تأسیس سازمان تامین اجتماعی از دستاوردهای مبارزات کارگری در نسلهای گذشته است، اما تسلط حکومت ها بر منابع و امکانات این سرمایه ذخیره شده کارگران وبازنشستگان، مانع از دستیابی کارگران به حداقل های رفاه اجتماعی شده است.
دولت های مختلف با در انحصار گرفتن صندوق و منابع سازمان ، در طی چند دهه، دائم به منابع آن تعرض و دست اندازی کرده اند.
صندوقِ متعلق به شاغلین و بازنشستگان را محلی برای تامین کسری بودجه دولت ، رانت و فساد جناح ها کرده اند
“تکریم” و نکوداشت بازنشستگان برای مهره های بالادستی حاکمیت، ناندانی است و برای ما نتیجه ای به جز فشار روی اعصاب و روانمان ندارد.
سمینارها و سخنرانیها صرفا ارقام فیش حقوقی مدیران را بالا میبرد ( آنهم از جیب ما)!
ما بازنشستگان از دسترسی به منابعمان محروم شده ایم و اضافات قطره چکانی همراه با تبلیغات پوشالی هم نمیتواند مانعی بر سر راه تلاش ما ایجاد کند
، تلاشی که ما را به یک زندگی توام با رفاه و آرامش نزدیک میکند.
تا زمانیکه بازنشستگان با سبد معیشت و درمان رایگان فاصله ها دارند ، تا وقتیکه بازنشستگان احکام شلاق و حبس میگیرند تا هنگامیکه ماموران امنیتی به منازل هجوم آورده و وسایل شخصی بازنشستگان را مصادره میکنند و آنها را مورد تهدید قرار میدهند، تکریم چه معنایی دارد بجز وقاحت و دروغ و فریبکاری.؟
ما سالروز تأسیس این سازمان را بدلیل ایجاد این فرصت برای بیان و پیگیری خواسته های خود و اعتراض به سیاست های ویرانگر دولت ها نسبت به این سازمان، گرامی میداریم.
تجمع بازنشستگان بمناسبت سالروز تاسیس آن ، فرصتی برای طرح مطالبات انباشته شده ماست.
به همین مناسبت است که بار دیگر اعلام میکنیم:
فقط کف خیابون بدست میاد حقمون
اسماعیل گرامی آزاد باید گردد
شورای بازنشستگان ایران
