به همۀ نیروهای اصلاح‌طلب ضد استبداد ولایی
به نیروهای ملی و مذهبی
به جبهۀ ملی ایران
به نهضت آزادی ایران
به حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
به سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
به سازمان اتحاد فداییان خلق ایران
به اتحاد جمهوری خواهان ایران
به همبستگی جمهوری‌خواهان ایران
به حزب دموکرات کردستان ایران
به حزب دموکرات کردستان
به فرقۀ دموکرات آذربایجان
به سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
دوستان و مبارزان راه آزادی!
همان‌طور که ما در بیانیهٔ ۲۲ فروردین ۱۴۰۰ اشاره کردیم، نمایش انتخاباتی رژیم ولایت‌فقیه با نام‌نویسی شماری از کارگزاران حکومتی و افرادی مانند تاجزاده که امیدوار است ولی‌فقیه از سر رحمت و رئوفت به او اجازۀ شرکت در انتخابات را بدهد، آغاز شده است. تلاش نامزدهای انتخاباتی برای داغ کردن تنور انتخابات، در مقابل بی‌اعتنایی اکثریت جامعه به نمایش تکراری انتخاب میان ”بد و بدتر“، که از احمدی‌نژاد تا روحانی همه در انتها نتیجه‌اش تشدید بدبختی، فقر و محرومیت مردم، و گستاخ‌تر شدن دستگاه‌های حاکمیت در تعدّی و ظلم به شهروندان بوده است، با ناکامی جدّی روبرو شده است تا آنجا که در روزهای اخیر حتّیٰ رسانه‌های گروهی حکومتی هم ناچار به اعتراف از استقبال نکردن مردم از این دور نمایش انتخاباتی رژیم شدند.
بررسی موضع‌گیری بسیاری از نیروهای سیاسی و آزادی‌خواه کشور و شماری از شخصیت‌های اصلاح‌طلب و حتّیٰ زندانیان سیاسی در هفته‌های اخیر، حاکی از ادامۀ اشتراک نظر و تلاش برای خنثیٰ‌کردن جوّ تبلیغاتی کاذب دربارۀ امکان واقعی ”انتخاب“ کردن توسط مردم در روندی است که نامزدهای آن را ولی‌فقیه و برگماردگان او در شورای نگهبان تعیین می‌کنند.
ما ضمن استقبال از این روند، در عین حال متأسفیم که هنوز گامی اساسی در راه شکل‌گیری حرکتی مشترک و فراگیر در دفاع از مردم زیر ستم میهنمان برداشته نشده است و هنوز سازمان‌ها و حزب‌های سیاسی کشور هر کدام جداگانه راه خود را می‌روند، اگرچه ظاهراً بر اهمیت اتحاد عمل و تلاش مشترک همهٔ نیروهای آزادی‌خواه تأکید می‌کنند.
به نظر می‌رسد که ما هنوز نتوانسته‌ایم از حصارهای تنگ سازمانی-حزبی که برای دیگران تعیین تکلیف می‌کند و همکاری را در واقع مشروط به پذیرش دیدگاه و ارزیابی‌های طرف مقابل می‌کند، رها شویم. ما در بیانیهٔ قبلی نیز اشاره کردیم که مردم جان‌به‌لب رسیده، کارگران و زحمتکشان، زنان، جوانان، معلمان، و بازنشستگان مبارز کشور که در حرکت‌های متعدد و گوناگون اعتراضی بر ضد رژیم، جان‌برکف به خیابان می‌آیند، از یکدیگر نمی‌پرسند از کدام سازمان یا حزب هستند یا ارزیابی هر کدام در مورد این یا آن رخداد چه بوده است. به گمان ما، این مرزهای مصنوعی حاصل پیشداوری‌های نادرست، تبلیغات نیروهای ضدمردمی، و افرادی است که در انتها از چنددستگی و پراکندگی نیروهای مترقی و آزادی‌خواه کشور سود می‌برند.
ما معتقدیم که جمع وسیع نیروهای سیاسی و آزادی‌خواه کشور، طیفی گسترده از دیدگاه‌های نظری-سیاسی است که هر کدام، در زمینه‌های گوناگون، برداشت‌های متفاوتی از شرایط ایران و جهان دارد و بر این اساس برنامه و شعارهای مشخصی را عرضه می‌کند. اتحاد عمل در زمینه‌هایی که خطوط مشترک سیاسی-مبارزاتی در آنها وجود دارد، نمی‌تواند منوط به تغییر سیاسی-دیدگاهی این یا آن سازمان یا حزب سیاسی باشد. بدیهی است که در عرصه‌هایی که دیدگاه‌های گوناگون همخوانی و اشتراکی ندارند، نمی‌توان اتحاد عمل و کار مشترکی را سازمان داد.
ما همان‌طور که در بیانیۀ پیشین اشاره کردیم، تنها راه رهایی میهن از گزند آسیب‌های کلان اقتصادی-اجتماعی-فرهنگی-سیاست خارجی را استقرار حکومتی مردمی می‌دانیم که بر آرای دموکراتیک مردم، حفظ تمامیّت ارضی، و تأمین منافع ملی و حقوق تک‌تک شهروندان ایران متکی باشد.
