جمعی از کارگران هفت تپه , سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران , بازنشستگان سندیکای بافنده سوزنی , بازنشستگان فلزکارمکانیک , کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری , گروه اتحاد بازنشستگان و انجمن صنفی معلمان کردستان -مریوان با انتشار بیانیه های جداگانه ای فرا رسیدن این روز را گرامی داشتند. در زیر متن کامل این بیانیه ها را مشاهده می کنید:
جمعی از کارگران هفت تپه: روز جهانی زن بر همه زنان و کارگران مبارک باد
بار دیگر روز هشت مارس روز جهانی زن است. روزی که با ابتکار زنان مبارز و زنان فعال برای رهایی طبقه کارگر به عنوان روز زن نامگذاری شده و دهه هاست که در سراسر جهان این روز به نام روز جهانی زن شناخته میشود. این روز، بزرگداشت برای همه زنان و مردان مبارزی است که علاوه بر تلاش برای رفع ستم طبقاتی و مبارزه علیه سرمایه داری، برای رهایی زنان از ستم های جنسیتی و تبعیش مبارزه کرده اند.
این روز یادآور حقوق انسانی از دست رفته همه زنانی است که زیر بار تبعیض و نابرابری جنسیتی هم تحت فشار و آزار هستند. این روز خصوصا روزی است که برای تمام زنان طبقه کارگر اهمیت دارد.
این روز را به همه زنان کشور و جهان و همه زنان خوزستان و هفت تپه و شوش و دزفول و اندیمشک و شوشتر و منطقه تبریک میگوییم.
این روز بزرگ را به همسران کارگران هفت تپه، به همکاران زن در شرکت هفت تپه و همه زنان مبارزی که در این مبارزه طولانی در کنارمان بوده اند تبریک میگوییم. ما باید در نظر داشته باشیم که علاوه بر تلاش برای رفع ستم های سیاسی و اقتصادی و طبقاتی برای رفع ستم هایی که علیه زنان روا داشته میشود تلاش کنیم.
روز جهانی زن بر همه زنان و مردان مبارز و همه همکاران و خانواده هایشان و همه همسران و خواهران و دختران هفت تپه و ایران و جهان مبارک باد.
جمعی از کارگران هفت تپه- هشتم مارس – ۱۸ اسفند ۱۳۹۹
سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران
بازنشستگان سندیکای بافنده سوزنی
بازنشستگان فلزکارمکانیک: روز جهانی زن را گرامی می داریم!
هشت مارس روز زنان بی چهره ای است که داستان زندگی شان جذابیت رسانه ای ندارد، داستان شان تکرار ستمدیدگی و محرومیت است. ٨ مارس روز زنان کارگری ست که در کارگاههای کارآفرینان و نیکوکاران و خیّرها استثمار می شوند. روز زنانی است که در مناسبات سرمایه داری انسان به حساب نمی آیند.
٨ مارس روز جهانی زن، درحالی فرا می رسد که زحمتکشان در سراسر جهان وضعیت خوشآیندی ندارند و این برای زنان جهان وضعیت بدتری را رقم زده است. زنان در سراسر جهان درک کرده اند که تا لغو نابرابری اجتماعی، رسیدن به خواسته ها در سیستم سرمایه داری ناممکن است. به همین دلیل زنان ایرانی دوشادوش مردان به اشکال مختلف مطالبات برابر خواهانه خود را در جامعه گسترش می دهند، مطالباتی از قبیل فقرزدایی و لغو قوانین تبعیض آمیز و محدودیت ها در امر اشتغال و تحصیل زنان و فراهم آوردن قوانینی در جهت اشتغال و دستمزد برابر، افزایش حداقل دستمزد زنان (و مردان) کارگر براساس سبد معیشت خانواده، حق ارث و دیه برابر، دسترسی به مهد کودک، داشتن بیمه، نبود آزار جنسی در محیط کار و فضای عمومی، تصویب قوانین حمایتی در زمینه منع انواع خشونت به ویژه خشونت خانوادگی، چند همسری، حق حضانت، لغو کودک همسری، توانمند سازی زنان به ویژه برای قشرهای محروم زنان، کاهش نرخ بیسوادی و رشد آموزش های تخصصی زنان، با مبارزات متحد با مردان در جامعه اتفاق خواهد افتاد.
