پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

«پروپاگاندای امپریالیستی و ارتجاعی علیه کوبا» – اردشیر زارعی قنواتی

آنچه نباید فراموش شود موقعیت عینی کوبای سوسیالیستی و تلاش های این کشور در سخت ترین روزهای کرونایی جهان است که پزشکان و پرستاران کوبایی با تمام قدرت به کمک بسیاری از کشورهای درگیر این پاندومی شتافتند چنانچه وقتی کشورهای اروپایی و آمریکا حتی محموله های ماسک همدیگر را...
اردشیر زارعی قنواتی

آنچه نباید فراموش شود موقعیت عینی کوبای سوسیالیستی و تلاش های این کشور در سخت ترین روزهای کرونایی جهان است که پزشکان و پرستاران کوبایی با تمام قدرت به کمک بسیاری از کشورهای درگیر این پاندومی شتافتند چنانچه وقتی کشورهای اروپایی و آمریکا حتی محموله های ماسک همدیگر را در بین راه می دزدیدند این کادرهای درمانی کوبا بودند که به کمک کشورهایی چون ایتالیا، اسپانیا، پرتقال و دیگران آمدند

در روزهای اخیر یک هجوم رسانه یی و سیاسی به بهانه اعتراضات چند صد نفره و یا چند هزار نفره در کوبا به بهانه اعتراض و نارضایتی از کمبود واکسیناسیون کرونا، تبدیل به تیتر اصلی رسانه های جریان اصلی شده است. نکته جالب این است که بزرگترین صدایی که در حمایت از این اعتراضات هم بلند شده است از طرف آمریکایی بوده است که در جریان پاندومی کرونا به واسطه ساختار معیوب و سرمایه محور متحمل حداقل ششصد هزار قربانی کرونا شده است. در حالی که در کوبا با همه کمبودها و ضعف های موجود که عمدتا ناشی از تحریم های شصت ساله واشنگتن و متحدین جهانی ـ منطقه یی آن بوده است، کمترین میزان ابتلا و تلفات ناشی از پاندومی کرونا در سطح جهان و منطقه را شاهد بوده است. اینکه بلندگوهای امپریالیستی امروز برای یک اعتراض چند صد یا چند هزار نفره در کوبا این را تبدیل به مهمترین خبر، گزارش و تحلیل های خود قرار داده اند بهترین شاهد برای این واقعیت است که جمهوری سوسیالیستی کوبا در تمام این سال ها که حداقل شش دهه شدیدترین نوع تحریم های همه جانبه را هم تحمل کرده است، حتما آن چنان ریشه قدرتمند در حمایت های توده یی دارد که یک اعتراض کوچک هم دشمنان امپریالیستی و ارتجاعی این کشور انقلابی همه آنان را ذوق مرگ کرده است. کشورهایی که روزانه و ماهانه مواجهه با جنبش های اعتراضی چون «جان سیاهان مهم است» و «جلیقه زردها» بوده اند و در طول چنین اعتراضاتی هزاران تن سرکوب و بازداشت می شوند و حتی در جدیدترین نمونه آن سرکوب پناهندگان در بلژیک که بعد سکونت پانزده ساله هنوز فاقد حقوق شهروندی می باشند، الان مدافع حقوق بشر و دمکراسی در کوبا شده اند. حتی این جریانات و کشورهای امپریالیستی به اندازه یی سراسیمه و دستپاچه شده اند که برای توجیه القائات دروغ خود تظاهرات حامیان دولت سوسیالیستی کوبا را به نام مخالفان به افکارعمومی ارائه می کنند که عکس های زیر همین نوشته گاف هایی است که توسط روزنامه گاردین و چند خبرگزاری امپریالیستی منتشر گردید و بعد که مشخص شد از صفحات آنلاین آنان حذف گردید. آنچه نباید فراموش شود موقعیت عینی کوبای سوسیالیستی و تلاش های این کشور در سخت ترین روزهای کرونایی جهان است که پزشکان و پرستاران کوبایی با تمام قدرت به کمک بسیاری از کشورهای درگیر این پاندومی شتافتند چنانچه وقتی کشورهای اروپایی و آمریکا حتی محموله های ماسک همدیگر را در بین راه می دزدیدند این کادرهای درمانی کوبا بودند که به کمک کشورهایی چون ایتالیا، اسپانیا، پرتقال و دیگران آمدند که ویدئوهای سپاسگزاری مردمان این جوامع از این گروه های امداد کوبایی هنوز در دسترس است. تردیدی در این نیست که به زودی این پروپاگاندا و نمایشات رسانه یی هم تمام می شود و ساختار سوسیالیستی، مردمی و مترقی کوبا همچنان استوار مانایی خود را با تمام مشکلات و سختی های تحمیل شده به رخ دشمنان خود خواهد کشاند و در این میان شرمنده ترین ها جدا از امپریالیست ها و ارتجاع، مثل همیشه همان چپ بریده و به اصطلاح دمکرات شده خواهند بود که برای توجیه سقوط تاریخی خویش هم اکنون دنباله رو کثیف ترین محافل سیاسی و رسانه ای امپریالیستی شده اند. بدون هیچ تردیدی جنبش چپ سوسیالیستی ایران قاطعانه از هویت، استقلال، روند سوسیالیستی و حاکمیت ملی دولت مترقی و سوسیالیستی کوبا حمایت کرده و در کنار مردم کوبا خواهند ایستاد. 

۱۴۰۰/۴/۲۳

https://akhbar-rooz.com/?p=119468 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

28 نظرات
تازه‌ترین
قدیمی‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
باران اذرمینا
باران اذرمینا
2 سال قبل

