اول ماه مه در ایران و مانیفست سازماندهی طبقاتی کارگران
روز کارگر تجلی مبارزه طبقه کارگر علیه نظام استثمار و ستم سرمایه داری است . بیانیه مشترک روز کارگر پانزده تشکل کارگران،معلمان ، بازنشستگان و زنان در ایران در تاریخ ۶ اردیبهشت ۱۴۰۰ به وضوح این را منعکس کرده است . بیانیه نیز بر این تکیه دارد که طبقه کارگر به نیروی خود آزاد می شود وبرای امرآزاد شدن می بایست خود را متشکل و سازماندهی کند.
با وجود گسترش اعتراضات کارگری که در تاریخ جنبش کارگری ایران بی سابقه بوده است ، چرا مبارزات عظیم کارگران به همان نسبت از تشکل و سازماندهی برخوردار نیست . بیانیه بدرست با اشاره به مشکل پراکنده گی راه حلش را در ایجاد تشکیلات درون واحدهای کار، همکاری جدی و سازمانیافته و سراسری می داند که بدون اینها نتیجه کار شکننده خواهد بود . هم مبارزات به هدر می رود و هم راه سرکوب هموار می شود.
بیانیه بدرست حلقه اصلی کار سازماندهی مستقل طبقه کارگررا در ایجاد یک شورای همکاری میان بخش های مختلف کارگران و مزدبگیران و زنان و بازنشستگان و بیکاران و دانشجویان و معلمان و کارمندان می داند و آن را برای هماهنگی میان مبارزات پراکنده و گسترش همبستگی ضروری و حیاتی می داند.
اول ماه مه تاریخا بر اتحاد و همبستگی جهانی کارگران وسازماندهی مبارزه مستقل طبقه کارگراتکا دارد وبیانیه حاضربا توجه به شرایط عینی در ایران چنین رویکردی را منعکس کرده است که خود گامی جدی برای گسترش مبارزه جاری طبقاتی خواهد بود.
کانون کارگران سوسیالیست