امروز پرستاران در صف مقدم مبارزه برای غلبه به کرونا هستند. مرد و زن بدون اغماض، مرگ به سراغشان می آید پس چرا باید در رفاه و حقوق مدنی و سیاسی و صنفی برایشان تبعیض قائل شد؟
سندیکاى کارگران فلزکارمکانیک ایران روز جهانی زن را به همه زنان میهنمان از جمله زنان مبارز فعال در عرصه دفاع از حقوق زنان به ویژه آنان که اکنون در زندان هستند، وکلای زن، پرستاران، کارگران و کارمندان زن، زنان کشاورز، زنان تن فروش، دختران قالیباف، آموزگاران، زنان سرپرست خانوار و بدسرپرست، زنان خانه دار، دختران کار و خیابان، زنان کارتن خواب، دختران کوچک فال فروش و گل فروش و مادران فردا شادباش گفته و کوشش خواهیم کرد که سندیکا را به میان مزدبگیران ببریم.
بیایید دست در دست هم برای تغییر این شرایط غیر انسانی مبارزه کنیم. برابری، آزادی، عدالت، همبستگی و صلح شعار همیشگی جنبش زنان بوده و هست. بدون زنان، هیچ جنبش فراگیر واقعی نمی تواند وجود داشته باشد. این اعتقاد ماست و برای آن می کوشیم.
سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران
بازنشستگان سندیکای بافنده سوزنی
بازنشستگان فلزکارمکانیک اسفند ١٣٩٩
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری: “گرامی باد هشت مارس روز جهانی زن”
فرودستی زنان پدیده ای همیشگی نبوده .تحقیقات مردم شناسان نشان می دهد که این پدیده ازچند هزار سال قبل، همزمان با پیدایش جوامع طبقاتی به وجود آمد است. این فرودستی در هر نظام طبقاتی اعم از برده داری، فئودالیسم و سرمایه داری اشکال خاص خود را داشته و تا به امروز نیز همچنان ادامه دارد. تا آن جا که حتی در مدرن ترین جوامع سرمایه داری علیرغم تمامی مبارزات انجام شده و امتیازهای به دست آمده توسط زنان، هنوز هم تفاوت دستمزد بین زنان و مردان، استفاده کالایی از زن، خشونت علیه زنان وسایر اشکال ستم و تبعیض بر زنان وجود دارد.
اگرچه فرودستی زنان همزمان با پیدایش طبقات آغاز شده است، اما جنبش حق طلبانه و اعتراضی آنان به مثابه جنبشی اجتماعی، از دوران سرمایه داری شکل گرفته است. این جنبش در هر کجا به تناسب توان و ظرفیت خود منجر به بهبود وضعیت زنان و تشکل یابی و اگاهی هرچه بیش تر آن ها گردیده است. روز جهانی زن در واقع یکی از دستاوردهای این مبارزات است.
هم اکنون پس از گذشت یکصد و یازده سال از اعلام هشت مارس به عنوان روزجهانی زن، در کنفرانس جهانی زنان کارگر در کپنهاک، زنان ایران همچنان از حق برگزاری مراسم روز جهانی زن محروم بوده و این روز در تقویم رسمی ایران جایی ندارد.
زنان در ایران نه تنها حق طلاق ندارند و از حق سفر و ارث برابر با مردان و حق انتخاب پوشش محرومند بلکه حتی حق کنترل بر بدن خویش را نیز ندارند از جمله از حق تصمیم گیری در مورد داشتن یا نداشتن فرزند به مثابه ابتدایی ترین و در عین حال خصوصی ترین ِ مسائل زندگی خویش محروم بوده و حتی اجازه فعالیت در بعضی از رشته های ورزشی و تردد در برخی اماکن و استادیوم های ورزشی نیز از آنان سلب شده است.
عدم وجود قوانین‌حمایتی و متقابلا وجود قوانینی که پدر یا همسر را مالک جان و موجودیت زن می داند، خود، زمینه ساز قتل های ناموسی شده که در همین یک سال گذشته، شاهد موارد دلخراشی از چنین قتل هایی بوده ایم. تحقیقات انجام شده حاکی از وقوع سالانه ۳۷۵ تا ۴۵۰ قتل ناموسی در ایران است. یعنی روزی بیش از یک قتل!
فقدان خانه های امن و امکانات حقوقی و مشاوره رایگان برای زنان ِ در معرض خشونت، امکان بروز هرنوع خشونتی را علیه زنان فراهم می نماید.