نوشته ی اقای قنواتی وبرخی از نظر دهندگان خواننده را به یاد تبلیغات استالینی و حزب توده و پس ازانقلاب سازمان اکثریت توده ای زده می اندازد. اینان به جای این که از واقعیت اغاز کنند و در جستجوی حقیقت باشند سخنان دستگاه تبلیغاتی رژیم های مورد پذیرش خود راباز گو می کنند و هر نظردیگر و انتقاد به این رژیمها را نادرست ودست پخت ارتجاع و امپریلیسم می دانند، به یاد اورید چندین دهه هرکس از اردوگاه های بردگی گولاک سخن می گفت یا انتقادی به رژیم شوروی می کرد دستگاههای تبلیغاتیان رژیم و حرب های وابسته انها را دروغ و جعل سرمایه داری و امپرالیسم می دانستند تا کنگره ی بیستم حزب کمونیست شوروی پرده را بالا زد و جنایت های استالین را اشکار کرد ان گاه نوبت به هواداران چین رسید که با همین روش حقیقتها را می پوشاندند وبه منتقدان انگ می زدند مگر حزب توده با همین روش مخافان خط امام را بی اعتبار نمی کرد و به دژخیمان اینده خود یاری نمی رساند؟
متاسفانه هنوز برخی از چپ های ایرانی با گذشت این همه سال با فرو ریزش اردوگاه سوسیالیستی بازگشت چین به نظام سرمایه داریو.. باز واقع بینی را کنار گذاشته اند وبدر ودیوار می زنند که تا از رژیم کوبا دفاع کنند. واین که در این کشور مطلوعات ازاد سندیکاهای مستقل احزاب سیاسی غیر دولتی سازمان های مردم نهادو ازادی بیان وچود ندارد ومردم لزادی مسافرت به خارج را ندارند و…… برایشان مهم نیست وتنها به چند دستاورد رژیم بسنده می کنند نشان می دهد که درک حضرات از سوسیالیسم همان درک استالینی یعنی دیکتانوری حزبی و دولتی سازی همه چیز است
ایا بخشی از مردم کوبا حق اعتراض دارند؟ ایا حق دارند از بدی وضع اقتصادی و تبود ازادی و… ناراضی باشند؟ و رژیم انها را خرابکار و عامل امپریالیسم نداند و اینترنت را از ترس گسترش اعتراض قطع نکند و هوادارانش را به مقابله با انان نخواند؟
در پایان می پرسم در این ۴۲سال حکومت اسلامی در ایران ایا صدایی از اعتراض مقامات کوبایی علیه سرکوبهایرژیم اسلامی بگوش رسید؟
در سال ۱۹۵۳ هنکامی که کارگران برلین شرقی دست به اعتصاب وراهپیمایی در اعتراض به وصع بد اقتصادی خود زدند وتانکهای ارتش سرخ سرکوب شان کردند دبیر حزب کمونیست برلین شرقی گفت متاسفانه کارگران ومردم برلین منافع خود را نمی شناسند برتولت برشت در شعر معروفی خطاب به او نوشت
اگر این طور است کارگران و مردمی بیافرینید که منافع خود را بشناسند؟؟؟؟( نقل به معنی)

بهرام سینا
بهرام سینا
2 سال قبل

کامنت های کلی و نا مرتب و نا مربوط جنابعالی مرا کشته !
بجای این کلی بافی ها و بر «چسب زدن» در مورد نه فقط «این نوشته» و «برخی از نظر دهندگان خواننده » که بزعم شما طبق معمول پای «تبلیغات استالینی و حزب توده و پس ازانقلاب سازمان اکثریت توده ای» را برای «شاهد » به میان می کشی
جنابعالی عادت داری در این سایت [خبری سیاسی چپ ] نیروهای چپ و جنبش آزادیخواهانه و عدالت خواهانه
را تحریف کنی و با آویزان شدن به اشکالات این جنبش ، آماج های اصلی آنرا نخدوش کنی.

به همین دلیل کار خود را بت یک «فیلتر» در موقع خواندن هر مقاله و کامنت پیش می بری و هر چیز که با مذاق جنابعالی سازگار نباشد با یک کامنت مشابه پاسخ می دهی .

وگرنه یک آدم منطقی نظرش را درمورد این مقاله بر اساس مطالبی که آقای قنواتی نوشته به نقد می کشد. نیازی به «قسم و آیه و شاهد» هم ندارد. بر خورد اندیشه ها !

گفتم فیلتر !
شما در پایان کامنت خود به «در سال ۱۹۵۳ هنکامی که کارگران برلین شرقی ..» گریزی زده اید.
من هم از شما می پرسم نظرتان در مورد پروسه ی تکوینی کودتای امپریالیستی ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ / اوت ۱۹۵۳ میلادی چیست؟
اگر من می دانستم که جنابعالی چه در سر داری ، مانند بسیاری از دوستان دگر اندیش خود در مورد وقایع پیش و پس از ۲۸ مرداد ۳۲ جتی پیش و پس از انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ در روسیه به بحث و گفتگو می نشستم.
در مورد چرائی ظهور و سقوط «سوسیالیسم وافعا موجود» یا رایش سوم و نکبت فاشیسم و نازیسم ،‌ جوامع دارای دولت رفاه ، دوران جنگ سرد ، وقایع بعداز فروپاشی «سوسیالیسم وافعا موجود» و….. گفتنی زیاد ست.
ولی همین طوری نمی توان مسائل استعماری ، تاریخی ، فرهنگی ، سیاسی ، اقتصادی ، جامعه شناختی ، ایدئولوژیکی ، امنیتی ، جاسوسی و ضد جاسوسی را نادیده گرفت و هر چه دلمان خواست بنویسیم.
فقط یک اشاره بکنم که قدرتهای بزرگ علاقه ی وافر دارند که جنبش های آزادی بخش ، استقلال طلب، عدالت خواه و….. به بن بست برسند. برای ارضای این هدف ضد انسانی و عقب مانده از هیچ توطئه و تاکتیکی کوتاه نمی آیند و کسانی از هزاران نوع از این ترفند های اهریمی در جهان بی خبر ند که یا خود را به بی خبری میزنند که با قدرتهای بزرگ همدلی دارند. برای اینکه نعل وارو نزنید ، حکومت جنایتکار اسلامی ایران هم معلول این ترفند ها ست که ۴۲ سال با سرنوشت مردم ایران ماجراجوئی می کند.

بهمین دلیل ست که امروز از اعتراضات شهروندان کوبائی و آفریقای جنوبی به پایکوبی پرداخته اند . خیال می می کنند ناراضیان کوبا برای بازگشت باتیستا و آمریکا تلاش می کنند و مردم آفریقای جنوبی خواهان بازگشت آپارتهاید هستند!!!!!!

نه به دیکتاتوری در هر نوعش و قطع دخالت قدرتهای جهان در امور دیگر کشورها
آری به جنبش های حق طلبانه مردم سراسر جهان به خصوص فلسطین اشغالی بعداز ۱۳۴۸

