش یافت، کار بی‌مزد زنان بیشتر شد، تعدیل نیروی کار زنانه سیر صعودی یافت. سالی که فشارهای روانی – عاطفی سنگینی بر مردم به‌ویژه زنان تحمیل شد. سال افزایش کار فرساینده‌ی خانگی ناشی از کرونا، سال احکام سنگین فعالین زنان آن هم در شرایط خطرناک کرونایی و محروم بودن زندانیان از هر گونه امکانات زیستی و بهداشتی و حتی احضار زندانیانی که احکام قبلی داشتند به‌رغم شرایط پر خطر زندان ها.
سال گذشته در کنار تمامی مصائب، دستاوردهای تاثیرگذاری نیز به همراه داشت، سال برآمدن و گسترش جنبش‌ها بود، سال همبستگی و خیابانی شدن آن‌ها، سالی که زنان خیابان را زنده نگه داشتند، مطالبات خود را با جسارت طرح کردند و در کلیه‌ی حرکات اعتراضیِ کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان و … حضور پررنگ و تعیین کننده داشتند. سالی که مادران اعدامی‌ها و کشته شدگان زندان و خیابان، دست‌یکدیگر را متحدانه فشردند و نماد مقاومت و ایستادگی زنان را به تصویر کشیدند؛ چشم اندازی روشن برای سال آینده: سالی که قطعا شاهد روشن تر شدن افق‌های مبارزه‌ی زنان و دیگر جنبش‌ها در مواجه با فقر، نابرابری، خشونت و خفقان خواهیم بود.
زنان آرزم (آورد رهایی زنان و مردان)
اسفند ماه ١٣٩٩
1378 -1401 (2000 – 2023) * کپی رايت