امروزه زنان شاغل در بسیاری از کارگاه ها و کارخانه ها، رستوران ها، مطب ها، مهدکودک ها و… غالبا به صورت روز مزد و بدون قرارداد و در بهترین حالت با قراردادهای موقت و کوتاه مدت، با دستمزدهای بسیار ناچیز، مشغول به کار هستند. این زنان همواره و به ویژه به هنگام بحران های اقتصادی، به راحتی اخراج شده و اغلب از بیمه های حمایتی و به ویژه بیمه بیکاری محروم بوده اند. آنچنان که در بحران اخیر ناشی از کرونا، شاهد اخراج و بیکارسازی گسترده و فزاینده زنان کارگر از مراکز کار و تولید بوده ایم.
زنان به عنوان نیمی از جامعه بشری همچنان از فقر و نابرابری و تبعیض و خشونت رنج می برند و ابتدایی ترین حقوق آنان پایمال می شود. آنان نه تنها با مشکلات کاری و معیشتی رو به رو هستند و به ویژه در این اوضاع بحرانی، خطر از دست دادن شغل و درآمد را از نزدیک لمس می کنند، بلکه همچنین بخش وسیعی از مسئولیت گرداندن امور خانواده نیز بر عهده آنان گذاشته شده است. زنان به عنوان‌کارگران ارزان، در معرض شدیدترین و بی رحمانه ترین اشکال ستم و استثمار قرار داشته و انواع فشار ها و بی حقوقی های طبقاتی و جنسیتی را تحمل می کنند. آنان، اعم از کارگر کارخانه و کارگاه، معلم و پرستار، زنان خانه دار و … هم دغدغه کار و معیشت و دستمزدهای زیر خط فقر و امنیت شغلی و . . . دارند و هم ستم و تنگناهای جنسیتی آنان را آزار می دهد. هشت مارس در واقع روز اعتراض و دادخواهی این زنان در سرتاسر جهان است.
واقعیت این است که برای زنان امروزه هیچ راهی جز اعتراض و مبارزه به خاطر از میان برداشتن این فشارها و تبعیض ها باقی نمانده است. اعتراض و مبارزه ای که در صورت پیوند خوردن با مبارزه طبقاتی، افق های نوین و روشنی را پیش روی آن ها خواهد گشود.
ضرورت این پیوند نه تنها به دلیل منشاء و خاستگاه فرودستی زنان ( جوامع طبقاتی مبتنی بر استثمار، ستم و تبعیض ) بلکه همچنین به این دلیل است که زنان خود بخش بزرگی از طبقه کارگر را به عنوان طبقه ای مولد و دوران ساز تشکیل می دهند. طبقه ای که به دلیل جایگاه ویژه خود در تولید اجتماعی، نقشی اساسی و تعیین کننده در تغییر و تحولات اجتماعی ایفا می کند.
اگرچه فرودستی زنان، در جوامع سرمایه داری و طبقاتی از میان نخواهد رفت، اما مبارزات زنان قادر خواهد بود گام به گام موقعیت ان ها را در سطح جامعه بهبود بخشیده و تحکیم نماید
هشت مارس روز جهانی زن روزی است که زنان فریاد اعتراض خود را علیه این همه بی حقوقی و ستم بلند کرده و تلاش می کنند تا آن را به گوش جهانیان برسانند.فریادی که دنیای وارونه سرمایه داری را به لرزه در می آورد.
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
گروه اتحاد بازنشستگان: بدون آزادی زنان هیچ جامعه ای از ستم رها نخواهد شد!
آن فریاد اعتراضی که از گلوی زنان کارگر پارچه بافی های نیویورک (۱۸۵۷)علیه شرایط دهشتبار کار، مزد اندک و ساعات کارطولانی و ستم مضاعف، خیابان های نیویورک را به لرزه انداخت و جنبش مبارزاتی مشترک و سراسریِ جهانی را بنیان نهاد، پس از ۱۶۴ سال هنوز در سراسر جهانِ تحت سیطره نکبت بار سرمایه، در تمامی ابعاد طنین انداز است.