باران اذرمینا
باران اذرمینا
2 سال قبل
پاسخ به  بهرام سینا

اقای بهرام سینا شما از سر خشم وبا لحنی نه چندان بهداشتی به من تاخته اید و کامنت کوتاه خود به نکاتی اشاره کرده اید که هر کدام نیاز به بررسی و گفتگوهای بلنددارد از انقلاب اکتبر و استعمار و جنبش های ازادی بخش گرفته تا فلسطین و کودتای ۲۸ مرداد. پاسخ به همه ی انچه اورده اید مثنوی هفتاد من کاغذ می شود
من در نقد نوشته ی اقای قنواتی نکاتی را پیش اوردم که شما به انها توجه نکردید وچون من اشاره ای به استالینیسم و کژروی های ان از اصول سوسیالیسم کردم و پرسش هایی در باره ی ماجرای تظاهرات برخی از مردم کوبا پیش کشیدم چنان براشفته اید که مانند یک مسلمان متعصب که به خدا وپیغمبرش نقدی کرده باشند سخنان اتهام امیز نیت خوانی ونه چندان مودبانه به زبان می اورید
سما اگر خود را چپ و سوسیالیست می دانید ناگزیرید که به واکاوی و تحیل چگونگی فرریزش اردوگاه سوسیالیستی و بازگشت چین به نظام سرمایه داری و.. بپردازید که کار ساده ای هم نیست وگرنه کارتان به تحلیل های پلیسی جیمز باندی می کشد که کار کار دستگاه های جاسوسی و توطیه های دشمن بود
چون سخن برسر کوبا بود من تنها به دو نکته از اورد شما اشاره می کنم کودنای ۲۸ مرداد بدون همکاری جریان های راست و مذهبی ایت الاه یهبهانی و کاشانی و فیودالها ممکن نبود چرا امپریالیسم امریکا نتوانست در کوبا کودتا کند؟ در ماه فوریه ی امسال در میانمار کودتا شد مردم هنوز از پای ننشیستند ودر برابر کودتا پایداری می کنند. چرا حزب های چپ جبهه ی ملی و غیره مردم را مانند سی تیر به مقاومت نخواندند.
دوم فراموش نفرماید که انقلاب ۵۷ بر زمینه ی اسلامیسم و اسلام سباسی که پیروان خمینی و طالقانی و علی شریعتی سالها بستر ان را فراهم کرده بودند رخداد بله قدرت های غربی ازهراس کمونیست شدن ایران به مذهبی ها یاری رساندند اما ان را پدید نیاوردند
در پایان امیدوارم به جای تندخویی انگ زنی و اقع بینی پیشه کنید

peerooz
peerooz
2 سال قبل

“یار بی پرده از در و دیوار, در تجلی است یا اولی الابصار”.

جناب آذرمینا میفرمایند 
– “… فرو ریزش اردوگاه سوسیالیستی بازگشت چین به نظام سرمایه داری…”.

باید به عرض ایشان رساند که با وام از مارک تواین در باره خبر مرگ سوسیالیسم غلو بسیار شده است. در مسیر تکامل, افت و خیز فراوان است و پس از تجربه شوروی که غرب شتاب زده آنرا پایان تاریخ دانست(فوکویاما), امروز انواع رنگارنگ کمونیسم – سوسیالیسم را میتوان در سوسیال دمکراسی های اروپا, کمونیسم – کاپیتالیسم چین, کمونیسم کوبا و کره شمالی و ویتنام و غیره مشاهده کرد و تجربه و تکامل ادامه دارد.

– میفرمایند در کوبا “…. مطلوعات ازاد سندیکاهای مستقل احزاب سیاسی غیر دولتی سازمان های مردم نهادو ازادی بیان وچود ندارد ومردم لزادی مسافرت به خارج را ندارند و…… برایشان مهم نیست وتنها به چند دستاورد رژیم بسنده می کنند …”.

” چند دستاورد – لابد ناچیز – “رژیم”, ” عبارتند از تحصیل و بهداشت و تاحدود زیادی مسکن مجانی که مردم را فارغ از غصه آب و نان میکند و کودک خیابانی که وجود ندارد و شب کسی سر گرسنه به زمین نمیگذارد و کسی برای آب و نان تن فروشی نمیکند و خود کفایی نسبی در دارو و کمک های فراوان به آفریقا و آمریکای جنوبی و غیره. و اینها علی رغم تحریم ها و کارشکنی های کمر شکن آمریکاست که از شصت و دوسال پیش شروع شده و میتوان نمونه ای از آنرا در عملیات Operation Mongoose مشاهده کرد که انسان باخواندن آن, در برابر عظمت کوبا سر تعظیم فرو می آورد وبه مسببین این جنایت ها لعن و نفرین میفرستد. و این ها را باید مقایسه کرد با فقر و فلاکتی که نظام سرمایه داری در بسیاری از نقاط دنیا به وجود آورده است

https://en.wikipedia.org/wiki/Operation_Mongoose

باران اذرمینا
باران اذرمینا
2 سال قبل
پاسخ به  peerooz

اقای یا خانم پی روز
اگر معیار شما برای رژیم سوسیالیستی پیشرفتهای اقتصادی ، گسترش نظام اموزشی وبهداشتی و کاهش فقر باشد بفرمایید کشورهای اسکاندیناوی وبرخی کشورهای نو پیدیدمانند کره ی جنوبی سوسیالیست ترند یا کوبا وکره ی شمالی. من در کامنت کوتاه خود اشاره کردم که برخی چپ های ما هنوز درکشان از سوسیالیسم استالینی است. خلیل ملکی در رشته مقاله هاییکه در پاسخ به احسان طبری می نوشت وطبری پیشرفتهای شوروری را به رخ می کشید ملکی می گفت اگر معیار این هاست حزب نازی از سال ۱۹۳۳ تا۱۹۳۹ کشوری ورشکسته را به سومین قدرت صنعتی جهان تبدیل کرد ۶ میلیون شغل ایجاد کرد و… پس باید از نازیسم دفاع کرد؟ نه اقای محترم اگر سوسالیسم استثمار را برچیند اما ازادی بهمراه نباورد تبدیل به اردوگاه بردگان شکم سیر می شود
دوستان منتقد بد نیست سری به نوشتهای مارکس و دیگر پدران سوسیالیسم بزنند و واز جزمیات دست کشند

peerooz
peerooz
2 سال قبل

جناب اذرمینا,
peerooz آقاست, پی روزه! خانم است.
کشورهای اسکاندیناوی سوسیال ند, نوع سوسیال دمکراسی آن. چین کومونیست, کومونیست – کاپیتالیست است. بقیه کومونیست ند.
کره جنوبی و ژاپن دموکراسی!های اشغال شده و پایگاه نظامی آمریکا در برابر چین, و نوکر ارباب ند.
کمی پایین تر, دموکراسی های فیلیپین و بنگلادش و هند و پاکستان میباشند که فراریان آنها در کشورهای عربی خلیج فارس به حال سگ غبطه میخورند.
دموکراسی های افغانستان و ایران و عراق و سودان و دیگر کشورهای خاورمیانه و آسیای مرکزی معلوم الحال و از دموکراسی های آمریکای مرکزی و جنوبی و کارائیب من جمله برزیل و هائیتی و اکوادر و السوادور و گواتمالا و هندوراس و نیکاراگوه چیزی نمیگویم که فلک زدگان آنها از فشار دموکراسی! از در و دیوار مرز آمریکا بالا میروند. بسیاری از این بینوایان به حال رفاه نسبی ملتی که ۶۲ سال تحت شدید ترین تحریم ها و تهدید ها و حملات و کارشکنی قرار داشته است غبطه میخورند.

