پیام نوروزی سازمان راه کارگر: سال ۱۴۰۰ فرصتی تاریخی برای بزیرکشیدن رژیم متعلق به ۱۴۰۰ سال قبل

سده جدید خورشیدی را مردم ایران در حالی آغاز میکنند که بیزاری عمومی از رژیم اسلام و سرمایه – حاکمیتِ جنایت غارت و فلاکت – به اوج خود رسیده است. هیچگاه در تاریخ ۴۲ ساله رژیم سرمایه داری و در عین حال قرون وسطایی جمهوری اسلامی، اینچنین اکثریت عظیم مردم بویژه کارگران و زحمتکشان، از آن متنفر نبوده اند، آن هم خشم و تنفری که بطور روزانه در متنوع ترین اشکال مبارزه و مقاومت در جای جای این کشور بحران زده به نمایش گذاشته میشود.

این مبارزه، مقاومت و نافرمانی اگرچه – کم و بیش – در تمام دوران حیات رژیم اسلامی ادامه داشته، اما مشخصا از خیزش انقلابی دیماه ۹۶ بدینسو وارد دوره و فاز سیاسی جدیدی شده است که شبح خیزش و انقلاب را همچون شمشیر داموکلس بر فراز این رژیم فاشیستی قرار داده است.

پاسخ رژیم همچنانکه در سرکوب هولناک آبان ۹۸ و شورش اخیر مردم ستمدیده بلوچستان نشان داده است، چیزی جز کشتار و “قتل عام درمانی” و سیاست “تحمل صفر” نیست، اما غافل از اینکه استفاده از ابزار سرکوب و جنایت تا ابد قابل دوام نیست، زیرا “بر سرنیزه میتوان تکیه زد اما نمیتوان روی آن نشست” !!

اکثریت زحمتکش و تهیدستان ایران در حالی به پیشواز نوروز میروند که فقر، بیکاری، تورم، گرانی و کمبود کالاهای اساسی دارد همه رکوردها را میشکند. بخش قابل توجهی از وقت مردم در ایستادن در انواع صف ها برای تهیه خوراک و کالاهای مورد نیاز تلف میشود.

جناحبندیهای رژیم همچون گذشته سعی میکنند تقصیر را یا به گردن یکدیگر بیندازند و یا به گردن “دشمن خارجی” اما مردم کف خیابان بدرستی فریاد میزنند: دشمن ما همین جاست! نه به این خاطر که تحریمهای اقتصادی امریکا و متحدینش هیچ تاثیری روی وضعیت اقتصادی ایران برجای نگذاشته است – تردیدی در این تاثیر نیست – اما مسئله این است که بخش اساسی مشکلات و بحرانهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی ایران مربوط است به عملکرد ویرانگر خود رژیم اسلامی در داخل و خارج و نیز کارکرد نظام سرمایه داری کشور که این رژیم با چنگ و دندان از آن حراست میکند.

تازه ترین نمونه اش مصوبه شورای سه جانبه ضدکارگری موسوم به “شورای عالی کار” است که حداقل دستمزد را دو میلیون و ۶۵۰ هزار تومان در ماه تعیین کرده که در بهترین حالت با حق اولاد، حق سنوات، حق مسکن، بن خواربار و … ممکن است به چهار میلیون تومان افزایش یابد. ضمن اینکه در همین رابطه سخنگوی دولت میگوید که “مسئله کمک هزینه مسکن کارگران شاغل تحت شمول قانون کار هنوز به تصویب نهایی هیات دولت نرسیده است”. این رقم حتی اگر همه کارگران ایران آنرا دریافت کنند – که میدانیم میلیونها نفر از آنها بویژه کارگران شاغل در مراکز کوچک و کارگران قراردادی و سفید امضاء نخواهند گرفت – دستمزدی در حد خط مرگ خواهد بود نه حتی خط فقر.

 زیرا هم تشکل های مستقل کارگری خط فقر را بیش از ۱۲ میلیون تومان ارزیابی کرده اند و هم حتی برخی مقامات خود این رژیم و از جمله نمایندگان خودفروش “خانه کارگر” آنرا بیش از هشت میلیون تومان اعلام کرده اند. بنابراین چگونه است که دستمزی چنین تحقیرآمیز تصویب میشود؟

بحران کرونا نیز به دلیل بی لیاقتی و بی تفاوتی رژیم، بیداد میکند. وضعیت اکثریت استانهای کشور قرمز و خطرناک است و فشار طاقت فرسایی بر کادر زحمتکش بهداشت و درمان بویژه پرستاران بیمارستانها وارد میشود. رژیم حاضر نیست در ازای قرنطینه وسیع، هزینه زندگی مردم بیکار شده را تامین کند و تهیدستان و کارگران نیز مجبورند میان مرگ از گرسنگی و آلوده شدن به ویروس کرونا، دومی را انتخاب کنند. این در حالی است که رژیم هیچ اقدام جدی برای تامین واکسن و واکسیناسیون جمعی، فوری و سراسری انجام نداده و با فتوای جنایتکارانه خامنه ای و نیز تبلیغات پوچ پیرامون تولید واکسن “برکت” عملا دارد جان میلیونها شهروند را به مخاطره می اندازد.

