جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

نه محکم به جمهوری اسلامی برآمده از کمونیسم کارگریست – امیر عسگری

چندی است که کمپینی تحت عنوان «نه به جمهوری اسلامی» توسط بخشی از اپوزوسیون راست و مشخصی رضا پهلوی مطرح میشود و از سوی بخشی از سلبریتیها و برخی فعالین نیز مورد حمایت قرار میگیرد. این که هر فرد با هر اندیشه سیاسی مخالفت خود را با جمهوری اسلامی بیان کند در پراتیک سلبی امریست که نباید با آن مخافت کرد ولی هر نه و هر جنسی از نه گفتن را نمیتوان به حساب نه مردم و طبقه کارگری دانست که سالها علیه تبعیض، نابرابری، مذهب و تمامی بسطهای سرمایه داری در حال مبارزه هستند. مسئله اینست که کدام جنبش نه محکم را به جمهوری اسلامی گفته و میتواند برای رسیدن به جهانی آزاد، برابر و انسانی به دور از چپاول سرمایه داری امر سیاسی جامعه را نمایندگی کند و تا این لحظه به پیش برده است.

جامعه جنسی از نه را به عنوان نه خود شناخته است که در میدان مبارزات طبقاتی علیه جمهوری اسلامی و در دل هر اکت موثر از اعتصابات تا تجمعات و بیانیه ها و اطلاعیه ها پراتیک میکند. نه به جمهوری اسلامی از سوی جریان سیاسی ای میتواند به پراتیک جامعه بدل شود که به رادیکالترین شکل بخش های مختلف جنبش سرنگونی و جامعه را نمایندگی کند. یک جریان سیاسی که ناسیونالیسم، نیروی قهریه سپاه و اندیشه مذهبی را حمایت میکند در حالی که جامعه از تمامی اینها متنفر است نمیتواند نه جامعه را نمایندگی کند. مسئله بر سر نمایندگی و رهبری سیاسی «نه محکم» مردم است آن نه ای که میتواند کلیت دودمان جمهوری اسلامی و اسلام سیاسی را از ریشه خشکانده و به زباله دان تاریخ بسپرد.

کمونیسم کارگری بیش از سه دهه است که نه جامعه را به خیابانها برده و در اشکال مختلف به پراتیک توده های مردمی بدل کرده است. این نوع نه به جمهوری اسلامی با نوع اولی که بخش زیادی از بسطهای عقب مانده و ضد بشری حاصله از خصلت سرمایه داری اش است، از ریشه و بن با هم متفاوت هستند. ما نمیتوانیم هم از یک طرف بگوییم نه به جمهوری اسلامی و از سوی دیگر به مذهب و یا اندیشه های ارتجاعی مترادف آن آری بگوییم. خود حکومت اسلامی در ایران نماینده افسارگسیخته  و نامتعارف سرمایه داری است و در این شرایط آن نوع از مخالفت و به اصطلاح نه به حکومت از سوی جامعه مورد اجرا قرار میگیرد که راهکار خلاصی از تمامی مختصات سیاسی حاکمه کنونی را به مردم داده و آن را بتواند اجرا کند.

ما فعالین و خط دهندگان کمونیسم کارگری میگوییم نه به جمهوری اسلامی، نه به مذهب و نه به مذهب سیاسی، نه به کار مزدی، نه به سرمایه داری و نه به ناسیونالیسم از هر جنس و نوع اش. ما میگوییم آزادی و آزادی بیان هیچ حد و مرزی نباید داشته باشد و هیچ تبعیضی را با هر نوع تزی که مطرح میشود قبول نداریم. ما میگوییم ادراه امور کشور به دست شوراهای مردمی. تمام این خواستها نقطه مقابلی از نوع نه گفتن بخش عمده راست اپوزوسیون است که با موج جامعه چرخش کرده و خود را میخواهد به عنوان دایه پیشبرنده انقلاب آتی معرفی کند ولی جنس نه جامعه به جمهوری اسلامی در میدان مبارزاتی مختصات دیگری را نشان میدهد. آنچه به ذات کمونیسم و کمونیسم کارگری گره خورده است انقلاب در جهت خلاصی از سرمایه داری، مذهب سیاسی، نابرابری، تبعیض و لغو کار مزدی است که به نه جنبش های مبارزاتی بدل شده است.

کمپین نه به جمهوری اسلامی به لحاظ شعار و کلام مبارزاتی رویکردی است که در تمام چهار دهه گذشته فعالین و رهبران کمونیسم کارگری فریاد زده و تاکنون در جهت تحقق آن کوشیده اند و بدیهی است که با مختصات این جنبش طبقاتی و مردمی به عنوان نه محکم سرنگونی در جامعه ایران پراتیک خواهد شد. همانطور که گفته ایم دانشگاه سنگر آزادیست و هژمونی روش مبارزاتی و رهبری سیاسی کمونیسم کارگری در بین فعالین دانشجویی نمونه ای آشکار از قامت نه محکم کمونیسم کارگری به جمهوری اسلامی با تزهای آن است. جنبش نوین رهایی زن، رنگین کمانی ها و ضد دین در دل جنبش دانشجویی و در بدنه جنبش سرنگونی شکل و ساختاری دارد که با مختصات کمونیسم کارگری و برنامه سیاسی این جنبش عظیم میتواند حکومت اسلامی در ایران را سرنگون کند.

جامعه بدیهی است در شرایط کنونی باید نه محکمی در ادامه مبارزات آبان و دیماه ۹۸ و همچنین مبارزات مردم سیستان و بلوچستان به جمهوری اسلامی بگوید و این را با برنامه حزبی قدرمند، از جنس توده های مردمی و جریان سیاسی مشروع عموم جامعه مردمی میتواند به مرحله عمل برساند. این حزب و جریان سیاسی، همان کمونیست کارگری است که خواست و مطالبه تمام طیف های جامعه را با هر دغدغه سیاسی نمایندگی کرده و خواستار رهایی از شر تبعیض و نابرابری و هرگونه ارتجاع و چپاول است.

مبارزات جنبش سرنگونی با عرصه های مختلف آن از کارگران، دانشجویان، معلمان، بازنشستگان و مزدبگیران تا لشکر عظیم بیکاران نه محکم خود را با پراتیک سیاسی درست خود آنگونه که تاکنون پیش برده است باید در جهت به زیر کشیدن حکومت قتلان و جانیان جمهوری اسلامی ادامه دهد. در برهه کنونی سازماندهی شوراهای مستقل در مراکز تولید سرمایه، مدارس، دانشگاه ها و تمامی مراکزی که بسطهای حکومت اسلامی را میتواند هدف حمله خود قرار داده واز حکومت خلع ید کند میتواند نه واقعی را به جمهوری اسلامی بگوید. در این راستا عرصه های مختلف جنبش سرنگونی راهکارهای خط سیاسی معینی را پیش باید ببرند تا بتواند حکومت اسلامی را قدم به قدم به پرتگاه سرنگونی هدایت کرده و به زیر بکشند. سازمانیابی و سازماندهی سیاسی و پراتیک درست از سوی جریان سیاسی با مختصات کمونیسم کارگری میتواند نه محکمی به جمهوری اسلامی و سایر جریانات عقب مانده و مرتجع بگوید و یک دنیای بهتر را بسازد.


https://akhbar-rooz.com/?p=107691 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x