کارگران و مردم قهرمان و مبارز ایران که در اتحادی وصف ناپذیر و در یک نمایش پرشکوه ، استبداد و ارتجاع حاکم را به چالش گرفته و در برابر رژیم سراسر دروغ و تزویر ولی فقیه ، اتحاد ، اراده و نیروی عظیم خود را در تحریم انتخابات فرمایشی به نمایش گذاشتند ، بار دیگر ثابت کردند ، صدای مردم ایران را نمی توان به زور سرنیزه و یا فریب خاموش ساخت. مبارزه پیگیر ضداستبدادی مردم در سالهای اخیر توانسته است بنیادهای اصلی یکی از خونریزترین و فریبکارترین دیکتاتوری های ایران را به شدت متزلزل نماید. تحریم انتخابات نه یک عمل کور بود و نه بی‌عملی ، بلکه نافرمانی مدنی گسترده و شجاعانه بر ضد استبداد بود. گامی در راه عبور از سراب اصلاح پذیری رژیم که در چهل و دو سال گذشته اصلاح ناپذیری اش برای همگان اثبات گردیده است. تحریم گسترده انتخابات گامی بلند بود در راه چاره اندیشی اساسی برای آینده ایران که سیاست‌های ماجراجویانه سران آن در سالهای اخیر امنیت و استقلال میهنمان را با خطرات جدی روبه‌رو کرده، پیام روشنی بود به حاکمیت و مجیزگویان رژیم ولایی آن که مردم جان به لب رسیده ی ما دیگر حاضر نیستند مهره های بازی رهبران تاریک اندیشی باشند که هدفشان حفظ رژیم دیکتاتوری جمهوری‌اسلامی به هر قیمتی است. این تحریم آگاهانه مردم ، فراخوانی بود برای برپایی جنبش اجتماعی نویی به منظور سازماندهی مبارزه و حرکت آگاهانه و متحد برای عبور از رژیم ولایت فقیه و بنا کردن ایرانی رها از استبداد.
هم میهنانمان به تجربه دریافته اند که هرگاه در طی تاریخ ، نتوانستهاند در نبرد با ستم و ستمگران به گونه قهرآمیز به مبارزه برخیزند، از تلاش باز نایستاده اند ، بلکه پیگیرانه پیکار خود را به شیوه های گوناگونی به پیش بردهاند. موفقیت در تحریم انتخابات فرمایشی و شرکت نکردن اکثریت هم میهنانمان در آن ، گامی بلند و پیروزمندانه بر ضد دیکتاتوری و نشانه بسیار روشنی از کاهش چشمگیر پایگاه اجتماعی حکومت و افزایش فاصله مردم از ولایت مطلقه فقیه بود. این انتخابات در واقع رفراندومی بود که در آن مردم با صدای بلند به رژیم جمهوری اسلامی و رهبری آن “نه” گفتند. مردم قهرمان و مبارز ایران ، با نافرمانی مدنی در تحریم انتخابات ۲۸ خرداد ۱۴۰۰، پوچ و بی اساس بودن ادعای مشروعیت رژیم ولایت فقیه را به جهانیان نشان دادند و در ادامه ، نافرمانی مدنی خود را ، با راه انداختن امواج پیاپی و سهمگین اعتصابهای سراسری توسط کارگران نفت و پتروشیمی ، جنبش مطالباتی خود را وارد مرحله جدیدی نمودند. اهمیت و ویژگی این اعتصابات همزمانی آن با “نه” و تودهنی بزرگی بود که مردم در تحریم گسترده انتخابات فرمایشی ، و ادامه خیزش‌های گسترده‌ی اعتراضی در دی ماه ۹۶ و آبان ماه ۹۸ و در مسیر عبور از حکومت، به رژیم جمهوری اسلامی تحویل دادند.