استالین و خلیل ملکی و طبری و هیتلر عمر خود را به شما داده و “تقویم پاری نیاید بکار” و گرنه شما هم به فرمایش سعدی باید “زن نو کن ای دوست هر نوبهار”.

انتخاب با شماست. موفق باشید.

باران اذرمینا
باران اذرمینا
2 سال قبل
پاسخ به  peerooz

جناب پیروز نخست بگویم در زبان فارسی ه نشانه ی تانیث نیست برای نمونه در شاهنامه شیده نام پسر افراسیاب است
دوم این که شما به سخنان من توجه نمی کنید و شتابزده پاسخهای نا مربوط می دهید
من پرسیدم اگرمعیار سوسیالیسم را مانند شما تنها پیشرفت اقتصادی و گسترس نظام اموزسی و بهداشتی و کاهش فقر بدانند کشورهای اسکاندیناوی سوسیالیست ترند یا کوبا وکره ی شمالی؟ شما به جای پاسخ نام یک سری ازکشورهای چند قاره را اورده ایدکه در انها فقر و ……. فراوان است. شما اگر در پی گفتگوی جدی هستید اندکی به پرسشها بیاندیشید و پاسخ در خور دهید وگرنه کار به جدل های بی حاصل میکشد
پیروز باشید

peerooz
peerooz
2 سال قبل

جناب اذر مینا بنده کجا ادعا کردم که اگر “سوسالیسم استثمار را برچیند” چنین و چنان میشود؟ درک من از فرمایشات شما اینست که رفاه بدون آزادی و دمکراسی چیز بی ارزشی میباشد. بنده هم با آوردن نمونه های بسیار از کشورهایی که در آزادی و دمکراسی کاپیتالیستی غوطه ورند عرض کردم که تعداد قابل توجهی از مردم این کشورها به ذلت بردگی در کشورهای ثروتمند – و نه الزاما دمکرات – تن میدهند که شکم را سیر کنند و آزادی برای اینها مفهومی ندارد چون “شکم گرسنه دین و ایمان ندارد”.  

فرمودید “من پرسیدم اگرمعیار سوسیالیسم را مانند شما تنها پیشرفت اقتصادی و گسترس نظام اموزسی و بهداشتی و کاهش فقر بدانند کشورهای اسکاندیناوی سوسیالیست ترند یا کوبا وکره ی شمالی؟”.
بنده هم مکررا عرض کردم که سوسیال دمکراسی اسکاندیناوی و بسیاری از کشورهای اروپایی به درجاتی و کمونیسم – کاپیتالیسم چین و کمونیسم چند کشور دیگر همه مراحل تکامل سوسیالیسم جهانی میباشند, اگر هیولا بگذارد. در غیر این صورت سرنوشت جهان در دست کورپوریشن هایی خواهد بود که جز منافع خود به چیزی نمی اندیشند و تخریب محیط زیست, مسابقه تسلیحات اتمی, حملات نظامی مکرر و متعدد, فقر گسترده جهانی و آوارگی عالم گیر, عاقبت خوبی برای دنیا پیش بینی نمیکند و کاپیتالیسم به شکل کنونی خود قادر به حل این مشکلات نیست.

اصغر الهیاری
اصغر الهیاری
2 سال قبل
پاسخ به  peerooz

peerooz گرامی
بیش از بیست سال در این اخبار روز از مصاحبت گردانندگان این سایت و دوستداران جنبش چپ ایران وحتی با خبر شدن از دیگر نحله های سیاسی واقعا بسیار آموحته ام . مهمترین موضوع مزاحمت های «مخالفان» جنبش چپ می باشد که فقط سعی می کنند مسیر بحث ها را عوض کنند .
کمترین نویسنده ای به این دست کامنت های غیر منطقی پاسخ می دهد.
بعضی از کامنت ها به طرز بسیار عقب مانده و غیر دموکراتیک در اینجا به اخبار روز ، نویسندگان و کامنت گزاران آن «حمله » می کنند و به حساب خودشان «انتقاد» می کنند.
اسمش را آزادی بیان و اندیشه می گزارند.
امروز صبح در قسمت ورزشی اخبار روز به بوکسور طلائی کوبا برخورد کردنم:
گزارشگر یا تهیه کننده ی این موضوع چنین نوشته ست البته اگر متهم به «تبلیغات» برای کوبا نشود :
 وفاداری به انقلاب کوبا و گذشت از میلیونها دلار
اولین بار استیونسون در دسته سنگین وزن المپیک مونیخ بود که چشم جهانیان را به خود خیره کرد، اتفاقی که عامل آن ناک اوت کردن اولین حریفش در تنها ۳۰ ثانیه بود. او درون رینگ یک قدرت مطلق محسوب می شد و در نخستین تجربه المپیکی خودش توانست در سن ۱۸ سالگی، به راحتی آب خوردن مدال طلای المپیک ۱۹۷۲ مونیخ را کسب کند. گزارشگرها به شوخی در مورد او می گفتند: افتخار مبارزه با استیونسون، باید به بازنده بازی قبل برسد، نه برنده بخت برگشته! همان موقع بود که دست اندرکاران بوکس حرفه ای به سراغ استیونسون رفتند، آمریکایی ها به جوان کوبایی پیشنهاد دادند تا به بوکس حرفه ای روی بیاورد اما او پیشنهاد آنها را رد کرد. استیونسون از طرفداران سرسخت انقلاب کوبا بود و ترجیحش این بود که در سرزمین خودش و برای کشورش مبارزه کند. تئوفیلو استیونسون ۴ سال بعد و در المپیک ۱۹۷۶ مونترال توانست یک مدال طلای دیگر هم کسب کند، باز هم آمریکایی ها به سراغ بوکسور کوبایی رفتند و این بار نسبت به قبل حتی بیشتر روی پیشنهادشان اصرار کردند؛ استیونسون باز هم پیشنهاد آن ها را رد کرد. دست رد جوان کوبایی به پیشنهاد چند میلیون دلاری آمریکایی ها، از او در میان مردم کوبا یک قهرمان ملی ساخت. این پایان کار استیونسون نبود و او در المپیک ۱۹۸۰ مسکو نیز توانست با شکست تمام رقیبانش مدال طلا را برای سومین بار متوالی از آن خودش کند و نامش را در تاریخ المپیک، جاودانه سازد. تئوفیلو استیونسون پس از بازنشستگی، به عنوان کارشناس بوکس در کوبا مشغول به کار شد و گزارش شده که حقوق ماهانه اش حدود ۴۰۰ دلار بود. معروف است که یک بار به استیونسون پیشنهاد شد در ازای دریافت ۵ میلیون یورو، با محمد علی در رینگ بوکس حرفه ای مبارزه کند، پاسخ او به شرح زیر بود: 
چند میلیون دلار مقابل ۸ میلیون کوبایی که عاشق من هستند چه ارزشی دارد؟ ( پایان نقل قول)
حالا ما داریم در مورد کشوری که امثال استیونسون ۶۲ سال برای انقلاب ، استقلال و عدالت اجتماعی تمام زرق وبرق های آمریکا را نادیده گرفته و مثل آنهائیکه به میامی مهاجرت کردند سربازهای موقت ترامپ و شرکاء نمیشوند و مثل میلیونها لاتین آمریکائی ناچار نیستند و نمی خواهند از مرزهای مکزیک وارد آمریکا برای کارهای بردگی شوند با «باران آذرمینا» بحث می کنیم.