پس همچنانکه مبارزه روزانه کارگران و بازنشستگان در هفته های اخیر نشان داده است، اکثریت عظیم مردم راهی جز گسترش مبارزات خیابانی و اعتصابات منطقه ای و سراسری ندارند. اعتراضات و اعتصاباتی که به شدت نیازمند سازماندهی، تشکل یابی و هماهنگی و همبستگی متقابل هستند.

طبقه ما – طبقه کارگر- اگر میخواهد مهر خود را بر انقلاب اجتماعی فردا بکوبد بیش از هر زمان نیازمند تقویت وحدت و تشکل است. تنها وحدتهای طبقاتی و همبستگی با همه جنبشهای اجتماعی مترقی و مردمی مثل جنبش زنان، جنبش دانشجویی، جنبش محیط زیست، جنبش ملیتهای تحت ستم و … است که میتواند موجبات سرنگونی انقلابی رژیم اسلامی را فراهم کند و فراتر از آن سد محکمی در برابر دورخیز اپوزیسیون راست بویژه – دلدادگان شاهزاده – ایجاد کند که هرازگاهی با راه انداختن کمپین هایی در صدد انحراف مبارزات اکثریت ستمدیده کشور هستند. آنها از اینکه مبارزات کنونی به یک انقلاب اجتماعی تمام عیار فرا روید و علاوه بر به زیر کشیدن استبداد سیاسی مذهبی حاکم، عبور از سرمایه داری و نابرابریهای طبقاتی را سازمان دهد، هراس دارند، بنابراین با استفاده از همه امکانات مالی، بین المللی، سیاسی و رسانه ای سعی میکنند این تحول سرنوشت ساز صورت نگیرد. آنها میخواهند با حفظ بخش عمده اپارات اصلی همین ماشین دولتی و قوای قهریه آن، تحول بی رمق و کنترل شده ای را از این رژیم “نامتعارف” به یک رژیم “متعارف” سرمایه داری تدارک ببینند. بنابراین مبارزه نفس گیر با جمهوری اسلامی نمیتواند از نقد و افشای پیگیر اهداف این اپوزیسیون راست و ارتجاعی و طرفدار تداوم نظام سرمایه داری جدا باشد.

نقش پررنگ جنبش کارگری و جهتگیری آشکارا رادیکال و ضدسرمایه داری بخش قابل توجهی از فعالین کارگری و سایر فعالین جنبشهای اجتماعی، این نوید را به ما میدهد که امکانات به مراتب افزونتری نسبت به انقلاب شکست خورده بهمن، در اختیار گفتمان چپ باشد، گفتمانی که گذار به سوسیالیسم را میخواهد با تکیه بر وسیعترین آزادیهای فردی و سیاسی و دمکراسی عمیق اجتماعی به پیش ببرد و رهایی واقعی از چنبره استبداد و استثمار را سازمان دهد.

ما معتقدیم اکثریت مردم ایران با تکیه بر نیروی لایزال خود میتوانند این رویای بزرگ را که حداقل یکصد سال برایش جنگیده اند متحقق کنند و روزی نوروز زیبا و خجسته را در جامعه ای سرشار از آزادی، برابری، شادی و ابادی، جشن بگیرند بی آنکه فقر و اختناق و نابرابری و بحران کرونا زندگی را برای آنها بدل به جهنم کرده باشد.

با امید به این صبح روشن  یعنی تلفیق بهار طبیعت با بهار جامعه، عید نوروز و آغاز بهار خجسته را به همه مردمان ایران و مردمان کشورهایی که آنرا جشن میگیرند، تبریک و شادباش میگوئیم.

هر روزتان نوروز، نوروزتان پیروز

سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

کمیته مرکزی سازمان راه کارگر

اسفند ۱۳۹۹ – مارس ۲۰۲۱ 

خبرها، گزارش ها و ویدئوهای بیشتر را در تلگرام اخبار روز ببیند

چاپ کن