اول ماه مه ( ۱۱ اردیبهشت ماه)، تجسم و نماد همبستگی جهانی کارگران و زحتمکشان برای رهایی از فقر، بهره کشی و بی عدالتی، و دست یابی به یک زندگی شایسته کرامت انسانی ست. در چنین روزی کارگران و زحمتکشا ن در کشورهای مختلف، در هر مرحله‌ای از سطح زندگی و تشکل یافتگی و آزادی، با برگزاری جشن ها، راهپیمائی ها وتظاهرات اتحاد و همبستگی جهانی و ملی خود را به نمایش می‌گذارند، همبستگی در مبارزه ای که نه فقط کارگران و زحمتکشان بلکه دیگر اقشار جامعه را نیز ازدستاوردهای انسانی اش بهره مند کرده است. به دلیل گسترش و تعمیق چنین همبستگی و مبارزه ای حق تشکل یابی ، حق اعتصاب ، حق شرکت در مدیریت امر تولید ، محدود کردن حداکثر کار به ۴۰ ساعت در هفته ، حق برخورداری از بیمه های اجتماعی ، درمانی ، و ایمنی محیط کار از جمله حقوقی است که در بسیاری از کشورهای جهان علیرغم تفاوت های ساختار سیاسی ، به یک واقعیت اجتماعی تبدیل شده اند. با این وجود علیرغم دستیابی کارگران و زحمتکشان به بخش هایی از حقوق شان، آنان همچنان با مقاومت سرمایه داری جهانی در همه عرصه های سیاسی ، اجتماعی، و اقتصادی مواجه اند، وخیل عظیمی از کارگران و زحمتکشان در جهان هنوز فاقد اولیه ترین حقوق خود هستند. سرمایه داری جهانی در کنار بهره کشی از کارگران و زحمتکشان با استفاده لجام گسیخته از منابع طبیعی، بدون اندکی رعایت و مراقبت از محیط زیست علاوه بر ایجاد شرایط خطرناک برای کره زمین ، وغیر قابل سکونت کردن بخش وسیعی از کره خاکی، خیل عظیمی از مهاجران را به سوی سرزمین ها و کشورهای دیگر سوق داده است . این مهاجران که میتوانند متحد بالقوه کارگران کشورهای میزبان باشند شوربختانه با تبلیغات نژاد پرستانه ، رقیب کارگران بومی قلمداد می شوند و در نتیجه در صفوف کارگران و متحدان شان شکاف انداخته و مورد سوء استفاده قرار می گیرند.
در ایران اما دست آورد رژِیم خودکامه و سرکوبگر جمهوری اسلامی برای کارگران و زحمتکشان کشورمان بجز فقر، تورم لجام گسیخته و کاهش قدرت خرید، بیکاری ، از بین بردن ساختار اقتصادی جامعه و محیط زیست و در یک کلام بی کفایتی ، ورشکستگی و گسترش هر چه بیشتر شکاف طبقاتی چیزی نبوده است، که در نتیجه نه تنها طبقه کارگر بلکه تمامی اقشار زحمتکشان و مزدبگیران، باز نشستگان و حتی طبقه متوسط را به خاک سیاه نشانده است. در جمهوری اسلامی کودکان کار، که بخش اعظمی از آن را کودکان مهاجر تشکیل می دهند، همچون کارگران مهاجر، به ویژه کارگران افغان در شرایط طاقت فرسا یی زندگی می کنند و از داشتن اولیه ترین حقوق کار وزندگی محرومند. کارگران جنسی، محروم از هر حقی قشر فراموش شده جامعه هستند.
در آستانه اول ماه مه، ” جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران “، ضمن تبریک این روز بزرگ به کارگران و زحمتکشان کشورمان و جهان، بار دیگر همراهی ، همدلی و پشتیبانی خود را از مبارزات کارگران و زحمتکشان برای رسیدن به آزادی ، برابری و عدالت اجتماعی اعلام می کند. ما همواره اعلام کرده ایم که خواستار حقوق و مزایای کاری متناسب برای یک زندگی شایسته کرامت انسانی برای همه کارگران و زحمتکشان یدی و فکری هستیم. ما خواستار رفعِ تبعیض نسبت به کارگران زن، وخواهانِ آزادی‌های سندیکایی و حق تشکل در اتحادیه‌های کارگری مستقل هستیم. ما خواستار رفع محدودیت وعدم تعقیب فعالان کارگری ، و خواهان آزادی فوری و بی‌قیدوشرط همه زندانیان سیاسی و مدنی هستیم.
جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران
اردیبهشت ۱۴۰۰ – آوریل ۲۰۲۱