سماجت این حضرات آن قدر زیاد ست که اگر می توانستند. برای استیونسون که در شصت سالگی فوت کرد نیز روضه می خواندند. کاری ندارند که آمریکائی ها و غربی ها برای بازی های فوتبال و بسکتبال و غیره از تمام ملیت ها ستاره ها را جلب می کنند تا برتری ادیئولوژی یا اقتصادی خود را به رخ جهانیان بکشند. اکثر دوندگان انگلیسی رنگین پوستند.
در این مورد و تمام تلاش های غربی ها سکوت می کنند و آنرا بحساب بر تری دموکراسی می گذارند.
وقتی هم از کودتا و جاسوسی غرب حرف میزنیم براق می شوند که باید استبداد کوبا را دموکراتیزه کرد. طوفان خنده ها !
نه ! آب ما با «این رومینا» ها تو یک جوی نمیرود چون چشم خود را بر تمام فجایع جهان بسته اند. کاش آدم می دونست این حضرت در کدام سایت دیگر مثل اخبار روز می توانند جولان دهند دیواری از ما کوتاه تر گیر نیاوردند.

peerooz
peerooz
2 سال قبل

جناب الهیاری,
با تشکر از کامنت, منظور من اقناع جناب اذر مینا و امثالهم – که کاری غیر ممکن است – نیست. ایشان در آخرین کامنت خود میپرسند “کشورهای اسکاندیناوی سوسیالیست ترند یا کوبا وکره ی شمالی؟”, که چه چیز را ثابت کنند؟ غافل از اینکه در مقایسه با کاپیتالیسم آمریکائی, هر سه اینها رنگ های گوناگون در طیف سوسیالیسم میباشند با این تفاوت که اسکاندیناوی مانند آن دو دیگر چندین دهه مورد وحشی ترین حملات هیولا قرار نگرفته است. برای من همینقدر که ایشان اسکاندیناویا را به رخ ما میکشند, برد است, حتی اگر ایشان آنرا درک نکنند.

اصغر الهیاری
اصغر الهیاری
2 سال قبل
پاسخ به  peerooz

با درود ، هم اکنون تیتر اخبار حکایت ازجشن پیروزی کاندیدای ریاست جمهوری چپگرا در کشور پرو می کند.
نمی دانم با این همه بحث ها و تبلیغات خسته کننده که راجع به شکست هاو معایب انواع جوامع عدالت جو و استقلال طلب می شود .
چگونه مردم مثلا پرو به تلاش برای بهبود جامعه خود ادامه می دهند.
واکنش غرب نسبت به پرو را باید منتظر باشیم.

نیابتی
2 سال قبل

یکی از کارویژه‌های عمده‌ی سازمان سیا اشاعه‌ی پروپاگاندا برای نفوذ در ذهن مردم است

https://s.w.org/images/core/emoji/13.0.1/svg/1f4fd.svgبخشی از مصاحبهٔ «جان استاک‌ول» مأمور سابق سازمان سیا:

‏ما [سازمان سیا] ده‌ها گزارش در مورد قساوت‌های صورت‌گرفته در کوبا، متجاوزان کوبایی و… پمپاژ کردیم. [ولی] حتی یک مورد قساوتی که کوبایی‌ها مرتکب شده باشند، سراغ نداشتیم. پروپاگاندای ناب، خام و کذبی بود جهت ایجاد توهمی مبنی بر این‌که کمونیست‌ها برای صبحانه نوزاد می‌خورند.

‏یکی از کارویژه‌های عمده‌ی سازمان سیا اشاعه‌ی پروپاگاندا برای نفوذ در ذهن مردم است. به‌عنوان مثال در جنگ آنگولا ما گزارش‌هایی را در «زامبیا تایمز» چاپ می‌کردیم و سپس ژورنالیست‌هایی که در اروپا برای ما کار می‌کردند آن گزارش‌ها را به‌نقل از این روزنامه منتشر می‌کردند.

‏در رابطه با ویتنام [نیز] تلاش پروپاگاندیستی وسیعی صورت گرفت و هزاران کتاب با موضوع ویتنام، تاریخ ویتنام، تاریخ مارکسیسم، تقویت نظریه‌ی [ضدکمونیستی] دومینو و غیره با تأمین مالی سیا منتشر شد. تعدادی از نویسندگان این کتاب‌ها اکنون پژوهشگران و ژورنالیست‌های سرشناسی هستند.

https://s.w.org/images/core/emoji/13.0.1/svg/1f4dd.svgمترجم: سیامک امین

@CubaSolidarity

peerooz
peerooz
2 سال قبل
پاسخ به  نیابتی

عملیات کندور
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
عملیات کندور
بخشی از جنگ سرد
Operation Condor 
سبز تیره: عملیات متمرکز (آرژانتین، اوروگوئه، برزیل، بولیوی، پاراگوئه، شیلی). سبز روشن: عملیات پراکنده (پرو، کلکبیا، ونزوئلا). آبی: مشارکت‌کننده (ایالات متحده).
نوع عملیات مخفی
موقعیت: آمریکای جنوبی
برنامه‌ریزی‌شده توسط  
آرژانتین
 بولیوی
 برزیل
 شیلی
 پاراگوئه
 اروگوئه
حمایت‌شده توسط:
 ایالات متحده آمریکا[۱][۲][۳]
فرمان‌داده‌شده توسط
آرژانتین خورخه رافائل ویدلا
بولیوی Hugo Banzer
برزیل Humberto de Alencar Castelo Branco
برزیل Costa e Silva
شیلی آگوستو پینوشه
پاراگوئه آلفردو اشتروسنر
اروگوئه Aparicio Méndez
هدف: چپ‌گرایان (حامیان سوسیالیسم و کمونیسم) و مخالفان دولت‌های دیکتاتور راست‌گرا در آمریکای جنوبی
تاریخ ۱۹۶۸-۱۹۸۹
اجرا شده توسط سازمان‌های اطلاعاتی کشورهای درگیر
نتیجه: با فروریختن دیوار برلین به پایان رسید.
تلفات و صدمات
۶۰٬۰۰۰ – ۸۰٬۰۰۰ کشته
۴۰۰٬۰۰۰+ زندانی سیاسی
عملیات کندور (اسپانیایی: Operación Cóndor‎، پرتغالی: Operação Condor‎) نام زنجیره‌ای از سرکوب‌های سیاسی و عملیات‌های اطلاعاتی توسط دولت‌های دیکتاتور راست‌گرا در آمریکای جنوبی بود که توسط ایالات متحده (در دولت‌های لیندون جانسون، ریچارد نیکسون، جرالد فورد، جیمی کارتر و رونالد ریگان) و برای جلوگیری از نفوذ ایده‌های کمونیستی برنامه‌ریزی شده‌بود. این عملیات در موارد بسیاری همراه با براندازی دولت‌های قانونی از طریق کودتای نظامی بود.

