بیانیه ی جمعی: مادر شریفی، زنی مبارز و مقاوم از مادران دادخواه خاوران از میان ما رفت!

آرامگاه مادر شریفی. او بنابه خواست خود، در قطعه ی ۳۳ بهشت زهرا در کنار فرزند جان باخته اش فرامرز شریفی به خاک سپرده شد

مادر شریفی، زنی مبارز و مقاوم از مادران دادخواه خاوران از میان ما رفت!

با تأسف و اندوه عمیق قلبی، خانم پوران دخت مختاری گلپایگانی (مادر شریفی)، در صبح ۱۴ اردیبهشت در بیمارستان فیروزگر تهران در اثر ابتلا به کرونا از میان ما رفتند.

پوراندخت مختاری گلپایگانی در سال ۱۳۱۰ در خانواده‌ای هنرمند متولد شد. ۱۶ ساله بود که با آقای فرج الله شریفی ازدواج کرد و تحت آموزش مادرش به گلدوزی و خیاطی و بافندگی روی آورد. چند سال بعد تحت تأثیر برادرش منوچهر مختاری و همسرش به مسایل سیاسی- اجتماعی علاقمند شد و فعالیت اش را در ارتباط با سازمان زنان حزب توده آغاز کرد. پس از کشته شدن پسرش فرامرز شریفی در سال ۱۳۵۱، فعالیت اش بیشتر در همراهی با مادران و خانواده‌های زندانیان سیاسی و کشته شدگان و فعالان سیاسی بود. پس از کشته شدن پسر دیگرش فرزین شریفی در سال ۱۳۶۰، همراهی او در جنبش دادخواهی قوی‌تر شد و یکی از پایه گزاران “مادران و خانواده‌های خاوران” بود و فعالیت‌های موثری در برپایی گردهمایی‌ها و مراسم ها داشت و در این مراسم ها سکوت می‌داد و شجاعانه سخنرانی می کرد. او در دهه شصت هر هفته و بعدها هر دو هفته یک بار و چند سال اخیر جمعه اول ماه و در مراسم های جمعی شهریور و جمعه آخر سال حضوری فعال و دائمی در خاوران داشت. او شاهد اصلی تخریب خاوران با بولدوزر در صبح ۲۷ دی ماه ۱۳۸۷ بود و اطلاع رسانی کرد و برای شکایت به تخریب خاوران همراه مادران و خانواده‌های خاوران به بهشت زهرا رفت. او برای پایان دادن به سرکوب، کشتار و بی‌عدالتی یک دم از پای ننشست.

مادر شریفی ما، حتی در سالخوردگی، زنی توانمند و خوش سیما و مادری بسیار فعال و تاثیرگذار در جنبش دادخواهی ایران بود و با شرکت در مراسم های خانواده‌ها در منازل و در خاوران و دیگر گردهم آیی ها، با شوری وصف ناپذیر سخنرانی می‌کرد و شعر می خواند. او با تمام توان در زنده نگاه داشتن یاد و خاطره عزیزان جان باخته خود و دیگران تلاش کرد. مادر شریفی عزیز ما صدای دلنشینی نیز داشت و در مراسم ها با عشق و شوری فراوان شعر و ترانه می‌خواند و همه را به وجد می آورد.

فرامرز شریفی پسر بزرگ مادر شریفی، در بهار سال ۱۳۲۹ به دنیا آمد. او تحصیلات متوسطه خود را در رشته ریاضی در دبیرستان خوارزمی تهران به پایان رسانید و با کسب رتبه اول ریاضی در کنکور سراسری، در رشته های فنی دانشگاه پلی تکنیک و معماری دانشگاه تهران پذیرفته شد. او نقاشی زبردست بود و نقاشی هایش در منزل مادر شریفی خودنمایی می کرد. او عضو سازمان چریک های فدایی خلق شد و به عنوان اولین کار سازمانی ” آرم ” سازمان را طراحی کرد که آرم رسمی سازمان شد. فرامزر در هفتم مرداد سال ۱۳۵۱ در درگیری مسلحانه خیابان سلیمانیه تهران، به همراه دو تن از هم رزمانش فرخ سپهری و مهدی فضیلت کلام کشته شد.

