۳ تشکل مستقل اتحاد بازنشستگان, شورای بازنشستگان ایران و اتحاد سراسری بازنشستگان ایران , بیانیه های جداگانه ای به مناسبت فرا رسیدن ۸ مارس , روز جهانی زن منتشر کردند که در زیر متن کامل این بیانیه ها را می خوانید :
اتحاد بازنشستگان : ۸ مارس نماد همبستگی مبارزات زنان علیه فقر، نابرابری، خشونت و اختناق!
هشت مارس ۱۸۵۷ زنان صنایع نساجی نیویورک در اعتراض به ساعات طولانی و دشوار کار و دستمزد اعتصاب کردند. این حرکت اعتراضی با سرکوب پلیس آمریکا و ضرب و شتم شدید زنان مواجه شد که در نتیجه، عدهای زخمی و بازداشت شدند.
اندکی بیش از ۵۰ سال بعد در سال ۱۹۰۸ زنان همان کارخانه برای گرامیداشت خاطرهی آن روز و نیز شرایط سخت کاری کنونی خود، دست به اعتصاب زدند که در جریان آن کارخانه دچار آتش سوزی شد و زنان کارگر جان خود را از دست دادند.
در سال ۱۹۱۰ کلارا زاتکین مبارز فعال جنبش زنان، ۸ مارس را روز جهانی زن نامگذاری کرد و سرانجام در سال ۱۹۵۷ سازمان ملل این روز را بهعنوان “روز جهانی زن” اعلام کرد.
با این که مدافعان ساختار سرمایهداری تلاش کرده و میکنند که این روز را از مفهوم اصلی آن که همانا یادآوری مبارزهی زنان محروم و زحمتکش علیه ستم مضاعفیست که بر آنان روا داشته میشود تهی سازند، اما با آگاهی بخشی و افشاگریهای زنان فمینیست و آگاه این روز مفهوم مبارزاتی خود را همچنان حفظ کرده است.
در این روز زنان در کشورهای مختلف جهان با برگزاری گردهماییهای کوچک و بزرگ ضمن گرامیداشت مبارزات زنان در ۸ مارس، در مورد پیشرفتها و ناکامیهای جنبش زنان گفتگو کرده و سعی میکنند راهکارهای موثری برای پیشبرد خواستههای زنان در سطح جهانی و کشور خود ارائه دهند.
ارزیابی شرایط زنان در سال جاری نشان میدهد که بحرانهای ساختاریِ اقتصادی و پیامدهای ناگزیر آن و شیوع بیماری کرونا، شرایطی بس دشوارتر را برای تمامی زنان جهان در اجتماع و درون خانه رقم زد، اما زنان این سرزمین طی سال ۹۹ شرایط اقتصادی دشوارتری را نسبت به زنان بسیاری از کشورهای دیگر جهان از سر گذراندند؛ تورم و گرانی سرسامآور و هر دم فزاینده، فقر شدید ناشی از آن، عدم مدیریت صحیح اقتصادی در مواجهه با تحریمها، فساد ساختاری حاکم بر نهادهای حکومتی، بهعلاوه افزایش و گستردهتر شدن بیکاری زنان و مردان در اثر شیوع بیماری کرونا و سرانجام اجرای طرحهای ضد کارگری با سوءاستفاده از بیکاری، آسیب شدیدی را به آنان تحمیل کرد. علاوهبر این بار کار خانگی نیز در شرایط شیوع کرونا چندین برابر شد و بسیاری از زنان در معرض خشونتهای خانگی، جنسی و روحی قرار گرفتند.
فقر فزاینده و خشونتهای ناشی از آن پیامدهای ناگواری همچون افزایش میزان کودک همسری و از تحصیل بازماندن آنان را بهدنبال داشت. تنها در ماه خرداد ۴مورد قتل ناموسی، دختران جوان را به کام مرگ فرستاد. تنفروشی ادامه داشت و سن فحشا به کودکان ۹ تا ۱۲ ساله تسری یافت. خرید و فروش نوزاد نیز متداول شد. در این میان زنان سرپرست خانوار که “فقیرترین فقرا” نام گرفتهاند، شرایطی ناگوارتر را تجربه کردند و تعدادی از آنان برای سیر کردن فرزندان خود به راههای مخاطرهآمیزی همچون دستفروشی در محیطهای بسیار آلوده به ویروس کرونا روی آوردند.
در این سال جنبش me too (من هم) شکل گرفت که زنان و دخترانی که مورد آزار و خشونت جنسی قرار گرفته بودند برای نخستین بار لب به سخن و افشاگری گشودند.