نیروهای مترقی و آزادی‌خواه و اکثریت مردم کشور به تجربه به این درک مشترک رسیده‌اند که ساختار سیاسی کلان حاکم بر ایران که ما آن را رژیم ولایت‌فقیه می‌نامیم، ساختاری اصلاح‌ناپذیر است، و چشم امید داشتن به آنکه کارگردان اصلی این نظام سیاسی، یعنی ولی فقیه کنونی خامنه‌ای، روحانیت نزدیک به او، و رهبری سپاه حاضر خواهند شد بر اساس نصیحت نیروهای «خیراندیش» یا به‌خاطر اعتقاد به آیندۀ ایران و مردم از ابزارهای قدرت و سرکوب دست بکشند و تن به اصلاح رژیم یا تحقق آزادی و استقرار ارادۀ مردم بر سرنوشت کشور بدهند، سرابی است که فقط به ادامۀ حکومت استبدادی کنونی یاری می‌رساند. از این رو، انتظار برگزاری ”انتخابات آزاد“ در رژیم استبدادی کنونی، همان‌طور که تجربهٔ سال‌های اخیر نشان داده است، با ماهیت و عملکرد این رژیم همخوانی ندارد.
در شرایط کنونی میهن، ”نه“ گفتن به استبداد فقط از طریق سر باز زدن از شرکت در نمایش انتخاباتی ریاست‌جمهوری کنونی امکان‌پذیر است، نه از طریق انتخاب میان رئیسی و یا نامزدهای دیگری که از غربال تعیین صلاحیت شورای نگهبان حکومت اسلامی رد شده‌اند.
دوستان و مبارزان راه آزادی!
بیایید با احترام به برخی تفاوت های نظری، و ضمن حفظ استقلال سازمانی و حزبی، صدای مشترک مردم مظلوم و تحت ستم میهنمان باشیم. فرصت کوتاه است و تنظیم فراخوانی مشترک بر پایهٔ دیدگاه‌ها و برنامه‌های مشترک ما در رد نمایش انتخاباتی جاری، کار دشواری نیست، و فقط به جسارت سیاسی و درک شرایط حساس تاریخی میهن ما در شرایط کنونی و در نظر داشتن رنجی است که زحمتکشان و اکثریت مردم ایران می‌کشند،نیاز دارد. حزب توده ایران بار دیگر بر این نکته تاکید می کند که اتحاد عمل نیروهای مترقی و آزادی‌خواه برای “تحریم فعال” انتخابات فرمایشی فرصت مغتنمی است برای همراهی با مردم میهن مان و در عین حال راهگشایی برای گام های مشترک بعدی در راستای عقب نشاندن دیکتاتوری حاکم و نهایتا گذار از رژیم ولایت فقیه.
حزب تودۀ ایران
۲ خرداد ۱۴۰۰
درود بر اعضا و هواداران فرقه دموکرات آذربایجان که به این دعوت اعضا و هواداران حزب توده ایران پاسخ مثبت داده اند و امروز ۱۴ خرداد اعلامیه مشترکی که اهمیت فراوانی دارد منتشر کرده اند .
امید است که دیگر احزاب و سازمانهای چپ و ملی نیز این گونه اساس مسئولیت کرده و به این دعوت حزب پاسخ مثبت دهند .
زمان تنگ است و تنگ است و تنگ
من این سخن نفر با تو می گویم،
تو خواه از سخنم پند گیر خواه ملال
تشکیل جبهه یا هر نهادی که بویژە بتواند نیروهای چپ و انقلابی را زیر یک چتر جمع کند بدون شک امری است که باید مورد استقبال قرار گیرد، ولی علت و اساس آنچه در لیست حزب تودە ایران بطور دستچین شدە اعلام شدە است به شکلی به رسوبات ته ماندە از گذشته در ضمیر ناخودآگاە و بخشا ضمیر آگاە امروزیشان برمیگردد. برای نمونه در کردستان ایران دو کومله و یک حزب کمونیست بعنوان نیروهای چپ وجود دارند که دیگر نه آنها مائوئیست و نه حزب تودە عامل ک گ ب محسوب می‌شود، دلیل اشارە نکردن به آنها به چه چیزی میتواند جز رسوبات سال‌های اول انقلاب باشد. امروز ٢ راە کارگر وجود دارد معیارآوردن نام یکی و بی اعتنایی به آن یکی در چیست؟ از سوی دیگر این اصلاح‌طلبان ضد استبداد ولایی کی هستند و کجایند که کسی بغیر از رهبران حزب تودە آنها را نمی‌شناسد. نکند باز در فکر درست کردن پیروان خود ساخته خط امام هستند. بهترین اصلاح طلبان که یکی از آنها تاج زادە باشد میخواهند ایران را به دوران طلایی اول انقلاب تحت رهبری امام معظم الجهل خمینی برگرداند، نکند مطلوب آقایان راە بازگشت به دورانی باشد که موجب فرستادن رهبران حزب به زندان و چوبه‌های دار و میدان‌های تیر در سایه رهبری امام معظم شد.
شعار سازماندهی ، مقاومت و تظاهرات را علیه این انتخابات بدهید!