طبقۀ سرمایه دار و حکومت های سرمایه داری به چیزی فراتر از سود و انباشت سرمایه، که با بهره کشی از کارگران و استثمار ارزش اضافی حاصل می شود، نمی اندیشند. این طبقه استثمارگر چنان جهنمی از ستم، تبعیض، جنگ، آوارگی، فقر و سرکوب بر سرنوشت میلیون ها انسان محروم و زحمتکش فراهم ساخته اند که زیست و معیشت را به واقع بر اکثریت عظیم جمعیت جهان ناممکن کرده و تمامی ابعاد زندگی انسانی را به گرداب کالاسازی و مناسبات بازاری فرو کشانده است.
در مناسبات غیر انسانی حاکم، سرمایه و ایدئولوژی های واپس گرا بویژه با تحمیل جایگاه فرودستی و نهادینه کردن ستمگری مضاعف، زنان را به طور روزافزون قربانی منفعت طلبی خود نموده اند. بحران مرگبار کرونا به بارزترین وجه نشان داد که چگونه روند فقر زنانه تشدید گردیده و بیکار سازی،اخراج و از دست دادن مشاغل و مزدهای ناچیز بیش از همه گریبانگیر زنان شده است. انجام کار مضاعف و سنگینی کار اسارت بار خانگی که دولت ها نیز با انداختن وظایف خود بر گرده زنان از مسئولیت ها و هزینه ها، شانه خالی می نمایند، فشار مدیریت فقر خانوارها، پرستاری و مراقبت بهداشتی اعضای خانواده در محیط تنش زا، پیوسته ضربات جسمی و روحی جبران ناپذیری بر زنان تحت انواع خشونت وارد می آورد. آمار خشونت، خودکشی و «زن کشی» افزایش فاجعه بار یافته است. محدودیت هاو ممنوعیت ها، سرکوب و بازداشت و حبس این بار به بهانه شیوع کرونا علیه زنان شدت یافت. اما در سوی دیگر تجربه همزمان ستم و استثمار، توان مقابله و مبارزه زنان را در برابر شرایط حاکم در تمامی ابعاد نیز به عمل اجتماعی کشانده است.
زنان در تمامی نقاط جهان با حضور چشمگیر و در صف نخست مبارزه به ضد ستم و استثمار و تبعیض به سمت و سو دادن اعتراضات و پیگیری خواست ها پرداخته، همدلانه به حمایت و همیاری با سایر جنبش های اعتراضی جاری اجتماعی همت گماشته اند. زنان آگاهانه و مصمم نشان داده اند که همه چیز و همه جا با حضورشان کامل می گردد و به رغم تلاش ِ حکومت ها، حذف شدنی نیستند. به یک کلام همچون زنانِ کارگرِ پیشگامِ نیویورک، علیه شرایط جهنمی حاکم از پا نخواهند نشست!
جهانی که بر شانه های من هستی می یابد:
از آن من نیست!
اما مرا پیام به دگرگونه جهانی،
و سخن به دگرگونه قانونی است.
تا انسان سرود پایان بردگی و مالکیت را بخواند.
مرا پیام به دگرگونه جهانی است، جهانی که درش به پاشنه انسان بچرخد!
گرامی باد ۸ مارس (۱۸ اسفند) روز جهانی زن!
۱۷/اسفند ماه ۱۳۹۹
گروه اتحاد بازنشستگان
بیانیه انجمن صنفی معلمان کردستان -مریوان :
جهان در آستانه ی هشت مارس امسال همچنان روند رو به رشد بیکاری،فقر،جنگ،آوارگی،تبعیض جنسیتی و بسیاری نابه سامانی های ازاین دست را به خود می بیند و درصورت تداوم حاکمیت سیستم نابرابر کنونی از دهشت و سیه روزی انسان نه تنها کاسته‌نخواهد شد بلکه حتی زیست بوم بطور عام و ادامه ی حیات انسان و موجودات زنده ی دیگر با خطر جدی روبرو خواهد بود
اولویت کسب سود به هرقیمتی،جنگ های نیابتی،تعمیق هرچه بیشتر شکاف فقر و غنا عرصه را بر اکثریت مردمان ساکن این کره تنگ تر کرده ؛حاکمیت ها برای بازتولید وضعیت موجود علاوه بر استثمار و سرکوب مبارزات حق طلبانه در سراسر دنیا ارتجاعی ترین و ضدانسانی ترین ایدئولوژی ها مانند نژادپرستی،بنیادگرایی مذهبی،مردسالاری و مهاجر ستیزی را باد می زنندو دراین میان کودکان و زنان بیشتر از همیشه قربانی می گردند.
