اخیرا کمپینی تحت نام “نه به جمهوری اسلامی” با امضای افرادی با پیشینه سیاسی، ورزشی، هنری و …به واسطه تبلیغات رسانه های دست‌راستی بازار گرمی پیدا کرده است. گردانندگان اصلی پنهان و آشکار این معرکه، ترکیبی از گرایشات مختلف اپوزیسیون راست و بورژوایی هستند. فرشگردی‌ها، شورای مدیریت گذار (که ترکیبی از سلطنت طلبان نرم، گروه هایی از جمهوری خواهان و اصلاح طلبان رانده شده از بارگاه جمهوری اسلامی است)، تعدادی از کارگزاران نهادها و دولتهای امپریالیستی و نیز روشنفکران فرصت طلب صحنه‌گردان این معرکه بوده‌اند. احتمالا بسیاری ازامضا کنندگان بیانیه این کمپین، شناختی از گردانندگان پشت پرده آن نداشته اند. از سر نارضایتی از جمهوری اسلامی، یا وحدت طلبی امضایشان را پای بیانیه این کمپین گذاشته اند. غافل از اینکه هدف اپوزیسیون راست از چنین کمپین‌هایی استفاده از انزجار مردم از جمهوری اسلامی برای گسترش گفتمان و هژمونی راست بر فضای سیاسی جامعه با کمک رسانه‌های دست راستی همانند”من و تو”، بی‌بی‌سی و “ایران اینترنشنال” است. اپوزیسیون راست که شیفتگی عجیبی به ترامپ داشت پس از گزینش بایدن، نگران سازش رژیم با دول امپریالیستی بر سر برجام و احتمال خلل در مناسبات خود با آنها نیز هست چرا که جلب حمایت و پشتیبانی امپریالیسم -که درپوشش«جامعه جهانی» عرضه می‌شود- بخش مهم و جدایی‌ناپذیر استراتژی اپوزیسیون راست است. تردیدی نیست که شرایط دهشتناک فقر و فلاکت اقتصادی و نکبتی که جمهوری اسلامی بر جامعه تحمیل کرده به سیاست «همه باهم » بر علیه رژیم دامن می‌زند، اما تجربه جنبش ضدسلطنتی و نتایج همین سیاست، نشان داد که بدون داشتن درک روشن از قدرت سیاسی جایگزین تکرار چنین سناریوهایی محتمل است. البته باید در نظر گرفت که چنین کمپین‌هایی نمادی از مصاف طبقات اجتماعی و گرایشات سیاسی مدافع آنها در فضای سیاسی و جنبش‌های اجتماعی نیز هست.
مشکل اپوزیسیون راست بورژوایی با جمهوری اسلامی همواره این بوده که چرا آنها از مناسبات قدرت و کسب سود و چپاول بیشتر و از ساختار دولت سرمایه‌داری کنار گذاشته شده‌اند. نگاهی به ترکیب و پیشینه اپوزیسیون راست و شکل مواجه آنها با جنبش‌های اجتماعی نشان می دهد که ادعای آنها در باره آزادی های سیاسی و حقوق و اراده مردم، حرف پوچی است و داغ و درفش و شکنجه و کشتار نه تنها وجه مشترک حکومت سلطنتی و جمهوری اسلامی بوده، بلکه چشم‌انداز سیاست راست بورژوایی برای کنترل و سرکوب جنبش کارگری و اعتراضات ضد سرمایه‌داری نیز هست.
از نظر اپوزیسیون بورژوایی ایران و شاخه های مختلف آن، اعم جمهوریخواه و مشروطه خواه و ناسیونالیسم ایرانی و ناسیونالیستهای محلی و ملی اسلامیهای از قدرت رانده شده، جابجایی قدرت سیاسی و کنار زده شدن جمهوری اسلامی نباید به واژگونی نظم حاکم سرمایه داری در ایران منجر شود. آنها با تغییر مهره هایی در بالا، با حفظ ارکان نظام کاپیتالیستی متکی به استثمارشدید و کار مزدی و کار ارزان و تحمیل بیشترین تبعیضات طبقاتی، جنسی، ملی و اجتماعی، با حفظ بوروکراسی و اسکلت حاکمیت بورژوایی و همانطورکه چهره های اصلی اپوزیسیون راست امثال رضا پهلوی بارها گفته اند، با حفظ ارتش و سپاه و دیگر نیروهای سرکوبگر، میخواهند حاکمیت سرمایه داری ایران را با همه کارکرد ضد کارگری و ضد مردمی اش از تعرض انقلاب و تحول انقلابی مصون بدارند. این نقطه مقابل مبارزات طبقه کارگر و نیروهای کمونیست و چپ برای سرنگونی انقلابی جمهوری اسلای بوده و قاطعا نه مردود است.
