جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

سازمان راه کارگر: گرامی باد هشت مارس نماد مبارزه زنان در راه آزادی و برابری

    شکل گیری هشت مارس روز جهانی زن ریشه های خود را از مبارزه زنان طبقه کارگر برای بهبود شرایط کاری و مبارزه برای حق رای گرفته است. در سال ۱۹۱۰ هنگامیکه کلارا زتکین  و لوئیس زیتز، سوسیالیست آلمانی، پیشنهاد روز جهانی زن را در کنفرانس زنان سوسیالیست مطرح کردند. علاوه بر خواست حق رای برای زنان، مبارزه  علیه جنگ، علیه افزایش قیمتها، برای خدمات مادران و کودکان را در دستور کار خود  قرار دادند. هر چند  زنان با مبارزات مداوم و حق طلبانه موفق به کسب بسیاری از حقوق قانونی خود شده اند هنوز بسیاری از این خواسته ها همچنان به قوت  خود باقی است. هشت مارس فرصتی است برای بازبینی وضعیت زنان، مبارزات، پیشروی ها،  دستاورد ها، نحوه  و چگونگی پیشبرد آن و مشکلات و مسائل  پیشاروی جنبش زنان. این مبارزات نشان از این دارد که زنان سهم مهمی را در مسیر ساختن آینده ای عاری از ستم جنسیتی و هر شکل دیگری از ستم و استثمار بر عهده دارند.

     جنبش زنان در چند ساله اخیر مساله خشونت به اشکال اقتصادی، اجتماعی، دولتی، خانگی و جنسیتی را به چالش کشیده است. اعتصاب زنان لهستان علیه قانون منع سقط جنین، بیانیه “حتی یکی هم  زیاد است” در آرژانتین، فراخوان برای اعتصاب زنان در روز جهانی زن در سال ۲۰۱۷ و سراسری شدن جنبش “من هم”  در سپتامبر همان سال  مرحله دیگری از گسترش جهانی این جنبش بود.  حضور مصمم و چشمگیر زنان در جنبش محیط زیست، تظاهرات دمکراتیک زنان در الجزایر، سودان، برزیل و شیلی، بعلاوه زنان جلیقه زرد و یا جنبش علیه ” قانون اصلاح بازنشستگی” در فرانسه  و مهمتر از همه جنبشی موسوم به ” اعتصاب زنان ” در آمریکای لاتین، اسپانیا، ایتالیا، مکزیک و برزیل که به خیابانها به درون محل های کار و مدارس کشیده شد و به فمینیسم برای ۹۹ درصد معروف شد.

    اعتراضات و تظاهرات در شرایطی صورت گرفت که زنان در خط مقدم مبارزات علیه سیاستهای نئولیبرالی هستند، سیاستهایی که در کل و بشکل ویژه بر وضعیت زنان تاثیر میگذارد. جوامع سرمایه‌داری با تبعیض جنسیتی‌ای که با تارو پودِ ساختارهایشان درهم‌تنیده است، سرچشمه‌های سرکوب جنسیتی نیز هستند. سرمایه‌داری مبتکر انقیاد زنان نیست و فرودستی زنان به شیوه‌های مختلف در تمام جوامع طبقاتی پیشین نیز وجود داشته است، اما سرمایه‌داری شکل‌های مشخصاً مدرنِ تازه‌ای از تبعیض جنسیتی را بنا نهاد که با ساختارهای نهادی جدیدی پشتیبانی می‌شوند.

    این نظام نه تنها از طریق استثمار نیروی کار مزدی به حیات خود ادامه میدهد بلکه همچنان به رایگان از طبیعت و کار غیر مزدی و باز تولید بهره می برد.  سرمایه از قبل بهره برداری از چنین امکانات عمومی ای بدون پرداخت هزینه، اموال عمومی را به غارت میبرد، طبیعت را به زوال میکشاند، کار مراقبت از کودکان را بدون پرداخت هزینه بر دوش زنان می اندازد، خشونت جنسیتی، خشونت اقتصادی در نابرابری دستمزد و درآمد ، خشونت اجتماعی، خشونت علیه حق زن بر بدن خود را اعمال میکند.

این فراخوان ها یک روش عملی برای رد کل سیستم است و نشان میدهد که جنبش پیشرو زنان دریافته است که خشونت جنسیتی ریشه‌های ساختاریِ عمیقی در نظم اجتماعی دارد، نظمی که انقیاد زنان را با سازمان‌دهیِ جنسیتیِ کار و اقداماتِ لازم برای انباشت سرمایه گره می‌زند.