علی آهی
2 سال قبل

برای درک کیفیت زندگی شهروندان یک کشور به گلایه ها و دلشوره ها و نقد غیر مغرضانه و بیطرانه نخبگان و الیت معترض و ناراضی باید توجه کرد و نیز برای درک درست منطبق بر واقعیت موجود از آزادی به منتقدین موجه و دلسوز مردمی و برخورد حکومت با اعتراص و انتقاد آنها!!! ببینید حکومت کوبا با محترم ترین و مردمی ترین منتقدین خود چه برخوردی میکند!!؟؟ میشد که خیلی خیلی بهتر از این که هست باشد… توطئه ها و دسیسه های سرمایه داری که همیشه بوده و خواهد بود… کافی است گوگل کنید تا دل سوختگی های منتقدین منصف کوبا را ببینید…

شهرام منصفی
شهرام منصفی
2 سال قبل
پاسخ به  علی آهی

مشکل چند تا شد.

اول ـ «به گلایه ها و دلشوره ها و نقد غیر مغرضانه و بیطرانه نخبگان و الیت معترض و ناراضی باید توجه کرد..» یعنی چه ؟
کدام مرجع غیر مغرضانه ، بیطرفانه ، نخبگان ، ناراضی را تعیین می کند؟
دوم ـ ۷۰ میلیون در آمریکا «آزادی » را مطابق «آداب » حزب دموکرات و ۷۰ میلیون مطابق «اصول » حزب جمهوری خواه تعریف می کنند و دیدیم که پیش و پس از انتخابات ۲۰۲۰ چه شد. میلیون ها نفر دیگر در سراسر جهان هم «آزادی « را به اشکال دیگر تعریف می کنند.
سوم ـ گوگل و فیس بوک هرگز نمی توانند مرجع معتبر و قابل اعتمادی باشند.
چهارم ـ یک داور منصف بر اساس گزارش دقیق از یک واقعه ( از پیش از انقلا ب کوبا تا امروز ) در مورد تاثیر گزاران و نقش آنها در تبدیل جامعه ی کوبا به وضعیت امروز قضاوت می کند و نظر می دهد.
پنجم ـ کوبا تنها کشور جهان نیست که علیه حکومتی چون با تیستا انقلاب کرد . بسیاری کشور های دیگر نیز بخاطر تلاش برای استقلال ، آزادی و عدالت اجتماعی با انتقام جهانخواران روبرو شدند.

حرف آخر : بمن بگوئید که بین مناسبات سرمایه داری و سوسیالیستی کدام را ترجیح می دهید تا با هم بحث اساسی کنیم.

خسرو
خسرو
2 سال قبل

ظاهرا آقای زارعی قنواتی هنوز در حال و هوای جنگ سرد به سر می‌برد و هر نوع اعتراضی را در کوبا، این آخرین سنگر “سوسیالیستی ” را ناشی از دخالت‌های آمریکا می‌داند. حال صرفنظر از آنچه که در کوبا می‌گذرد باید از آقای قنواتی پرسید، آیا شما خواهان حکومتی برای ایران هستید که دارای رهبری در قامت “سوسیالیستی”مادام‌العمر باشد و این حق را به خود بدهد که برای مردم تصمیم بگیرد و مردم اجازه مشارکت در سرنوشت خود را نداشته باشند؟
آیا ایدآل شما هنوز کشورهای سوسیالیستی سابق به شمول اتحاد جماهیر شوروی سابق است؟
آیا شما این حق را به من و دیگر هموطنان ایرانی خود نمی‌دهید که ما نیز به اندازه خود از شعور اجتماعی و سیاسی برخوردار هستیم که بتوانیم در مورد سرنوشت خود و با همیاری دیگر هموطنان ایرانی در سرنوشت کشورمان دخیل باشیم و در تصمیم گیری ها از راه انتخابات آزاد مشارکت داشته باشیم یا اینکه این حق را از خود گرفته و آن را به افرادی همچون فیدل کاسترو یا خامنه‌ای اعطا کنیم.
آیا شما خود حاضر هستید که فرد دیگری برای سرنوشت شما تصمیم بگیرد؟
در پایان باید باز از شما پرسید که اگر شما اینچنین شیفته حکومت های فردی هستید، بنابراین حکومت خامنه‌ای هم نبایستی مشکلی برای شما باشد؟ مگر اینکه اذعان داشته باشید چونکه “سوسیالیستی ” نیست نمیتواند مورد تایید شما قرار گیرد ولی اگر نام “سوسیالیستی” را با خود یدک می‌کشید حتما از آن حمایت میکردید؟
خسرو

peerooz
peerooz
2 سال قبل
پاسخ به  خسرو

جناب خسرو ,
عزیز, فقط در عالم هپروت در ایران و خاور میانه و آمریکای مرکزی و جنوبی و آفریقا و بسیاری نقاط دیگر جهان کسی فکر میکند که” میتواند در مورد سرنوشت خود و با همیاری دیگر هموطنان در سرنوشت کشورش دخیل باشد و در تصمیم گیری ها از راه انتخابات آزاد مشارکت داشته باشد “!!.
هیچ میدانید که در شهریور ۲۰ رضا شاه را بردند در۳۲ مصدق را بردند و آریا مهر را آوردند و در ۵۷ خمینی را آوردند و صدام را بردند و قذافی را بردند و آلنده را بردند و پینوشه را آوردند وووو …. ؟ و ما کجا بودیم که از راه انتخابات آزاد مشارکت داشته باشیم؟ مگر دنیا بی صاحب است که من و شما انتخاب کنیم؟

کیا
کیا
2 سال قبل

متاسفانه ، حمایت همه جانبه و کور بدون انتقاد سازنده از« احزاب برادر کمونیستی» هم میتواند به نفع پرو پاگاندای امپریالیستی بانجامد!

