تحریم گسترده انتخابات ۲۸ خردادماه ۱۴۰۰ نشان داد که جامعه ایران گام در مسیر عبور از جمهوری اسلامی گذاشته است. پس از ۴۲ سال از انقلاب ۵۷ بیش از پیش برای همگان روشن گردیده که رژیم ولایت فقیه مانع اصلی راه پیشرفت و برقراری دموکراسی، عدالت اجتماعی و حقوق بشر در میهن ماست. فساد گسترده و نحوه توزیع بشدت ناعادلانه منابع و ثروت کشور در بین مسئولین و صاحبان قدرت و خروج سرمایه های غارت شده از کشور ، باعث افزایش بی سابقه فاصله طبقاتی در جامعه گردیده است. اکنون هدف اصلی سران حکومت با علم به افزایش نارضایتی و مخالفت آشکار مردم با سیاستهای رژیم ، حفظ نظام سیاسی حاکم به هر قیمت و با هر شرایطی است.
تئوریسین های رژیم با ارزیابی تحولات جاری در کشور و با آگاهی از عدم سازمان یافتگی اعتراضات ، اعتصابات و تجمع های صنفی ، کارگری و اقشار مختلف مردم ، برای خاموش کردن صدای این اعتراضات ، سعی در به انحراف کشاندن اهداف اصلی معترضین با ایجاد برخی تغییرات صوری ، برای حفظ نظام سیاسی فاسد کنونی دارند، چرا که حاکمیت توازن نیرو در درون کشور را به دلیل در دست داشتن نیروهای نظامی و قدرت سرکوبگری شدید ، به‌نفع حکومت می داند. استبداد مذهبی بدون توجه به وضعیت معیشت زحمتکشان و زندگی آنها، با توسل به نیروی سرکوبگر نظامی و امنیتی بر میهن ما حکمرانی می کند. در همین راستا ، همه جناح‌های رقیب در داخل حکومت ، با همه اختلافات ظاهری ، به منظور جلوگیری از گسترش حرکت مردم برای تعیین سرنوشت خود و سرکوب راحت تر آنان همچون سالهای ۸۸ ، ۹۶ و ۹۸ ، با یکدیگر به طور متحد بر محور اطاعت از ولایت مطلقه فقیه عمل می‌کنند.
اکنون کلیه احزاب و سازمان ها باید با قبول وجود تفاوت در اندیشه و راه و روش های پیش رو در تشکیلاتشان به منظور عبور از حاکمیت ، با اتحاد در عمل ، به سوی مبارزه با دیکتاتوری بایستی گام بردارند. در این شرایط حساس میهنمان همگی بایستی بدانند و بدانیم ، احزاب و سازمان‌های چپ، ارثیه هیچ شخص و جماعتی نیستند. اینها امانتی در دستان رفقای مسئول بوده و سرمایه سیاسی و دارائی های تشکیلاتی و دستاورد خونبار در تاریخ مبارزات قهرمانانه و دلیرانه طبقه کارگر، روشنفکران، معلمین، نویسندگان، هنرمندان و… هستند. امروز رفقای مسئول احزاب و سازمانها بایستی بیش از پیش متوجه اهمیت اتحاد در ادامه مسیر مبارزه با رژیم باشند. اکنون مسئولین احزاب و سازمانهایی که به عملیاتی شدن اتحاد اعتقادی نداشته و تنها سخن از اتحاد می زنند بایستی با بازنشسته کردن خود و انجام امور مشاوره ای در تشکیلاتشان ، جای خود را با رفقای معتقد به اتحاد در عمل بسپارند.
اکنون احزاب و سازمان های چپ ایران به خصوص در داخل کشور ، نیاز به بازآفرینی ، بازیابی و باززایی خود دارند. این نیروها باید خود را باور کنند، تا بتواند از انفعال و برخوردهای واکنشی بیرون آمده و رویکردی کنش‌گرایانه ، آگاهانه و ارادی را بر اساس تحلیل از وضعیت موجود در جامعه دنبال کنند. چپ ایران به خصوص در داخل کشور باید منافع طبقه کارگر و اقشار زحمتکش جامعه را بر منافع فردگرایانه ، خودخواهانه ، فرقه‌ای و تنگ‌نظرانه خود ارجح بداند و حاضر باشد هر چیزی را فدای اهداف والای انسانی ، مترقی ، اجتماعی و دمکراتیک نماید و این کار را بایستی در عمل و نه در سخن ، دنبال کند. احزاب و سازمان های معتقد به چپ به همراه نیروهای ملی ، مترقی و آزادیخواه اگر همانند فراخوان گسترده خود برای تحریم انتخابات ۲۸ خردادماه ، در کنار مردم به موقع اقدام نمایند، شاهد نتایج مثبت آن در جامعه خواهند بود و در غیر این صورت ، باید منتظر دنباله‌روی مردم ستمدیده میهنمان از جماعت وابسته به نیروهای ارتجاعی و امپریالیستی بود که برای نابودی ایران و ایرانی کمر همت بسته و با آلترناتیوسازی و با دخالت دولت های خارجی و اتکاء اپوزیسیون به قدرت‌های بزرگ و دولت‌های خارجی برای تغییرات سیاسی در ایران منتظر جایگزینی ارتجاعی ، استبدادی، سلطنتی و موروثی به جای ارتجاع حاکم و ادامه چپاول طبقه کارگر و منابع و ثروت کشورمان هستند.