مسئولین حکومت که تاکنون چشم بر مطالبات و اعتراضات کارگران بسته بودند، اینک با هراس از اتحاد مردم جان به لب رسیده با کارگران و مزدبگیران در مقابل رژیم ولایت مطلقه فقیه به دست و پا افتاده اند تا هرچه زودتر به این اعتصابات پایان دهند تا از شکل گیری یک حماسه بزرگ در طرد رژیم ولایت مطلقه فقیه جلوگیری نماید. اکنون بعد از ۴۲ سال از پیروزی انقلاب ۵۷ ، آستانه تحمل هم وطنانمان از ظلم و دیکتاتوری رژیم ولایی به سر آمده است. عمق فاجعه در جامعه بیشتر از آن است که با عذرخواهی های مسئولان این مشکلات حل شوند. مردم به تجربه دانسته اند که حاکمیت فاسد ، در تمام این ۴۲ سال ، هیچ نوع سرمایه‌گذاری برای توسعه جامعه انجام نداده و این موضوع آنها را بسیار خشمگین ساخته است. گسترش اعتراضات به وضعیت موجود و افزایش اعتصابات کارگران ، معلمین ، بازنشستگان ، کشاورزان ، دانشجویان و مزدبگیران با محتوای اصلی خواست‌های فوری طبقه کارگر و دیگر لایه‌های زحمتکشان و اکثریت مردم ، بی‌تردید نشانگر این واقعیت است که نارضایتی مردم از حاکمیت به عمق شکاف های طبقاتی مربوط گردیده و این نارضایتی هر روز ، تضاد میان مردم با حاکمیت دیکتاتوری را تشدید می‌کند.
اکنون راهکار مؤثر برای مبارزه بر ضد حاکمیت ، تلاش در راه تبدیل نیروهای عظیم اجتماعی بالقوه بر ضد رژیم و تبدیل آن به نیروی بالفعل حاضر درصحنۀ مبارزه، با سازماندهی خشم و نفرت اکثریت محروم و جان به لب رسیده مردم میهنمان از این نظام سیاسی فاسد و ضد مردمی است. این خشم و انزجار عمومی را بایستی به پایه های یک جنبش وسیع اجتماعی ضد حکومت استبدادی تبدیل و راه را برای تشدید مبارزه و فلج کردن دستگاه‌های حکومتی گشود.
جنبش کارگری و جنبشهای مطالباتی صنفی در سطوح گوناگون بین طبقه کارگر و دیگر لایه‌های زحمتکشان درحال رشد و نمو و شکل گیریست. بحران‌های معیشتی عوامل عینی رشد و نمو این جنبش ها در درون جامعه و در بطن اقتصاد سیاسی کنونی میهنمان است. حال جنبش مطالبه محور طبقه کارگر در طی مسیر رشد خود ، نیاز به ورود به مرحله ی مبارزه سیاسی جنبش کارگری از موضع قدرت و با سازمان یافتگی و همچنین با همراهی و پشتیبانی کلیه نیروهای ملی ، مترقی و آزادیخواه به خصوص نیروهای داخل کشور ، در مسیر تحولات مهم آتی و در ورود به تغییر اقتصاد سیاسی ناعادلانه بایستی به عاملی تعیین کننده در تغییرات سیاسی کشور تبدیل گردد. اکنون اوج‌گیری بزرگترین اعتصابات کارگری در صنعت نفت، گاز و پتروشیمی و گسترش آن به سایر صنایع و واحدهای تولیدی، و کانون‌های صنفی ، نشانگر اینست که کارگران و زحمتکشان، برای دستیابی به خواسته های برحق خود ، به پا خاسته‌اند.
