در هفته ها و روزهای اخیر و در آستانه آغاز سال نو، مسئولین زندان و دستگاه قضایی دست به جابجایی و انتقال برخی از زندانیان اوین، که سمبل اعتراض نیز هستند، به زندان های دیگر زده اند. آتنا دائمی از زندان اوین به زندان لاکان شهر رشت، سپیده قلیان به زندان بوشهر، گلرخ ایرایی به زندان آمل، مریم اکبری منفرد به زندان سمنان، اسماعیل عبدی به زندان قرل حصار کرج و در روز ۱ فروردین کسری نوری به زندان عادل آباد شیراز منتقل شده اند. جمهوری اسلامی در روزهای نزدیک به نوروز که خانواده ها خود را برای ملاقات عزیزانشان آماده میکردند دست به این اقدام ضد انسانی زد تا آنها را حتی از امکان ملاقات با عزیزان خود محروم کند. چند ماه قبل نیز در آذرماه سپیده فرهان و مژگان کشاورز از زندان اوین به زندان قرچک و در مهرماه گذشته یاسمن آریایی و منیره عربشاهی به زندان کچویی، سمانه نوروز مرادی به زندان لاکان رشت، نسرین ستوده و مریم ابراهیم وند به زندان قرچک ورامین و سکینه پروانه به زندان قوچان تبعید شدند. این اقدامات حکومت علاوه بر اذیت و آزار زندانیان، بخشی از شکنجه روحی خانواده های زندانیان نیز هست.
جابجایی و تبعید زندانیان سیاسی به زندان هایی با شرایط بدتر و دور از محل زندگی خانواده های آنها یک روش شناخته شده برای اذیت و آزار زندانیان، محدود کردن آنها و تلاش برای به سکوت کشاندن آنها است. اما هیچ درجه از سرکوب زندانیان و فشار به آنها مانع مقاومت و اعتراض آنها نخواهد شد. در اعتراض به این جابجایی ها آتنا دائمی پس از تبعید اعلام کرد “فریاد من بر سر شماها همچنان بلند است و هرگز از مواضعم کناره گیری نخواهم کرد”. همچنین حداقل ۳۴ نفر از زندانیان سیاسی زن و مرد در چند زندان دست به اعتصاب غذا زده اند. در بیرون زندان نیز شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان، کانون صنفی معلمان ایران (تهران) و کانون صنفی فرهنگیان گیلان و نیز عفو بین المللی فشار بر روی اسماعیل عبدی و زندانیان را محکوم کرده و خواستار آزادی اسماعیل عبدی شده اند.
این جابجایی ها بیش از هر چیز نشانه استیصال حکومت برای به شکست کشاندن مقاومت زندانیان سیاسی است. زندانیان سیاسی فعالین و نمایندگان جنبش های قدرتمند اعتراضی در جامعه اند، جنبش هایی که در حال رشد و گسترش است و جمهوری اسلامی به عبث تصور میکند با اذیت و آزار زندانیان و دستگیری های گسترده و محکومیت های سنگینی که در ماههای اخیر شروع کرده است، میتواند جلو گسترش جنبش های اعتراضی را بگیرد.
حزب کمونیست کارگری رفتار ضد انسانی جمهوری اسلامی با زندانیان سیاسی و تبعید آنها را شدیدا محکوم میکند، تلاش میکند هرچه بیشتر صدای آنها باشد و از همه مردم آزاده و معترض میخواهد که همراه با زندانیان سیاسی و خانواده های آنها مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی و پایان دادن به اذیت و آزار و تبعید آنها را گسترش دهند. حزب از کلیه نهادهای بین المللی میخواهد که جمهوری اسلامی را برای پایان دادن به رفتارهای وحشیانه با زندانیان سیاسی و برای آزادی آنها تحت فشار قرار دهند.
حزب کمونیست کارگری ایران
۲ فروردین ۱۴۰۰، ۲۱ مارس ۲۰۲۱