     پاندمی کرونا بر بحران ساختاری سرمایه داری و موانع ساختاری تبعیض های جنسیتی، اقتصادی، نژادی در سراسر جهان افزود. در شرایط اضطراب آور و  بی ثباتی اقتصادی، زنان اولین قربانیان هستند. خشونت در خانواده و در حوزه خصوصی افزایش یافت، بر حجم وظایف بدون دستمزد زنان همچون مراقبت و نگهداری از کودکان، سالخوردگان، ناتوانان افزوده  شد. بیکاری و فقر بیشتر آنها را در چنگال خود گرفت.

      بقولی قدرت انتقال فرا ملی جنبش فمینیستی قطعا از ویروس کرونا بیشتر بود و بار دیگر سال گذشته ابتکار عمل از آمریکای لاتین آمد.” هماهنگی ماه مارس” در شیلی و فراخوان های متعدد از سوی طبقه کارگر، بومیان، زنان سیاه پوست، و روستائی بعلاوه دانش آموزان ، لزبین ها و ترانس ها خواستار یک نشست چند ملیتی” کسانی که مبارزه میکنند”، برای ایجاد یک جنبش قوی، فراگیر، متنوع و بین المللی و ادامه شعله ور نگه داشتن آتش فمنیسم شورشی ای  که در سراسر جهان علیه سلطه، استثمار، اشغال و سلب مالکیت در حال گسترش است، شدند. بعلاوه در سال گذشته حضور زنان در صفوف مقدم اعتصابات زنان در فلسطین، لبنان، ترکیه، عراق، هند و مصر را شاهد بودیم. 

    در ایران هر چند مبارزات و مقاومت زنان از همان آغاز به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی به اشکال گوناگون و متنوعی ادامه داشته ، اما زنان در چند ساله اخیر و بویژه در خیزش دی   ۹۶و آبان ۹۸ و در  جنبش های اجتماعی گوناگون: دانشجویان، معلمان، پرستاران، فعالین محیط زیست، مادران دادخواه …فعالانه شرکت کرده و جنگیدند که خشم و نفرت عمیق زنان را از کل نظام مذهبی و به شدت زن ستیز جمهوری اسلامی نشان میدهد.

      غاصبان انقلاب و قدرت از همان آغاز بر مذهب، خانواده و نیروی نظامی یعنی ارکان اصلی نظم سرمایه برای سرکوب زنان و از آن طریق سرکوب جامعه تمرکز کردند. با اختصاص بودجه های کلان برای رواج واشاعه و تثبیت فرهنگ و سنت های پدر/ مرد سالارانه و حفظ اقتدار خانواده پدرسالار،  فرهنگ قیم مآبانه، آموزش های دینی ارتجاعی در مدارس و بکار گیری تمامی دستگاه سرکوبگر برای حقنه کردن انقیاد و فرودستی زنان و نهادینه کردن آن در جامعه کوشیدند. 

    همه گیری بیماری کووید ۱۹ در سال گذشته شرایط زندگی زنان بویژه زنان کارگر و زحمتکش را وخیم تر کرده است. به دلیل آپارتاید جنسیتی و نابرابری در اقتصاد و در شغل و معیشت، بخشهائی از اقتصاد که زنان در آن مشغول به کار هستند جزو آسیب پذیر ترین بخش ها در دوره همه گیری بیماری بوده است. اکثر زنان در کارهای موقت، سفید امضا، خرده فروشی ها، مهد کودک ها، درست کردن غذا در خانه،  در کارگاههای زیر ده نفر بدون امنیت شغلی و عدم پوشش بیمه بیکاری با دستمزد پائین و نابرابر و یا اشتغال در حوزه هائی که در صفوف مقدم مبارزه با کرونا قرار داشته است مشغول بکار هستند.

    با تعطیلی مدارس و قرنطینه زنان با حجم گسترده ای از مسئولیت های اضافی روبرو شده اند که روان و جسم آنها را فرسوده می سازد. ناامنی شغلی، فقر، استرس و فشار اقتصادی، بیکاری، مراقبت شبانه روزی از فرزندان، سالخوردگان و بیماران خانواده ، نداشتن پس انداز و فشارهای اقتصادی، تنش و تضاد در خانه را بالا می برد و بر میزان خشونت بر زنان می افزاید. بویژه در رژیم آپارتاید جمهوری اسلامی بسیاری از مصادیق خشونت علیه زنان جرم محسوب نمی شود و این در شرایطی است که حتی طبق آمارهای رسمی رژیم که قابل اتکا نیستند حتی پیش از اپیدمی  میزان خشونت علیه زنان دوبرابر آمار جهانی بوده است. بعلاوه شاهد رشد کودک همسری و پدیده مادر میانجی یا رحم اجاره ای بوده ایم.