مسئولان نیز در سالی که گذشت، همانگونه که انتظار میرفت نه تنها برای بهبود شرایط زندگی زنان گامی بر نداشتند، بلکه تا نهایت ِ بازپسگیری حقوق باقیماندهی آنان نیز پیش رفتند و با ارائه یا تصویب قوانینی همچون حذف تقریبی مهریهی زنان بدون جایگزین سازی و یا حذف تست غربالگری قبل از زایمان با هدف افزایش جمعیت، عرصه را بر زنان تنگتر کرده و حق آنان بر بدن خود را بیش از پیش محدود کردند.
زنان اما از پای ننشستند: در سالی که گذشت بهرغم فضای قرنطینه و محدودیت مبارزات خیابانی زنان چه به شکل متشکل و چه به شکل غیر متشکل و یا حتی فردی در جهت بازپسگیری حقوق ربوده شدهی خود به مبارزه پرداختند و در فضای مجازی و در کف خیابانها در بطن و در کنار سایر جنبشها و با وجود سرکوبهای گسترده، به مبارزه ادامه دادند.
گرامیباد ۸ مارس (۱۸اسفند) روز جهانی زن
۹۹/۱۲/۱۶
اتحاد بازنشستگان
شورای بازنشستگان ایران: ستم و کنترل و سرکوب زنان، نیاز جوامع سرمایه/ مردسالار است!
سال ۱۳۹۹ از یکسو یکی از نکبت بارترین سالیان بود. سالی که حداقل های معیشت و درمان و شادی از اکثریت خانه ها رخت بربست.
نگرانی از کوچکتر شدن سفره ها، از دست دادن شغل و سرپناه و بدتر از آن، مرگ از کرونا،آرامشی برای این مردم باقی نگذاشت.
اما از سویی دیگر ، مقاومت و مبارزات همبسته و هوشیارانه مردم و حضور مستمر در عرصه خیابان؛ بار دیگر به این واقعیت تاریخی مهر تایید زد که علیرغم سانسور ، تهدید ، سرکوب، زندان و اعدام ، جنبشهای مطالباتی از زندگی و هستی خود دفاع کرده و تن به ادامه تعرضات نخواهند داد.
اما برای زنان ، مصائب باز هم فراتر میرود.
زنان به عنوان نیروی کار ارزان و در دسترس ، بی حقوق ترین نیروی اجتماعی و منبع نیروی کار ارزان برای کارفرمایان داخلی و جهانی هستند. در نتیجه قدعلم کردن زنان برای ایجاد شرایط برابرانسانی، کل منفعت آنان را بمخاطره جدی خواهد انداخت.
تولید نسل(فرزندآوری) و پرورش آن تحت لوای “کار خانگی” هم کماکان بخشی از تامین ملزوماتی ست که برای افزودن سود بیشتر برای حاکمان سرمایه نیاز است پس ضروریست که فرودستی زنان توسط قوانین مردسالار محفوظ بماند و از این وضعیت محافظت شود.
ساختار حاکم و مناسبات تبعیض آمیز که هدفی جز تامین منافع یک درصدیها ندارد ترجیح میدهد که با اعمال قوانین مذهبی، ملی و عرفی و فرهنگ و سنن ضد زن ، با جدا سازی آنها ، مردان را در موقعیتی قراردهد که سرکوب دختران ، خواهران و همسران و همه زنانی که در تیر رسشان هستند را توجیه پذیر ببینند و درست در همین نقطه است که رومیناها توسط پدرانشان سر بریده میشوند ویا توسط برادران و همسرانشان با قرص برنج و گلوله و اسید کشته و نابود میگردند و یا درپستوی خانه و محل کار مورد تعرض جنسی قرار میگیرند.
اگر حاکمیت اعدام میکند و احکام ده و بیست ساله میدهد، مردسالاری را هم حفظ و حمایت میکند تا زنان در خانه و کوچه و فضای عمومی هم طعم سرکوب و خشونت را از یاد نبرند و ساختارشکنی نکنند. مبارزه زن برای مطالباتش ، تعرض به منافع سرمایه ست.
این سرکوب میتواند توسط دستجات حکومتی، عریان و بی پرده با شعار” یا روسری،یا تو سری” باشد یا بشکلی پنهان و سنت محور ، تحت لوای ” ناموس و آبرو و مالکیت زن و دختر” در جامعه فرهنگ سازی و قانونی شده و توسط بخشی از مردان با احساسی حق بجانب و غیرتمندانه اعمال گردد!! در هر حال هر دو برای منفعت معینی به پیش برده میشوند.
