داستان عباس عبدی این دانشجوی خطِّ امامیِ بالا رفته از دیوار سفارت آمریکای دیروز و این مُصلحِ اجتماعی امروز، شبیه مردیست گرفتار در یک کشتی سوراخ سوراخ! که آب از هر سوراخ به درون سرریز می کند. و این مرد بیچاره که دستانش ده انگشت بیش ندارد دائماً بایست انگشتی از این سوراخ درآورده به آن سوراخ فرو کند.
پشتِ کارِ خوبی دارد، واقعاً باید به او خدا قوّت گفت، که خستگی ناپذیر و پُر انرژی اکثراً شش روزِ هفته را مشغول به این کار است. هرچند؛ بختِ بَد هیچکس های او را با هویی پاسخ نمی گوید.
داستانِ حکومت جمهوری اسلامی همچون آن بازیِ کودکانه-ی “هرکی به کاری مشغوله” مانند است. همه به تَناوب در موضع پوزیسیون هستند و در دور بعدی همانها در موضع اپوزسیون. و مردم نیز در این میانه نظاره گران گریان این تَعزیّه! که هرکی به کاری مشغوله.
بعنوان یک ناظر بیرونی به این مُصلح امروز و دانشجوی دوآتشه-ی ضدامپریالیست دیروز می نِگرم و از خود می پرسم: این مادر مُرده تا کی باید انگشتانش را روزانه از این سوراخ به آن سوراخ فرو کند؟ و تازه به چه دلیل؟
فکرمیکنم او نیز چون قدّیسین با این روش دارد کفّاره-ی “گناهانش” را میدهد. چون اگر این نکند مجبور خواهد شد از این کشتیِ سوراخ سوراخِ در حال غَرق، پیاده شود. این پیاده شدن شاید بر رویِ کاغذ ساده باشد ولی در دنیای واقع او دوباره به یک دور تَسَلسُلِ بازپَسدِهیِ کفّاره-ی “گناهان” خواهد افتاد. یَحتَمَل؛ سَبُک سنگینی کرده و سود و زیانش را بررسی نموده و در پیرانه سالی از خیرش گذشته است.
در ستون اوّل شماره امروز شنبه ۴/اردیبهشت/١۴٠٠ روزنامه-ی اعتماد او با چشمان وَرقُلُمبیده از تعجُّب در قالب مطلبی با عنوان “جزیره ای برای فرار” که اشاره دارد به حرفهای رئیس جمهوری که افکارش بسیار نزدیک به افکار متوّهم رهبر جمهوری اسلامی بود و هست.
تو گوئی او تاکنون نمی دانسته است که این کشتی اینهمه سوراخ دارد. و درحالیکه انگشتانش را در ده سوراخ فرو بُرده می پرسد: (نقل به معنی) بابا یکی به داد برسد و بگوید اینجا چه خبر است؟ یک آدمی که قبلاً رئیس جمهور بوده و الآن عضو مجمع مصلحت نظام است، ادعا کرده که اینها یعنی بالائیهای نظام “جزیره” خریده اند که اگر تقّی به توقّی خورد و هوا پس شد، فِلِنگ را ببندند و بروند آنجا. خب اگر راست می گوید، چرا کسی پیگیر نمی شود؟ و اگر دروغ می گوید، چرا داروغه و قاضی بعلت تشویش اذهان عمومی خدمتش نمی رسند؟ انگار نه انگار! تو گوئی همه کرند و کور و هرکی به کاری مشغوله!
راستش دلم برایش سوخت و یاد آن معلّم ریاضی افتادم که سعی داشت ثابت کند یک با یک برابر است. و آن شاگرد هوشمند آخر کلاس در مقابلش ایستاد و گفت: این تساوی اشتباهی فاحش و محض است! اگر یک فرد انسان واحد یک بود، این تساوی زیر رو می شد. آنکه زور و زر به دامن داشت بالا بود، وان سیه چُرده که می نالید پائین بود. …
کم نیستند افرادی در ایران که تلاش دارند آنچه را می شود نجات داد، نجات دهند چون انفجار و غرق کشتی را قطعی می بینند. شک نیست بواسطه-ی ظهور و حضور نظام جمهوری اسلامی در طول چهل و دو سال گذشته آسیبهای اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و … بیشمار و عمیقی بر این مُلک و ملّت وارد آمده و ادامه-ی آن نیز بر این جراحات خواهد افزود. پس جا دارد علاقمندان و دلسوزان این مُلک و ملّت در بیرون و درون کشور دست در دست هم نهند و از بروز فجایع بیشتر ابتدا جلو گیرند و سپس در حفظ و آبادانی آن بکوشند. باشد که ایران و ایرانی از کابوس دهشتناک جمهوری اسلامی رهایی یابد.
… معلّم ناله آسا گفت: بچه ها در جزوهای خویش بنویسید؛ جمهوری اسلامی اصلاح ناپذیر است.
مارال سعید
