غزّه – مهین خدیوی

درنگی در شعری از مهین خدیوی تحت عنوان «غزه» (۳)


 

«غزه»

 مهین خدیوی

 (۱۲ جولای ۲۰۱۴) 

 

درنگی

از

ربابه نون 

 

۱

غزّه

همه از تو حرف می زنند

در 

تلویریون

اینترنت

سایت های ریز و درشت

بالاترین

پایین ترین

فیس بوک.

کودکانت را به نمایش می گذارند

خونین، پاره پاره و رنگارنگ    

راست یا دروغ.

 

این اولین شعری است که ما از مهین خدیوی می خوانیم و قصد تأمل بر روی مفاهیم آن داریم.

 

مهین خدیوی

جهان و مافیها

را

با

دو چشم

می بیند

و

نه

با

یک چشم.

 

به همین دلیل،

دعاوی مورد نظر را به رشته تردید می کشد

و

حقیقت آنها را زیر علامت سؤال قرار می دهد:

راست یا دروغ.

 

این دقت مهین خدیوی

فی نفسه

ستایش انگیز است

و

کسب این دقت

سؤال نگیز.

 

چرا و به چه دلیل

 مهین خدیوی با بقیه شعرا و ادبا فرق دارد؟

 

باید در روند تحلیل دیگر اشعار او به این سؤال، جواب پیدا کنیم.

 

این برخورد مهین خدیوی 

اما راسیونالیستی و رئالیستی است.

چون ذهن توده های میلیاردی مسلمان

نسبت به ستمی که بر میلیون ها کودک خلق یهود در اردوگاه های فئودالیستی و فاشیستی رفته است، 

به کلی بیگانه است.

حتی

بدتر.

بی تفاوت است.

 

چون زباله هیتلر تحت عنوان «نبرد من» در این طویله های فئودالی، به زر خرید و فروش می شود

و

پر خواننده ترین و پرفروش ترین زباله ها ست.

 

این بدان معنی است که ذلت خلق یهود، 

برای این جماعت کودن و کور، 

امری طبیعی، عقلی و منطقی است.

به همین دلیل 

حتی

ترور کودکان خلق یهود در همین منطقه،

تماتیزه نمی شود.

فقط

کودکان لبنان و غزه و فلسطین

آلت دستی برای تحریک احساسات ساده لوحان مسلمان،

قرار داده می شود

که

جزو ضایعات جانبی جنگ با تروریسم فوندامنتالیستی است.

 

هولوکاست یا شوآ 

به کشتار دسته‌جمعی و نسل‌کشی نزدیک به یازده میلیون نفر، 

به ویژه شش میلیون یهودی اروپایی 

به بهانه های نژادی، مذهبی و ملی

 در طی جنگ جهانی دوم به دست آلمان نازی 

و 

از ۱۹۴۱ تا انتهای ۱۹۴۵ 

در اردوگاه‌های مرگ آلمان نازی، اطلاق می‌شود. 

 

این البته یک روی مدال ماجرا ست.

روی دیگر مدال،

رستاخیز قهرمانانه و قهرآمیز خلق یهود

از

خاکستر هولوکاست

است.

 

از خلقی سر به زیر و ستمکش،

خلقی مقاوم و مبارز و سلحشور تشکیل یافته است.

خلقی فخر انگیز.

ادامه دارد.