هنوز در میان ما کنشگرانی یافت می شوند که هم چنان پا سفت کرده اند که سایه این جنازه را بر سر خود و مردم مستدام نگه دارند. با آن که صدای شان پژواکی ندارد؛ نومیدانه مردم را فرا میخوانند تا در این موقعیت دشوار رژیم را تنها نگذارند و با شرکت در نمایش انتخابات هزینه پوست اندازی را برای حکومت اسلامی کاهش دهند
از بخت یاری ما بود گویی که زنده بمانیم وهراس تلخ کرونایی را یک شکم سیر بخندیم . خنده بازار غریبی است!
در حالی که رژیم اسلامی به هزارگونه زبان به مردم خودی و بیگانه پیغام می فرستد از پس پیغام، که در حال پوست انداختن است و پوسته جمهوریت را بر اندام خود بیش از این تاب نمی آورد و مردم نیز با تجربه ماه و سال خود، با احساس و اندیشه وبا سفره های بی نان و تن های رنجور خویش این پیام را دریافته اند؛ هنوز در میان ما کنشگرانی یافت می شوند که هم چنان پا سفت کرده اند که سایه این جنازه را بر سر خود و مردم مستدام نگه دارند. با آن که صدای شان پژواکی ندارد؛ نومیدانه مردم را فرا میخوانند تا در این موقعیت دشوار رژیم را تنها نگذارند و با شرکت در نمایش انتخابات هزینه پوست اندازی را برای حکومت اسلامی کاهش دهند.
مضمون پیام آن ها به رژیم اسلامی با هر زبان و کارگیری از هر سفسطه ای که بیان شود جز این نیست: مگر ما مرده ایم که بگذاریم مشروعیت مردمی و اعتبار جهانی شما خدشه دار شود؟ ما امت بی خیال حضرت سلیمان نیستیم که اجازه دهیم موریانه ها عصای حضرتش را بجوند و فروافتادن آن را آسان کنند. تعمیر عصای موریانه خورده را به ما بسپارید!!
در حالی که پایوران رژیم از توضیح روی کرد خود و اقناع مردم درمانده اند؛ استادان سفسطه در آن سوی آب به یاری رژیم برخاسته اند تا وظیفه آشتی دادن مردم با انتخابات را بر عهده بگیرند.
استادان چیره دست اما توفیقی فرادست نخواهند آورد . تعمیر عصای موریانه خورده حکومت با چسب و بند سفسطه و چرب زبانی میسر نخواهد شد .
آن بخش از کنش گران سیاسی که لنگان لنگان از پی مردم روان اند هر چند می توان به آن ها خوش آمد گفت اما در این روی کرد دیرهنگام افتخاری برای آن ها وجود ندارد. در عرف سیاست ، تحریم زمانی معنا پیدا می کند که امکان واقعی – و نه موهوم – برای شرکت در انتخابات وجود داشته باشد و شما به اختیار خود از آن چشم بپوشید . رودخانه ای که آب ندارد ناگزیر ماهی هم ندارد . اگر انتخابی در کار نباشد تحریم آن نیز بی معناست.
در جایی که رژیم خود درها و روزنه ها به شرکت در این نمایش را فرو بسته است راست کیشان چپ‌نمای ما – در نقش دایه مهربان تر از مادر – می کوشند با هر ترفند ممکن راهی به درون آن باز کنند . چرا که خیر و مصلحت نظام را در آن می جویند . وفاداری آن ها به رژیم از شگفتی های تاریخ هم روزگار ماست .- به عبث – می توان ازآن ها پرسید در بهای مشروعیت بخشیدن به رژیم چه چیزی فرادست می آورند؟ آیا گمان می کنند با انگشت نهادن بر روی یکی از کاندیداهای پوششی – که نقش خود را هم‌چون مرده های متحرک ! بازی می کنند – خواهند توانست در راه برگماری رئیسی سنگ بیندازند ؟ رژیم که با تحمل هزینه های سیاسی و زیر پا نهادن برخی از اصول خود گزینه ” بدتر” را تا این نقطه برکشیده است ؛ آخرین پرده این نمایش را به قضاوقدر و انتخاب رای دهندگان نخواهد سپرد . هیچ گزینه ” بد” ی از صندوق بیرون نمی آید.
ع – روستایی