داود ترکمنی
داود ترکمنی
2 سال قبل

دشمن دانا بلندت می کند
بر زمینت میزند نادان دوست

نگارنده از جوانی تا امروز به سوسیالیسم و جهانی بهتر امیدوار بودم. در حکومت گذشته بدلایل زیادی تعصبی نسبت به بلوک شوروی نداشتم و منقدان چینی را نیز نمی فهمیدم.
کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ نگاهم را معطوف به دستیازی های قدرت های جهان در کشور های سرشار از منابع طیعی نمود. انقلاب الجزایر ، حکومت فرانکو در اسپانیا ، استقلال مصر ، اشغال فلسطین ، انقلاب کوبا ، جنگ ویتنام ، جنگهای داخلی کشورهای افریقائی ، آمریکای لاتین ، کودتای ۱۹۷۳ در شیلی و…….
در آن سالها جنبش صلح در اروپا همه چیز را تحت الشعاع قرار داده بود ، جنبش دانشجوئی ایران با وجود سانسور شدید در حکومت شاه یا جنبش جهانی دانشجو همسوئی داشت.
جنبش ضد دیکتاتوری و آزادیخواهانه مردم ایران نیز با جنبش های آزادیبخش در سراسر جهان همدلی داشت.
این ها را نوشتم که بگویم در تمام آن دوران از انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ تا فروپاشی «سوسیالیسم واقعا موجود» در داخل و خارج بلوک سوسیالستی حتی به نگاههای انتقادی و سازنده توجهی نمی شد و همه را به حساب «توطئه » های امیریالیستی می گذاشتند تا همه چیز متلاشی شد.
مردم کوبا هم که طومار ننگین حکومت باتیستا را با انقلاب خود در هم پیچیدند از همان فردای انقلاب خود جهانی سرمایه داری را در مقابل خود بسیج کردند که تمام ماجرا در این کامنت نمی کنجد.
در بخشی از فیلم فراموش نشدنی « پدرخوانده » فضای شب هائی که هاوانا در تب انقلاب آرام نداشت را بازسازی کرده که چگونه مقامات آمریکائی و مافیا در هاوانای باتیستا خوشگذارانی می کردند که انقلاب به وقوع پیوست.
البته انقلاب کوبا از چنان انسجامی برخوردار بود که امپریالیسم نتوانست از درون اقدامی برای شکست آن انجام دهد. بعدا ها نیز از حمایت «سوسیالیسم واقعا موجود» برخورد دار بود. بعداز فروپاشی بلوک سوسیالیستی یعنی ۳۰ سال مردم کوبا تمام تحریمهای دشمنان سوسیالیسم را تحمل کردند.
آمریکا و متحدانش در کشور هائی که پایگاه و نفوذ داشتند مثل ایران ، مصر ، شیلی و… به اشکال مختلف با کودتا یا حمایت از حکومت ها تلاش کردند تا منافع خود را حفظ کنند یا برگردانند.
در شیلی علیه سالوادور آلنده کودتا کردند و ژنرال پینوشه از ۱۹۷۳ تا ۱۹۸۹ حکومت کرد در تمام این مدت رابطه واشنگتن و سانتیاگو حسنه بود و هریک از دو کشور منافع خود را حفظ کردند.
در کوبا چنین نبود.
با این وجود ، علیرغم تمام تحریم ها و بدجنسی های ذاتی امپریالیسم ، جامعه سوسیالیستی کوبا بنا بر ماهیت و آرمانهای تعریف شده آن که باید از هر لحاظ از مناسبات سرمایه داری متکامل تر باشد . برای اثبات این حقانیت فرصت هائی را از دست داده ست که فقط دنیا ی سرمایه داری و رسانه های مزدور آن نیستند که از جامعه ای فرسوده صحبت می کنند . هر انسان آزادیخواه و عدالت جو نیز که به کوبا سفر می کند این «پژمردگی» ساختاری را بسیار عریان می بیند که معلوم نیست تا کجا روی پای خود خواهد ایستاد.

باید پرسید آیا برای بهبود اوضاع و بالابردن رشد اقتصادی در چارچوب سوسیالیستی تمهیداتی وجود نداشته و ندارد؟
کوبا نیاز به پیشرفت و رشد اقتصادی برای حفظ برتری مناسبات سوسیالیستی به سرمایه داری دارد.
از انتقاد کردن سازنده و دوستانه نهراسیم.
فردا خیلی دیر ست !

peerooz
peerooz
2 سال قبل
پاسخ به  داود ترکمنی

کامنتی محترمانه و کوتاه با دو پاراگراف مختصر در پاسخ به فرمایشات جناب ترکمنی نوشته بودم که بعد از چند ساعت اجازه انتشار یافت و بعد از حدود دو ساعت ناپدید شد. حیف از وقت و زحمتی که صرف شرکت در گفتگو میشود.

قهرمان
قهرمان
2 سال قبل

خوشبختانه این ادبیات آقای قنواتی برای شهروندان ایران آشنا است، و ما شبانه‌روز از زبان مسوولان جمهوری اسلامی ایران در مواجه با اعتراضات شهروندان ایران همچین چیزهایی را می‌شنویم. مملکت امن و امان هست، همه‌ چیز تقصیر آمریکا و شیاطین غربی است.

امیر
امیر
2 سال قبل
پاسخ به  قهرمان

من هم چون اغلب نیروهای سوسیالیست از دستاوردهای کوبا و دیگر دولتهی چپگرا خوشحال میشم. اعتراضات مردم کوبا غمگینم میکند
ولی دردناکتر از همه اینه که رهبران کوبا پس از ۷۰ سال در مقابل اعتراض ولو جمعیتی اندک از کمومیستها میخواهند به خیابان بروند!!
این که یک کشور به خصوص وقتی به نام سوسیالیسم مزن شده، از روشهای دیگری برای اقناع معترضان استفاده کنه؟ کجای این حواسته همسویی با امپریالیستهاست؟
شخصا نه دمکرات هستم و نه اینکه در زمان انقلاب به دنیا اومده بودم که بخواهم الان “دمکرات بازی” دربیارم. من طرفدار “دیکتاتوری پرولتاریا” هستم و فکر میکنم بیشتر کسانی که آقای قنواتی آمها را “چپ دمکرات” می‌نامد همفکران پیشین خود آقای قنواتی هستند.کسانی که روزی استالین و برژنف را هم توجیه میکردند و فروپاشی آنها را به جای واقعیشان، یعنی چپ میانه، کشاند. آقای قنواتی تنها فرقی که با همقطادان پسشین خود دارد این است که چون نیم قرن پیش فکر میکند

F Sharifi
F Sharifi
2 سال قبل

اقای انارشیست تیف اینروزها با خوشحالی
چندین توییت ضد کوبا نوشته است .
در اخرین توییت در ۱۵ ڑوییه ضمن تلاش برای تشبیه اعتراضات کوبا با اعتراضات ابان ۹۸ در ایران، ادعا کرده که در این اعتراضات کوبا 1 نفر کشته شده است !! که من در هیچ نشربه دیگری کشته شدن کسی را در کوبا ندیده ام !