کارگران و زحمتکشان!انسان‌های شریف و آزادی‌خواه!
چپ انقلابی و کمونیست در ایران نه تنها مخالف سرسخت رژیم سلطنتی بوده بلکه از همان آغازعلیه رژیم جمهوری اسلامی مبارزه کرده است. زندان‌ها و خاوران‌ها نمادهایی هستند از مبارزه و مقاومت آنها علیه رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی. تاریخ مبارزه برای رهایی طبقه کارگر و پایان دادن به استثمار و ستم و تبعیض و نابرابری و تامین آزادی‌های سیاسی و دموکراتیک نیزبا سنت مبارزاتی چپ گره خورده و در این راه مبارزینی بسیاری جان باخته‌اند. چپ انقلابی و کمونیست مخالف پدر/مردسالاری و مدافع آزادی و رهایی زنان بوده و برای خواسته‌های سیاسی و اجتماعی آنها مبارزه می‌کند و همواره برعلیه ستم ملی بوده و برای سازماندهی نهادهای از پاپین در این جنبش‌هاتلاش کرده و می‌کند. به‌علاوه چپ همواره در جنبش دانشجویی حضوری فعال و موثر داشته و در پویش این جنبش و خواسته‌های آن در دوره‌های مختلف نقش اصلی را داشته است. از همه مهم‌تر اینکه چپ انقلابی و کمونیست استراتژی انقلابی و سوسیالیستی را دنبال نموده است. یعنی برعلیه سرمایه‌داری و استثمار و برای بدیل دولت کارگری و شورایی و حکومت خودسامان کارگران و زحمتکشان و پویش جنبش‌های اجتماعی تلاش می‌کند که جلوه‌های آن را در حضور پر رنگ گرایشات پیشرو در مبارزات کنونی کارگران، دانشجویان، زنان و آزادیخوا‌هان و طنین گفتمان کار، نان، آزادی و اداره شورایی در فضای سیاسی جامعه برجسته شده است.
جامعه ایران در آستانه تحولات مهمی قرار دارد و مصاف‌های اپوزیسیون راست و چپ در اشکال مختلف نیز برجسته‌تر می‌شوند. شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست، فعالین جنبش کارگری و همه پیشروان جنبش‌های اجتماعی را به مبارزه سازمانیافته و سراسری برای جارو کردن جمهوری اسلامی و مقابله قاطع با ترفندها و طرحهای جریانات بورژوایی که در صددند در مقابل سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی مانع درست کنند رابه همگرایی فزاینده در راستای تحقق بدیل دولت کارگری و شورایی برای نفی هرگونه ستم و استثمارفرامی‌خواند.
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی!
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
فروردین ۱۴۰۰/مارس ۲۰۲۱
امضاها: سازمان اتحاد فدائیان کمونیست، حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری- حکمتیست، سازمان راه کارگر، سازمان فداِئیان (اقلیت) و هسته اقلیت
کلمه های بیگناه بی تمیزند! پیشانی بی چین از بیدردی سخن میگوید اگر چه خود سخن از درد بگوید! آنکس که میخندد هنوز سخن دهشتناک را نشنیده است! اما شمایان نسل های یعد از ما – ‘ بهنگامی که همه به منزلگاه رسیدید و انسان دوست انسان شد ” با گذشت از ما یاد کنید* بیاد آرید که ما چه دوران تیره ای را پشت سر گذاشته ایم ! بیش از انچه پای افزار نو کنیم دیار نو میکردیم ؛ در میان جنگهای طبقاتی بدورانی که بجز بیداد نبود و عصیان نبود !!! روح و جسم در اسارت حصار یکدیگر و جنگ هیچ و پوچ نابهنگامی نا و رمق از دل سوختگان میگیرد” هنگامیکه نبرد در شدید ترین مرحله است و جنگجویان در خسته ترین حال ! جنگجویانی که خسته ترند شکست خوردگان صحنه نبردند!!!
باز هم گلی به جمال اعضای تشکیل دهنده این شورا که میتوانند دور هم جمع شده و هر از چندگاه اطلاعیه ای مشترک صادر کنند آنهم در دورانی که هر کس یا کسانی خود را مرکز کره خاکی میدانند . امیدوارم سایر گروههای انقلابی و رادیکال به این جمع بپیوندند . تمرینی است برای آینده. موفق باشید.