از پسِ گرمای ِ پنجاه و پنج تابستان
ردیف ِ سفید دندانهایت
در پی لبخندی پیداست،
و نگاهِ مشتاق چشمانت را
در آنسوی رودِ کم عمق روستا می بینم.
آنروز اگر
پهنای ناچیز رود را پریده بودیم،
-تو یا من-
امروز
فاصله ی هفت دریا را
هفت آسمان آه
تا ابدیت نپوشانیده بود.
*******************************
۲۷ مارس کُرُنایی ۲۰۲۱