مانی
مانی
2 سال قبل

آیا به نظر نویسنده ی عزیز تصاویر سرکوب اعتراضات مردم توسط نیروهای مردم و در واقع چیزی شبیه لباس شخصی‌های خودمان در ایران، قطع اینترنت بعد از افزایش اعتراضات، فیلم‌هایی که از سرکوبها در رسانه‌ها پخش شد و همه‌ی این موارد اخبار جعلی است و با فتوشاپ درست شده؟ اگر چنین تصوری دارد پس تفاوت این نویسنده با کیهان شریعتمداری و ایدئولوگهای حکومت اسلامی و برنامه ۲۰ و ۳۰ سیمای جمهوری اسلامی چیست؟ آیا نویسنده اعتراضات آبان ۹۸ در ایران را هم اعتراضات فتوشاپی می‌داند؟ می‌دانیم که ایران هم تحت تحریم های شدید امریکاست. ایشان در جایی از مواضع جنبش سوسیالیستی ایران صحبت می کنند. این نمایندگی از جنبش سوسیالیستی ایران را چه کسی به ایشان اعطا کرده است. من به عنوان یک سوسیالیست در رویارویی طبقه کارگر و مردم و دولت کوبا کنار کارگران هستم. یادآوری می کنم که نویسنده عزیز در نوشته های متعدد طرفدار قرارداد ایران و چین بودند. پوتین را تحسین کرده است. طرفدار بشار اسد است. در قضایای یمن کنار جمهوری اسلامی ایستاده است چون عربستان مزدور امریکاست. سیاست منطقه ای و خارجی حکومت اسلامی را مترقی می داند.

F Sharifi
F Sharifi
2 سال قبل

کوبا با دشواری های زیادی روبروست : تحریم های 60 ساله امپریالیسم امریکا ، مشکل ساختن سوسیالیسم در یک کشور و نبود دموکراسی شورایی و سوسیالیستی  ! 

 ولی دست اوردهای کوبا این کشور ۱۲ میلیونی بسیار است . عدم بیکاری و کار برای همه ، اموزش رایگان ، طب رایگان و حتا خوراک تقریبا مجانی برای همه و……بخصوص کشوری بسیار پیشرفته اکولوڑیک با ایجاد زندگی نسبتا شاد و انسانی برای اکثریت مردم جامعه ! 

این دست اوردها در مقایسه با کشورهای مشابه در یک جهان سرمایه داری اکنده از فقر ،بیماری. ،بیکاری ،گرسنگی و فساد مانند کشور ثروتمند ایران ، واقعا فوق العاده و غیر قابل باور است !

F Sharifi
F Sharifi
2 سال قبل
پاسخ به  F Sharifi

از لحاظ اکولوڑی کوبا کشوری بسیار پیشرفته از نظر استانداردهای محیط زیست ، دارای کشاورزی ارگانیک و تولید خوراک سالم برای همه ، ابتکار ایجاد باغ های کشاورزی نمونه در هاوانا و دیگر شهر های کوبا میباشد !

حتا دشمنان کوبا، پزشکی پیشرفته این کشور و کمک های بی دریغ پزشکی ان را به کشورهای دیگر حتا به سربازان اسیب دیده امریکایی ( طبق فیلم مایکل مور ) تایید میکنند !

نیاز
نیاز
2 سال قبل

نویسنده‌ی محترم ساکن کوبا نیستند و سخنگویی دولت کوبا و یا مردم کوبا هم برعهده ندارند. ایشان بر چه اساسی اعتراضات کوباییان را چند صدنفره با چند هزار نفره ارزیابی می‌کنند؟ برمبنای کدام مأخذ معتبر؟ ایشان هر خبری که اشاره به منابع خبری جریان اصلی بکند مثل سی ان ان و بی بی سی و مانند آن را داشته باشد قاعدتاً امپریالیستی می‌داند. بسیار خب. منابع ایشان چیست وقتی حضور در کوبا ندارند؟ امروز رسانه‌های امپریالیستی مثل سی ان ان و بی بی سی خبرهایی به کرات منتشر می‌کنند که مدعی است جمهوری اسلامی حقوق بشر را رعایت نمی‌کند. آیا به صرف ادعای این رسانه‌ها که ما مخالف آن هستیم می‌شود گفت نه جمهوری اسلامی حقوق بشر را رعایت می‌کند؟ سؤال من این است که به عنوان کسی که در ایران که این مطلب را می‌خوانم چرا باید ادعای نویسنده را باور کنم؟ در مورد ادعای امریکایی‌ها در حمایت از مردم کوبا می‌توانم تردید کنم و یا آن را رد کنم به خاطر سوابق این کشور، کارنامه‎‌اش در کوبا و سایر کشورهای جهان سوم. اما چرا باید بپذیرم که به صرف مخالفت امریکایی‌ها، مردم کوبا حق مخالفت با دولت‌شان را ندارند؟ نویسنده‌ی محترم برمبنای کدام منبع مخالفان دولت را چند صد نفر یا چند هزار نفر ارزیابی می‌کنند؟ آیا در تظاهرات‌شان حضور داشته است و تعداد مخالفان و موافقان را شمرده است؟! و سخن آخر این که چرا اخبار روز این مطالب سطحی و ایدئولوژیک طرفداران شوروی سابق و روسیه‌ی پوتین و سوریه‌ی بشار اسد را به صرف این که مدعی چپ بودن هستند منتشر میکند؟

peerooz
peerooz
2 سال قبل
پاسخ به  نیاز

جناب نیاز,
در دنیائی که از تبلیغ و دروغ و تحریف اشباع شده است دستیابی به حقیقت بسیار مشکل است. رسانه های غربی بنا به باور خود این تظاهرات را ناشی از کمبود مواد غذائی, نبود آزادی, دیکتاتوری و خشونت رژیم و غیره دانسته اند. بد نیست که اوضاع مردم کوبای “دیکتاتور زده” با شصت سال تحریم های کمر شکن را با کشورهای آمریکای مرکزی “آزاد و دمکرات” مقایسه کنید که اهالی آن مانند مور و ملخ از دیوارهای مرز جنوبی ایالات متحده بالا میروند که از “دمکراسی” کشور خود فرار کنند. در عوض در کوبای قحطی زده, کودک خیابان گرد وجود ندارد, تحصیل و بهداشت و احتیاجات اولیه زندگی مجانی ست و تا حد ممکن – علی رغم تحریمات – کسی سر گرسنه به زمین نمیگذارد. با این حقایق احتیاجی به ارقام جناب زارعی قنواتی نیست که بدانیم در کوبا و هائیتی و گواتمالا و السوادور و غیره چه میگذرد.

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


28
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x