فرزین شریفی پسر دوم مادر شریفی، در شهریور ۱۳۳۳ به دنیا آمد. او تحصیلات متوسطه خود را در رشته ریاضی در دبیرستان خوارزمی تهران به پایان رسانید. او نیز در کنکور سراسری در رشته معماری دانشگاه ملی ایران قبول شد و در بخش طراحی بسیار توانمند بود. او همچون برادرش شور مبارزه و عدالت خواهی در سر داشت و پس از انشعاب سازمان فدایی، عضو شاخه اکثریت این سازمان شد. او عضو فعال روزنامه “کار” بود و در تهیه مطالب و صفحه بندی روزنامه فعالیت مستمر داشت. فرزین شریفی در سال ۱۳۵۹ در سن ۲۶ سالگی با فرزانه فرخ ابراهیمی ازدواج کرد و دیری نگذشت که در صبح ۵ مهر ۱۳۶۰ در خیابان جمهوری، زیر پل کالج، مقابل دفتر کارش، شاهد درگیری مسلحانه سپاه و مجاهدین بود و دستگیر شد و جنایت کاران حکومت اسلامی ایران همان شب او را بدون محاکمه اعدام کردند. از فرزین و فرزانه یک پسر به نام پویان به یادگار مانده است.

منوچهر مختاری گلپایگانی برادر مادر شریفی؛ متولد ۱۳۰۷ و فعال سیاسی بود. او در دانشکده افسری، با تنی چند از افسران حزب توده آشنا و شروع به فعالیت زیر زمینی نمود. تهیه و تدوین بخشی از مقالات روزنامه “مردم” ارگان حزب توده ایران به عهده او بود. با لو رفتن سازمان نظامی افسری، متاسفانه وی به همراه چند تن دیگر از افسران در سوم شهریور سال ۱۳۳۳ دستگیر شد و در زندان قصر زندانی بود. پس از اعدام های دست جمعی تنی چند از افسران حزب، از منوچهر مختاری درخواست شد تا با نوشتن ندامت نامه، از مرگ رهایی یابد، ولی او با ایستادگی بر مواضع خود، به اعدام محکوم شد. منوچهر مختاری گلپایگانی در ۲۶ مرداد سال ۱۳۳۴ در سن ۲۷ سالگی به جوخه اعدام سپرده شد. از وی و همسرش یک پسر به نام بابک به یادگار مانده است.

مادر شریفی دوست‌داشتنی و عزیز ما، روز پنج شنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۰، بنا به درخواست و آرزوی خود در کنار فرزند جان باخته اش فرامرز شریفی، در قطعه ۳۳ بهشت زهرا به خاک سپرده شد. متأسفانه به خاطر شیوع گسترده کرونا در ایران امکان گرد هم آیی بزرگ خانواده‌های خاوران و یاران و دوستداران او در بهشت زهرا میسر نبود، با وجود این تعدادی از خانواده‌های خاوران و دوستان پیکر عزیز مادر شریفی را بدرقه کردند، یک دقیقه سکوت دادند و شعر و ترانه هایی که او دوست داشت را به یادش خواندند و مزار وی و پسر مبارزش فرامرز شریفی را گل باران کردند. گلم بودی، گلم بودی، کجا رفتی/ تو که جان و دلم بودی، کجا رفتی.

ما مادران و خانواده‌های خاوران و دیگر دادخواهان و یاران که مادر شریفی را از نزدیک می‌شناختیم یا درباره‌ مبارزات دادخواهانه و مستمر او تا پایان عمر شنیده بودیم، از صمیم قلب متاسف هستیم که یک رفیق راه ستودنی و یک همدم مهربان، مقاوم و پر از شور زندگی را از دست دادیم و بی تردید رفتن او ضایعه بزرگی برای ما و جنبش دادخواهی ایران خواهد بود. ما به تنها فرزند بازمانده اش فریبا شریفی عزیز، و نوه های مهربان او پویان شریفی، مونا و روژیا و دیگر اعضای محترم خانواده مختاری و شریفی و به تمامی دادخواهان و آزادی خواهان ایران تسلیت می‌گوییم و شریک غم بزرگ شان هستیم.

با آرزوی سلامتی و طاقت بیشتر برای همگی مان و با امید به فردایی روشن.

یادش همواره با ما زنده و عشق اش ماندگار خواهد ماند!

۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۰

امضا کنندگان:

مادران و خانواده‌های خاوران و دیگر دادخواهان و یاران