در حداقل چهار ماه اخیر بازنشستگان تامین اجتماعی با اعتراضات پیگیر و مداوم در جنبش مطالباتی شاخص بوده‌اند. بازنشستگان و گروه‌های مختلف غیر رسمی معلمان آموزش و پرورش در یک ماه اخیر بیشتر اعتراضات مستمر را صورت داده‌اند.
اما نامزدهای منتخب شورای نگهبان در طول مناظره‌ی انتخاباتی خود کوچک‌ترین اشاره‌ای به میلیون‌ها بازنشسته و معلم و مطالبات آنها نکردند. حتی در سطح کلان‌تر هم چنته‌ی نامزدها از راهکارهای روشن اجرایی برای حل جوانب مختلف بحران اقتصادی خالی بود.
تلاش کاندیداهای منتخب شورای نگهبان این بود که فضای مناظره را به سمت قطبی شدن ببرند تا از این طریق مردم را برای شرکت در نمایش انتخابات تحریک کنند. اما دو گانه سازی اصلاح‌طلب و اصولگرا نسخه‌ی کهنه و تاریخ مصرف گذشته‌ای‌ست که به کمک آن دیگر نمی‌توان فضای انتخابات ریاست جمهوری را داغ کرد؛ مردم از این بازی گذشته‌اند.
در همین مناظره کاملا روشن بود که هیچ کدام از منتخبین شورای نگهبان اجازه نداشتند که آبدارچی بودن همه‌ی دولت‌های نظام و تعیین تصمیمات اصلی اداره‌ی کشور در جایی خارج از دولت را یادآور شوند. آنها همدیگر را با حرارت به نقش داشتن در وضعیت فاجعه‌بار کنونی متهم کردند و حتی همدیگر را به محاکمه در دادگاه و ممنوع الخروجی تهدید نمودند، اما همه با این هدف که عامل اصلی فلاکت و تباهی مردم یعنی؛ پاسخگو نبودن هسته‌ی اصلی و غیر انتخابی قدرت حاکم در معرض افکار عمومی قرار نگیرد.
بی‌توجهی کامل همه‌ی نامزدها در مناظره‌شان به مشکلات اصلی دو گروه مهم مطالبه‌گر با میلیون‌ها حق رای البته امری یک جانبه نیست. مدت‌هاست که بازنشستگان هم کاملا به همه‌ی این آقایان پشت کرده‌اند و شعار می‌دهند: “فقط کف خیابون، به دست میآد حق مون!” شعار دیگری هم بارها در تجمعات اعتراضی تکرار شده که:
“ما دیگه رای نمی دیم، عدالتی ندیدیم!” بی‌اعتنایی به بازی‌های قدرت و بی‌اعتنایی به مطالبات بازنشستگان و معلمان دو طرفه است. دنیای آنها دنیای خالی کردن زیر پای هم و رو کردن نقطه ضعف‌های همدیگر برای سوار شدن بر گرده‌ی مردم است، دنیای مردم جستجوی راه نجات از وضعیت، بدون بازی در بساط عاملان و آمران فقر و فلاکت موجود.
۱۴۰۰/۳/۱۵
اتحاد بازنشستگان