ما جمعی از هواداران سازمان فدائیان خلق ایران(اکثریت) و حزب چپ ایران(فدائیان خلق) و حزب توده ایران- داخل کشور معتقدیم ، با اتحاد همه احزاب ، سازمان ها و نیروهای ملی ، مترقی و آزادیخواه و با دوری از هرگونه تفرقه و همزمان با تشدید مبارزه ، در عمل می توان به تغییر توازن نیرو در روند طرد حاکمیت جمهوری اسلامی، گام نهاد و فرایند گذار از دیکتاتوری و تحقق دگرگونی‌های بنیادین ، دموکراتیک و پایدار را امکان‌پذیر ساخت. اکنون مبارزه بر سر منافع مردم و اصرار و تاکید بر روی خواست‌های مشترک ، در مبارزه زحمتکشان جزو ضرورت‌هایی انکارناپذیر مبارزه با دیکتاتوری حاکم می باشد. اکنون با تشدید نافرمانی مدنی ، در حمایت از اعتصابات سراسری کارگران نفت و پتروشیمی، بایستی راه را برای آگاهی مردم از نیروی تاریخی خود در به حرکت درآوردن جامعه و تبدیل آن به یک نیروی عظیم برانداز تا پیروزی نهایی بر دیکتاتوری حاکم را ، هموار ساخت. در این بین تضاد میان خواست‌های مردم و ادامه حاکمیت جمهوری اسلامی ، عامل اصلی ایجاد بحران‌ها و تشدید نافرمانی های مدنی در درون حاکمیت خواهد بود که بایستی آگاهی مردم از این تضاد موجود ، توسط نیروهای پیش رو تشدید گردد.
ما معتقدیم ، راه به جلو در گذار از حکومت جمهوری اسلامی ، از مسیر اتحادهای تاکتیکی در تشکیل جبهه ای واحد برعلیه دیکتاتوری ولایت فقیه می گذرد. این یکی از پرچالش ترین بخشهای مبارزه سیاسی در تاریخ مبارزات مردم ایران است که لازمه‌اش سازمان یافتگی تشکیلاتی ، داشتن برنامه عملی و نقشه راه مدون هم برای تشکیلات و هم برای توده مردم جان به لب رسیده به همراه برخوردی هوشمندانه و انعطاف پذیر و دموکراتیک در پیوند با بینش و پذیرش منافع طبقاتی گوناگون در سطح ملی است.
ما جمعی از هواداران سازمان فدائیان خلق ایران(اکثریت) و حزب چپ ایران(فدائیان خلق) و حزب توده ایران- داخل کشور ، با اعلام آمادگی برای اقدام مشترک از کلیه نیروهای ملی ، مترقی و آزادیخواه در داخل و خارج از کشور می‌خواهیم ، مبارزه با رژیم را پر طنین‌تر کنند و جمهوری اسلامی را هرچه بیشتر منزوی سازند. در این کارزار ، هماهنگی و همکاری تمامی نیروهای خواهان عبور ، طرد و گذار از رژیم جمهوری اسلامی، نقش مهمی دارند. ما با علم بر اینکه ، مبارزه میدانی تمامی اقشار جامعه و طبقات اجتماعی در واکنش به شرایط حاکم بر جامعه ، نقشی اساسی در شکل‌گیری اتحاد نیروها منجمله کارگران ، معلمین ، بازنشستگان ، کشاورزان ، دانشجویان و مزدبگیران دارد، اما معتقدیم این امر مسئولیتی را که سازمان‌های سیاسی در تداوم و تقویت این اتحاد دارند، کم نمی‌کند.
کارگران و هم میهنان مبارز و قهرمان ایران!
به اعتراضات و گسترش نافرمانی های مدنی ، متحدانه و به دور از خشونت ، به هر شکل و با استفاده از همه روش ها بپیوندید. یگانه راه پیروزی بر رژیم ، ایجاد نافرمانی های مدنی و حضور پر شور و میلیونی شما در صحنه مبارزه با دیکتاتوری ولایی است. اکنون بایستی با صدای رسا فریاد زد ، پیش به‌سوی اتحاد و ارتقاء سطح سازماندهی و همبستگی با هدف پیوند اعتراضات و اعتصابهای پراکنده به‌یکدیگر در مبارزه علیه دیکتاتوری ولایی!
جمعی از هواداران سازمان فدائیان خلق ایران(اکثریت) و حزب چپ ایران(فدائیان خلق) و حزب توده ایران- داخل کشور
۱۸ تیرماه ۱۴۰۰
درود درود بی پایان بر شما
آری دوستان و رفقا :
« مردم متحد هرگز شکست نخواهند خورد »
« اتحاد اتحاد خار چشم استبداد »
« اتحاد مبارزه پیروزی »