قطعنامه ‌ی تجمع اعتراضی تشکل‌های مستقل کارگران، بازنشستگان و معلمان، برای افزایش مزد حداقل ۱۴۰۰

 طبقه کارگر نیازمند خانه تکانی عمیقی است – روبیدن “طویله اوژیاس” و روحیه پاسیفیستی و رفرمیستی است که به نام «چپ» بر جنبش طبقاتی طبقه کارگر حاکم شده است، مانند بختک خون این طبقه را می ممکد! میباشد!
طبقه کارگر و کلیه زحمتکشان و مزد بگیرانی که خود را مجبور دیده و می بینند که نیروی کار شان چه جسمی و چه فکری بفروشند تا زندگی شان تأمین شود، زمانی که بر این نکات وقف و آگاهی یابند که ۱- طبقه حاکمه طبقه سرمایه دار است که خود “سرمایه شخصیت یافته است.” و سرمایه نیز فقط در جائی به فعالیت می پردازد که سود هر چه افزون تر آن تأمین شود و دولت نیز، وسیله ایست که دستمزد و حقوق کارگران و زحمتکشان در آن حدی نگه دارد که سود سرمایه – سود مورد دلخواه طبقه سرمایه دار تأمین گردد و بنا براین، باید همواره بر طبقه کارگر فشار وارد کند تا سود هر دم فزون تر سرمایه تأمین گردد، و اینکه بنا بریان، فقط با زور سازمان یافتۀ مسلح مادی می توان با زور سازمان یافتۀ مسلح مادی روبر گردید، ۲- پس نباید نسبت به دولت ها هیچ گونه توهمی داشته باشد و فکر نماید که چون در قوانین آمده است و چون خود دولتیان و سیاستمداران دزد و فاسد می گویند : “۵- تامین حداقل معیشت مناسب برای بیکاران و افراد جویای کار و اشتغال‌زایی از وظایف دولت‌هاست. برای کسب این حقوق انسانی مبارزه کنند.” ، در واقعیت و حقیقتا دولت ها این وظیفه را بر عهده دارند. و ۳- ولی می توان با تکیه با زور سازمان یافته طبقه کارگر که تولید مادی و معنوی جامعه بشری بر اساس کار او و طبیعت است، “کارگر پدر کالا و طبیعت مادر کالاست”، طبقه مفت خور سرمایه دار، دولتیان و سیاستمداران، دجالان مذهبی گردن کلفت شده و از تولیدات کارگران ، هیچ دخلی در تولید ندارند، به همه چیز دست یافت. ۴- برای رسیدن به این هدف که به سادگی بدست نمی آید، زیرا که طبقه سرمایه دار از دولتی برخوردار است که همه عوامل و نیروی سرکوب گر، چنان مسلحی را در اختیار که تاریخ جوامع طبقاتی قبل از سرمایه داری ، اندیشه آن را نمی توانست داشته باشد، باید الف – طبقه کارگر دارای ارگانها و تشکلات مخفی و نیمه مخفی و گاها غیر مخفی و بویژه حزب مخفی، حزبی که نیرویش را اساسا از کارگران می گیرد، رهبری و سکان آن در دست کارگران و فرزندان روشنفکر کارگران هست، شوند و خود را برای یک جنگ همه جانبه طبقاتی آماده نماید. در طول این جنگ است که طبقه سرمایه دار و دولت اش خودشان را مجبور می بینند که برای کند کردن و یا انحراف مبارزه طبقاتی که قصد برانداختن و نابود کردن آنها را دارد و آن را در نظر بوسیله اعلام مانیفست و برنامه ای روشن اعلام کرده است و در پراکتیک دارد می رود که آن را عملی نماید، به خواست های روزمره طبقه کارگر که متشکل از زن و مرد، کارگر تولیدی ، معادن، ترانسپورت، خدماتی، برق و آب، آموزشی و پرستاری است، تن دهد و اگر نه، دولت در جامعه طبقاتی فقط در مقابل طبقه ی حاکم ، طبقه صاحب وسائل تولیدی و خداماتی، مسئول است و نه در مقابل طبقه محکوم که سود طبقه حاکم از هر چه فقیرتر شدنش تأمین میشود. ب- باید برای هرگونه رفرمی هم در جامعه کنونی، متکی بر مبارزه ی طبقاتی به قصد درهم شکستن، نابود کردن، خُرد کردن دولت کنونی را دارد شد و نه بر مبارزه ی رفرمیستی و اصلاح طلبانه و دولت را مسئول تأمین زندگی کارگران دیدن! ج – بیش ازیک قرن است که روحیه اصلاح طلبانه، رفرمیستی، سازشکارانه و صلح خواهانه بین سرمایه داران و کارگران بر جنبش طبقه کارگر حاکم بوده است و عاقبت همین است که امروزه می بینیم. باید این خروارها خاک رفرمیست ها، اپورتونیست ها، خائنان به منافع طبقاتی – تاریخی طبقه کارگر، نوکران سرمایه داران در لباس احزاب رفرمیست سوسیال دموکرات، چپ و حتی در نام کمونیست و در عمل بورژوا و خرده بورژوا را روبید تا شعله های سوزنده آتش مبارزه ی طبقاتی که هدف خود را به پیروزی رساندن انقلاب قهری کمونیستی، نابود کردن دولت کنونی، ایجاد دولت مسلح کارگران و زحمتکشان، برای نابودی جامعه طبقاتی – واژگونی نظام موجود اجتماعی قرار اده است، هویدا گردند! باید همه چیز را طبقه کارگر بخواهد، زیرا که تولید کننده همه چیز است!
داخل گیومه ها از آثار کارل مارکس هستند. 

” کمونیستها عار دارند که مقاصد و نظریات خود را پنهان سازند. آنها آشکارا اعلام میکنند که تنها از طریق واژگون ساختن همه نظام اجتماعی موجود، از راه جبر، وصول. به هدفهایشان میسر است. بگذار طبقات حاکمه در مقابل انقلاب کمونیستی بر خود بلرزند. پرولتارها در این میان چیزی جز زنجیر خود را از دست نمیدهند، ولی جهانی را بدست خواهند آورد
پرولتارهای سراسر جهان، متحد شوید ! “، پایان مانیفست سال ۱۸۴۸.

اما، به باورمن، امروز این شعار را باید با افزودن مخصوصا کلمه مسلح، به شکل زیر نوشت : پرولتارهای سراسر جهان متحد، متحزب، مسلح شوید!