اما جنبش زنان در ایران و جهان طی سالهای طولانی مبارزه ، چوب لای چرخ این مناسبات وارونه گذاشته و چرخها را یکی پس از دیگری از کار انداخته است. دستاوردهای تا کنونی زنان، نتیجه مستقیم این مبارزات و همدلی و همراهی بخشهای دیگر جامعه بوده است.
زنان با اعتراض به وضعیت تبعیض آمیز و فرودستی خود و با قدرت همبستگی و اتحاد با مطالبه برابری ، به سراغ ریشه های این تبعیض میروند و به هر آنچه که اسباب تحقیر و کنترل ذهن و بدنشان است ، “نه” میگویند و پای این “نه” ایستاده اند!
مردان آزادیخواه جامعه همواره بشکلی پر شور مطالبات زنان را فریاد زده اند چرا که میدانند کل جامعه بدون آزادی زن ، رها نخواهد شد!
جنبش زنان در راه دستیابی به افق رهایی، رفاه و شادی درکنار سایر جنشهای ضد تبعیض و ضد سرمایه داری، استوار ایستاده و ۸ مارس را به عنوان نماد مبارزه همبسته علیه فقر و خشونت و سرکوب در همه گیتی پاس میدارد.
شورای بازنشستگان ایران
اتحاد سراسری بازنشستگان ایران : هشتم مارس، روز رزم جهانی زنان علیه نابرابری گرامی باد
صاحبان قدرت و ثروت، به عنوان حافظان ساختارهای ضد زن که تنها به نفع مناسبات پوسیدهی سرمایهداری است که با وجود لشکر زنان بیکار و کار ارزانشان، سودهای کلانی به جیب میزنند.
به همین دلیل، زنان، علیه چنین ساختاری مبارزه میکنند. راه رهایی زنان، مبارزه با فرودستی زنان در جامعه مرد سالار و مبارزه با ستم جنسی و ستم طبقاتی است.
نقش موثر زنان ایرانی درطول تاریخ بخصوص در جنبشهای اجتماعی صد سال اخیر از صدر مشروطیت تا انقلاب بهمن ۵۷ بر کسی پوشیده نیست. به این دلیل است که بهرغم تمام تلاش و کوشش حاکمان برای خانه نشین کردن زنان، هر روز که می گذرد نقش اجتماعی زنان کشورمان چشمگیرتر میشود.
با گسترش آگاهی و مبارزه علیه هرگونه تبعیض، نقش مبارزه زنان در ارتقای جنبشهای اجتماعی نقش بسیار موثری بوده است.
همچنین، جنبش مستقل زنان میهن ما در سالهای اخیر دستاوردهای ارزندهای به همراه داشته است. پیدایش شمار زیادی از تشکلهای صنفی و اجتماعی، تلاش تحسین برانگیز در زمینه بالا بردن آگاهی اجتماعی، بویژه در میان زنان زحمتکش، در کنار کار گسترده فرهنگی و اجتماعی، بی شک نقش موثری در توسعه جنبش مستقل زنان میهن ما داشته است. بهرغم تمام محدودیتهایی که حاکمیت ایجاد کرده، موفقیتهای بزرگ زنان میهن ما در عرصه های گوناگون، تحسین جهانیان را بر انگیخته است.
امسال زنان میهن ما در شرایطی به استقبال روز جهانی زن می روند که سیاست سرکوبگرانه و زن ستیزانه حاکمیت به بهانهی «مبارزه با تهاجم فرهنگی»، با طرحهای جداسازی دختران و پسران در آموزشگاهها و دانشگاههای کشور، منع حضور دختران در بسیاری از رشتههای دانشگاهی، جلوگیری از شرکت زنان در میادین ورزشی، نظارت همیشگی در کوچه و خیابان بر زنان تحت عنوان مبارزه با بدحجابی، دستگیری وسیع فعالان زن و صدور احکام سنگین حبس و زندان و محرومیت اجتماعی برای فعالان حقوق زنان، جلوگیری از انتشار نشریات زنان و منع سفر فعالان زن به خارج ادامه دارد.
اتحاد سراسری بازنشستگان ایران بر این باور است که جنبش مستقل زنان نیز فقط در همبستگی و هم پیوندی با مبارزات دیگر نیروهای اجتماعی همچون کارگران، زحمتکشان، دانشجویان و جوانان و خلقهای تحت ستم ملی میتواند راه گشای تحولات جدی آینده به سوی تحقق آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی برای مردم کشورمان باشد.
اتحاد سراسری بازنشستگان ایران، روزجهانی زن، را به هممیهنان گرامی شادباش میگوید.
۱۶اسفند ۱۳۹۹
اتحاد سراسری بازنشستگان ایران