چنین شرایط سراسر غیرانسانی و غیر قابل تحملی میلیون انسان را به خیابان ها ومیادین شهرها کشانده و از لبنان و عراق گرفته تا فرانسه و شیلی و سودان عرصه ی مصاف با مناسباتی گشته که انسان را قربانی کسب منفعت و تداوم حاکمیت نابرابرش نموده است.
خوشبختانه زنان در صف مقدم این پیکار برحق و رهایی بخش جهانی هستند چراکه صنعت سکس،دستمزد نابرابر درقبال کار مساوی،ازدواج کودکان دختر،به اسارت بردن زنان و فروش آن ها،زنانه شدن فقر و … به میدان آمدن در صفوف متشکل و متحدانه و پیکار درراه ساختن دنیایی شایسته ی انسان را به ضرورتی مبرم و تاریخی تبدیل کرده است
درایران نیز بیکاری گسترده روزبروز بخش بیشتری از مردم را به فقروتهیدستی کشانده و دولت هیچ برنامه ای برای عبور ازاین شرایط نابه سامان ندارد .کارگران،معلمان ،پرستاران و سایر اقشار فرودست جامعه به دلیل پیگیری مطالباتشان با تهدید و زندان و تبعید مواجه اند و بی تدبیری حاکمان و فضای سرکوب و ارعاب این جامعه را به سوی یک انفجار اجتماعی کشانده است.
تهیدستان شهری در چهارچوب وضعیت موجود افقی برای کسب شغل و معیشت و برخورداری از حداقل های زندگی نمی بینند و اعتیاد،خشونت،مشکلات خانوادگی،ترک تحصیل و…هرروز سایه ی شومش را هرچه وسیع تر برجامعه می گستراند
روشن است که این موج وسیع فقرو فشار در درجه ی اول متوجه زنان است چراکه بدلیل سلطه ی مناسبات و فرهنگی ایدئولوژیک و مردسالار زنان اولین قربانیان هستند . هم اکنون زنان کمتر از بیست درصد نیروی کار شاغل را تشکیل می دهندو با وجود افزایش قابل توجه زنان تحصیلکرده از دستیابی به شغل شایسته محرومند.
مساله ی ازدواج کودکان دختر ،دستمزدنابرابر با مردان،قوانین تبعض آمیز،محرومیت و فقر ساختاری زنان تنها گوشه ای از وضعیتی است که بصورت قانونی و فرهنگی براین بخش ازحامعه تحمیل شده است .
زن ستیزی نهادینه ودارای پشتوانه ی قانونی،دانش آموزان دختر را هرروز با مشکلات تازه ای روبرو کرده، فقر فزاینده و بیکاری باعث افزایش روند ترک تحصیل دختران شده واین مساله پیامدهای مخربی چون ازدواج درسنین پایین و پدیده ی تراژیک مادر-کودک را به دنبال داشته است.
در چنین شرایطی است که اقشار مختلف مزدبگیرو تهیدست جامعه راهی بجز پیگیری خواسته ها و مطالباتشان نداشته و مدام برای ایجاد ظرف های ممکن فعالیت و تشکل تلاش نموده اند و دراین مسیر همانگونه که عیان است با مشکلات و ناملایمات زیادی روبرو بوده ولی کماکان ازراه نایستاده اند زیراکه انتخابی بجز مبارزه درراه به دست آوردن یک زندگی درشان انسان درپیش روی خود نمیبینند
در این میان زنان در هیچ عرصه ای ازمبارزه و طرح و پیگیری مطالبات غایب نبوده ودر بیشتر عرصه ها بخشی تعیین‌کننده و غیرقابل انکار از مبارزه بوده اند و روز بروز بیشتر و تکامل یافته تر علیه مناسبات ضد زن حاکم می شورند و دراین مسیر هم حتی ازبذل جان هم نهراسیده اند
در آستانه ی هشت مارس روز جهانی زن ضمن تبریک این روز تاریخی به تمام انسان های آزادیخواه و طرفدار برابری انسان ،اعلام‌می داریم که تا رسیدن به دنیایی عاری ازهرگونه ستمی و تحقق برابری زن و مرد دست از مبارزه برنخواهیم داشت و یقینا پیروزی ازآن ماست
انجمن صنفی معلمان کردستان -مریوان