در شرایط فعلی ، فشار افکار عمومی بر روی رژیم ولایی برای ایجاد تغییرات در جامعه ، در کنار عبور از اصلاح طلبان و اصول گرایان با نارضایتی گسترده مردم ، به همراه ناکارآمدی و فساد فراگیر در تمامی ارکان حکومت، تمایل به براندازی را در بین مردم به شدت افزایش داده است. نکته ظریف در این بین ، امکان پیوستن بخشی از اصلاح طلبان به صفوف معتقدین به گذر از حکومت جمهوری اسلامی می باشد. این بخش معتقد به گذار در بین اصلاح طلبان هرچند امروز در اقلیت است ، اما رو به افزایش بوده و هم سو با جایگاه اجتماعی رو به ریزش خود و نا امید از اصلاحپذیری حاکمیت عمل می کند. لذا جنبش چپ ایران بایستی در اندیشه جذب حتی این بخش از اصلاح طلبان در صفوف مبارزه با رژیم ولایی باشد.
اکنون بایستی با تمام توان و تمامی هم و غم و استعداد و ابتکار ، برای ایجاد فضای گفتگو‌ی سالم، رفیقانه و همراه با احترام متقابل و تحمل اختلاف نظرات بین احزاب ، سازمان ها ، نیروهای ملی ، مترقی و آزادیخواه کوشش کرد تا بتوان تفاوت دیدگاه های متنوع در درون خانواده بزرگ چپ ایران را برای اتحاد در عمل و نه در سخن و برای ایجاد جبهه ای واحد بر علیه رژیم به سرانجام رساند.
ما جمعی از هواداران سازمان فدائیان خلق ایران(اکثریت) و حزب چپ ایران(فدائیان خلق) و حزب توده ایران- داخل کشور معتقدیم ، با اتحاد احزاب ، سازمان ها و نیروهای ملی ، مترقی و آزادیخواه با قبول تفاوت در اندیشه و با دوری از هرگونه تفرقه ، همزمان با تشدید مبارزه ، در عمل می توان به تغییر توازن نیرو در روند طرد حاکمیت جمهوری اسلامی، گام نهاد و فرایند گذار از دیکتاتوری و تحقق دگرگونی‌های بنیادین ، دموکراتیک و پایدار را امکان‌پذیر ساخت و در عمل هماهنگ با هم ، به سوی مبارزه با دیکتاتوری ولایی گام نهاد.
ما معتقدیم در مسیر مبارزه برای زحمتکشان بر سر منافع مردم که جزو ضرورت‌هایی انکارناپذیر مبارزه می باشد ، با اصرار و تاکید بر روی خواست‌های مشترکمان در تلاش برای تشدید نافرمانی های مدنی ، در حمایت از اعتصابات ، اعتراضات و تجمع های صنفی ، کارگری و اقشار مختلف مردم ، بایستی راه را برای به حرکت درآوردن جامعه و تبدیل آن به یک نیروی عظیم برانداز تا پیروزی نهایی بر دیکتاتوری ولایی ، هموار ساخت. اکنون تضاد عمیق میان خواست‌های مردم و ادامه حاکمیت جمهوری اسلامی ، بایستی توسط احزاب و سازمانها با افزایش آگاهی توده های مردم نسبت به گسترش نافرمانی های مدنی و تاثیر کلان آن برای به زانو درآوردن دیکتاتوری ، تشدید گردد.
ما معتقدیم ، راه به جلو در گذار از حکومت جمهوری اسلامی ، از مسیر اتحادهای تاکتیکی در تشکیل جبهه ای واحد برعلیه دیکتاتوری ولایی می گذرد. رفقای مبارز بایستی دقت نمایند ، ایجاد این اتحادهای تاکتیکی ، یکی از پرچالش ترین بخشهای مبارزه سیاسی در تاریخ مبارزات چپ ایران است که لازمه‌اش سازمان یافتگی تشکیلاتی ، داشتن برنامه عملی و نقشه راه مدون به همراه برخوردی هوشمندانه ، انعطاف پذیر و دموکراتیک در پیوند با بینش و پذیرش منافع طبقاتی گوناگون در سطح ملی است. اکنون مبارزه متحد و متشکل کلیه نیروهای ملی ، مترقی و آزادیخواه در کنار احزاب ، سازمانها و تشکل های صنفی، کارگری ، مزدبگیران و اقشار مختلف مردم ، در یک چارچوب و با ایجاد جبهه ای واحد بر علیه رژیم می تواند عاملی مهم در مسیر گذار از حکومت و راهگشای پیروزی در این راه باشد.
اکنون ما جمعی از هواداران سازمان فدائیان خلق ایران(اکثریت) و حزب چپ ایران(فدائیان خلق) و حزب توده ایران- داخل کشور ، با آگاهی از تفاوت در اندیشه های تشکیلاتی با صدای رسا فریاد می زنیم: با اتحاد در عمل ، پیش به‌سوی مبارزه با دیکتاتوری ، همراه با ارتقاء سطح سازماندهی و همبستگی با هدف پیوند اعتراضات و اعتصاب‌های پراکنده در داخل کشور به یکدیگر در مبارزه علیه دیکتاتوری ولایی!
جمعی از هواداران سازمان فدائیان خلق ایران(اکثریت) و حزب چپ ایران(فدائیان خلق) و حزب توده ایران- داخل کشور
۲۰ تیرماه ۱۴۰۰
تیتر بسیار اموزنده «تفاوت در اندیشه» و اتحاد ….! از جریان های حامی خط امام سابق ، اصلاخ طلب اسلامی دو سال پیش و سوسیال لیبرال امروز !