     سال گذشته قتل های ناموسی زیادی رسانه ای شد.  زنان مهر سکوت از لب برداشتند و تجربه هایشان را از تجاوز گفتند. از آنجائیکه رژیم با موج اعتراضات زنان بویژه در رسانه های اجتماعی روبرو شد. لایحه بی خاصیت و خاک خورده صیانت از زنان را که از هشت سال پیش همچنان در حال خاک خوردن است را  به مجلس ارتجاعی فرستاد.  چه چیزی قرار است از این نمایش مضحک بیرون بیآید؟  تقویت و تحکیم نظام خانواده در سر لوحه این طرح است. یعنی تحکیم نقش جنسیتی زنان در خانواده ، تمکین از شوهر، یعنی ارضای جنسی همسر در قبال نفقه، یعنی اطاعت از همسر ( برای خروج از خانه، کشور، حق کار، طلاق، صیانت از فرزندان و..). اینها همه مصداق خشونت است. خشونت سازمان یافته حکومتی است.

     زنان  و جنبش زنان در چهل و دو سال گذشته سیاستها، ایدئولوژی و اهداف جمهوری اسلامی را به چالش کشیده اند. پیشبرد سیاستهای زن ستیز و مطیع کردن زنان برای رژیم سهل و آسان نبوده و نیست. در این مدت جنگی مداوم، آشکار و پنهان بین جمهوری اسلامی برای نهادینه کردن فرو دستی زنان در جامعه و زنان برای تن ندادن به آن در جریان بوده است. مقاومت و نافرمانی از همان آغاز فرمان حجاب  و تظاهرات زنان علیه حجاب اجباری شروع و تا به امروز ادامه دارد. این نیروی اجتماعی عظیم با سرکوب از پا ننشسته و به صورت فردی و جمعی مقاومت کرده ، با تلاش خستگی ناپذیر و با پایداری شجاعانه بر ادامه حضور اجتماعی خود کوبیدند. در مقابل ضرب و شتم خیابانی ایستادند، روسری را روی چوب کردند، بیشتر به دانشگاه رفتند، در حوزه های رسانه ای، هنر، نشریه و فیلم فعال شدند، در حوزه ورزش جنگیدند و با وجود اینکه مسابقات زنان ورزشکار در رسانه ها پوشش داده نمی شود، زنان پا پس نکشیدند، در عرصه موسیقی که از زمان بقدرت رسیدن حکومت اسلامی صدای زنان ممنوع است با وجود بگیر و به بند ها و ممنوعیت های کاری با اراده و پشتکار، عرصه موسیقی را خالی نکردند. جنبش زنان به شکل مبارزه برای کار، تحصیل، علیه شکنجه، زندان ، اعدام ، تخریب طبیعت و تمامی عرصه های زندگی ادامه داشته است.

     مبارزه برای رفع هر گونه ستم جنسیتی، برای آزادی و برابری راهی طولانی است که با تحولات ریشه ای  و همه جانبه به پیش خواهد رفت بقول مارکس:

تغییر در یک دوره ی تاریخی همیشه میتواند بر اساس پیشرفت زنان به سمت آزادی تعیین شود. زیرا در رابطه زن با مرد، ضعیف با قوی، پیروی سرشت انسان بر خشونت مشهود است. درجه رهائی زنان،معیار طبیعی رهائی همگانی است.” در این مسیر و در راه رهائی و برای، رسیدن به جامعه ای عاری از ستم،  تبعیض و استثمار به سازمانیابی و تشکل در سطوح مختلف، به میدان آوردن همه آحاد زنان، زنان اعماق، زنان کارگر و زحمتکش نیاز مبرم است. جنبش زنان  با تکیه بر نیرو و سازمان یابی مستقل با روی آوردن به طرح مطالبات مشخص و روشن و سازماندهی حول آن و پیوند زدن با مطالبات برابری طلبانه و عدالت جویانه جنبش های دیگر قادر به پیشروی به سوی خواستهای خود است. اولین گام در مسیر تحقق این خواستها و مطالبات  سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی است.

برچیده باد همه اشکال ستم و تبعیض علیه زنان

سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری ایران 

زنده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم

کمیته مرکزی سازمان راه کارگر

اسفند ۱۳۹۹ – مارس ۲۰۲۱

https://akhbar-rooz.com/?p=105876 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

1 دیدگاه
تازه‌ترین
قدیمی‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
درود بر ضد ولایت فقیه
درود بر ضد ولایت فقیه
3 سال قبل

سازمان راه کارگر در مورد روز جهانی زن و مبارزات دلاورانه زنان با استبداد حاکم در ایران اعلامیه میدهد ، حزب توده ایران ، سازمان فدایی خلق همینطور ، فرقه دموکرات آذربایجان و حزب چپ ایران « فداییان » هم به همین صورت

ولی چرا باید همیشه این احزاب و سازمانها جداگانه به این امر بپردازند و نمیتوانند یک اعلامیه مشترک بنویسند و منتشر کنند ؟

چرا ؟ چرا ؟ چرا ؟

این همه پراکندگی
هرگز ندیده ملتی

این همه پراکندگی
هرگز ندیده ملتی

؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


1
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x